Το εσπέρας της Κυριακής 28 Ιανουαρίου ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Βεροίας, Ναούσης και Καμπανίας κ. Παντελεήμων μετέβη στο Πνευματικό Κέντρο της Ενορίας Αγ. Κωνσταντίνου και Ελένης και Οσ. Νικοδήμου Βεροίας προκειμένου να ευλογήσει την βασιλόπιτα της «Ενωμένης Ρωμιοσύνης» Βέροιας.
Μετά την κοπή ο Σεβασμιώτατος μίλησε στα μέλη για το μείζον θέμα της επικαιρότητας και στη συνέχεια είχε την ευκαιρία να συζητήσει και να απαντήσει σε ερωτήσεις.
Η ομιλία του Σεβασμιωτάτου:
Ἀκολουθώντας καί φέτος τό πατροπαράδοτο ἔθιμο τῆς κοπῆς τῆς βασιλόπιτας πρός τιμήν τοῦ ἁγίου πατρός ἡμῶν Βασιλείου, ἀρχιεπισκόπου Καισαρείας, τοῦ οὐρανοφάντορος, τοῦ Μεγάλου, ἐπικαλεσθήκαμε καί τήν εὐλογία του γιά τό νέο ἔτος, γιά σᾶς καί τίς οἰκογένειές σας, γιά τό ἔργο τό ὁποῖο ἐπιτελεῖ τό Σωματεῖο σας, ἀλλά καί γιά τήν πατρίδα μας καί τά προβλήματα πού ἀντιμετωπίζει, ἄλλα ἐκ τῶν ἔξω καί ἄλλα ἐκ τῶν ἔσω.
Καί ὅπως ὅλοι γνωρίζετε τίς τελευταῖες ἑβδομάδες ὑπάρχει ἕνα θέμα πού μᾶς ἀπασχολεῖ ὅλους τούς Ἕλληνες, γιατί ἀφορᾶ τήν οἰκογένεια, ἕναν θεσμό ἱερό τόσο γιά τήν Ἐκκλησία μας ὅσο καί γιά τό Ἔθνος, καθώς ἡ οἰκογένεια ὑπῆρξε καί εἶναι ἀκόμη καί σήμερα ὁ συνεκτικός ἐκεῖνος ἱστός πού βοήθησε τόν Ἑλληνισμό νά ζήσει καί νά ἀντιμετωπίσει καί κρίσεις καί πολέμους καί κάθε εἴδους προβλήματα.
Γιατί, ἄν ἡ πρόοδος καί ἡ εὐημερία ἑνός Ἔθνους στηρίζεται στούς πολίτες του, ἡ οἰκογένεια εἶναι αὐτή πού δημιουργεῖ καί καλλιεργεῖ τούς νέους πολίτες, ἐμπνέοντας καί διδάσκοντάς τους ἀρχές καί ἀξίες πολύτιμες γιά νά σταθοῦν στή ζωή, γιά νά προσφέρουν καί νά ἐξελιχθοῦν.
Καί ὅμως αὐτή ἡ οἰκογένεια πού τόσα πολλά προσέφερε καί προσφέρει στήν πατρίδα μας καί ἡ ὁποία, εἶναι ἀλήθεια, κλονίζεται τά τελευταῖα χρόνια ἀπό τίς ποικίλες ἀλλαγές στόν τρόπο ζωῆς, πλήττεται τώρα ἀκόμη περισσότερο ἀπό τήν προσπάθεια ἀλλοιώσεως τῆς ἐννοίας τῆς οἰκογενείας καί τοῦ γάμου, μέ τήν καθιέρωση ἑνός ἄλλου γάμου, πού δέν ἀφορᾶ ἑτεροφύλους ἀλλά ὁμοφύλους, καθιερώνοντας δηλαδή οἰκογένειες πού δέν πληροῦν τίς προϋποθέσεις τίς ὁποῖες ἔχει καθορίσει ἡ ἀνθρώπινη φύση καί ὁ Δημιουργός Θεός γιά τήν ἕνωση τῶν ἀνθρώπων.
Καί αὐτό συμβαίνει μέ τό ἐπιχείρημα τῆς ἰσότητος τῶν ἀνθρώπων καί τῆς ἀναγνωρίσεως τῶν δικαιωμάτων τῶν παιδιῶν.
Ἀσφαλῶς καί τά παιδιά δέν φέρουν καμία εὐθύνη καί δέν θά πρέπει νά ἀδικοῦνται. Ὅμως γιατί δέν τό σκέφθηκαν αὐτό προηγουμένως ὅσοι ἐπιδιώκουν νά ὀνομάζονται γονεῖς τους; Γιατί δέν σκέφθηκαν πόσο ὀδυνηρό καί ἄδικο εἶναι γιά ἕνα παιδί νά μεγαλώνει χωρίς τόν ἕναν ἀπό τούς δύο φυσικούς γονεῖς του ἤ καί τούς δύο, ὄχι γιατί αὐτοί δέν ὑπάρχουν, ἀλλά γιατί ἐμεῖς, μέ τή δική μας ἐπιλογή ἤ ἔγκριση, τούς ἐξαφανίσαμε καί τούς στερήσαμε ἀπό τό παιδί; Γιατί δέν σκέφτονται ὅσοι ὑποστηρίζουν τόν νέο νόμο ὅτι αὐτή ἡ ἔλλειψη κάνει τό παιδί οὕτως ἤ ἄλλως διαφορετικό ἀπό τά ἄλλα παιδιά, στό σχολεῖο καί στή γειτονιά καί τό καθιστᾶ αὐτόματα ὄχι ἴσο μέ αὐτά;
Ἄλλωστε, ἀκοῦμε καί οἱ ἴδιοι οἱ ἐνδιαφερόμενοι νά λένε ὅτι ἐμεῖς εἴμαστε μία «διαφορετική» οἰκογένεια. Ἄν τό ἀναγνωρίζουν αὐτό, τότε πῶς εἶναι δυνατόν νά διεκδικοῦν τά ἴδια δικαιώματα μέ τίς ἄλλες οἰκογένειες;
Αὐτά ὅμως δυστυχῶς τά παραβλέπουμε, καί ἐν ὀνόματι ἑνός δῆθεν ἐκσυγχρονισμοῦ καί ἐξομοιώσεως μέ ἄλλες χῶρες ἐπιδιώκουμε νά υἱοθετήσουμε αὐτόν τόν δῆθεν γάμο καί τήν δῆθεν οἰκογένεια, ἀδιαφορώντας τίς συνέπειες πού θά ἔχει καί γιά τήν οἰκογένεια καί γιά τήν κοινωνία καί γιά τά ἴδια τά παιδιά, τά ὁποῖα θά μεγαλώνουν σέ μία «οἰκογένεια» μέ δύο ὁμοφύλους γονεῖς. Διότι μπορεῖ πράγματι νά προσφέρουν ἀγάπη στά παιδιά, ἀλλά ἀρκεῖ αὐτή ἡ ἀγάπη; Καί δέν θά ἀποτελεῖ διά βίου ἔλλειψη μέ ἄγνωστες συνέπειες γιά τά παιδιά ἡ ἀνατροφή τους σέ ἕνα περιβάλλον ὅπου δέν εἶναι διακριτά τό πρότυπο τοῦ ἀνδρικοῦ καί γυναικείου φύλου.
Ἀλλά καί πέρα ἀπό τίς συνέπειες πού θά ἔχει γιά τά παιδιά ἡ νομική ἐπισημοποίηση μιᾶς ἕνωσης ὁμοφύλων ἀνθρώπων ὡς γάμου, ἔχουμε σκεφθεῖ ποιές ἐπιπτώσεις θά ἔχει στήν κοινωνία μας; Ὅταν μέ αὐτό τόν τρόπο ἐξισώνουμε μία σχέση πού δέν συμβαδίζει μέ τήν ἀνθρώπινη φύση, γιατί δέν ἀποδέχεται τίς ἀντικειμενικές διαφορές πού ὑπάρχουν μεταξύ τῶν δύο φύλων, μέ τό μυστήριο τοῦ γάμου καί μέ τόν θεσμό τῆς οἰκογενείας, δέν εἶναι σάν νά δυναμιτίζουμε μία διαχρονική σταθερά τῆς κοινωνίας καί ἰδιαιτέρως τῆς ἑλληνικῆς κοινωνίας, δηλαδή τήν οἰκογένεια; Δέν εἶναι σάν νά δυναμιτίζουμε τά θεμέλιά της καί νά τήν κλονίζουμε ἀνεπανόρθωτα; Δέν εἶναι σάν νά τήν ἀπαξιώνουμε καί νά τήν καταργοῦμε, σάν νά ἀρνούμεθα τήν παράδοσή μας καί νά ἀντιτιθέμεθα στίς ἐντολές τοῦ Θεοῦ;
Εἶναι ἀνάγκη νά συνειδητοποιήσουμε αὐτόν τόν κίνδυνο καί νά μήν ἀντιμετωπίσουμε τήν ὑπόθεση αὐτή σάν κάτι πού δέν μᾶς ἀφορᾶ. Ἔχουμε χρέος νά ἐκφράσουμε ὅλοι τήν ἄποψη καί τήν ἀντίθεσή μας, ἀκολουθώντας τή θέση τῆς Ἐκκλησίας μας, στό σχέδιο νόμου πού ἀλλοιώνει τήν ἔννοια τοῦ γάμου καί τῆς οἰκογενείας, καί νά ἐνημερώσουμε καί ὅσους δέν ἔχουν κατανοήσει τούς κινδύνους πού ἐλλοχεύουν γιά τήν οἰκογένεια καί γιά τήν κοινωνία μας.
Εἶναι χρέος ὅλων μας ἀνεξαιρέτως νά στείλουμε τό μήνυμά μας, ὅτι ἕνας τέτοιος νόμος εἶναι ἀντίθετος πρός τόν νόμο τοῦ Θεοῦ, τίς ἀρχές τίς ἀξίες μας καί τίς παραδόσεις μας, καί γι᾽ αὐτό μᾶς βρίσκει ἀντίθετους.
Αναρτήσεις
