Την Κυριακή 28 Ιανουαρίου ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Βεροίας, Ναούσης και Καμπανίας κ. Παντελεήμων λειτούργησε και κήρυξε το θείο Λόγο στον Ιερό Ναό Κοιμήσεως Θεοτόκου Παλατιτσίων.
Στο τέλος της θείας Λειτουργίας ευχήθηκε στον άγοντα τα ονομαστήριά του Αρχιμ. Εφραίμ Δοβρινό, προϊστάμενο της Ενορίας.
ΟΜΙΛΙΑ ΣΕΒΑΣΜΙΩΤΑΤΟΥ
«Εἰς τοῦτο γάρ καί κοπιῶμεν …, ὅτι ἠλπίκαμεν ἐπί Θεῷ ζῶντι».
Ἡ ζωή ὅλων τῶν ἀνθρώπων, ἀκόμη καί αὐτῶν πού θεωροῦνται προνομιοῦχοι, εἶναι γεμάτη ἀπό κόπους καί ἀγῶνες. Ἄλλοτε ἀγωνίζεται καί κοπιάζει ὁ ἄνθρωπος γιά νά ἀποφύγει κινδύνους πού ἀπειλοῦν τή ζωή καί τήν ὕπαρξή του. Ἄλλοτε γιά νά διατηρήσει τά κεκτημένα. Ἄλλοτε πάλι γιά νά βελτιώσει τή θέση του καί νά αὐξήσει τά ὑπάρχοντά του. Ἄλλοτε κοπιάζει καί ἀγωνίζεται σύμφωνα μέ τούς νόμους καί τίς ἠθικές ἀξίες καί ἄλλοτε ἐπιλέγει τόν εὔκολο δρόμο τῆς ἀδικίας ἤ καί τῆς ἁμαρτίας, ὅπως ἔκανε καί ὁ ἀρχιτελώνης Ζακχαῖος, πρίν νά συναντήσει τόν Χριστό, ὅπως ἀκούσαμε στή σημερινή εὐαγγελική περικοπή.
Ὅλοι αὐτοί οἱ κόποι καί ἀγῶνες στηρίζονται στήν ἐλπίδα. Ἐλπίζουμε ὅτι θά κερδίσουμε, ἐλπίζουμε ὅτι θά ἐπιτύχουμε, ἐλπίζουμε ὅτι θά ἀποκτήσουμε αὐτό πού ἐπιδιώκουμε. Χωρίς ἐλπίδα κανένας ἄνθρωπος δέν μπορεῖ νά ἀγωνισθεῖ, γιατί δέν εἶναι δυνατόν νά ἀγωνίζεσαι γιά κάτι, τό ὁποῖο ἐξαρχῆς πιστεύεις ὅτι δέν θά ἀποκτήσεις. Γι᾽ αὐτό ἀκόμη καί μία μικρή ἐπιτυχία, ἡ ὁποία ἐπιβεβαιώνει τήν ἐλπίδα, μᾶς δίδει δύναμη καί ὤθηση νά ἀγωνισθοῦμε καί νά κοπιάσουμε περισσότερο γιά ὅ,τι ἐπιθυμοῦμε νά ἀποκτήσουμε.
Καί ἐάν οἱ περισσότεροι ἀγῶνες καί κόποι τῶν ἀνθρώπων ἀποβλέπουν στήν ἐπίτευξη στόχων ἤ στήν ἀπόκτηση ἀγαθῶν πού θά πραγματοποιηθοῦν μέσα σέ ἕνα εὔλογο χρονικό διάστημα, ὑπάρχουν ἀγῶνες καί προσπάθειες, τό ἀποτέλεσμα τῶν ὁποίων ὑπερβαίνει χρονικά τά ὅρια τῆς ἀνθρωπίνης ζωῆς. Σέ αὐτούς τούς ἀγῶνες ἀναφέρθηκε καί ὁ πρωτοκορυφαῖος ἀπόστολος Παῦλος στό ἀποστολικό ἀνάγνωσμα πού ἀκούσαμε σήμερα, ἀπευθυνόμενος πρός τόν μαθητή του ἀπόστολο Τιμόθεο.
Ποιοί εἶναι αὐτοί οἱ ἀγῶνες; Εἶναι οἱ πνευματικοί ἀγῶνες, εἶναι οἱ ἀγῶνες πού κάνει ὁ ἴδιος γιά τή διάδοση τοῦ εὐαγγελίου τοῦ Χριστοῦ καί στούς ὁποίους ἔχει συμπαραστάτη καί τόν μαθητή του Τιμόθεο.
Πόσους κόπους δέν ἔκανε, πόσες ταλαιπωρίες δέν ὑπέμεινε ὁ ἀπόστολος Παῦλος, διατρέχοντας ὅλον τόν κόσμο, ἀπό τά Ἱεροσόλυμα μέχρι τή Ρώμη, προκειμένου νά κηρύξει τό Εὐαγγέλιο. Ἀλλά καί ἀκόμη πόσες διώξεις, πόσες φυλακίσεις, πόσες ὕβρεις καί συκοφαντίες, πόσες στερήσεις καί πόσους πειρασμούς δέν ἀντιμετώπισε, προκειμένου νά φέρει εἰς πέρας τό ἔργο τό ὁποῖο εἶχε ἀναλάβει, ἀκολουθώντας συγχρόνως μέ πιστότητα τό θέλημα καί τίς ἐντολές τοῦ Χριστοῦ.
Τί ἦταν ὅμως αὐτό πού τοῦ ἔδιδε δύναμη γιά τούς ἀγῶνες καί τήν προσπάθειά του; Ἦταν ἡ ἐλπίδα του «ἐπί Θεῷ ζῶντι». Κοπίαζε, ἀγωνιζόταν, ὑπέμενε ὁ μέγας ἀπόστολος Παῦλος ὄχι ἐπειδή ἤλπιζε σέ κάποιο πρόσκαιρο κέρδος ἤ ὄφελος, ὄχι γιά νά ἱκανοποιηθεῖ βλέποντας τίς προσπάθειές του νά καρποφοροῦν, ὄχι γιά νά τιμηθεῖ ἐδῶ στή γῆ ἀπό τούς ἀνθρώπους, ἀλλά ἐπειδή ἤλπιζε «ἐπί Θεῷ ζῶντι».
Στήριζε τήν ἐλπίδα του στήν πίστη του στόν Χριστό, ὁ ὁποῖος γνώριζε ὅτι εἶναι Θεός ζῶν, Θεός πού ὑπάρχει, πού παρακολουθεῖ τή ζωή μας καί θά ἔλθει «κρῖναι ζῶντας καί νεκρούς», γιά νά ἀνταποδώσει στόν καθένα κατά τά ἔργα του καί νά ἀποδώσει στούς ἐκλεκτούς του τόν στέφανο τῆς δικαιοσύνης.
Γι᾽ αὐτό καί δέν δυσφοροῦσε στίς δυσκολίες καί στίς δοκιμασίες πού συναντοῦσε ὁ ἀπόστολος Παῦλος. Εἶχε στραμμένο τό βλέμμα καί τήν ψυχή του στόν Χριστό, γιά χάρη τοῦ ὁποίου ὑπέμενε τά πάντα, ἀλλά καί ἀρνήθηκε πολλά, καί μάλιστα θεωρώντας τα σκύβαλα, δηλαδή σκουπίδια, προκειμένου νά κερδίσει τόν Χριστό, γιατί ἀπέβλεπε στό «βραβεῖο τῆς ἄνω κλήσεως». Ἀπέβλεπε στήν αἰώνια ζωή καί στά ἀγαθά πού ἔχει ἑτοιμάσει ὁ Χριστός γιά ὅσους τόν ἀγάπησαν καί τόν ἀκολούθησαν.
Αὐτή ἡ ἐλπίδα στόν Χριστό καί σέ ὅσα ὑπόσχεται νά χαρίσει στούς ἀνθρώπους παρακίνησε καί τόν ἀρχιτελώνη Ζακχαῖο νά προσφέρει τή μισή του περιουσία στούς φτωχούς καί νά ἐπιστρέψει τό τετραπλάσιο σέ ὅσους εἶχε ἀδικήσει καί συκοφαντήσει. Νά ἀπαρνηθεῖ δηλαδή ὅλα ἐκεῖνα τά ὁποῖα συγκέντρωνε στή ζωή του, γιατί συνειδητοποίησε βλέποντας καί ἀκούοντας τόν Χριστό, ὅτι ἔχει μεγαλύτερη ἀξία νά ἀγωνίζεσαι καί νά θυσιάζεις ἀγαθά καί εὐχαριστήσεις καί ἀπολαύσεις ὑλικές, προκειμένου νά εἶσαι κοντά στόν Θεό αἰώνια.
Καί αὐτή ἡ ἐλπίδα, γιά τήν ὁποία διαβεβαιώνει ὁ ἀπόστολος Παῦλος τόν μαθητή του Τιμόθεο, θά πρέπει νά ἐνθαρρύνει καί νά ἐνισχύει καί ἐμᾶς στόν ἀγώνα μας τόν πνευματικό, γιά νά ζοῦμε σύμφωνα μέ τό θέλημα τοῦ Θεοῦ, γιά νά ἀντιμετωπίζουμε τούς πειρασμούς καί τίς δυσκολίες πού συναντοῦμε, γιά νά πηγαίνουμε ἀντίθετα στό ρεῦμα τοῦ κόσμου καί στίς ἀδυναμίες καί τά πάθη μας.
Μέ αὐτή τήν ἐλπίδα ἔζησαν καί ἀγωνίσθηκαν καί οἱ ἅγιοι τῆς Ἐκκλησίας μας, ὁ ἅγιος Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος, τόν ὁποῖο ἑόρτασε ἡ Ἐκκλησία μας χθές, καί ὁ ἅγιος Ἐφραίμ ὁ Σύρος, τόν ὁποῖο τιμοῦμε σήμερα, καί αὐτό καλοῦσαν καί τούς ἀνθρώπους τῆς ἐποχῆς τους ἀλλά καί ἐμᾶς σήμερα νά κάνουμε. Ἰδιαιτέρως μάλιστα ὁ ἅγιος Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος, τόν ὁποῖο ἐξόρισαν οἱ ἰσχυροί τῆς ἐποχῆς του, γιατί ἐλεγχόταν ἀπό τό κήρυγμά του γιά τίς ἀδικίες τους καί τήν παραβίαση τοῦ νόμου τοῦ Θεοῦ. Ὅμως ἐκεῖνος ἔκανε τό χρέος του, ὅπως τό κάνει πάντοτε ἡ Ἐκκλησία μας. Ὅπως τό κάνει καί σήμερα, ἐκφράζοντας τήν ἀντίθεσή της στήν προσπάθεια ἀποσταθεροποιήσεως τοῦ ἱεροῦ θεσμοῦ τῆς οἰκογενείας μέ τήν καθιέρωση γάμου μεταξύ ὁμοφύλων καί τήν ἐπικύρωση μέ αὐτόν μιᾶς σχέσεως πού εἶναι ἀντίθετη πρός τό Εὐαγγέλιο καί τίς ἀρχές τῆς πίστεώς μας.
Σέ αὐτές τίς ἀρχές ἄς παραμείνουμε ὅλοι ἑδραῖοι καί ἀμετακίνητοι, γιατί καί οἱ ἄνθρωποι καί νόμοι τους ἔρχονται καί παρέρχονται, ἐνῶ ἡ πίστη στόν Χριστό εἶναι ἡ μόνη πού μένει καί ὁδηγεῖ ὅσους τήν ἔχουν καί ζοῦν σύμφωνα μέ αὐτήν στήν αἰώνιο ζωή.
Αναρτήσεις
