Ο Σεβασμιώτατος αφορμώμενος από την περίπτωση του Ζακχαίου της αναγνωσθείσης ευαγγελικής περικοπής, μεταξύ άλλων, σημείωσε: «Τρία στοιχεία συνθέτουν τον πόθο του Ζακχαίου να συναντήσει τον Χριστό, πού περικλείονται στη φράση του ευαγγελιστού Λουκά: ʺἐζήτει ἰδεῖν τόν Ἰησοῦν τίς ἐστιʺ. Το πρώτο στοιχείο είναι ή ευλογημένη επιθυμία του, πού είναι και κάτι βαθύτερο από περιέργεια. Ο Ζακχαίος διακατεχόταν από πόθο, από εσωτερική ανάγκη να γνωρίσει το καλό και την αλήθεια. Είχε την επιθυμία του επιστήμονα, του καλλιτέχνη, του επαγγελματία να ανακαλύψει κάτι καλύτερο, να καταφέρει κάτι ανώτερο. Είχε την επιθυμία του πιστού να γνωρίσει τον Θεό. Είχε την επιθυμία του ερημίτη, του ασκητή, του πνευματικού εργάτη να γνωρίσει τα βάθη του εαυτού του και να βιώσει τη μετάνοια. Είχε τον πόθο να ψάξει τον Θεό μέσα σ' έναν κόσμο που προσπαθεί να Τον διαγράψει και να Τον ξεχάσει. ...
»Το δεύτερο στοιχείο, που αναδεικνύεται, είναι η ευλογημένη "δίψα" τού Ζακχαίου για τον Κύριο. Στην επί του όρους ομιλία Του ο Χριστός μάς είπε: ʺμακάριοι οἱ πεινῶντες καί διψῶντες τήν δικαιοσύνην, ὅτι αὐτοί χορτασθήσονταιʺ. Αυτή τη μακαριότητα της "πείνας" και τής "δίψας" για τον Θεό είχε ο αμαρτωλός Ζακχαίος. Όλοι οι άνθρωποι διψούν για τον Θεό. Όλοι λαχταρούν τη θεϊκή παρουσία μέσα τους. Ακόμη και αν δεν το παραδέχονται, ακόμη και όταν αρνούνται τίς θρησκείες, στην πραγματικότητα ψάχνουν με αγωνία για τον Θεό. Ψάχνουν για τον αληθινό Θεό και, όταν από άγνοια δεν Τον βρίσκουν, Τον αντικαθιστούν με ψεύτικες θεότητες. Η αναζήτηση τού Θεού είναι το μεγάλο δράμα του πεπτωκότος ανθρώπου. Ό άνθρωπος έχασε τον Θεό με την αμαρτία, αλλά δεν Τον ξέχασε. Η μόνη ελπίδα να Τον ξαναβρεί είναι ή μετάνοια.
»Το τρίτο στοιχείο που συνάγουμε από τον Ζακχαίο, είναι η ανάγκη του ανθρώπου για απεγκλωβισμό από τα πρόσκαιρα και εφήμερα πράγματα αυτού του κόσμου. Τα χρήματα και τα υλικά αγαθά, ή τύρβη και η σκόνη αυτού του κόσμου, οι υποθέσεις, οι υπολογισμοί, οι συναλλαγές, τα συμφέροντα, τα άγχη και οι αγωνίες της καθημερινότητας γίνονται βαρίδια πού κρατούν την υπόπτερη ανθρώπινη ψυχή στα σκοτάδια και στις λάσπες της ματαιότητας. Ο άνθρωπος που ζει το ένα αδιέξοδο μετά το άλλο, πού πονάει από την αβεβαιότητα, από την προδοσία, από τη βία, από την απάτη, πού απελπίζεται από τον εαυτό του και από τούς άλλους, ζητεί να ανασάνει με το καθάριο οξυγόνο της αρετής, να πλεύσει στα σύννεφα και στις θάλασσες τής Θείας παρουσίας, να κουρνιάσει στην αγκαλιά τής θείας αγάπης, να ταξιδέψει στον ατέλειωτο ορίζοντα τής θείας γνώσης.»
Ο Σεβασμιώτατος, επίσης, αναφέρθηκε στη ζωή και το έργο του οσίου Εφραίμ του Σύρου, του μεγάλου αυτού ασκητού της Ανατολής και διδασκάλου των Θεολογικών Σχολών της Νισίβεως και της Εδέσσης στη Μεσοποταμία, τονίζοντας αυτό που είπε για τον τιμώμενο άγιο ο Ιερός Χρυσόστομος: «Ἐφραίμ ὁ πολύς, ἡ παραμυθία τῶν ἀθυμούντων, ἡ παιδαγωγία τῶν νέων, ἡ χειραγωγία τῶν μετανοούντων, ἡ κατά τῶν αἱρετικῶν ρομφαία, τό δοχεῖον τοῦ Πνεύματος, τό σκεύος τῶν ἀρετῶν».
Εκκλησιασθηκαν ο πρόσφατα αναλαβών Διοικητής του Δ' Σώματος Στρατού, Αντιστράτηγος Σταύρος Παπασταθόπουλος, τον οποίον ο Σεβασμιώτατος συνεχάρη δια θερμών λόγων επί τη αναλήψει των καθηκόντων του, ο Δήμαρχος Σουφλίου Παναγιώτης Καλακίκος, ο Διοικητής της 50ής Ταξιαρχίας Ταξίαρχος Αθανάσιος Κοντός, ο Διοικητής της 7ης Ταξιαρχίας Ταξίαρχος Ιωάννης Παρασκευόπουλος, ο Διοικητής του Αστυνομικού Τμήματος Σουφλίου Αστυνομικός Υποδιευθυντής Χαράλαμπος Βομβέλης και πλήθος κόσμου.
Τέλος, ο Σεβασμιώτατος ευχήθηκε τα δέοντα στην άγουσα τα ονομαστήριά της Γερόντισσα Εφραιμία και την περί αυτήν αδελφότητα.
Αναρτήσεις
