Την Τρίτη 31 Μαρτίου το
απόγευμα ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Βεροίας, Ναούσης και Καμπανίας κ.
Παντελεήμων χοροστάτησε στην Ακολουθία του Μεγάλου Αποδείπνου και στον
Παρακλητικό Κανόνα του Αγίου Λουκά του Ιατρού στο Καθολικό της Ιεράς
Μονής Παναγίας Δοβρά Βεροίας.
Στο τέλος ο Σεβασμιώτατος κήρυξε το θείο λόγο και ανέγνωσε ευχή προς τον Άγιο Λουκά υπέρ καταπαύσεως της πανδημίας.
Η ΟΜΙΛΙΑ ΤΟΥ ΣΕΒΑΣΜΙΩΤΑΤΟΥ
Στό εὐαγγελικό ἀνάγνωσμα τῆς περασμένης Κυριακῆς εἴδαμε ἕναν πατέρα νά πλησιάζει τόν Χριστό ἔχοντας μαζί του τόν δαιμονιζόμενο υἱό του καί νά τόν παρακαλεῖ νά τόν θεραπεύσει, λέγοντάς του μάλιστα ὅτι τό ζήτησε ἀπό τούς μαθητές του, ἀλλά ἐκεῖνοι δέν μπόρεσαν νά ἀνταποκριθοῦν στό αἴτημά του.
Τή στιγμή ἐκείνη ὁ Χριστός, γράφει ὁ ἅγιος Λουκᾶς, ἐξέφρασε τήν πικρία του γιά τούς ἀνθρώπους λέγοντας: «Ὦ γενεά ἄπιστος, ἕως πότε πρός ὑμᾶς ἔσομαι; ἕως πότε ἀνέξομαι ὑμῶν;»
Πολύ λίγοι, συνεχίζει ὁ ἅγιος Λουκᾶς, ἦταν οἱ ἄνθρωποι πού καταλάβαιναν καί ἔβλεπαν μέ συμπάθεια τόν Χριστό. Οἱ περισσότεροι τόν χλεύαζαν, τόν ἀποκαλοῦσαν ψεύτη καί ἔλεγαν πώς κάνει τά θαύματα
μέ τή δύναμη τοῦ διαβόλου. Ὁ Χριστός ἔπρεπε νά ὑπομένει τίς προσβολές
τῶν ἐχθρῶν του πού τόν μισοῦσαν καί ἤθελαν νά τόν σκοτώσουν. Ἡ καρδιά του ἦταν γεμάτη ἀπό πόνο καί θλίψη. «Ὦ γενεά ἄπιστος! ἕως πότε πρός ὑμᾶς ἔσομαι; ἕως πότε ἀνέξομαι ὑμῶν».
Ἀλλά δέν ἦταν μόνο ὁ Κύριος Ἰησοῦς Χριστός πού εἶχε μέσα του τέτοια θλίψη. Ἀνάλογα συναισθήματα ἐκφράζει καί ὁ ἀπόστολος Παῦλος, ὅταν γράφει· «Δοκῶ γάρ ὅτι ὁ Θεός ἡμᾶς τούς ἀποστόλους ἐσχάτους ἀπέδειξεν ὡς ἐπιθανατίους, ὅτι θέατρον ἐγενήθημεν τῷ κόσμῳ, καί ἀγγέλοις καί ἀνθρώποις». Εἶναι θέαμα οἱ ἀπόστολοι, γράφει ὁ ἅγιος Λουκᾶς, γιά τόν κόσμο πού δέ γνωρίζει τόν Χριστό. Τούς περιγελοῦν καί τούς διώχνουν, ἐνῶ οἱ ἄγγελοι ἀπό τόν οὐρανό θαυμάζουν τόν ἀγώνα τους.
Ἀλλά αὐτό δέν εἶναι μόνο ἡ κοινή μοίρα τῶν Ἁγίων. Γιά ὅλους τούς χριστιανούς ὁ ἀπόστολος Παῦλος εἶπε· «Πάντες οἱ θέλοντες εὐσεβῶς ζῆν ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ διωχθήσονται».
Ἄς θυμηθοῦμε καί τόν λόγο τοῦ Κυρίου, μᾶς συστήνει ὁ ἅγιος Λουκᾶς· «Εἰ ἐκ τοῦ κόσμου ἦτε, ὁ κόσμος ἄν τό ἴδιον ἐφίλει· ὅτι δέ ἐκ τοῦ κόσμου οὐκ ἐστέ, ἀλλ᾽ ἐγώ ἐξελεξάμην ὑμᾶς ἐκ τοῦ κόσμου, διά τοῦτο μισεῖ ὑμᾶς ὁ κόσμος».
Εἴμαστε ξένοι σ᾽ αὐτόν τόν κόσμο. «Οὐ γάρ ἔχομεν ὦδε μένουσαν πόλιν, ἀλλά τήν μέλλουσαν ἐπιζητοῦμεν». Καί ἀκόμη ἔχουμε θλίψη σέ αὐτόν τόν κόσμο καί εἴμαστε στενοχωρημένοι, καί αὐτό πού μᾶς βασανίζει περισσότερο εἶναι ἡ πνευματική ἀποξένωση. Γιατί ὑπάρχουν πολλοί ἀνάμεσά μας πού εἶναι ξένοι ἀκόμη καί μεταξύ τῶν συγγενῶν τους, γιατί κάποιοι δέν πιστεύουν, λέει ὁ ἅγιος Λουκᾶς, καί περιγελοῦν τήν πίστη μας, τήν ἀγάπη στόν Χριστό καί τήν προσευχή μας.
Ὅμως ὅλοι ἐμεῖς πρέπει νά δείξουμε ὑπομονή. Ὅπως ὑπέμενε ὁ Χριστός, ὁ ἀπόστολος Παῦλος καί ὅλοι οἱ ἄλλοι ἀπόστολοι, ἔτσι πρέπει νά ὑπομείνουμε καί μεῖς. Πρέπει νά γίνουμε μιμητές τοῦ μεγάλου ἀποστόλου Παύλου, ὅπως καί αὐτός ἦταν μιμητής τοῦ Χριστοῦ. Μᾶς χλευάζουν, ὅπως χλεύαζαν καί αὐτόν; Νά μήν ἀπαντᾶμε μέ κακό στήν κακία τους, ἀλλά νά προσευχόμεθα γι᾽ αὐτούς πού μᾶς προσβάλλουν, ὅπως προσευχόταν αὐτός καί ὅλοι οἱ ἄλλοι ἀπόστολοι. Μόνο στήν προσευχή θά βροῦμε ἀνακούφιση γιά τήν ψυχή μας. Θά τήν ἀκούσει ὁ Χριστός πού σέ ὅλη τήν ἐπίγεια ζωή του σήκωνε τόν βαρύ σταυρό τῆς ἀποξενώσεως καί θά παρηγορήσει τούς κοπιῶντες καί πεφορτισμένους πού μέ ἱκεσία ἁπλώνουν πρός Αὐτόν τά χέρια τους καί τοῦ ὁμολογοῦν τόν πόνο τῆς δικῆς τους καρδιᾶς.
Tό
διάστημα αὐτό ζοῦμε ὅμως καί ἕνα ἄλλο εἶδος ἀποξενώσεως, τῆς
ἀποξενώσεως ἀπό τά οἰκεῖα μας πρόσωπα, ἀπό τούς φίλους καί τούς
συναδέλφους μας καί ἀπό ὅλο τόν κοινωνικό μας περίγυρο λόγω τῶν μέτρων πού ἐπιβλήθηκαν μέ σκοπό τήν προστασία τῆς ὑγείας μας καί τῆς δημόσιας ὑγείας ἀπό τήν πανδημία τοῦ κορωνοϊοῦ πού πλήττει καί τή χώρα
μας καί πολλές ἄλλες χῶρες. Στερούμεθα ἀκόμη καί τή δυνατότητα νά
βρεθοῦμε στούς ναούς μας, νά λειτουργήσουμε μέ τόν κόσμο μας, μέ τό
ποίμνιό μας.
Καί γι᾽ αὐτήν ὅμως τήν προσωρινή ἀποξένωση θά πρέπει νά ἀκολουθήσουμε τίς συμβουλές πού μᾶς ἔδωσε ἀπόψε ὁ ἅγιος Λουκᾶς. Καί αὐτές εἶναι νά κάνουμε ὑπομονή, γιατί ἡ πανδημία εἶναι μία προσωρινή δοκιμασία, ἡ ὁποία μέ τή βοήθεια καί τή χάρη τοῦ Θεοῦ, ἀλλά καί τῶν ἰατρῶν καί τῶν εἰδικῶν, θά περάσει. Γι᾽ αὐτό καί δέν ὑπάρχει λόγος οὔτε νά ἀντιδροῦμε στά μέτρα, οὔτε νά προσπαθοῦμε νά τά παρακάμψουμε μέ διάφορους τρόπους, ἀλλά οὔτε καί νά ἀπογοητευόμεθα.
Καί ἡ Ἱερά Σύνοδος προσπαθεῖ καί ὅλοι οἱ ἱεράρχες προσπαθοῦν νά βρεθεῖ
τρόπος οὕτως ὥστε αὐτές τίς μεγάλες ἡμέρες, τά Πάθη τοῦ Κυρίου καί τήν
Ἀνάσταση, νά λειτουργήσουν οἱ ναοί μας μέ τόν τρόπο πού τελικά θά
καταλήξουν.
Ἄς κάνουμε ὑπομονή καί ἄς προσευχόμεθα, τόσο γιά τούς οἰκείους καί τούς συγγενεῖς μας, ἰδίως γι᾽ αὐτούς τούς ὁποίους δέν μποροῦμε νά δοῦμε καί νά συναντήσουμε, ὅσο καί γιά νά μᾶς ἀπαλλάξει ὁ Θεός ἀπό τήν ταλαιπωρία καί τή δοκιμασία
πού ὑφιστάμεθα. Καί μέ τήν ὑπομονή καί τήν προσευχή ἡ ψυχή μας θά βρεῖ
ἀνάπαυση στόν Θεό, ὁ ὁποῖος εἶναι, ὅπως τονίζει καί ὁ ἅγιος Λουκᾶς, ἡ σωτηρία καί ἡ καταφυγή μας.
Ἄς
ρίξουμε ἕνα βλέμμα γύρω μας, στίς ἄλλες χῶρες, στήν Εὐρώπη, στήν
Ἀμερική, στήν Ἀσία, στήν Τουρκία, καί θά δοῦμε πόσο ἔχει πληθυνθεῖ τό
κακό, πόσο καθημερινά ἑκατοντάδες, φθάσαμε καί σέ χιλιάδες, ἄνθρωποι
πεθαίνουν. Ἑπομένως, ἐπειδή εἶναι τόσο μεγάλος ὁ πειρασμός, νομίζω ὅτι
χρειάζεται ἀνάλογη ὑπομονή ἀλλά πάνω ἀπό ὅλα προσευχή, γιά νά μπορέσουμε
νά τόν ξεπεράσουμε. Καί τότε πράγματι ὁ Θεός θά εἶναι μαζί μας, διότι
μέσω τῆς ὑπομονῆς καί τῆς προσευχῆς θά φθάσουμε ἐκεῖ πού ποθοῦμε. Καί
«εἰ ὁ Θεός μεθ᾽ ἡμῶν οὐδείς καθ᾽ ἡμῶν».