Ὁμιλία εἰς Ὀνομαστήρια Σεβασμιωτάτου κ. Τιμοθέου Πρωτοπρεσβυτέρου Δημητρίου Ν. Θεοδωροπούλου, Γενικοῦ Ἀρχιερατικοῦ Ἐπιτρόπου Ἱερᾶς Μητροπόλεως Θεσσαλιώτιδος.

Ὁμιλία εἰς Ὀνομαστήρια Σεβασμιωτάτου
κ. Τιμοθέου¹

«Ἔρωτι θείων Τιμόθεος στεμμάτων,
Τυφθεὶς βάκλοις, ἔβαψε γῆν ἐξ αἱμάτων»² .

Μὲ τὰ λόγια αὐτά,

Σεβασμιώτατοι Ἅγιοι Ἀρχιερεῖς,
Σεβαστοὶ Πατέρες,
Ἐντιμότατοι ἄρχοντες,
Ἀγαπητοὶ ἀδελφοί,

  ὁ ἱερὸς ὑμνογράφος πλέκει στέφανον ἐγκωμίων καὶ καταστέφει τὴν σεπτὴν κορυφὴν τοῦ παρ’ ἡμῖν σήμερον πανηγυρικῶς ἑορταζομένου ἁγίου ἐνδόξου καὶ πανευφήμου ἀποστόλου Τιμοθέου.

  Ἔβαψε τὴν γῆν μὲ τὰ ἄχραντα αἵματά του ὁ καὶ ἱερομάρτυς Τιμόθεος. Ποίῳ τρόπῳ; «Τυφθεὶς βάκλοις», ὡς ἠκούσαμε· τυπτόμενος δηλαδὴ μὲ ράβδους ὑπὸ τῶν ἀπίστων. Ποίῳ λόγῳ; «Ἔρωτι θείων στεμμάτων»·διὰ τὸν μεγάλον ἔρωτα δηλαδὴ ποὺ εἶχε πρὸς τὰ θεῖα στέμματα, τοὺς θείους στεφάνους.

  Ἡμέρα ἁγίων μαρτύρων ἡ σημερινή. Μανουήλ, Γεώργιος καὶ Πέτρος, Λέων, Γαβριὴλ καὶ Σιώνιος, Ἰωάννης καὶ Λέων καὶ λοιποὶ σὺν αὐτοῖςτριακόσιοι ἑβδομήκοντα ἑπτὰτὸν ἀριθμὸν ξίφει τελειοῦνται· Πάροδος δὲ λίθοις βληθεὶς τελειοῦται. Μετὰ τοῦ Τιμοθέου μόνον μάρτυρες ἑορτάζουν σήμερα. Προεξάρχει δὲ τούτων ὁ ὁσιομάρτυς Ἀναστάσιος ὁ Πέρσης, θείῳ ἔρωτι καὶ αὐτὸς τελειωθείς. Ἔβλεπε ὁ Ἀναστάσιος στοὺς τοίχους τῶν ἐκκλησιῶν ἱστορημένα τὰ μαρτύρια τῶν ἁγίων, ἐθαύμαζε τὰ κατορθώματά τους καὶ σφοδρῶς ἐφλέγετο ἡ καρδία του ἀπὸ τὸν πόθον νὰ τοὺς μιμηθεῖ. Ὅταν φουντώσει στὴν ψυχὴ τοῦ ἀνθρώπου ὁ θεῖος ἔρως, τότε ἀψηφᾶ κινδύνους, ἐμπαίζει τὸν φόβον, λοιδορεῖ τὸν θάνατον, καταισχύνει τὴν ὀφρὺν τοῦ διαβόλου.

  Τιμόθεος καὶ Ἀναστάσιος, οἱ κορυφαῖοι τοῦ χοροῦ τῶν σήμερον ἑορταζομένων ἁγίων, ζηλοῦντες ἐζήλωσαν τῷ Κυρίῳ καὶ ἐλέγξαντες τὴν πλάνην, τὴν ἀσέβειαν, τὴν ἀήθειαν, ἐξεμέτρησαν βιαίως τὸ ζῆν. Τοὺς συμπατριῶτές του Πέρσες μάγους ἤλεγξε ὁ Ἀναστάσιος, καὶ τὰ ὑπ’ αὐτῶν γενόμενα. Τοὺς συμπατριῶτές του Ἕλληνες εἰδωλολάτρες ἤλεγξε ὁ Τιμόθεος, καὶ τὶς ἀκατανόμαστες ἀσχημίες εἰς τὶς ὁποῖες ἐπεδίδοντο. Ὁ σωστικὸς λόγος τῆς Ἐκκλησίας ἐκφράζεται ὡς λόγος θεολογικός, προφητικός, κατηχητικός, παρακλητικός,προτρεπτικός, ὅμως καὶ ἐλεγκτικός. Πρὸ ἡμερῶν ὁ Ἰωάννης παρέδωκε τὴν κεφαλὴν αὐτοῦ ἐπὶ πίνακι, διότι ἔλεγε στὸν Ἡρῴδη· δὲν μπορεῖς νὰ ἔχεις τὴν γυναῖκα τοῦ ἀδελφοῦ σου. Ἕνας ἄλλος Ἰωάννης, ὁ χρυσοῦς τὴν γλῶτταν, χρυσοῦς καὶ τὴν καρδίαν, ἄφησε τὴν τελευταία του πνοὴ στὰ Κόμανα τοῦ Πόντου ἐξόριστος, δεδιωγμένος διὰ τὸν ἔλεγχοντῆς βασιλικῆς αὐλῆς. Μία Ἐκκλησία ποὺ δὲν ἐλέγχει, εἶναι ἅλας μεμωραμένον. Ὅμως ὁ ἔλεγχος δὲν προϋποθέτει μόνον θάρρος καὶ αὐταπάρνηση. Προϋποθέτει καὶ σοφία. Κορῶνες καὶ λεονταρισμοὶ ὑποκρύπτουν τὶς πιὸ πολλὲς φορὲς ζῆλον οὐ κατ’ ἐπίγνωσιν, ἂν ὄχι δειλία. Ἄλλοτε ὅμως βαπτίζουμε τὴν δειλία μας ταπείνωση, καὶ σιωποῦμε.

  Τιμόθεον, λοιπόν, τὸν μέγαν, ὡς τὸν ἀποκαλεῖ Συμεὼν ὁ Μεταφραστής, ὅλως ἐξαιρέτως τιμῶμεν σήμερον· τὸν ἑλληνόπαιδα ἐκ Λύστρων τῆς Λυκαονίας, τὸν ἠγαπημένονμαθητὴν τοῦ Παύλου,τὸ γνήσιον αὐτοῦ τέκνον, τὸν ἰσόψυχον, κατὰ τὴν ἐκείνου προσηγορίαν. Δύο ἀπὸ τὶς ἐπιστολὲς ποὺ κοσμοῦν τὸν κανόνα τῆς Καινῆς Διαθήκης, ἀπήθυνε πρὸς τὸν τιμώμενον ἀπόστολόν μας ὁ θεῖος Παῦλος. Καὶ ἀπὸ αὐτὲς ἀντλοῦμε πληροφορίες πολύτιμες γιὰ τὸν βίον του, τὸ ἦθος, τὴν διακονίαν του.

  «Ἀπὸ βρέφους ἐγνώρισε τὰ ἱερὰ γράμματα»³ δίπλα στὴν μάμμη του Λωΐδα καὶ τὴν μητέρα του Εὐνίκη, μιᾶς καὶ ἔμεινε νωρὶς χωρὶς πατέρα. «Ἡ ἀνυπόκριτος πίστη ποὺ κατοικοῦσε μέσα στὶς καρδιὲς τῶν δύο γυναικῶν, κατοίκησε καὶ στὴν δική σου καρδιά», τοῦ γράφει στὶς πρῶτες κιόλας σειρὲς τῆς θεογράφου ἐπιστολῆς του ὁ θεόκριτος Παῦλος⁴. Ἐδείχθη τέκνον ἐπαγγελίας, ἀφοῦ ὑπὸ προφητειῶν παρακινούμενος ὁ μέγας κήρυξ καὶ ἀπόστολος τῶν ἐθνῶν ἐξέλεξε αὐτὸν καὶ τοῦ παρήγγειλε νὰ στρατεύεται τὴν καλὴν στρατείαν⁵. Καὶ δὲν ἐγένετο ἀπειθὴς πρὸς τὶς παραγγελίες τοῦ διδασκάλου περὶ ἀγάπης ἐκ καθαρᾶς καρδίας καὶ συνειδήσεως ἀγαθῆς⁶, περὶ νήψεως ἐν πᾶσι⁷, περὶ ἁγνότητος καὶ καθαρότητος τοῦ βίου, περὶ δικαιοσύνης καὶ εὐσεβείας, ὑπομονῆς καὶ πρᾳότητος⁸. Ἀλλὰ κατόρθωσε, κανεὶς νὰ μὴ καταφρονήσει τὸ νεαρὸν τῆς ἡλικίας του, γενόμενος παράδειγμα τῶν πιστῶν καὶ στοὺς λόγους καὶ στὴν συμπεριφορά, «πρὸς πᾶν ἔργον ἀγαθὸν ἐξηρτισμένος», ἄρτιος δηλαδή, κατηρτισμένος ἐν πᾶσι⁹. Ἀκόμη καὶ τὴν περιτομὴν κατεδέχθη κατὰ πλήρη συγκατάβασιν. Σὲ ὅλα προέκοψε, ὅσα ὁ διδάσκαλος τὸν προέτρεψε. Διὰ τοῦτο καὶ ἔλαβε τὸ ὑπερμέγιστον χάρισμα τῆς ἀρχιερωσύνης, ὑπὸ αὐτοῦ τοῦ οὐρανοβάμονος πνευματικοῦ του πατρὸς χειροτονηθεὶς καὶ διάδοχος ἀναδειχθεὶς τοῦ Θεολόγου Ἰωάννου εἰς τὸν ἐπισκοπικὸν θρόνον τῆς μεγάλης πόλεως τῶν Ἐφεσίων. «Νυκτὸς καὶ ἡμέρας» δὲν παρέλειπε νὰ ἐνθυμεῖται στὶς δεήσεις του τὸν ἠγαπημένον μαθητὴν ὁ θειότατος Παῦλος¹⁰, καὶ νὰ ἐπιθυμεῖ μὲ λαχτάρα νὰ τὸν ἀνταμώσει,κάθε φορὰ ποὺ τύχαινε νὰ χωρίσουν οἱ δρόμοι τους. Εἶχε αὐτὸν τὸν μεγάλον πόθον καὶ τὴν ἀγάπη, διότι ἐνεθυμεῖτο τὰ δάκρυα τοῦ Τιμοθέου,ποὺ συνόδευαν τὸν κάθε ἀποχωρισμό τους.«Σπούδασον ἐλθεῖν πρός με ταχέως»,τοῦ γράφει στὴν δεύτερη ἐπιστολήν του· φρόντισε δηλαδὴ νὰ ἔλθεις γρήγορα κοντά μου¹¹· «ἐπιποθῶ σε ἰδεῖν, ἵνα χαρᾶς πληρωθῶ». Εἶχε μεγάλον πόθον νὰ τὸ δεῖ, γιὰ νὰ γεμίσει μὲ χαρὰ ἡ ψυχή του, ὅπως ἀκούσαμε νὰ τοῦ λέει στὸ σημερινὸ ἀποστολικὸ ἀνάγνωσμα (ἀπὸ τὴν ἴδια ἐπιστολή)¹². Καὶ ἐκεῖνος ὡς πιστὸς συνεργός, σύντροφος καὶ συμπαραστάτης ἀνταπεκρίνετο εὐθὺς εἰς τὸ κάλεσμα τοῦ διδασκάλου. Δὲν ἐπαισχύνθη οὔτε τὸ μαρτύριον τοῦ Κυρίου, οὔτε τὸν δέσμιον Παῦλον, οὔτε τὰ πολυειδῆ παθήματα καὶ τὸν θάνατον ποὺ ἐκεῖνος ὑπέστη. Ἀλλ’ ἐνεδυναμώθη ἐν τῇ χάριτι τῇ ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ¹³ καὶ συγκακοπάθησε τῷ εὐαγγελίῳ κατὰ δύναμιν Θεοῦ¹⁴, ὡς καλὸς στρατιώτης Χριστοῦ, μὴ ἐμπλεκόμενος ταῖς τοῦ βίου πραγματείαις, ἵνα τῷ στρατολογήσαντι ἀρέσῃ¹⁵. Νομίμως ἤθλησε καὶ νομίμως ἐστεφανώθη¹⁶. Τὴν καλὴν παρακαταθήκην ἐφύλαξε διὰ Πνεύματος Ἁγίου τοῦ ἐνοικοῦντος ἐν ἡμῖν¹⁷. Ἐσπούδασε νὰ παραστήσει δόκιμον τὸν ἑαυτόν του εἰς τὸν Θεόν, ἐργάτην τέλειον, ἀνεπαίσχυντον, ὀρθοτομοῦντα τὸν λόγον τῆς ἀληθείας¹⁸· καὶ νὰ τηρήσει «τὴν ἐντολὴν ἄσπιλον, ἀνεπίληπτον μέχρι τῆς ἐπιφανείας τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ»¹⁹.

  Λαμπρὰ καὶ εὔσημος, ἀδελφοί, ἡ παροῦσα ἡμέρα!

  Ἑορτῶν διῳδία!

  Ἐν ψαλμοῖς καὶ ὕμνοις καὶ ᾠδαῖς πνευματικαῖς, ἐν εὐφροσύνῃ καὶ ἀγαλλιάσει τιμᾷ καὶ γεραίρει σήμερα ἡ Θεσσαλιῶτις Ἐκκλησία τὸν κλεινὸν τοῦ Χριστοῦ ἀπόστολον Τιμόθεον,τὸν περικλεῆ καὶ περίδοξον· ἀλλὰ καὶ τὸν ἄγγελον αὐτῆς, τὸν θεοπρόβλητον ἀρχιθύτην, ποιμένα καὶ διδάσκαλόν της, τὸν ἐπαξίως φέροντα τὸ ἔντιμον τοῦτο ὄνομα τοῦ περιφιλήτου ἀποστόλου· τὸν ἀληθῶς Τιμόθεον,ἀλλὰ καὶ θεότιμον ἀρχιερέα, τὸν πολλῶν χαρισμάτων ἔμπλεων, τὸν φιλέορτον, φιλακόλουθον καὶ φιλεκκλήσιον, τὸν γλυκὺν καὶ ἐγκάρδιον, τὸν πατρικὸν καὶ δίκαιον.

  Σήμερον ὁ εὐσεβὴς οὗτος, εὐγενὴς καὶ εὐλογημένος λαὸς καὶ ἡμεῖς οἱ ταπεινοί του λευῖται, λειτουργοὶ καὶ ὑπηρέται τῶν θείων τοῦ Χριστοῦ μυστηρίων, περιγηθεῖς καὶ λευχειμονοῦντες, ὡς νεόφυτα ἐλαιῶν ἱστάμενοι κύκλῳ τῆς τραπέζης σου, ὦ ποιμενάρχα, ἀναπέμπομεν ὕμνον εὐχαριστίας πρὸς τὸν φιλάνθρωπον Θεόν, ὁρῶντες τὸν λύχνον ἐπὶ τὴν λυχνίαν, τὸ κόσμημα τῆς Ἐκκλησίας (τὸν ἐπίσκοπον) ἐπὶ θρόνου δόξης, εἰς τύπον καὶ τόπον Χριστοῦ ἱστάμενον, περικατάληπτον, ὡς ἄμπελον περικλαδῆ καὶ εὐκληματοῦσαν, ὑπὸ τῆς λογικῆς ἐκλογάδος αὐτοῦ κυκλούμενον, στοιχιζόμενον· καὶ ἐν ἀπαρασαλεύτῳ ἐλπίδι διατελοῦντες, οὐχὶ εἰκῇ καὶ ὡς ἔτυχεν, ἀλλὰ διὰ τὸν περίδηλον ζῆλον τῆς αὐτοῦ Σεβασμιότητος, ἀναφωνῶμεν·

Τιμόθεον, Κύριε, τῇ σῇ ποίμνῃ ἀνάδειξον
Ἱεράρχην στεῤῥόν, ἰθύν τε καὶ δίκαιον·
Μαθητοῦ μιμητὴν φερωνύμως γενέσθαι,
Ὁμοτρόπου τῷ Παύλῳ, ὃν ἰσόψυχον ἔγνω.
Θεσσαλιώτιδι νῦν τῇ σεπτῇ Ἐκκλησίᾳ
Εὔθρονον χάρισαι, γεραρὸν ἀρχιθύτην·
Οὐρανόθεν αὐτῷ καταπέμψας ἣν χάριν,
Σεραφεὶμ ἀεὶ βρύει τῶν ποιμένων ὁ ἔξαρχος²⁰.

Εἰς πολλὰ ἔτη, δέσποτα!

¹ Πρωτοπρεσβυτέρου Δημητρίου Ν. Θεοδωροπούλου, Γενικοῦ Ἀρχιερατικοῦ Ἐπιτρόπου Ἱερᾶς Μητροπόλεως Θεσσαλιώτιδος καὶ Φαναριοφερσάλων. Ἐξεφωνήθη εἰς Μητροπολιτικὸν Ἱερὸν Ναὸν Ἁγίων Κωνσταντίνου καὶ Ἑλένης Καρδίτσης τῇ Τρίτῃ 22ᾳ Ἰανουαρίου 2019 ἐπὶ τῇ σεβασμίᾳ ἑορτῇ καὶ πανηγύρει τοῦ ἁγίου ἐνδόξου καὶ πανευφήμου ἀποστόλου Τιμοθέου, ἐν ᾗ ἄγει τὰ ὀνομαστήριά του ὁ Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Θεσσαλιώτιδος καὶ Φαναριοφερσάλων κ. Τιμόθεος.
² Συναξάριον κβ΄ Ἰανουαρίου.
³ Β΄ Τιμ. γ΄ 15.
⁴ Β΄ Τιμ. α΄ 5.
⁵ Α΄ Τιμ. α΄ 18 (πρβλ. δ΄ 14).
⁶ Α΄ Τιμ. α΄ 5 (πρβλ. α΄ 19).
⁷ Β΄ Τιμ. δ΄ 5.
⁸ Α΄ Τιμ. δ΄ 12· ϛ΄ 11.
⁹ Β΄ Τιμ. γ΄ 17.
¹⁰ Β΄ Τιμ. α΄ 3.
¹¹ Β΄ Τιμ. δ΄ 9.
¹² Β΄ Τιμ. α΄ 4.
¹³ Β΄ Τιμ. β΄ 1.
¹⁴ Β΄ Τιμ. α΄ 8.
¹⁵ Β΄ Τιμ. β΄ 3-4.
¹⁶ Β΄ Τιμ. β΄ 5.
¹⁷ Β΄ Τιμ. α΄ 14· Α΄ Τιμ. ϛ΄ 20.
¹⁸ Β΄ Τιμ. β΄ 15.
¹⁹ Α΄ Τιμ. ϛ΄ 14.
²⁰ Στίχοι κατ’ ἀκροστιχίδα τοῦ ὀνόματος ΤΙΜΟΘΕΟΣ