ΚΔ΄ Παύλεια: «Εμπειρίες απο την ιεραποστολή». Ημερίδα πρεσβυτερών και μητέρων κληρικών στο Νησέλι Αλεξάνδρειας, (φωτο).

Την Πέμπτη 7 Ιουνίου πραγματοποιήθηκε στο Νησέλι Αλεξανδρείας και στο πλαίσιο των ΚΔ΄ Παυλείων η καθιερωμένη ημερίδα για τις πρεσβυτέρες και τις μητέρες κληρικών της Ιεράς Μητροπόλεως Βεροίας, Ναούσης και Καμπανίας, που φέτος είχε τον τίτλο «Εμπειρίες απο την ιεραποστολή».

Το πρωί ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Βεροίας κ. Παντελεήμων τέλεσε αρχιερατική θεία Λειτουργία στον ιερό ναό Αγίου Ιωάννου Θεολόγου Νησελίου, ενώ το θείο λόγο κήρυξε ο Αιδεσ. Πρωτοπρεσβύτερος του Οικουμενικού Θρόνου π. Στυλιανός Μακρής.

Μετά ακολούθησαν οι εργασίες της ημερίδος κατά την οποία μίλησαν ο Σεβασμιώτατος, ο Πρωτοπρεσβύτερος Νεκτάριος Σαββίδης και η κ. Νίκη Παπαγεωργίου, καθηγήτρια ΑΠΘ, η οποία μετέφερε την εμπειρία της απο την ιεραποστολική της δράση στην Ινδία και τη διδασκαλία της στη θεολογική σχολή Κινσάσσα στο Κογκό.

Μετά το πέρας της ημερίδας προσεφέρθη γεύμα.

Η ΟΜΙΛΙΑ ΤΟΥ ΣΕΒΑΣΜΙΩΤΑΤΟΥ

Μέ πολλή χαρά σᾶς καλωσορίζω ὅλες τίς πρεσβυτέρες καί τίς μητέρες τῶν κληρικῶν τῆς Ἱερᾶς μας Μητρο πόλεως στήν πρώτη Ἡμερίδα τοῦ φετινοῦ προγράμματος τῶν ΚΔ´ Παυ λείων, πού διοργανώνει γιά μία ἀκό μη χρονιά ἡ Ἱερά Μητρόπολή μας.

Ὅπως γνωρίζετε, ἡ Ἡμερίδα αὐτή πού εἶναι ἀφιερωμένη στίς πρεσβυ τέρες καί στίς μητέρες τῶν κληρικῶν μας εἶναι ἀπό τίς πρῶτες πού κα θι ερώσαμε στό πλαίσιο τῶν Παυλείων, διότι στά πρόσωπά σας ἡ Ἐκκλησία μας βλέπει τούς πιό στενούς της συνεργάτες, ἐσᾶς πού ὄχι μόνο στη ρί ζετε τούς κληρικούς μας στό πολυ σχιδές ἔργο τους ἀλλά καί ἐπωμί ζεσθε συχνά ἕνα μέρος τοῦ βάρους τῆς δικῆς τους εὐθύνης συμπράτ το ντας μέ αὐτό τόν τρόπο στό ἔργο καί τή διακονία τους.

Καί τό ἔργο καί ἡ διακονία τῆς Ἐκ κλησίας μας ταυτίζεται μέ τίς ἔννοιες τοῦ Εὐαγγελισμοῦ καί τῆς Ἱερα ποστολῆς πού ἀποτελοῦν καί τό γενικό θέμα τῶν φετινῶν Παυλείων. Γιατί τί εἶναι Ἱεραποστολή; Εἶναι ἡ ἱερή ἀποστολή τῆς Ἐκκλησίας μας νά μεταδώσει τό μήνυμα τοῦ Εὐαγγε λίου στόν κόσμο, νά εὐαγγελισθεῖ τό ὄνομα τοῦ Χριστοῦ «τοῖς ἐγγύς καί τοῖς μακράν» καί νά φέρει τό μήνυμα τῆς ἐν Χριστῷ ἀνακαινίσεως τῶν ἀν θρώπων σέ κάθε μία ψυχή ξεχωρι στά.

Εἶναι ἱερή αὐτή ἡ ἀποστολή τῆς Ἐκ κλησίας μας, γιατί εἶναι ἐφαρμογή τῆς ἐντολῆς τοῦ ἱδρυτοῦ της, Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ, ὁ ὁποῖος ὡς τε λευταία ἐντολή, πρίν ἀπό τήν εἰς οὐ ρανούς Ἀνάληψή του, αὐτήν ἔδωσε στούς μαθητές του. Τί τούς εἶπε; «Πο ρευθέντες μαθητεύσατε πάντα τά ἔθνη, βαπτίζοντες αὐτούς εἰς τό ὄνο μα τοῦ Πατρός καί τοῦ Υἱοῦ καί τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, διδάσκοντες αὐ τούς τηρεῖν πάντα ὅσα ἐνετειλάμην ὑμῖν».

Ἡ ἱεραποστολή εἶναι, λοιπόν, ἡ βα σική ἀποστολή τῆς Ἐκκλησίας μας, ἡ ὁποία ἱδρύθηκε καί ὑπάρχει στόν κόσμο ὄχι γιά νά συγκεντρώνει ὀπα δούς ἤ μέλη, ὅπως ὁρισμένοι ἰσχυ ρί ζονται, ἀλλά γιά νά εὐαγγελίζεται στούς ἀνθρώπους τή σωτηρία, γιά νά κάνει γνωστό τόν Χριστό καί τή δι δασκαλία του, ἡ ὁποία εἶναι καί ἡ μόνη πού μπορεῖ νά σώσει τόν ἄν θρωπο ἀπό τήν ἁμαρτία καί νά τοῦ χαρίσει τήν αἰώνια ζωή.

Εὐαγγελισμός καί ἱεραποστολή εἶ ναι ἔννοιες παράλληλες, πού μπορεῖ μερικές φορές νά τίς διαφοροποιοῦμε κάπως γιά πρακτικούς λόγους, ὅμως τό περιεχόμενό τους ταυτίζεται καί ἀποτελεῖ, ὅπως εἴπαμε, τήν κύρια ἀποστολή τῆς Ἐκκλησίας μας καί τό βαθύτερο νόημα τῆς ὑπάρξεώς της.

Αὐτή τήν ἀναγκαιότητα τῆς ἱερα πο στολῆς καί τοῦ εὐαγγελισμοῦ ἐκ φράζει καί ὁ λόγος τοῦ πρωτοκο ρυφαίου ἀποστόλου Παύλου, «οὐαί μοι, ἐάν μή εὐαγγελίζωμαι». Ἀλλί μονό μου, δηλαδή, ἐάν δέν κηρύττω τό Εὐαγγέλιο τοῦ Χριστοῦ.

Μερικές φορές νομίζουμε ὅτι ἡ ἱερα ποστολή εἶναι κάτι πού σχετίζεται καί ἀφορᾶ μόνο ὅσους δέν γνωρίζουν καθόλου τόν Χριστό. Νομίζουμε ὅτι ἱεραποστολή εἶναι τό ἔργο πού ἐπι τελεῖ ἡ Ἐκκλησία διά τῶν κληρικῶν καί ἱεραποστόλων της στήν Ἀφρική, στή Νοτιανατολική Ἀσία καί ἀλλοῦ, στούς ἀνθρώπους πού ζοῦν «ἐν χώρᾳ καί σκιᾷ θανάτου», πού δέν ἔχουν γνωρίσει ποτέ τόν Χριστό.

Ἀσφαλῶς καί αὐτό εἶναι ἕνα πολύ δύσκολο καί πολύ σημαντικό μέρος τῆς ἱεραποστολῆς τῆς Ἐκκλησίας, γιατί ἀπαιτεῖται μεγάλη ἀγάπη καί αὐτοθυσία, ἀπαιτεῖται ἀποστολικός ζῆλος καί δύναμη ψυχῆς καί ἀπόλυτη ἐμπιστοσύνη στόν Θεό γιά νά πορευ θεῖ κάποιος στά ἔθνη καί νά ἐργασθεῖ κάτω ἀπό πολύ δύσκολες καί ἀντί ξοες συνθῆκες, χωρίς ὑποδομές, χω ρίς ἀνέσεις, μέ δυσκολίες λόγω τῶν κλιματολογικῶν συνθηκῶν καί τῶν συνθηκῶν ὑγιεινῆς, προκειμένου νά κη ρύξει τόν Χριστό σέ ἀνθρώπους μέ διαφορετικές νοοτροπίες καί παρα δόσεις πού δέν ἔχουν καμία ἀπολύ τως σχέση μέ τίς δικές μας, ὅπως θά ἔχουμε τήν εὐκαιρία νά ἀκούσουμε στή συνέχεια.

Ὅμως ἡ ἱεραποστολή καί ὁ εὐαγ γελισμός τῶν ἀνθρώπων δέν ἀφορᾶ μόνο ἐκείνους πού ἔχουν γεννηθεῖ σέ ἕνα ἀλλόθρησκο ἤ ἄθεο περιβάλλον ἀλλά καί ὅλους ἐμᾶς πού γεννη θή καμε σέ μία χριστιανική χώρα καί λάβαμε τό βάπτισμα σέ νηπιακή ἡλι κία. Τό ὅτι γίναμε μέλη τῆς Ἐκκλη σίας, μέλη τοῦ σώματος τοῦ Χριστοῦ μέ τόν νηπιοβαπτισμό, δέν σημαίνει ὅτι γνωρίζουμε τήν πίστη μας, γνω ρίζουμε τό Εὐαγγέλιο, γνωρίζουμε τόν Χριστό.

Στήν πρώτη Ἐκκλησία ἤ στήν ἱερα ποστολή σέ ἄλλους λαούς ἡ Ἐκκλη σία κατηχεῖ στήν πίστη ὅσους πρό κειται νά βαπτισθοῦν πρίν ἀπό τό βά πτισμα. Στίς χριστιανικές ὅμως χῶ ρες, ὅπου ἐφαρμόζεται ὁ νηπιοβα πτισμός, τήν κατήχηση τοῦ νεοφω τίστου ἀναλαμβάνει ὁ ἀνάδοχος καί κατ᾽ἐπέκταση ἡ οἰκογένεια.

Ὅλοι ὅμως γνωρίζουμε ὅτι αὐτό ἔχει ἀτονήσει στίς ἡμέρες μας, γιατί δυστυχῶς πολλοί ἄνθρωποι καί πολ λές οἰκογένειες ἔχουν μία χαλαρή μόνο σχέση μέ τήν Ἐκκλησία, μέ τή διδασκαλία της, μέ τήν ἐν Χριστῷ ζωή, μέ τά ἱερά μυστήριά της, καί μποροῦμε εὔκολα νά κατανοήσουμε ὅτι πολλά παιδιά μεγαλώνουν ἔχο ντας ἁπλῶς μία ἀμυδρή εἰκόνα γιά τήν πίστη καί τήν Ἐκκλησία, γιά τό εὐαγγέλιο καί τή λειτουργική ζωή.

Καί ἄν σέ αὐτό συνυπολογίσουμε καί τό γεγονός ὅτι καί ἡ διδασκαλία τῶν Θρησκευτικῶν στά σχολεῖα ἔχει πάρει μία διαφορετική μορφή, τότε κα ταλαβαίνουμε γιατί ὑπάρχει ἀνά γκη ἱεραποστολῆς καί εὐαγγελισμοῦ τῶν ἀνθρώπων καί ἐδῶ, στήν πατρί δα μας, στίς πόλεις καί τά χωριά μας, στίς ἐνορίες μας.

Ἡ Ἐκκλησία καλεῖται σήμερα νά κατηχήσει τούς ἀνθρώπους, παιδιά καί μεγαλύ τερους, στίς ἀλήθειες τῆς πίστεώς της καί στή ζωή της.

Ὄχι, βεβαίως, ὅτι ἡ Ἐκκλησία δέν εἶχε πάντοτε αὐτό τό καθῆκον, ἁ πλῶς συνήθως οἰκοδομοῦσε τό κή ρυ γμά της, οἰκοδομοῦσε τήν κατήχησή της ἐπάνω στά θεμέλια τῆς πίστεως πού ἔπαιρναν τά παιδιά ἀπό τό σπίτι καί τό σχολεῖο, ἐπάνω στίς ἀρχές πού διδασκόταν ὄχι ὑποχρεωτικά μέ τά λόγια ἀλλά μέ τήν πράξη καί τή ζωή τῶν μεγαλυτέρων στήν οἰκογένεια, πού τούς ἔβλεπαν νά προσεύχονται, νά νηστεύουν, νά ἐκκλησιάζονται, νά ἀνάβουν τό καντῆλι στό εἰκονοστάσι, νά θυμιάζουν τίς εἰκόνες, νά ζυμώ νουν πρόσφορα καί νά προετοι μά ζουν κόλλυβα.

Στίς ἡμέρες μας, δυστυχῶς, αὐτές οἱ ἁπλές ἐκφράσεις τῆς εὐλαβείας τεί νουν νά ἐκλείψουν στίς περισσότερες οἰκογένειες, καί ἔτσι ὄχι μόνο τά παι διά ἀλλά καί οἱ μεγαλύτεροι τά ἀγνο οῦν ὅλα αὐτά καί δέν τά συνηθίζουν στή ζωή τους.

Καί φυσικά δέν ἀγνοοῦν μόνο αὐτά ἀλλά ἀγνοοῦν καί τά βασικά στοιχεῖα τῆς πίστεως, ὥστε εὔκολα κινδυ νεύουν ἀκόμη καί νά παρασυρθοῦν ἀπό ἄλλες θρησκεῖες καί ἄλλες ἰδεο λογίες πού προσπαθοῦν νά προσελ κύσουν πιστούς καί ὀπαδούς στήν πατρίδα μας.

Ὅλα αὐτά τά διαπιστώνουμε καθη με ρινά γύρω μας, στό περιβάλλον μας, στή γειτονιά μας, ἀλλά καί τά ἀκοῦμε στήν τηλεόραση καί στά ραδιό φωνα, ὅταν μιλοῦν οἱ ἄνθρω ποι καί μερικές φορές, ἐνῶ ὁμολο γοῦν ὅτι πιστεύουν, αὐτά πού λένε δέν ἔχουν καμία σχέση μέ τήν πραγ ματική πίστη τῆς Ἐκκλησίας μας.

Γι᾽ αὐτό, ὅσο καί ἄν μᾶς φαίνεται περίεργο, ὑπάρχει μεγάλη ἀνάγκη εὐ αγγελισμοῦ καί ἱεραποστολῆς στήν χριστιανική κοινωνία μας.

Ἡ Ἐκκλησία μέ τούς ἱερεῖς καί τούς ἱεροκήρυκές της, μέ τούς κατηχητές καί τίς κατηχήτριές της εὐαγγε λί ζε ται τίς θεμελιώδεις ἀρχές τῆς πί στεώς της καί τήν ἐν Χριστῷ ζωή στούς ἀνθρώπους κάθε ἡλικίας.

Ὅμως στό ἔργο αὐτό τοῦ εὐαγγε λι σμοῦ καί τῆς ἱεραποστολῆς ἔχετε καί σεῖς, οἱ πρεσβυτέρες καί οἱ μητέρες τῶν κληρικῶν, ἕνα σημαντικό ρόλο. Γιατί ὁ εὐαγγελισμός καί ἱεραποστο λή δέν εἶναι μόνο κήρυγμα καί δι δασκαλία, εἶναι καί παράδειγμα ζω ῆς. Καί αὐτό, τό ὁποῖο ἔχει συχνά τή μεγαλύτερη ἐπίδραση στούς ἀνθρώ πους, τό δίδετε καί μπορεῖτε καί πρέ πει νά τό δίδετε ἐσεῖς.

Μέ τή στάση σας μέσα στήν οἰκο γένεια, μέσα στήν κοινωνία, μέσα στόν ναό, μέ τή συμμετοχή σας στή λει τουργική ζωή καί τό φιλανθρω πικό καί κοινωνικό ἔργο τῆς ἐνορίας σας, μπορεῖτε νά προσφέρετε πολλά, συμπληρώνοντας ἔτσι τό ἔργο τοῦ ἱερέως συζύγου σας. Γιατί συχνά ὁ χρόνος ἑνός κηρύγματος ἤ μιᾶς ὁμι λίας, ἑνός κατηχητικοῦ ἤ ἑνός κύ κλου μελέτης τῆς Ἁγίας Γραφῆς δέν ἀρκοῦν γιά νά ἀναπτύξει κανείς ὅλα τά θέματα. Καί ὑπάρχουν ἀκόμη πολ λά ἁπλά ζητήματα τά ὁποῖα μπορεῖ ὁ ἱερέας ἤ ὁ ἱεροκήρυκας νά τά θεωρεῖ γνωστά καί αὐτονόητα καί νά μήν τά θίγει ποτέ, ἀλλά οἱ ἀδελφοί μας τά ἀγνοοῦν καί πολλοί ἀπό αὐτούς διστά ζουν νά ρωτήσουν.

Τό διαπιστώνουμε πολλές φορές γύρω μας, ὅτι δηλαδή ἀδελφοί μας πού ἐκκλη σιάζονται χρόνια, πού ἔχουν στενό σύνδεσμό μέ τήν Ἐκ κλη σία, ἀγνοοῦν κάποια ἁπλά πράγματα ἤ ἔχουν λανθασμένη ἄποψη γιά ἄλ λα, εἴτε γιατί ποτέ δέν ρώτησαν σχε τικά εἴτε γιατί ποτέ κανείς δέν τούς τά ἐξήγησε, ὅπως συμβαίνει μέ πρα κτικά θέματα λειτουργικῆς ζωῆς ἤ νηστείας.

Ἐσεῖς ὅμως μπορεῖτε νά καθοδη γή σετε σέ ὅλα αὐτά τούς ἀνθρώπους τῆς ἐνορίας σας τόσο μέ τό παράδειγμά σας ὅσο καί μέ τίς διακριτικές συμ βουλές σας. Ἀρκεῖ βεβαίως νά γνω ρίζετε καί ἐσεῖς ποιό εἶναι τό σωστό.

Ὁ ρόλος σας ὡς πρεσβυτέρες ἤ μη τέ ρες τῶν ἱερέων μπορεῖ εἶναι ἐξαιρε τικά ὠφέλιμος καί χρήσιμος σέ πολλές περιπτώσεις, ὑπό τήν προ ϋπόθεση ὅμως ὅτι καί σεῖς ζεῖτε ἀνά λογα μέ αὐτόν, ὥστε νά μήν γίνεσθε ἀφορμή σχολίων ἤ σκανδαλισμοῦ τῶν πιστῶν, καί ἔτσι ἀντί νά εὐαγ γελίζεσθε μέ τό παράδειγμά σας, νά δυσκολεύετε κάποιες φορές τή δια κονία τῶν ἱερέων.

Δέν θά ἤθελα νά ἐπεκταθῶ σέ περισ σότερες λεπτομέρειες, ὥστε νά παρα χωρήσω τό βῆμα στούς δύο ἐκλε κτούς ὁμιλητές μας, οἱ ὁποῖοι θά ἔχουν νά μᾶς ποῦν πολλά καί ἐνδια φέροντα τόσο ἀπό τή μελέτη τοῦ θέ ματος πού θά μᾶς ἀναπτύξουν ὅσο καί ἀπό τήν προσωπική τους ἐμπει ρία.

Καλωσορίζω, λοιπόν, στήν Ἱερά Μητρόπολή μας καί εὐχαριστῶ θερμά γιά τήν ἀνταπόκρισή της τήν ἐλλογι μωτάτη κυρία Νίκη Παπαγεωργίου, καθηγήτρια τῆς Θεολογικῆς Σχολῆς τοῦ Α.Π.Θ. πού θά μᾶς ἀναπτύξει τό θέμα «Ἐμπειρίες ἀπό τήν Ἱεραπο στολή», ἀλλά καί τόν γνωστό σέ ὅλους σας κληρικό τῆς Ἱερᾶς μας Μη τροπόλεως καί ὑπεύθυνο τοῦ Γρα φείου Ἐξωτερικῆς Ἱεραποστο λῆς, τόν πρωτοπρεσβύτερο π. Νεκτά ριο Σαββίδη, ὁ ὁποῖος ἔχει ὡς θέμα: «Τό ἱεραποστολικό φρόνημα τῆς πρεσβυ τέρας σέ καιρούς ἀποστα σίας».

Τούς εὐχαριστῶ πολύ καί τούς δύο καί εὐχαριστῶ ἀκόμη θερμά καί τόν π. Ἀντώνιο, πού μᾶς φιλοξενεῖ σήμε ρα στήν ἐνορία τοῦ ἁγίου Ἰωάν νου τοῦ Θεολόγου, ἀλλά καί ὅλες ἐσᾶς πού ἀνταποκριθήκατε καί αὐτή τή φο ρά στήν πρόσκληση τῆς Ἱερᾶς μας Μητροπόλεως.

ΓΙΑ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ ΚΑΝΤΕ ΚΛΙΚ ΕΔΩ