Πολλοί ίσως διαφωνούν. Λένε εγώ θέλω να μελετώ πνευματικά βιβλία, όταν έχω όρεξη,να προσεύχομαι όταν νιώθω ανάταση. Τι χρειάζεται πρόγραμμα καθορισμένο εκ των προτέρων; Η καρδιά μου θέλω να κινείται μόνη. Προς τι ο αναγκασμός;
Λησμονούν όμως οι διαφωνούντες ορισμένους εξωτερικούς παράγοντες. Αγνοούν ίσως τη φύση της ανθρωπίνης καρδιας και δεν έχουν ίσως στα σοβαρά ασχοληθεί με αυτό που λέγεται πνευματική ζωή ολοκληρωμένη. Γι αυτό και διαφωνούν. Δεν έχουν όμως δίκιο. Κι αυτό διότι.
Α) Η καρδιά δεν έχει πάντοτε την όρεξη για τα πνευματικά. Συνήθως έχει διακυμάνσεις. Υπάρχουν στιγμές που πυρπολείται από θείο ζήλο που μόνη της ωθεί τον πιστό σε πνευματική ανάταση, σε μελέτη και ενασχόληση με κάτι το υψηλό. Πολλές όμως άλλες στιγμές αδρανεί, είναι χωρίς όρεξη, δίσθυμη, χλιαρή, ενίοτε και εντελώς κρύα.
Και αυτές οι διακυμάνσεις συμβαίνουν και στους πνευματικώτερους ανθρώπους.
Η ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΤΟΥ ΚΕΙΜΕΝΟΥ ΕΔΩ
Αναρτήσεις
