Στήν ἐπικαιρότητα καί πάλι βρίσκεται
τό ζήτημα τῆς Ἐκπαιδευτικῆς Μεταρρυθμίσεως. Δυστυχῶς ἡ συζήτηση
ἐπικεντρώνεται στόν τρόπο εἰσαγωγῆς στά ΑΕΙ καί ΤΕΙ., στίς λεγόμενες
Πανελλήνιες ἐξετάσεις. Παλαιότερα τίς λέγαμε εἰσαγωγικές καί νομίζω ὅτι
αὐτός εἶναι ὁ ὀρθότερος ὅρος. Ἀλλά ἡ οὐσία μιᾶς πραγματικῆς
ἐκπαιδευτικῆς μεταρρυθμίσεως πρέπει νά εἶναι ἄλλη: Νά ἀπαντᾶ στό
ἐρώτημα: Τί ἄνθρωπο θἐλουμε νά διαπλάσουμε;
Ἡ Παιδεία με Π κεφαλαῖο
δια-μορφώνει χαρακτῆρες. Θέλουμε ἀνθρώπους μέ σεβασμό στόν Θεό, στόν
συνάνθρωπο, στήν πατρίδα καί στούς νόμους ἤ ἁπλῶς κάνουμε μεταρρυθμίσεις
γιά νά φανοῦμε «μοντέρνοι» καί νεωτεριστές;
Ἐπειδή ὁ Σεπτέμβριος εἶναι ὁ μήνας πού ἀνοίγουν τά σχολεῖα καταθέτω ὁρισμένες σκέψεις καί προτάσεις:
Πρῶτον. Κάθε προσπάθεια ἐκπαιδευτικῆς
μεταρρυθμίσεως πρέπει νά ἐκκινεῖ ἀπό τήν παραδοχή ὅτι στό σχολεῖο δέν
στέλνουμε τά παιδιά μόνον γιά νά μάθουν πληροφορίες καί νά ἀποκτήσουν
ἕναν ὄγκο γνώσεων, ἀλλά παραλλήλως, θά ἔλεγα πρωτίστως, γιά νά
διαμορφώσουν χαρακτῆρα. Σχολεῖο πού δέν διαπλάθει ἦθος δέν εἶναι
σχολεῖο, ἀλλά ἐργοστάσιο κατασκευῆς ρομπότ. Καί οἱ στρατηγοί τοῦ Χίτλερ
εἶχαν γνώσεις, ἤξεραν μάλιστα ἀπό στήθους πολλούς στίχους τοῦ Ὁμήρου καί
τῶν Ἀρχαίων Κλασσικῶν. Δέν εἶχαν, ὅμως, ἦθος καί ἀνθρωπιά. Μετά τήν
ἀπαγγελία στίχων καί τήν ἀκρόαση κλασσικῆς μουσικῆς πήγαιναν καί
ἐκτελοῦσαν χιλιάδες Ἕλληνες στό Δίστομο, στά Καλάβρυτα, στήν Κάνδανο τῆς
Κρήτης κ.ἀ. Ἡ μεταρρύθμιση δέν πρέπει νά ἀπομακρύνει τά παιδιά μας ἀπό
μαθήματα ἠθοπλαστικά ὅπως εἶναι ἡ Ἱστορία, ἡ Ὀρθόδοξη Χριστιανική Ἀγωγή
(Θρησκευτικά) καί ἄλλα. Μόρφωση σημαίνει δια – μόρφωση χαρακτήρων.
Εἰδικά δέ στήν ἐποχή μας, μέ τήν ἐπίδραση πολλῶν ἀρνητικῶν προτύπων, ὁ
δάσκαλος μαζί μέ τόν γονέα ἔχουν τήν εὐθύνη νά διαμορφώσουν
ὁλοκληρωμένους χαρακτῆρες καί ὑπεύθυνους δημοκρατικούς πολίτες μέ ὑγιῆ
πατριωτισμό.
Η ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΤΟΥ ΚΕΙΜΕΝΟΥ ΕΔΩ