Πρώτη Κυριακή του Νέου Έτους 2017.

Περιτομή του Ιησού Χριστού – Μεγάλου Βασιλείου

ΕΘΙΜΑ: ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΑ ΚΑΙ ΜΗ.

«καί ὅτε ἐπλήσθησαν ἡμέραι ὀκτώ καί ἐκλήθη τό ὄνομα αὐτοῦ Ἰησοῦς…» (Λουκᾶ 2,21)

Κυριακή σήμερα, ἀγαπητοί ἀδελφοί, Κυριακή ξεχωριστή, ἀφοῦ εἶναι, μέ τή Χάρη τοῦ Παναγάθου Θεοῦ, ἡ πρώτη ἡμέρα τοῦ καινούργιου χρόνου, τοῦ σωτηρίου ἔτους 2017. Ξεχωριστή ἐπίσης ἀφοῦ ἡ Ἐκκλησία μας ἑορτάζει τήν Περιτομή τοῦ Κυρίου μας, ὅπως καί τήν ἱερά μνήμη τοῦ Μεγάλου Βασιλείου, κορυφαίου Πατρός καί Διδασκάλου τῆς πίστεώς μας. Καί τώρα, ὅσον ἀφορᾶ τό κήρυγμά μας, ἀπό σήμερα, Πρωτοχρονιά, ἀρχίζει ὁ καινούργιος κύκλος τῶν γραπτῶν μας κηρυγμάτων, τά ὁποῖα κάθε Κυριακή διαβάζονται στή Θεία Λειτουργία μέ ἱερό σκοπό τή θρησκευτική σας διαφώτιση καί πνευματική ὠφέλεια.

Γιά ἐφέτος, Θεοῦ θέλοντος, τό γενικό θέμα, τό ὁποῖο ἐπί ἕνα ἔτος θά διαπραγματεύονται μέ ἁπλότητα καί συντομία τά κηρύγματα αὐτά τοῦ Ἐπισκόπου σας, θά εἶναι ἡ περιεκτική, σαφής ἀπάντηση σέ χριστιανούς, οἱ ὁποῖοι δυστυχῶς ἔχουν παρεκκλίνει ἀπό τή διδασκαλία τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας μας καί ἔχουν ἐσφαλμένες ἀντιλήψεις γιά θέματα τῆς πίστεώς μας. Ὅπως ἀντιλαμβάνεσθε ἐφέτος στό λόγο τοῦ γραπτοῦ κηρύγματός μας δέν θά ἔχουμε ἀπέναντί μας, ὅπως συνέβη κάποια περασμένη χρονιά, ἀπίστους καί ἀθέους, ἀλλά χριστιανούς μέν, πλήν «χριστιανούς» πλανεμένους, αἱρετικούς. Ἑπομένως μέ τή Δύναμη τοῦ Παντοδυνάμου Θεοῦ καί τόν φωτισμό τοῦ Ἁγίου Πνεύματος ἐπιθυμοῦμε ἐφέτος οἱ πιστοί χριστιανοί μας, πού θά ἔρχονται στήν ἐκκλησία κάθε Κυριακή, νά γνωρίσουν καλά τά ἐσφαλμένα φρονήματα τῶν κάθε εἴδους αἱρετικῶν, ὥστε νά εἶναι καλά προφυλαγμένοι ἀπό αὐτά καί νά φυλάγουν πάντοτε καθαρή, ἀνόθευτη τήν πίστη τους. Δηλαδή μέ δύο λόγια φιλοδοξοῦμε ἐφέτος ὁ χαρακτήρας τοῦ κηρύγματός μας νά εἶναι ἀντιαιρετικός.

Ἀφοῦ, λοιπόν, καί πάλι δοξολογήσουμε καί ἐγκαρδίως εὐχαριστήσουμε τόν Πανάγαθο Θεό, διότι μᾶς ἔβαλε στό δρόμο ἑνός ἀκόμη ἔτους, ἄς θυμηθοῦμε τό εὐαγγελικό ἀνάγνωσμα, πού ἀκούσαμε σήμερα Πρωτοχρονιά στούς ναούς μας. Ὤ! Μακάρι ὅλο τόν καινούργιο χρόνο, νά μή περνᾶ ἡμέρα πού νά μή θυμόμαστε νά ἀνοίγουμε τό Εὐαγγέλιο γιά νά ἀκούσουμε τή φωνή τοῦ Θεοῦ, ἡ ὁποία θά μᾶς προφυλάξει ἀπό ἀτοπήματα, ἀπό σφάλματα ἀνεπίτρεπτα, τά ὁποῖα θά μᾶς στενοχωρήσουν καί θά κάνουν τή ζωή μας πιό δύσκολη.

Τό Εὐαγγέλιο βέβαια τῆς σημερινῆς πανηγυρικῆς Θείας Λειτουργίας δέν μᾶς ὁμιλεῖ γιά τήν Πρωτοχρονιά. Ὅταν ἐγράφετο οἱ περισσότεροι τότε ἄνθρωποι, καί μάλιστα οἱ Ἑβραῖοι, ἄλλη ὡς πρώτη ἡμέρα τοῦ χρόνου ἑόρταζαν. Ἀλλά καί μέχρι σήμερα ἡ ἐπίσημη Πρωτοχρονιά τῆς Ἐκκλησίας δέν εἶναι ἡ σημερινή ἡμέρα, ἡ 1η Ἰανουαρίου, ἀλλά ἡ 1^η Σεπτεμβρίου, ὅπως στήν ἐποχή τοῦ Βυζαντίου. Ἑπομένως ἀπό τό Εὐαγγέλιό μας δέν ἔχομε νά διδαχθοῦμε γιά τό χρόνο καί τήν ἀξία του, ἀλλά ἔχομε νά ἀντλήσουμε διαφορετικά, ἐξίσου πολύτιμα, διδάγματα γιά τή ζωή μας.

Καί συγκεκριμένα καί πάντοτε σχετικά μέ τό γενικό θέμα, ὅπως εἴπαμε προηγουμένως, τῶν ἐφετεινῶν κηρυγμάτων μας, ἄς προσέξουμε τά δύο γεγονότα ἀπό τή ζωή τοῦ Κυρίου μας, τά ὁποῖα μνημονεύει σήμερα τό Εὐαγγέλιό μας. Τά δύο αὐτά γεγονότα ἀπό τόν βίο τοῦ Χριστοῦ μας ἀπέχουν πολύ χρονικά μεταξύ τους. Τό ἕνα, τό ὁποῖο καί ἑορτάζουμε, συνέβη ὅταν ἦταν μόλις ὀκτώ ἡμερῶν Βρέφος. Τό δεύτερο ἔγινε ὅταν ἦταν πιά Ἔφηβος δώδεκα ἐτῶν. Καί τά δύο γεγονότα, τό ἕνα στήν ἀρχή καί τό ἄλλο στό μέσον της ἐπίγειας ζωῆς τοῦ Χριστοῦ μας, ἔχουν σχέση μέ ἔθιμα τῆς τότε Θρησκείας τῶν Ἑβραίων. Καί τό πρῶτο, πού εἶναι ἡ Περιτομή, ὅταν τό βρέφος ἀριθμοῦσε μόνο ὀκτώ ἡμερῶν ζωή, καί τό δεύτερο, ἡ προσκύνηση στό Ναό τοῦ Σολομῶντος, ὅταν ἄρχιζε ἡ ἐφηβική ζωή καί μαζί ἄρχιζε καί ἡ θρησκευτική καί κοινωνική ζωή τοῦ Ἑβραίου.

Καί τά δύο, ἡ περιτομή τοῦ βρέφους καί ἡ μετάβαση στό Ναό τῶν Ἱεροσολύμων, ἦσαν ἔθιμα ἱερά, κανόνες ζωῆς, καθήκοντα ἀπαράβατά του πιστοῦ Ἑβραίου. Καί τά δύο αὐτά τά ἐτήρησε ὁ Κύριός μας, καί ἄς ἐπρόκειτο ὁ Ἴδιος νά τά καταργήσει γιά τούς δικούς Του ὀπαδούς, τούς μελλοντικούς χριστιανούς.

Ποῦ εἶναι, λοιπόν, ἐκεῖνοι οἱ ὁποῖοι γιά λόγους δικούς των, πάντως ἀβάσιμους, καί ἐγωιστικούς, φέρονται μέ περιφρόνηση στά ἐκκλησιαστικά ἔθιμα; Ἀσφαλῶς δέν συμπεριφέρονται καλά, διότι τά ἔθιμα τῆς Ἐκκλησίας δέν εἶναι ἐπινόηση ἀνθρώπων, ἀλλά εἶναι τοῦ Θεοῦ ἐντολή, ἄμεση ἤ διά μέσου ἁγίων ἀνθρώπων Του. Ὅπως ἦταν ἡ περιτομή στά χρόνια τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης, τήν ὁποία ὑπέστη τό θεῖον Βρέφος καί τήν ὁποίαν θά καταργοῦσε ἀργότερα διά μέσου τῶν ἁγίων Ἀποστόλων. Ἡ περιτομή ἦταν ἐντολή σαφέστατη τοῦ Θεοῦ καί εἶχε κάποιον σκοπό, ὅπως κάποιον σκοπό, καλό καί ἐπωφελῆ ἐξυπηρετεῖ κάθε ἐντολή τοῦ Θεοῦ. Τό ἴδιο καί ἡ ἐντολή, πού ὅριζε γιά τόν κάθε πιστό Ἑβραῖο, μετάβαση στό Ναό τοῦ Σολομῶντος τουλάχιστον μία φορά τό χρόνο.

Ἔτσι πῶς δέν εἶναι ἀξιοκατάκριτοι ὅσοι ἀνήκουν στήν μεγάλη, πολυπληθῆ παράταξη τῶν αἱρετικῶν του Προτεσταντισμοῦ, οἱ ὁποῖοι αὐθαίρετα κατήργησαν ἑορτές καί πανηγύρεις «κατασκευάζοντας» ἕναν κρύο, ἄχαρο Χριστιανισμό; Πῶς δέν εἶναι ἐκτός του πνεύματος τοῦ Εὐαγγελίου ὅσες γυναῖκες χριστιανές ἐννοεῖται κατακρίνουν γιά παράδειγμα τό ἐκκλησιαστικό ἔθιμο τοῦ σαραντισμοῦ καί τίς ἐμπνευσμένες εὐχές τῆς Ἐκκλησίας γιά τήν λεχώ μητέρα; Τήν ἴδια στιγμή οἱ ἴδιοι οἱ ἐπικριτές τῶν ἐκκλησιαστικῶν ἐθίμων μας κρατοῦν εὐλαβικά κοσμικά, μέ ρίζες εἰδωλολατρικές, ἔθιμα, ὅπως γιά παράδειγμα, ἔθιμα τῆς Πρωτοχρονιᾶς;

Ἀγαπητοί μου εὐλαβικά ἄς κρατοῦμε τῆς Ἐκκλησίας τά ἔθιμα, πού μεταδίδουν πάντοτε ζωή καί εὐλογία. Ἀμήν

ΕΥΛΟΓΗΜΕΝΟ ΤΟ ΝΕΟ ΕΤΟΣ

Ο ΕΛΕΥΘΕΡΟΥΠΟΛΕΩΣ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΣ