Είκοσι χρόνια από την Ενθρόνιση του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Φθιώτιδος κ. Νικολάου.
«Ποίοις ευφημιών στέμμασιν στεφανώσωμεν τον Ιεράρχην μας;»
Του κ. Ιωάννου Δημ. Παπαναγιώτου
Αλήθεια, ποιός δεν θυμάται την 17ην Νοεμβρίου 1996, που πλήθη πιστών
κατέκλεισαν τους κεντρικούς δρόμους, τις πλατείες Πάρκου, Ελευθερίας,
και το Μητροπολιτικό Ναό της Λαμίας, για να παρακολουθήσουν και να
συμμετάσχουν στις πανηγυρικές εκδηλώσεις της υποδοχής και ενθρονίσεως
του Πνευματικού πατέρα και Μητροπολίτου Φθιώτιδος κ. Νικολάου, στον
οποίο η Ιερά Σύνοδος της Ιεραρχίας της Εκκλησίας της Ελλάδος, του
εμπιστεύθηκε την Ιερά Μητρόπολη Φθιώτιδος για να διαδεχθεί το στωικό και
ευπροσήγορο μακαριστό Μητροπολίτη μας κυρό Δαμασκηνό.
Η συνοδεία έφτασε στην πλατεία Πάρκου. Όλη η Πόλη γέμισε από τις φωνές
των πιστών ως θυμίαμα εύοσμον, τα λάβαρα και οι σημαίες κυμάτιζαν και η
λέξη που ακουγόταν παντού και επαναλαμβανόταν συνέχεια ήταν ένα δυνατό
και ενθουσιώδες «ΆΞΙΟΣ».
Οι αρχές της Πόλης καλωσόρισαν τον νέο Ποιμενάρχη και όλοι μαζί κλήρος
και λαός κατευθύνθηκαν στον κατάμεστο από κόσμο και στολισμένο με δάφνες
και άνθη Μητροπολιτικό Ναό, για να ακολουθήσει η λαμπρή τελετή και
Ακολουθία της Ενθρονίσεως, οι καθιερωμένες προσφωνήσεις και η
ενθρονιστήριος ομιλία......
Είκοσι χρόνια πέρασαν από την Ενθρόνιση του Μητροπολίτου μας, είκοσι
χρόνια γεμάτα έργα αγάπης που λαμπρύνουν την περιοχή μας και
ανακουφίζουν τους συνανθρώπους μας, στη δύσκολη αυτή περίοδο που περνά η
Πατρίδα μας.
Πνευματικά κέντρα για τις ανάγκες της Μητροπόλεως, γηροκομεία για τους
ανήμπορους γέροντες, συσσίτια για τους απόρους, διάφορες σχολές για τους
νέους, διοργάνωση συνεδρίων, εξωτερική Ιεραποστολή, κηρύγματα και τόσες
άλλες δραστηριότητες στις οποίες ο Δεσπότης μας, είναι πάντα παρών,
μαχητικός και δημιουργικός, ανήσυχος και δραστήριος, συστηματικός και
μεθοδικός, καλοσυνάτος και ευπροσήγορος.
Και τίθεται το ερώτημα:
«Ποίοις ευφημιών στέμμασιν στεφανώσωμεν τον Ιεράρχην μας;»
Ποιό χέρι και ποιά γλώσσα μπορεί να εξοφλήσει την αγάπη, την
ευγνωμοσύνη και το χρέος που οφείλει ο καθένας μας στο Δεσπότη του; Κάθε
εγκώμιο που μπορούμε, να πλέξουμε εμείς οι ταπεινοί θαυμαστές σας,
Σεβασμιώτατε, ωχριά μπροστά στην δική σας αγάπη για μας, για το ποίμνιό
σας.
Μόνο τα καλά και ωφέλιμα λόγια και έργα που επιτελέσατε και επιτελείτε,
μόνο αυτά, έχουν την δύναμη να σας αποδώσουν την τιμή που σας αρμόζει
και την δόξα που σας αξίζει.
Χαίρε εκλεκτέ των ανθρώπων Ποιμένα, που σε εποχή που ο άνθρωπος βαδίζει
οκνά ξεπροβάλλετε διακριτικά και δίδετε μοναδικό παράδειγμα
φιλανθρωπίας, αγάπης και συμπόνιας!
Σεβασμιώτατε,
Για τα είκοσι χρόνια τις Ποιμαντορίας σας, δεχθείτε τις θερμότερες
ευχές μας για τα έτη πολλά και ευλογημένα, ο δε Πανάγαθος Θεός να σας
χαρίζει υγεία και μακροημέρευση για να συνεχίζεται να « ορθοτομείτε τον
λόγον της αληθείας» και να προσφέρετε στην χειμαζομένη κοινωνία μας,
της αγάπης το μύρο, όσο κυλάει το πόταμι της ζωής...
Εμείς δε, αναμέλπωμεν το περίπυστον της Εκκλησίας μας:
Άξιος, Άξος, Άξιος!....
Αναρτήσεις
