Την
Παρασκευή 24 Ιουνίου πανηγύρισε η Ιερά Σταυροπηγιακή Μονή Τιμίου
Προδρόμου Σκήτης Βεροίας επί τη εορτή του Γενεθλίου του Τιμίου Προδρόμου
και Βαπτιστού Ιωάννου αλλά και την εορτή της Συνάξεως πάντων των
διαλαμψάντων Αγίων της Σκήτη Βεροίας.
Της
πανηγύρεως προεξήρχε ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Βεροίας, Ναούσης και
Καμπανίας κ. Παντελεήμων. Συλλειτούργησαν ο Θεοφιλέστατος Επίσκοπος
Στοβίου κ. Δαυίδ (Πατριαρχείο Σερβίας) και Θεοφιλέστατος Επίσκοπος
Ναυκράτιδος κ. Μελέτιος (Πατραρχείο Αλεξανδρείας).
Μετά
το πέρας της Θείας Λειτουργίας έλαβε χώρα η ενθρόνιση του εμψηφισμένου
Καθηγουμένου της Ιεράς Μονή αρχιμ. Πορφυρίου Μπατσαρά ο οποίος τα
τελευταία χρόνια ανέλαβε με επιτυχία την αναδιοργάνωση και επάνδρωση της
ιστορικής Ιεράς Μονής.
Σε
κλίμα συγκίνησης ο νέος Καθηγούμενος από τον θρόνο του Καθολικού
επικαλέστηκε τις πρεσβείες της Υπεραγίας Θεοτόκου, του Τιμίου Προδρόμου,
πάντων των διαλαμψάντων Αγίων της Σκήτης αλλά και τις προσευχές όλων
των παρευρισκομένων ώστε η διακονία του να είναι θεάρεστη.
Η ομιλία του Σεβασμιωτάτου
«Ἀστήρ
ἀστέρων Πρόδρομος … ἐπί γῆς τίκτεται σήμερον, Ἰωάννης ὁ θεοπόθητος»,
ψάλλει πανηγυρικά σήμερα ἡ Ἐκκλησία μας ἑορτάζουσα τό γενέθλιο τοῦ
μείζονος ἐν γεννητοῖς γυναικῶν, τοῦ Τιμίου Προδρόμου καί Βαπτιστοῦ
Ἰωάννου.
Καί αὐτόν τόν ἀστέρα τῶν ἀστέρων πού καταυγάζει τό νοητό στερέωμα τῆς Ἐκκλησίας καί εἶναι γιά τήν ἱερά αὐτή Μονή προστάτης καί ἔφορος τιμοῦμε σήμερα ἐξαιρέτως, ἑορτάζοντες
συγχρόνως καί τή σύναξη πάντων τῶν ἐν τῇ Σκήτει Βεροίας διαλαμψάντων
καί τῷ Θεῷ εὐαρεστησάντων ὁσίων καί θεοφόρων πατέρων, ὅλων δηλαδή τῶν
νοητῶν ἀστέρων πού ἔλαμψαν καί λάμπουν διά τῆς Χάριτος τοῦ Θεοῦ καί
φωτίζουν τίς ψυχές μας καί ἐποπτεύουν στοργικῶς καί παρακλητικῶς τούς
ἀγῶνες καί τούς κόπους τῶν ἐνταῦθα ἀσκουμένων πατέρων.
Τή
χαρά τῆς διπλῆς αὐτῆς πανηγύρεως, τῆς ἑορτῆς τοῦ Γενεθλίου τοῦ ἁγίου
Ἰωάννου τοῦ Προδρόμου καί τῶν ἁγίων τῆς Σκήτεως, ἐπαυξάνει τό γεγονός
τῆς ἐνθρονίσεως τοῦ Καθηγουμένου τῆς ἱερᾶς καί ἁγιοφυλάκτου αὐτῆς
Μάνδρας, τοῦ πανοσιολογιωτάτου ἀρχιμανδρίτου π. Πορφυρίου, ὁ ὁποῖος ἀπό
τῆς σήμερον ἀναλαμβάνει καί ἐπισήμως, κατά τήν ἐκκλησιαστική τάξη, τήν
ἡγουμενική εὐθύνη, τήν ὁποία ἀσκοῦσε ἤδη ἀπό ἐτῶν ὡς πνευματικός πατήρ τῆς Ἱερᾶς αὐτῆς ἐκλογάδος.
Σύμπτωση
ἤ εὐλογία Θεοῦ; θά μποροῦσε νά διερωτηθεῖ κανείς· τίποτε ὅμως εἰς τή
ζωή τῆς Ἐκκλησίας δέν εἶναι τυχαῖο καί συμπτωματικό, διότι ἀκόμη καί ἀπό
τά κατ᾽ ἄνθρωπον τυχαῖα καί συμπτωματικά ὁ Θεός οἰκονομεῖ τήν
πνευματική ὠφέλεια τῶν εἰς αὐτόν πιστευόντων.
Αὐτή,
λοιπόν, τή διπλῆ ἑορτή καί πανήγυρη τῆς Ἱερᾶς Μονῆς, τήν ἑορτή τοῦ τῶν
μοναζόντων καθηγητοῦ ἀλλά καί τῶν ἐν Σκήτει Βεροίας ὁσιακῶς ἐναθλησάντων
ἁγίων, πολλοί ἐκ τῶν ὁποίων διεκρίθησαν ὡς ἱδρυταί καί ἡγούμενοι ἄλλων
Ἱερῶν Μονῶν, οἰκονόμησε ὁ Θεός ὡς ἡμέρα τῆς ἐπισήμου ἐνθρονίσεώς σου εἰς
ἡγούμενον τοῦ Ἱεροῦ αὐτοῦ Κοινοβίου, διά νά ἀποτελοῦν διά σέ σημεῖον
ἀναφορᾶς καί διαρκῆ ὑπόμνηση τῆς τιμῆς ἀλλά καί τῶν εὐθυνῶν τίς ὁποῖες
ἀπό τῆς σήμερον ἐπισήμως ἀναλαμβάνεις.
Διότι
ἡ θέση καί ἡ ἀποστολή τοῦ ἡγουμένου δέν εἶναι θέση καί ἀποστολή
ἡγεμονική ἀλλά ἡγουμενική. Καί αὐτό σημαίνει ὅτι ὅποιος θέλει νά εἶναι
ἀληθής ἡγούμενος τῆς Ἀδελφότητος πρέπει νά ἀποτελεῖ τόν ἡγούμενον ὄχι
εἰς τήν τιμήν καί τήν δόξαν καί «τάς πρωτοκλισίας ἐν τοῖς δείπνοις καί
τάς πρωτοκαθεδρίας ἐν ταῖς συναγωγαῖς καί τούς ἀσπασμούς ἐν ταῖς ἀγοραῖς
καί καλεῖσθαι ὑπό τῶν ἀνθρώπων ραββί», ὅπως λέγει τό ἀψευδές στόμα τοῦ
Κυρίου, ἀλλά τόν ἡγούμενον, δηλαδή τόν πρῶτον, εἰς τήν ἄσκηση, τήν προσευχή, τή νηστεία, τήν ἐγκράτεια, τήν ὑπακοή, τήν ἀγάπη, τήν ἀρετή.
Τή
θέση τοῦ ἡγουμένου περιγράφει μετ᾽ ἀκριβείας ὁ Χριστός λέγων «ὅς ἐάν
θέλῃ ἐν ὑμῖν μέγας γενέσθαι, ἔσται ὑμῶν διάκονος, καί ὅς ἄν θέλῃ ἐν ὑμῖν
εἶναι πρῶτος, ἔσται ὑμῶν δοῦλος».
Ὁ
ἡγούμενος εἶναι διάκονος, διότι ἐν τῇ ταπεινώσει ὑψοῦται καί αὐτός,
τόσον ἐνώπιον τῶν πνευματικῶν αὐτοῦ τέκνων καί μοναχῶν, ὅσον καί ἐνώπιον
τοῦ Θεοῦ, ὁ ὁποῖος γνωρίζει νά ἀναδεικνύει τούς ἐν ταπεινώσει καί ὄχι
ἐν ἐγωισμῷ καί αὐταρεσκείᾳ διακονοῦντας εἰς τόν ἀμπελῶνα του.
Τήν
ἀλήθεια τοῦ πράγματος ἀποδεικνύει διά τῆς ἁγίας βιοτῆς του καί ὁ
ἑορταζόμενος σήμερα τίμιος Πρόδρομος, ὁ προστάτης καί ἐφόρος τῆς Ἱερᾶς
αὐτῆς Μονῆς. Ἡ ζωή του «ὁμοίως φωτί λάμπει, προπορεύεται καί φωτίζει»
καί τή δική σου ζωή καί πορεία ἀπό τῆς σήμερον. Καί ὅπως ἐκεῖνος, ὁ «ἐν
γεννητοῖς γυναικῶν μείζων», θεωρεῖ τόν ἑαυτόν του λύχνον ὁ ὁποῖος ἄναψε
γιά νά δείξει εἰς τούς ἀνθρώπους τό φῶς, δηλαδή τόν Χριστό, ὁ ὁποῖος
ἔρχεται ὀπίσω του, ἔτσι θά πρέπει νά αἰσθάνεσαι καί σύ διά τά πνευματικά
σου τέκνα, τούς μοναχούς, τῶν ὁποίων ἡ Ἐκκλησία σέ ἔθεσε ἡγούμενο τῶν ψυχῶν τους.
Σύ
φρόντιζε νά εἶσαι μέ τή βιοτή καί τό παράδειγμά σου λύχνος ὁ ὁποῖος θά
δείχνει τόν Χριστό, ὥστε πρός αὐτόν νά κατευθύνονται τά πνευματικά σου
τέκνα, διότι σ᾽ Αὐτόν ἀφιέρωσαν τή ζωή τους· Αὐτός
εἶναι ὁ νυμφίος τῆς ψυχῆς τους καί γιά χάρη του ἐγκατέλειψαν τά πάντα
καί ἀνέλαβαν τόν χρηστόν ζυγόν τῆς μοναχικῆς πολιτείας.
Σύ
φρόντιζε μέ τή ζωή καί τό παράδειγμά σου νά εἶσαι αὐτό τό ὁποῖο λέγει ὁ
καθηγητής τῶν μοναζόντων, ὁ κατ᾽ ἐξοχήν ἡγούμενος τῆς Ἱερᾶς αὐτῆς
μάνδρας: «ὁ φίλος τοῦ νυμφίου ὁ ἑστηκώς καί ἀκούων αὐτοῦ χαρᾷ χαίρει διά
τήν φωνήν τοῦ νυμφίου. Αὕτη οὖν ἡ χαρά ἡ ἐμή πεπλήρωται. Ἐκεῖνον δεῖ
αὐξάνειν, ἐμέ δέ ἐλαττοῦσθαι».
Ἀληθής
ἡγούμενος εἶναι ὁ φίλος τοῦ νυμφίου Χριστοῦ, ὁ ὁποῖος χαίρεται, ὅταν τά
πνευματικά του τέκνα πλησιάζουν ὄχι τόν ἴδιο ἀλλά τόν Χριστό, διότι
Ἐκεῖνος πρέπει νά αὐξάνεται μέσα στήν ψυχή τους καί ὁ ἴδιος νά ὑποχωρεῖ.
Ἀκολούθησε,
λοιπόν, καί σύ ἀπό τῆς σήμερον, ἀπό τῆς ἡμέρας τῆς ἐπισήμου ἐνθρονίσεώς
σου ὡς ἡγουμένου τοῦ Ἱεροῦ αὐτοῦ Κοινοβίου, εἰς τήν πολυεύθυνον
διακονίαν τήν ὁποίαν σοῦ ἀναθέτει ἡ Ἐκκλησία, τήν ὁδόν τοῦ ἁγίου ἐνδόξου
προφήτου Προδρόμου καί Βαπτιστοῦ Ἰωάννου, τήν ὁδόν τήν ὁποίαν ἐβάδισαν
ὡς ἡγούμενοι καί οἱ ἐν Σκήτει Βεροίας ἀσκήσαντες καί ἁγιασθέντες ἐν αὐτῇ
Γρηγόριος ὁ Παλαμᾶς, Ἀθανάσιος ὁ Μετεωρίτης, Διονύσιος ὁ ἐν Ὀλύμπῳ καί
Νικάνωρ ὁ ἐν Καλλιστράτῳ τῷ ὄρει.
Ἀκολούθησε
τήν ὁδόν αὐτήν, ὅπως τήν ἐδιδάχθης ἀπό ἁγίους Γέροντες εἰς τά τριάντα
ἔτη τῆς ἀσκήσεώς σου εἰς τό Ἅγιο Ὄρος, ὅπως τήν ἐδιδάχθης μέσα ἀπό τήν
ὑπακοή σου καί τή μαθητεία σου πλησίον τῶν πνευματικῶν σου πατέρων, καί
ὅπως τήν εἶδες νά τήν βαδίζει κατά τήν πολυετῆ πηδαλιουχία τῆς Ἱερᾶς
Μονῆς τῆς Σίμωνος Πέτρας καί ὁ γέροντάς σου, ὁ Γέρων Αἰμιλιανός.
Ἀκολούθησέ
την καί θά βλέπεις τά πνευματικά σου τέκνα καί τή μάνδρα ταύτη νά
προάγεται πνευματικῶς διά τῆς χάριτος τοῦ Θεοῦ καί διά τῶν πρεσβειῶν τοῦ
ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Προδρόμου καί τῶν πάντων τῶν ἐν τῇ Σκήτει Βεροίας
θεοφιλῶς ἀσκησάντων.
Ἀκολούθησέ την καί θά αἰσθάνεσαι τήν χαράν τοῦ νυμφίου καί τῆς ἰδικῆς σου ψυχῆς πεπληρωμένη εἰς τήν ψυχή σου.
Ἀκολούθησέ
την διά νά δυνηθεῖς νά ἐπαναλάβεις τούς λόγους τοῦ Κυρίου κατά τήν
ἡμέραν τῆς κρίσεως «οὕς δέδωκάς μοι τετήρηκα καί οὐδείς ἀπώλετο» καί νά
ἀκούσεις τῆς γλυκυτάτης φωνῆς του «εὖ δοῦλε, ἀγαθέ καί πιστέ, ἐπί ὀλίγα
ἦς πιστός ἐπί πολλῶν σε καταστήσω».
Αὐτό
σοῦ εὔχομαι καί ἐγώ πατρικῶς σήμερον καί ἐπικαλοῦμαι ταπεινῶς τίς
πρεσβεῖες τοῦ Τιμίου Προδρόμου καί ἁγίων προστατῶν τῆς Μονῆς πρός
ἐνίσχυση καί στερέωσή σου.