Παρασκευή,
3
Απριλίου,
2015
«Χαίρε σφόδρα, θύγατερ Σιών·
κήρυσσε, θύγατερ Ιερουσαλήμ· ιδού ο βασιλεύς σου έρχεταί σοι, δίκαιος
και σώζων αυτός, πραΰς και επιβεβηκώς επί υποζύγιον και πώλον νέον.»
(Ζαχ. 9, 9)
Τα παραπάνω προφητικά λόγια
εκπληρώνονται σήμερα, με τη θριαμβευτική είσοδο του Κυρίου μας στα
Ιεροσόλυμα. Είχαν λεχθεί από τον Προφήτη Ζαχαρία μερικούς αιώνες πριν
από την έλευση του Χριστού. Ο Προφήτης λέγει, απευθυνόμενος στην
Ιερουσαλήμ: Χαίρε υπερβολικά Ιερουσαλήμ, διότι ο βασιλιάς σου έρχεται σε
εσένα, δίκαιος, λυτρωτής και πράος, καθήμενος πάνω σε ένα υποζύγιο. Και
πράγματι, ο Ιησούς εισέρχεται σήμερα στην πόλη των Ιεροσολύμων ως
Βασιλιάς: ο λαός τον υποδέχεται και τον επευφημεί ως Βασιλιά και ο
Χριστός αποδέχεται αυτήν την ιδιότητα και μία τέτοια υποδοχή.
Όμως, η εμφάνιση αυτή του Χριστού ως
ένδοξου Βασιλιά αποδεικνύεται πρόσκαιρη και σύντομη. Μόλις το ίδιο βράδυ
ο Ιησούς αποσύρεται στη Βηθανία, και τα ευαγγέλια δεν μας διηγούνται,
πλέον, μία παρόμοια εμφάνιση του Κυρίου. Αντίθετα, όσα θα συμβούν λίγο
αργότερα και θα τα δούμε και εμείς να διαδραματίζονται κατά τη διάρκεια
της Αγίας και Μεγάλης Εβδομάδας, θα παρουσιάσουν έναν Ιησού ταπεινωμένο,
εξευτελισμένο, εγκαταλελειμμένο, όπως λέγει ο Ψαλμός «όνειδος ανθρώπων
και εξουδένωμα λαού», δηλ. περίγελως των ανθρώπων και αντικείμενο
χλευασμού του λαού.
Άραγε, ο Χριστός την ώρα του Πάθους Του
παύει να είναι Βασιλιάς; Όταν ο Πιλάτος θα Τον ρωτήσει αν είναι
Βασιλιάς, ο Χριστός δεν θα το αρνηθεί. Κάθε άλλο, μάλιστα. Πάνω στο
Σταυρό βλέπουμε να είναι γραμμένο: «ο Βασιλεύς της δόξης». Ο Σταυρός
γίνεται ο βασιλικός Του θρόνος και η αληθινή δόξα Του. Ο Χριστός δεν
σταματά να είναι Βασιλιάς, όπως ήταν και όταν έμπαινε στα Ιεροσόλυμα.
Μόνο που αυτή τη φορά δεν είναι η δόξα Του δημόσια και εκθαμβωτική, αλλά
αποκαλύπτεται με ένα άλλο τρόπο, θα λέγαμε μυστικό, που μόνο κάποιες
καρδιές, όπως του ευγνώμονα ληστή και του Εκατόνταρχου μπόρεσαν να
καταλάβουν. Ωστόσο, η ένδοξη είσοδος στα Ιεροσόλυμα μας είχε προϊδεάσει,
μας είχε δώσει όλες τις ενδείξεις για του τί είδους Βασιλιάς είναι ο
Χριστός.
Όπως είχε προφητέψει ο Ζαχαρίας, έρχεται
«δίκαιος και σώζων». Έρχεται όχι για να επιβληθεί εξουσιαστικά, με τη
βία, όχι για να καταδυναστεύσει, όπως οι Βασιλιάδες που γνώριζαν μέχρι
τότε οι άνθρωποι. Αλλά ο Βασιλιάς Χριστός είναι δίκαιος και θέλει να
σώσει τον άνθρωπο, με ελευθερία και αγάπη. Έρχεται «πραΰς». Δεν είναι
αλαζονικός και υπερφίαλος, όπως οι επίγειοι βασιλείς, αλλά πράος,
ειρηνικός. Έρχεται «επιβεβηκώς επί υποζύγιον και πώλον νέον». Δεν
έρχεται με άμαξα η με άλογα για να εντυπωσιάσει, αλλά καθισμένος σε ένα
ταπεινό γαϊδουράκι. Διερωτάται ένας Πατέρας της Εκκλησίας: «Είναι δυνατό
σε Βασιλέα να ανέβει σε πώλο, να χάση την δόξα του καθήμενος επάνω του;
Ναι, λέγει. Διότι δεν έρχεται με την ίδιαν υπεροψία που έχουν οι άλλοι.
Αλλά τί; Με μορφήν δούλου, ως νυμφίος, τόσον πράος και ήμερος ως
αμνός». Αυτά είναι τα χαρακτηριστικά του Βασιλιά Χριστού: η πραότητα, η
ταπείνωση και η αγάπη που δεν θέλει να επιβληθεί ανελεύθερα στη μάζα των
ανθρώπων, με δύναμη, με εξουσία, με βία, αλλά αποζητεί την ελεύθερη
αποδοχή, την αγαπητική ανταπόκριση στην ανυπέρβλητη αγάπη Του.
Όλοι εμείς σήμερα εδώ, που εορτάζουμε
την θριαμβευτική είσοδο του Κυρίου στα Ιεροσόλυμα, τον αναγνωρίζουμε ως
Βασιλιά, Τού ζητούμε να έλθει η Βασιλεία Του, η μόνιμη Παρουσία Του,
επιθυμούμε Εκείνος να βασιλεύει στη σκέψη, στα συναισθήματα και στην
καρδιά μας. Όμως, ο κόσμος και οι άνθρωποι γύρω μας δεν σκέφτονται έτσι,
δεν Τον αναγνωρίζουν ως Βασιλιά. Ακόμα και όταν δεν εναντιώνονται στο
Χριστό φανερά, τότε Τον αρνούνται, είτε με την αδιαφορία τους, είτε
διότι σχετικοποιούν την αλήθεια Του. Προσαρμόζουν τον Θεό στις επιλογές
και τις αντιλήψεις τους, δεν θεωρούν τη Βασιλεία του Χριστού σαν τον
μοναδικό τρόπο ζωής και καταξίωσης. Ποιά πρέπει, λοιπόν, να είναι η
στάση η δική μας ενώπιον όλων αυτών; Μήπως πρέπει να βρούμε τρόπους
αποτελεσματικούς, δύναμης και εξουσίας για να επιβάλουμε τον Χριστό; «Να
βγάλουμε τα μαχαίρια και να αγωνιστούμε για την επικράτηση του
Χριστού;». Να ασκήσουμε πολιτική πίεση στην κοινωνία για την εφαρμογή
του Ευαγγελίου;
Ασφαλώς, τίποτα από όλα αυτά δεν πρέπει
να πράξουμε. Αλλά δεν πρέπει και να ολιγωρήσουμε και να συμβιβασθούμε με
το πνεύμα μιας εποχής, που θέλει να ζήσει είτε δίχως Θεό, είτε με ένα
Θεό στα μέτρα της. Την απάντηση στο τί θα πράξουμε μας τη δίδουν τα
χαρακτηριστικά της εισόδου του Χριστού ως Βασιλιά στα Ιεροσόλυμα. Η
Βασιλεία του Χριστού δεν είναι μία κατάσταση που μπορεί να επικρατήσει
απόλυτα σε αυτό τον κόσμο. Γιατί; Διότι είναι μία πραγματικότητα που δεν
μπορεί να επιβληθεί με τη βία, αλλά προϋποθέτει την ελεύθερη αποδοχή
του ανθρώπου. Ματαιοπονούμε και σφάλουμε, όταν θέλουμε να επιβάλουμε τον
Βασιλιά Χριστό. Εκείνος έρχεται πάντοτε πράος και για να σώσει ελεύθερα
και από αγάπη. Καλούμαστε να τον έχουμε Βασιλιά στην καρδιά μας και να
βιώνουμε μυστικά τη Βασιλεία Του. Μόνο που τότε αυτό το καρδιακό μας
βίωμα θα δίνει σε όσους ανθρώπους μας περιβάλουν τη βεβαιότητα ότι
υπάρχει και έρχεται η Βασιλεία του Χριστού.
Όλα όσα σας είπα παραπάνω, για τον
Βασιλέα Χριστό που έρχεται με πραότητα και ειρηνικό τρόπο, λαμβάνουν
ιδιαίτερη και επίκαιρη σημασία στις μέρες μας που πυκνώνουν ανησυχητικά
φαινόμενα βίας. Πρόσφατα γεγονότα που συγκλόνισαν το πανελλήνιο
αποδεικνύουν ότι δυστυχώς ζούμε σε ένα πολιτισμό επιβολής και βίας, που
πολλές φορές δεν φαίνεται. Δυστυχώς, βία λεκτική, ψυχολογική και
σωματική υπάρχει παντού: στο σχολείο, στην οικογένεια, στην εργασία,
στις διαπροσωπικές σχέσεις, ακόμα και στα θρησκευτικά περιβάλλοντα. Τί
θα κάνουμε εμείς οι χριστιανοί; Θα δείξουμε, με το παράδειγμά μας και με
τις πράξεις μας, το ήθος του Χριστού, όπως φάνηκε σήμερα στα
Ιεροσόλυμα. Ήθος πραότητας, ταπείνωσης, αγάπης και ελευθερίας.
Οποιαδήποτε άλλη στάση που κρύβει οιασδήποτε μορφής βία είναι αντίθετη
με τη Βασιλεία του Χριστού. Μόνο μία βία αποδέχεται ο Χριστός, τη
πνευματική βία που οι ίδιοι ασκούμε ενάντια στον κακό εαυτό μας και τα
πάθη μας.
Σας προτρέπω πατρικά, όταν σε λίγες
ημέρες θα δούμε το Χριστό πάνω στο Σταυρό, να μη λησμονήσετε ότι δεν
παύει να είναι Βασιλιάς. Και ότι η Βασιλεία Του είναι βασιλεία πραότητας
και αγάπης. Ας αγωνιστούμε αυτή τη βασιλεία να την έχουμε πάντοτε
μυστικά στην καρδιά και να τη βιώνουμε στη ζωή μας, ώστε να αξιωνόμαστε
να την μαρτυρούμε και στους γύρω μας.
Καλή Ανάσταση !
Με όλη την πατρική μου αγάπη
Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ ΣΑΣ
† Ο ΔΗΜΗΤΡΙΑΔΟΣ ΙΓΝΑΤΙΟΣ
Αναρτήσεις
