Μεθ’ ἱερᾶς εὐφροσύνης καί χαρᾶς ὡς πλείστης ἐδέχθημεν τό χαρμόσυνον μήνυμα τοῦ ἑορτασμοῦ τῆς τεσσαρακονταετηρίδος τῆς Ὑμετέρας σεπτῆς καί γερασμίας Μακαριότητος εἰς τόν Πατριαρχικόν Θρόνον τῆς Ἁγιωτάτης ἐν Βουλγαρίᾳ Ὀρθοδόξου τοῦ Χριστοῦ Ἐκκλησίας καί ἀσμένως ἀνταπεκρίθημεν εἰς τήν πρόσκλησιν συμμετοχῆς εἰς τάς εὐσήμους Αὐτῆς ἐκδηλώσεις, ἵνα ἐκφράσωμεν τό ἐποφειλόμενον σέβας καί τήν βαθυτάτην ἐκτίμησιν ἡμῶν καί τῆς περί ἡμᾶς Ἱερᾶς Συνόδου πρός τό σεπτόν πρόσωπον τῆς Ὑμετέρας πεφιλημένης Μακαριότητος.
Ἑορτάζοντες οὖν καί συνευφραινόμενοι ἐν ἀγάπῃ καί κοινωνίᾳ ἀδελφικῇ, ἥκομεν ἐν ἀγαλλιάσει καρδίας, ἵνα γενώμεθα συνδαιτυμόνες εἰς τό πνευματικόν συμπόσιον τῆς Ὑμετέρας εὐφροσύνης ἐπί τῇ φωταυγεῖ ταύτῃ ἐπετείῳ, καθ’ ἥν ἡ Ὑμετέρα πεπνυμένη καί πανσεβασμία Μακαριότης Χάριτι Θείᾳ συμπληροῖ τεσσαρακονταετηρίδα πολυσχιδοῦς, μακρᾶς καί τετιμημένης πρωθιερατικῆς διακονίας ἐν τῷ ἀμπελῶνι τοῦ Κυρίου.
Ὁ Πανάγιος Θεός ἠξίωσεν Ὑμᾶς, Μακαριώτατε, μακροημερεύσεως καί πολυχρονιωτάτης πατριαρχικῆς προσφορᾶς. Τήν τοιαύτην τῆς ὑμετέρας γερασμίας Μακαριότητος ἔνζηλον καί τιμίαν διακονίαν τιμᾶ, σύν ὅλῃ τῇ γεγηθυίᾳ ἡμῶν καρδίᾳ, ἡ ἱστορική, Παύλειος καί Ἀποστολική Ἐκκλησία τῆς Ἑλλάδος, διά πάνθ’ ὅσα ἡ Ὑμετέρα Μακαριότης ἐμόγησε κατά τόν μακρόν Αὐτῆς ποιμαντορικόν δόλιχον ὑπέρ τῆς δόξης τῆς Ἐκκλησίας τοῦ Χριστοῦ.
Ἀποδίδομεν οὖν σήμερον, κατά τήν εὔσημον ταύτην καί ἑόρτιον στιγμήν, τόν προσήκοντα σεβασμόν πρός τόν ἱκανώτατον πλοηγόν τῆς νοητῆς ὁλκάδος τῆς κατά Βουλγαρίαν συνεκλεκτῆς, ὅστις, μετά δεξιότητος οὐ τῆς τυχούσης, πηδαλιουχεῖ Αὐτήν ἐφ’ ὁλόκληρον τεσσαρακονταετίαν, ἀναδεικνύων Αὐτήν ἀσάλευτον ὑπό δυσμενῶν ἀνέμων καί ὑπερτέραν τῶν σκοπέλων καί συμπληγάδων, ἐν μέσῳ τῶν ἰσχυρῶν κλυδωνισμῶν, οὕς ἤγειρε κατά καιρούς ὁ ἀλάστωρ ἐν ἡμέραις χαλεπαῖς καί δεινοῖς καιροῖς διά τήν Βουλγαρικήν Ἐκκλησίαν, ἐπιτυχών τήν ὁμόνοιαν καί τήν καταλλαγήν ἐν Αὐτῇ, εἰς τόν ὑπέρ τῆς ἀποκαταστάσεως τῆς εἰρήνης καί ἑνότητος πολύμοχθον ἱερόν ἀγῶνα.
Τιμῶμεν σήμερον ἐν τῇ ἱερᾷ ταύτῃ Συνάξει τόν Πατριάρχην Βουλγαρίας, τόν καί παλαιότερον Προκαθήμενον πασῶν τῶν ἀνά τόν κόσμον Ἐκκλησιῶν, ὅστις ἀποτελεῖ διά τούς λοιπούς Προκαθημένους πρόσωπον σεβάσμιον καί ὅλως αἰδέσιμον, οὐ μόνον διά τό πρεσβεῖον τῆς ἡλικίας, ἀλλά καί διά τόν πλοῦτον τῶν χαρισμάτων, ἅτινα περικοσμοῦν τήν προσωπικότητα Αὐτοῦ.
Ἐν τῷ προσώπῳ Αὐτοῦ ἔγνωμεν ἀποτετυπωμένην τήν δημιουργικήν καί εὐδοκιμοῦσαν πατριαρχίαν, τόν δραστηριώτατον Ποιμενάρχην τῆς τοπικῆς Ἐκκλησίας, ἀπλανῆ ὁδηγόν καί πρότυπον τοῦ εὐαγοῦς Κλήρου καί τῆς σεβασμίας χορείας τῶν μοναχικῶν ταγμάτων τῆς ἁγιοτόκου αὐτῆς χώρας, τῆς ὁποίας ὁ εὐσεβής λαός ἀνεγνώρισε ὡς τόν περιπόθητον Πατέρα καί ὑψηλόν ἐμνευστήν του.
Συγχαίρομεν ὅθεν Ὑμῖν ἀπό κέντρου ψυχῆς, ἀγαπητέ και σεβασμιοπόθητε ἅγιε ἀδελφέ, ἐπί τῇ εὐφροσύνῳ Ὑμῶν τεσσαρακονταετηρίδι, συνεορτάζοντες μεθ’ Ὑμῶν καί διαβιβάζοντες Ὑμῖν τάς εὐχάς τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος, ὅπως ὁ μέγας Δωρεοδότης Κύριος ἡμῶν Ἰησοῦς Χριστός χαρίζηται τῇ Ὑμετέρᾳ πεφιλημένῃ Μακαριότητι πατριαρχίαν ἔτι μακροτέραν, γαληνιῶσαν, ἐν ὑγιείᾳ ἀμφιλαφεῖ καί σωτηριωδεστάτην, πρός συνέχισιν ἐφ’ ὅ,τι μήκιστον τῆς λαμπρᾶς Ὑμετέρας συνετῆς καί στιβαρᾶς οἰακοστροφίας τῆς ἐν Βουλγαρίᾳ Ἁγιωτάτης ἀδελφῆς Ἐκκλησίας, μεθ’ ἧς συνδεόμεθα διά μακραιώνων καί ἀρρήκτων δεσμῶν ἀδελφικῆς ἐν Χριστῷ ἀγάπης καί φιλίας, ἐρειδομένων ἐπί τῆς ἑνότητος τῆς ἐν Χριστῷ πίστεως τῶν ὁμοδόξων λαῶν ἡμῶν.
Διερμηνεύοντες δέ ἔτι τά αἰσθήματα τοῦ περί ἡμᾶς Σεπτοῦ Σώματος τῆς Ἱεραρχίας τῆς Ἁγιωτάτης Ἐκλησίας τῆς Ἑλλάδος, τοῦ Ἱεροῦ Κλήρου Αὐτῆς καί τοῦ εὐσεβοῦς ἡμῶν ποιμνίου, εὐχόμεθα πάντοτε ἰδεῖν τήν ἐμπεπιστευμένην εἰς τήν πνευματικήν πλοήγησιν τῆς Ὑμετέρας Μακαριότητος νοητήν Ναῦν τῆς κατ’ Αὐτήν Ἁγιωτάτης τοῦ Χριστοῦ Ἐκκλησίας ἀσφαλῶς διαπλέειν τόν πολυκύμαντον ὠκεανόν τοῦ κόσμου, ἵνα ἀξιωθῆτε τοῦ εὐδαίμονος, εὐδίου καί γαληνοτάτου τοῦ Χριστοῦ λιμένος, πρός δόξαν τῆς Ἐκκλησίας καί τοῦ Ἁγίου Ὀνόματος Αὐτοῦ, εἰς δαψίλειαν ἡμερῶν εὐλογημένων καί ἀλύπων, πρός ὀλβίαν, εὐκλεᾶ καί στεφανηφόρον συνέχισιν τῆς τιμίας πρωθιεραρχικῆς Ὑμῶν διακονίας ἕως πανηγυρίσεως τοῦ χρυσοῦ αὐτῆς Ἰωβηλαίου, καί ἐπ’ εὐσταθείᾳ καί καυχήσει τοῦ καθ' Ὑμᾶς Θεοφρουρήτου καί Ἁγιωτάτου Θρόνου «εἰς γενεάν καί γενεάν καί ἕως τοῦ αἰῶνος» (Ψαλμ. 105, 31).
Ἑορτάζοντες οὖν καί συνευφραινόμενοι ἐν ἀγάπῃ καί κοινωνίᾳ ἀδελφικῇ, ἥκομεν ἐν ἀγαλλιάσει καρδίας, ἵνα γενώμεθα συνδαιτυμόνες εἰς τό πνευματικόν συμπόσιον τῆς Ὑμετέρας εὐφροσύνης ἐπί τῇ φωταυγεῖ ταύτῃ ἐπετείῳ, καθ’ ἥν ἡ Ὑμετέρα πεπνυμένη καί πανσεβασμία Μακαριότης Χάριτι Θείᾳ συμπληροῖ τεσσαρακονταετηρίδα πολυσχιδοῦς, μακρᾶς καί τετιμημένης πρωθιερατικῆς διακονίας ἐν τῷ ἀμπελῶνι τοῦ Κυρίου.
Ὁ Πανάγιος Θεός ἠξίωσεν Ὑμᾶς, Μακαριώτατε, μακροημερεύσεως καί πολυχρονιωτάτης πατριαρχικῆς προσφορᾶς. Τήν τοιαύτην τῆς ὑμετέρας γερασμίας Μακαριότητος ἔνζηλον καί τιμίαν διακονίαν τιμᾶ, σύν ὅλῃ τῇ γεγηθυίᾳ ἡμῶν καρδίᾳ, ἡ ἱστορική, Παύλειος καί Ἀποστολική Ἐκκλησία τῆς Ἑλλάδος, διά πάνθ’ ὅσα ἡ Ὑμετέρα Μακαριότης ἐμόγησε κατά τόν μακρόν Αὐτῆς ποιμαντορικόν δόλιχον ὑπέρ τῆς δόξης τῆς Ἐκκλησίας τοῦ Χριστοῦ.
Ἀποδίδομεν οὖν σήμερον, κατά τήν εὔσημον ταύτην καί ἑόρτιον στιγμήν, τόν προσήκοντα σεβασμόν πρός τόν ἱκανώτατον πλοηγόν τῆς νοητῆς ὁλκάδος τῆς κατά Βουλγαρίαν συνεκλεκτῆς, ὅστις, μετά δεξιότητος οὐ τῆς τυχούσης, πηδαλιουχεῖ Αὐτήν ἐφ’ ὁλόκληρον τεσσαρακονταετίαν, ἀναδεικνύων Αὐτήν ἀσάλευτον ὑπό δυσμενῶν ἀνέμων καί ὑπερτέραν τῶν σκοπέλων καί συμπληγάδων, ἐν μέσῳ τῶν ἰσχυρῶν κλυδωνισμῶν, οὕς ἤγειρε κατά καιρούς ὁ ἀλάστωρ ἐν ἡμέραις χαλεπαῖς καί δεινοῖς καιροῖς διά τήν Βουλγαρικήν Ἐκκλησίαν, ἐπιτυχών τήν ὁμόνοιαν καί τήν καταλλαγήν ἐν Αὐτῇ, εἰς τόν ὑπέρ τῆς ἀποκαταστάσεως τῆς εἰρήνης καί ἑνότητος πολύμοχθον ἱερόν ἀγῶνα.
Τιμῶμεν σήμερον ἐν τῇ ἱερᾷ ταύτῃ Συνάξει τόν Πατριάρχην Βουλγαρίας, τόν καί παλαιότερον Προκαθήμενον πασῶν τῶν ἀνά τόν κόσμον Ἐκκλησιῶν, ὅστις ἀποτελεῖ διά τούς λοιπούς Προκαθημένους πρόσωπον σεβάσμιον καί ὅλως αἰδέσιμον, οὐ μόνον διά τό πρεσβεῖον τῆς ἡλικίας, ἀλλά καί διά τόν πλοῦτον τῶν χαρισμάτων, ἅτινα περικοσμοῦν τήν προσωπικότητα Αὐτοῦ.
Ἐν τῷ προσώπῳ Αὐτοῦ ἔγνωμεν ἀποτετυπωμένην τήν δημιουργικήν καί εὐδοκιμοῦσαν πατριαρχίαν, τόν δραστηριώτατον Ποιμενάρχην τῆς τοπικῆς Ἐκκλησίας, ἀπλανῆ ὁδηγόν καί πρότυπον τοῦ εὐαγοῦς Κλήρου καί τῆς σεβασμίας χορείας τῶν μοναχικῶν ταγμάτων τῆς ἁγιοτόκου αὐτῆς χώρας, τῆς ὁποίας ὁ εὐσεβής λαός ἀνεγνώρισε ὡς τόν περιπόθητον Πατέρα καί ὑψηλόν ἐμνευστήν του.
Συγχαίρομεν ὅθεν Ὑμῖν ἀπό κέντρου ψυχῆς, ἀγαπητέ και σεβασμιοπόθητε ἅγιε ἀδελφέ, ἐπί τῇ εὐφροσύνῳ Ὑμῶν τεσσαρακονταετηρίδι, συνεορτάζοντες μεθ’ Ὑμῶν καί διαβιβάζοντες Ὑμῖν τάς εὐχάς τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος, ὅπως ὁ μέγας Δωρεοδότης Κύριος ἡμῶν Ἰησοῦς Χριστός χαρίζηται τῇ Ὑμετέρᾳ πεφιλημένῃ Μακαριότητι πατριαρχίαν ἔτι μακροτέραν, γαληνιῶσαν, ἐν ὑγιείᾳ ἀμφιλαφεῖ καί σωτηριωδεστάτην, πρός συνέχισιν ἐφ’ ὅ,τι μήκιστον τῆς λαμπρᾶς Ὑμετέρας συνετῆς καί στιβαρᾶς οἰακοστροφίας τῆς ἐν Βουλγαρίᾳ Ἁγιωτάτης ἀδελφῆς Ἐκκλησίας, μεθ’ ἧς συνδεόμεθα διά μακραιώνων καί ἀρρήκτων δεσμῶν ἀδελφικῆς ἐν Χριστῷ ἀγάπης καί φιλίας, ἐρειδομένων ἐπί τῆς ἑνότητος τῆς ἐν Χριστῷ πίστεως τῶν ὁμοδόξων λαῶν ἡμῶν.
Διερμηνεύοντες δέ ἔτι τά αἰσθήματα τοῦ περί ἡμᾶς Σεπτοῦ Σώματος τῆς Ἱεραρχίας τῆς Ἁγιωτάτης Ἐκλησίας τῆς Ἑλλάδος, τοῦ Ἱεροῦ Κλήρου Αὐτῆς καί τοῦ εὐσεβοῦς ἡμῶν ποιμνίου, εὐχόμεθα πάντοτε ἰδεῖν τήν ἐμπεπιστευμένην εἰς τήν πνευματικήν πλοήγησιν τῆς Ὑμετέρας Μακαριότητος νοητήν Ναῦν τῆς κατ’ Αὐτήν Ἁγιωτάτης τοῦ Χριστοῦ Ἐκκλησίας ἀσφαλῶς διαπλέειν τόν πολυκύμαντον ὠκεανόν τοῦ κόσμου, ἵνα ἀξιωθῆτε τοῦ εὐδαίμονος, εὐδίου καί γαληνοτάτου τοῦ Χριστοῦ λιμένος, πρός δόξαν τῆς Ἐκκλησίας καί τοῦ Ἁγίου Ὀνόματος Αὐτοῦ, εἰς δαψίλειαν ἡμερῶν εὐλογημένων καί ἀλύπων, πρός ὀλβίαν, εὐκλεᾶ καί στεφανηφόρον συνέχισιν τῆς τιμίας πρωθιεραρχικῆς Ὑμῶν διακονίας ἕως πανηγυρίσεως τοῦ χρυσοῦ αὐτῆς Ἰωβηλαίου, καί ἐπ’ εὐσταθείᾳ καί καυχήσει τοῦ καθ' Ὑμᾶς Θεοφρουρήτου καί Ἁγιωτάτου Θρόνου «εἰς γενεάν καί γενεάν καί ἕως τοῦ αἰῶνος» (Ψαλμ. 105, 31).
Αναρτήσεις
