Άγιοι και Εκκλησία

Το διήμερο 13 και 14 Ιουλίου τελέστηκε με λαμπρότητα στη Νάξο η πανήγυρις του πολιούχου της αγίου Νικοδήμου του Αγιορείτου.

Προεξάρχων της πανηγύρεως ήταν ο σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Βεροίας, Ναούσης και Καμπανίας κ. Παντελεήμων ενώ συμμετείχαν ακόμη οι σεβασιώτατοι Μητροπολίτες Σύρου κ. Δωρόθεος, Θηβών κ. Γεώργιος, Κιλκισίου κ. Εμμανουήλ και ο επιτόπιος Μητροπολίτης Παροναξίας κ. Καλλίνικος.

Στον εσπερινό χοροστάτησε ο σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Σύρου κ. Δωρόθεος ο οποίος κήρυξε και το θείο λόγο, ενώ νωρίτερα έξω από το ναό έγινε υποδοχή της τιμίας κάρας του οσίου γέροντος Καλλινίκου του Παρίου.

Στον όρθρο της εορτής ο σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Βεροίας κ. Παντελεήμων ο οποίος προεξήρχε του αρχιερατικού συλλείτουργου και κήρυξε το θείο λόγο.

Aκολούθησε επίσκεψη στην ιερά μονή αγίου Ιωάννου του Χρυσοστόμου, καθώς επίσης και ξενάγηση στο νέο εκκλησιαστικό μουσείο της ιεράς Μητροπόλεως Παροναξίας.

Το βράδυ της εορτής τελέστηκε εόρτιος εσπερινός στον οποίο χοροστάτησε ο σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Θηβών κ. Γεώργιος και στη συνέχεια πραγματοποιήθηκε μεγάλη λιτανεία ενώ σε κεντρική πλατεία ομίλησε ο σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Κιλκισίου κ. Εμμανουήλ.

Η ΟΜΙΛΙΑ ΤΟΥ ΣΕΒΑΣΜΙΩΤΑΤΟΥ ΒΕΡΟΙΑΣ κ. ΠΑΝΤΕΛΕΗΜΟΝΟΣ

«Τον του Άθω φωστήρα και της Νάξου το βλάστημα, και της εκκλησίας απάσης τον θεόπνουν διδάσκαλον, Νικόδημον τιμήσωμεν πιστοί, ως έμπλεων σοφίας θεϊκής».

Πανηγυρίζει σήμερα ο περικαλλής αυτός ιερός ναός, ο επ΄ονόματι του εορταζομένου οσίου και θεοφόρου πατρός ημών Νκοδήμου του Αγιορείτου τιμώμενος. Πανηγυρίζει ευλόγως η «κρατίστη των Κυκλάδων» Νάξος για τον ευκλεή γόνο της. Πανηγυρίζει και ο ευσεβής λαός της, τιμώντας όχι μόνο το εκλεκτό βλάστημα της πατρώας γης, αλλά τον όσιο, τον σοφό, τον βαθυνούστατο συγγραφέα, τον υμνητή των αγίων και των νεομαρτύρων.

Συμπανηγυριστές κι εμείς του νοητού αστέρος, του ανατείλαντος την εύανδρο νήσο σας, του μεσουρανήσαντος στο αγιώνυμο όρος και του καταυγάζοντος το νοητό στερέωμα της Εκκλησίας, οσίου Νικοδήμοτ του Ναξίου και Αγιορείτου, ήλθαμε ευγενεί προσκλήσει του σεβασμιωτάτου Μητροπολιτου Παροναξίας κ. Καλλινίκου, του θεοφιλώς και αγλαοκάρπως ποιμένοντος την αγιοτόκ νήσο σας αλλά και την αυτάδελφό της, θεομητεροσκέπαστη Πάρο, για να τιμήσουμε, στοιχούντες τη προτροπή του ιερού υμνογράφου, τον «έμπλεων σοφίας θεϊκής» όσιο Νικόδημο.

Ήλθαμε για να φωτισθούμε και όχι να φωτίσουμε. Ήλθαμε όχι για να σοφίσουμε αλλά για να σοφισθούμε από την σοφία του τιμωμένου αγίου, ο οποίος μη υστερούμενος της κατά κόσμον σοφίας, ανεδείχθη θησαυρός ακένωτος της θείας και ουρανίου, δια της οποίας πλουτίζει τους ειλικρινώς τιμώντας και γεραίροντας τη μνήμη του.

«Εραστής του κάλλους αυτής», κατά την ασματογράφον φωνήν, ο όσιος Νικόδημος, την ανεζήτησε εις την ησυχίαν του Άθωνος. Την ανεζήτησεν εις τους πνευματικούς αγώνες και τις νοητές μάχες του «αοράτου πολέμου». Την ανεζήτησεν εις την αγρυπνία, τη νηστεία και την προσευχή, «ως στρουθίον μονάζον επί δώματος». Την ανεζήτησε εις την μελέτη των θείων λόγων και εις την αγαπητική προσέγγιση του θενδρικού προσώπου του Κυρίου, ο οποίος κατά τον ουρανοβάμονα Παύλο «εγενήθη σοφία ημίν παρά Θεού, δικαιοσύνη τε και αγιασμός».

Εις αυτήν την θεία σοφία, την πληρούσα την ψυχή και την ζωή του εορταζομένου οσίου Νικοδήμου, ας επιχειρήσουμε, αδελφοί μου, να παρακύψουμε επ’ ολίγον, προκειμένου να αντιληφθούμε και εμείς το περιεχόμενο και τη σημασία της για τη ζωή μας, αλλά και τον τρόπο με τον οποίο μπορουμε να την προσεγγίσουμε.

Διότι, αδελφοί μου, η σοφία του Θεού, δεν αποτελεί αντικείμενο μελέτης και πειραμάτων, δεν αποτελεί θέμα φιλοσοφικών αναζητήσεων και συλλογιστικών τρόπων με τους οποίους ασχολούνται και εις τους οποίους επιδίδονται οι κατά κόσμον σοφοί, οι οποίοι μάλιστα επιδιώκουν να επιλύσουν δι αυτών τα προβλήματα του κόσμου και του ανθρώπου, αλλά δυστυχώς πλειστάκις αποτυγχάνουν και «ματαιούνται εν τοις διαλογισμοίς αυτών», συμπαρασύροντες εις την αποτυχία τους και τους εκουσίως ή ακουσίως ακολουθούντες αυτούς ανθρώπους και λαούς.

Η ανθρωπότης έχει βιώσει επανειλημμένα την αποτυχία της κατά κόσμον σοφίας και έχει δοκιμασθεί από την εφαρμογή των μεθόδων και των τρόπων αντιμετωπίσεως των κρίσεων, τους οποίους εισηγούνται οι κατά καιρούς εκπρόσωποί της. Μάρτυς αυτής της αποτυχίας της κατά κόσμον σοφίας, η οποία είναι απομακρυσμένη ή και ενάντια στη σοφία του Θεού, είναι και ο σύγχρονος άνθρωπος, ο οποίος χειμάζεται από τη λεγομένη οικονομική κρίση της εποχής μας, της οποίας αναζητά τα αίτια με οικονομπτεχνικά κριτήρια και επιδιώκει να θεραπεύσει με λογιστικά και φοροτεχνικά μέτρα, χωρίς να αντιλαμβάνεται ότι βασική αιτία της κρίσεως είναι η αποστασιοποίηση του ανθρώπου από τη σοφία του Θεού και η προσκόλλησή του στην σοφία του κόσμου τούτου, η οποία κατά τον απόστολο, «μωρία παρά τω Θεώ εστί», και είναι καταδικασμένη στην απώλεια, εφόσον δεν συνδυάζεται με τη θεία σοφία.

Το πρότυπο αυτού του συνδυασμού της κοσμικής και της θείας σοφίας μας παρέχει, αδελφοί μου, με τη ζωή του ο εορταζόμενος σήμερα όσιος Νικόδημος ο Αγιορείτης. Μέτοχος της κατά κόσμον σοφίας, την οποία εσπούδασε στις περίφημες σχολές της εποχής του και στην οποία εντρύφησε μελετώντας τα συγγράμματα των σοφών και επιστημόνων, δεν αρκέστηκε μόνο εις αυτή, αλλά εστράφη αποφασιστικά και εις την απόκτηση της κατά Θεόν σοφίας δια των τρόπων και των μέσων που υποδεικνύει και εισηγείται η Αγία μας Εκκλησία.

Αγωνίστηκε όχι μόνο για την κατάκτηση της γνώσεως αλλά και για την απόκτηση των αρετών. Εργάστηκε όχι μόνο για την κατανόηση των φιλοσοφικών πραγματειών, αλλά και την βίωση των εντολών του Θεού. Ενετρύφησε όχι μόνο εις τους λειμώνες της ανθρωπίνης γνώσεως, αλλά και εις το βάθος του πλούτου και της γνώσεως του Θεού× και έλαβε κατά τον ουρανοπολίτη απόστολο Παύλο «το πνεύμα το εκ Θεού, ίνα ειδή τα υπό του Θεού χαρισθέντα ημίν».

Αυτά, αδελφοί μου, τα οποία γνώρισε δια της χάριτος του Θεού ο όσιος Νικόδημος και μας απεκάλυψε δια των σοφών συγγραφών του, έχουμε χρέος, όσοι ειλικρινώς τιμούμε τη μνήμη του και να μελετούμε και να αγωνιζόμεθα να ακολουθήσουμε στη ζωή μας.

Διότι αυτά αποτελούν τη σοφία του Θεού, την οποία παρέχει ο Θεός σε όσους την αναζητούν «εν καθαρά καρδία» και αποτελεί πρωτίστως και κυρίως τον τρόπο του αγιασμού μας, «ού χωρίς ουδείς όψεται τον Κύριον».

Κατακλείοντας, αδελφοί μου, τις λίγες αυτές και ταπεινές σκέψεις, αφορμή των οποίων υπήρξε ο εγκωμιαστικός λόγος του ιερού υμνογράφου προς τον όσιο Νικόδημο, και τις οποίες καταθέσαμε ως ελάχιστο δείγμα σεβασμού και τιμής προς την ιερή και αγία μορφή του, θα ήθελα να ευχαριστήσω εκ βάθους καρδίας τον προσκαλέσαντά με να συνεορτάσω μετά των σεβασμιωτάτων αδελφών μου αρχιερέων, του ευσεβούς κλήρου και τους ευσεβούς λαού της νήσου Νάξου, την παμφαή μνήμη του οσίου Νικοδήμου, προσφιλέστατο εν Χριστώ αδελφό και εκλεκτό ιεράρχη της αγιωτάτης Εκκλησίας της Ελλάδος, τον φιλάγιο και ρέκτη Μητροπολίτη Παροναξίας κ. Καλλίνικο, και να του ευχηθώ να συνεχίσει το θεοφιλές έργο του ποιμένων ευόρκως την λαχούσαν συτώ αγιοτόκο επαρχία και ευαγγελιζόμενος «ουκ εν σοφία λόγου», αλλ’ εν σοφία Θεού, ώστε διά της χάριτος του Θεού και των πρεσβειών του οσίου Νικοδήμου να αξιωθούμε όλοι να γίνουμε «έμπλεοι σοφίας της θεϊκής», όπως και ο εορταζόμενος όσιος.