Ο Όσιος Πούπλιος καταγόταν από βουλευτικό τάγμα. Πατρίδα του ήταν η πόλη Ζεύγμα, που ήταν κτισμένη κοντά στην όχθη του Ευφράτη ποταμού.
Ο Άγιος ανέβηκε σε ένα ψηλό όρος, το οποίο δεν απείχε από την παραπάνω πόλη περισσότερο από τριάντα στάδια και έκτισε εκεί ένα μικρό κελί. Όλη του την περιουσία, που είχε από πατρική κληρονομιά, την μοίρασε στους φτωχούς και ο ίδιος ζούσε βίο ασκήσεως, προσευχής και αρετής. Επειδή η φήμη του έγινε παντού γνωστή, έσπευσαν πολλοί κοντά του να αγωνισθούν μαζί του και να γίνουν μαθητές του. Σε αυτούς έδωσε εντολή να κτίσουν μικρά κελιά και τους επισκεπτόταν συχνά, για να διαπιστώνει μήπως υπάρχει στα κελιά τους κάτι πέρα από αυτά που έχουν απόλυτα ανάγκη.
Και πραγματικά, ζύγιζε και τον ίδιο τον άρτο και, στην περίπτωση που έβρισκε σε κάποιον ασκητή ότι ο άρτος ήταν περισσότερος από τον απαραίτητο, τον αποκαλούσε γαστρίμαργο και υπερβολικά φιλόσαρκο. Και αν, ακόμη, έβλεπε ότι κάποιος ασκητής είχε χωρίσει το αλεύρι από τα πίτουρα, του έλεγε ότι απολαμβάνει την τροφή. Αλλά και την νύκτα πήγαινε ξαφνικά στην πόρτα καθενός ασκητή και, αν τους εύρισκε να προσεύχονται, έφυγε πάλι σιωπηλά. Αν όμως εύρισκε κάποιον να κοιμάται, του κτυπούσε την πόρτα και τον επέπληττε.
Ανάμεσα στους μαθητές του Οσίου Πουπλίου, ήταν ο Θεότεκνος και ο Αφθόνιος, οι οποίοι και ανέλαβαν την προστασία και επιμέλεια των αδελφών, ύστερα από την κοίμηση του Οσίου. Αφού κατ’ αυτόν τον τρόπο ο Όσιος Πούπλιος αγωνίσθηκε τον καλό αγώνα της κατά Χριστόν ασκήσεως, παρέδωσε με ειρήνη την ψυχή του στον Θεό.
Αναρτήσεις
