Ο Σεβασμιώτατος χειροθέτησε Αναγνώστη τον μαθητή Λυκείου Ραφαήλ Καραχρήστο που διακονεί στον Ιερό Ναό και του ευχήθηκε να επιδεικνύει ζήλο στην διακονία που ανέλαβε από σήμερα, αλλά και πρόοδο στα μαθήματά του.
Κατά το κήρυγμά του αναφέρθηκε στην απόφαση των οικογενειών τους να ανεγείρουν τον Ιερό Ναό στη μνήμη τους και επαίνεσε την πρωτοβουλία τους, λέγοντας μεταξύ άλλων τα εξής:
«Συμπληρώθηκαν δεκαεφτά χρόνια από την αποφράδα εκείνη ημέρα που συνέβη, σε αυτόν εδώ τον τόπο, ένα από τα πιο στυγερά εγκλήματα που συγκλόνισαν την τοπική αυτή κοινωνία, αλλά και ολόκληρο το πανελλήνιο και βύθισαν στο πένθος πέντε οικογένειες. Ακόμη και τώρα, δεκαεφτά χρόνια μετά, αδυνατεί ο ανθρώπινος νους να αποδεχθεί αυτό το γεγονός. Άλλωστε, δεν υπάρχει αιτία. Και πώς μπορεί να υπάρξει λογική αιτία, που να δικαιολογήσει την αφαίρεση μιας ζωής. Είναι από τα γεγονότα εκείνα, που όσα χρόνια κι αν περάσουν, κάθε φορά που έρχονται στη θύμησή σου συγκλονίζεσαι, ο πόνος γιγαντώνεται, η λύπη μεγεθύνεται και η οδύνη δεν μπορεί με τίποτα να γιατρευτεί.
Στα δεκαεφτά αυτά χρόνια ο πόνος των συγγενικών προσώπων των πέντε αθώων συνανθρώπων μας που δολοφονήθηκαν, βρήκε πολλούς και διαφορετικούς τρόπους για να εκτονωθεί. Βρήκε διέξοδο στην ανέγερση αυτού του Ναού. Και ήταν σωτήρια αυτή η απόφαση να ανεγείρουν στη μνήμη των παιδιών τους ένα Ναό αφιερωμένο στο πάντιμο πρόσωπο της Παναγίας μας, εδώ, στον τόπο που τελεσιουργήθηκε αυτή η στυγερή εγκληματική ενέργεια.
Διότι η Παναγία δεν είναι μόνο η Μητέρα του Θεού, αλλά και η μητέρα των πονεμένων ανθρώπων. Είναι η μητέρα, η οποία πόνεσε κάτω από το ικρίωμα του Γολγοθά όσο καμία άλλη μητέρα, όταν έβλεπε τον Υιό της και Θεό μας να πάσχει και να οδυνάται επί του Σταυρού. Γι’ αυτό και μόνο Εκείνη μπορεί να συναισθανθεί τον πόνο μιας μάνας που χάνει, με αυτόν τον άδικο, βάναυσο και μαρτυρικό τρόπο, το παιδί της.
Από τότε η Παναγία μας έγινε η προστάτιδα όλων αυτών των ανθρώπων. Κάθε χιλιοστό αυτού του Ναού είναι εμποτισμένο με τα δάκρυα του πένθους των συγγενών των αδικοχαμένων αδελφών μας. Κάθε γωνιά του έχει γίνει τόπος προσευχής για όλους όσοι έμειναν πίσω και πρέπει να θυμούνται και να σηκώνουν το σταυρό της απώλειας, να ασκούνται στη συγχώρεση και να μην χάνουν την πίστη τους στην κοινή ανάσταση όλων μας, κατά την ένδοξη έλευση και παρουσία του Χριστού μας».
Καταλήγοντας ο Μητροπολίτης κ. Δαμασκηνός εξέφρασε την συμπαράστασή του στους γονείς και τους συγγενείς των αδικοχαμένων νέων, λέγοντας: «Θέλω να τους πω, ότι αυτό που έκαναν είναι λυτρωτικό και για την ψυχή τους και για την ψυχή των παιδιών τους που χάθηκαν. Η Παναγία δεν θα τους εγκαταλείψει. Το ξέρουν καλύτερα από εμένα. Θα έρχεται πάντοτε ως φιλόστοργος μητέρα, ως Παραμυθία και προστάτιδα για να σκουπίζει τα δάκρυα από το πρόσωπό τους, να κράτα το χέρι τους για να παραμένουν σταθεροί στην πίστη, να μην λυγίσουν, να μην αποκάμουν και να τους υπενθυμίζει, ότι θα έρθει η χαρά της Αναστάσεως, γιατί δεν υπάρχει μόνο ο Σταυρός. Πάντοτε τον Σταυρό, διαδέχεται η Ανάσταση και τον πόνο διαδέχεται η πασχάλιος χαρά».
Μπορείτε να δείτε φωτογραφίες στον ακόλουθο σύνδεσμο Εδώ
Αναρτήσεις
