Προεξάρχοντος του Ποιμενάρχου μας η εορτή πάντων των εν Θεσσαλονίκη διαλαμψάντων Αγίων στη Συμβασιλεύουσα.

Την Κυριακή 30 Απριλίου ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Βεροίας, Ναούσης και Καμπανίας κ. Παντελεήμων λειτούργησε και κήρυξε τον θείο λόγο στον Προσκυνηματικό Ιερό Ναό του Αγίου Δημητρίου Θεσσαλονίκης με την ευκαιρία της εορτής πάντων των εν Θεσσαλονίκη διαλαμψάντων Αγίων.

Ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Βεροίας κ. Παντελεήμων εξέφρασε τις ευχαριστίες του προς τον Παναγιώτατο Μητροπολίτη Θεσσαλονίκης κ. Άνθιμο για την άδεια και την ευλογία του, καθώς και προς τον Προϊστάμενο του Ιερού Ναού του Πολιούχου Μεγαλομάρτυρος Αγίου Δημητρίου του Μυροβλύτου, Πανοσιολογιώτατο Αρχιμ. Δαμασκηνό Πέτικα για την ευγενή πρόσκληση που του απηύθυνε και τη φιλοξενία.

Με τη σειρά του ο Προϊστάμενος του Ιερού Ναού Αρχιμ. Δαμασκηνός Πέτικας ευχαρίστησε θερμά τον Μητροπολίτη Βεροίας κ. Παντελεήμονα για την ανταπόκρισή του στην πρόσκληση να προεξάρχει στην εορτή της Συνάξεως πάντων των εν Θεσσαλονίκη διαλαμψάντων Αγίων και για το πολύπλευρο έργο κατά την πολυετή διακονία του ως προϊστάμενος του Ιερού Ναού και Πρωτοσύγκελλος της Ιεράς Μητροπόλεως Θεσσαλονίκης, και ιδιαιτέρως για τους κόπους και την ουσιαστική συμβολή του στην επιστροφή των ιερών και χαριτοβρύτων λειψάνων του Αγίου Δημητρίου στη Θεσσαλονίκη.

Κατά την ομιλία του ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης μας κ. Παντελεήμων ανέφερε μεταξύ άλλων: Κυριακή τρίτη ἀπό τοῦ Πάσχα ἡ σημερινή Κυριακή καί ἡ Ἁγία μας Ἐκκλησία δέν συνεχίζει μόνο νά ψάλλει τόν νικητήριο παιάνα τῆς Ἀναστάσεως τοῦ Κυρίου μας, τό «Χριστός ἀνέστη ἐκ νεκρῶν, θανά­τῳ θάνατον πατήσας καί τοῖς ἐν τοῖς μνήμασι ζωήν χαρισάμε­νος», ἀλλά συνεχίζει νά μᾶς πα­ρου­σιάζει καί μάρτυρες τοῦ Ἀνα­στάντος Σωτῆρος καί Λυτρωτοῦ μας.

Καί ἐάν τήν προηγούμενη Κυρια­κή εἴδαμε τόν ἀπόστολο Θωμᾶ νά θέτει τόν δάκτυλό του στόν τύπο τῶν ἥλων καί στή λογχευθεῖσα πλευρά τοῦ Διδασκάλου του καί νά ὁμολογεῖ, «ὁ Κύριός μου καί ὁ Θεός μου», δίδοντας τή μαρτυρία τῆς Ἀναστάσεως, κατά τή σημερινή Κυ­ριακή τή σκυτάλη παίρνουν οἱ μυ­ροφόρες γυναῖκες, ὁ Ἰωσήφ ὁ ἀπό Ἀριμαθαίας καί ὁ νυκτερινός μα­θη­τής τοῦ Κυρίου Νικόδημος, καί διακηρύσσουν ὅτι ὁ Χριστός ὄντως ἀνέστη ἐκ τοῦ τάφου καί ἐμφανί­σθηκε τήν πρωΐα τῆς μιᾶς τῶν Σαβ­βά­των στίς εὐλαβεῖς καί ἀφοσιω­μένες αὐτές ὑπάρξεις, οἱ ὁποῖες πῆγαν γιά νά προσφέρουν τά μύρα τῆς ἀγάπης καί τῆς εὐλαβείας τους στόν πεφιλημένο Διδάσκαλό τους.

Μάρτυρες ὅμως τῆς Ἀναστάσεως τοῦ Κυρίου δέν εἶναι μόνο ὅσοι τόν εἶδαν ἀναστημένο ἀπό τήν ἡμέρα τῆς λαμπροφόρου Ἀναστάσεώς του μέχρι τήν ἡμέρα τῆς εἰς οὐρανούς ἐνδόξου Ἀναλήψεώς του. Εἶναι καί ὅλοι ἐκεῖνοι οἱ ὁποῖοι πορεύθηκαν στή ζωή τους μέσα στό φῶς τῆς Ἀναστάσεως, ἔζησαν ὡς πιστοί καί ἀφοσιωμένοι μαθητές τοῦ Σωτῆ­ρος καί Λυτρωτοῦ τῶν ψυχῶν τους, καί διακήρυξαν μέ τόν λόγο καί μέ τά ἔργα τους, μέ τή ζωή καί μέ τόν θάνατό τους τό χαρμόσυνο μήνυμα τῆς Ἀναστάσεως τοῦ Χρι­στοῦ.

Γι᾽ αὐτό καί δέν εἶναι τυχαῖο ἤ συμπτωματικό τό γεγονός ὅτι κατά τή σημερινή Κυριακή τῶν Μυρο­φό­ρων, ἡ ἀποστολική Ἐκκλησία τῆς Θεσσαλονίκης τιμᾶ καί τόν πολυάριθμο χορό πάντων τῶν ἐνταῦθα διαλαμψάντων καί τῷ Θεῷ εὐαρεστησάντων ἁγίων της, ἀπό τόν πρωτοκορυφαῖο καί οὐρα­νοβάμονα ἀπόστολο Παῦλο, τόν ἱδρυτή τῆς Ἐκκλησίας, μέχρι τόν πολιοῦχο της ἅγιο μεγαλομάρτυρα καί μυροβλύ­τη Δημήτριο, ἀλλά καί τούς ἁγίους ἱεράρχες της, Παῦλο καί Φιλόθεο τόν Κόκκινο, τούς πατριάρχες Κων­σταντινουπόλεως, Εὐστάθιο Θεσσαλονίκης, Γρηγόριο Παλαμᾶ καί Συμεών Θεσσαλονίκης, τούς ἐν ἀσκήσει διαπρέψαντας ὅσιους, μέ πρώτους τόν ὅσιο Δαβίδ τόν ἀμυγ­δαλίτη, τήν ὁσία καί μυροβλύτιδα Θεοδώρα καί τή θυγατέρα της Θεοπίστη,καί τόν ὅσιο Εὐθύμιο τόν νέο, καί ὅλη τήν πληθύ τῶν ἁγίων μαρτύρων καί νεομαρτύρων, τῶν ὁσίων καί τῶν ἀσκητῶν, τῶν μαθητῶν τοῦ ἁγίου Δημητρίου, Ἀγάπης, Εἰρήνης καί Χιονίας, Νέστορα καί Λούπου.

Τούς τιμᾶ καί τούς ἑορτάζει, διότι καί αὐτοί «μυροφόρων ἀναλαβόν­τες τάξιν» προσέφεραν στόν Ἀνα­στάντα Κύριο τά μύρα τῆς εὐλα­βείας καί τῆς ἀγάπης τους καί δια­κήρυξαν τό θαῦμα τῆς Ἀναστά­σεώς του. Γιατί μύρα εὐλαβείας χάριν τοῦ Ἀναστάντος Κυρίου ἦταν οἱ κόποι καί οἱ ταλαιπωρίες τίς ὁποῖες ὑπέμεινε ὁ μέγας ἀπό­στολος Παῦλος καί οἱ συνέκδημοί του Θεσσαλονικεῖς ἀπόστολοι, γιά νά κηρύξει τό Εὐαγγέλιο τοῦ Χρι­στοῦ καί νά διακηρύξει ὅτι «Χρι­στός ἐγερθείς ἐκ νεκρῶν … θάνα­τος αὐτοῦ οὐκέτι κυριεύει».

Μύρα εὐλαβείας πρός τόν Ἀνα­στάντα ἀρχηγό καί τελειωτή τῆς πίστεώς μας ἦταν καί οἱ ἀγῶνες καί οἱ πόνοι τῶν ἁγίων καί θεο­φόρων πατέρων καί ἱεραρχῶν γιά νά μορφώσουν τόν Χριστό στίς ψυχές τῶν εὐγενῶν Θεσσαλονι­κέων ἀλλά καί γιά νά ἀντιμε­τω­πίσουν τίς ποικίλες κενοφωνίες τῶν αἱρετικῶν.

Μύρα εὐλαβείας πρός τόν Ἀνα­στάντα Χριστό ἦταν καί τά αἵματα τῶν ἁγίων ἐνδόξων μαρτύρων καί νεομαρτύρων, πού θυσίασαν τή ζωή τους γιά χάρη τῆς πίστεως καί ἀγάπης τους πρός Αὐτόν, «ἵνα κρείττονος ἀναστάσεως τύχωσιν».

 Μύρα εὐλαβείας ἦταν καί τά δά­κρυα, οἱ ἱδρῶτες, οἱ ἀγρυπνίες, οἱ κακοπάθειες καί ἡ ὑπομονή τῶν ὁσίων ἀσκητῶν καί μοναχῶν, ἀν­δρῶν καί γυναικῶν, γιά χάρη τοῦ Ἀναστάντος Κυρίου.

Καί μέ ὅλα αὐτά, μέ τόν θάνατο καί τή ζωή τους, μέ τήν ἁγιότητα καί τό μαρτύριό τους, μέ τά συγ­γράμματα καί τά καλά τους ἔργα, μετέφεραν μαζί μέ τίς ἁγίες μυροφό­ρες γυναῖκες, μέ τόν εὐσχήμονα βουλευτή, τόν Ἰωσήφ τόν ἀπό Ἀρι­μαθαίας, καί τόν νυκτερινό μαθη­τή τοῦ Κυρίου Νικόδημο, τό μή­νυμα τῆς Ἀναστάσεως ἀπό γενεᾶς εἰς γενεάν μέχρι καί σήμερα, μέχρι τήν ἐποχή μας, κατά τήν ὁποία ὁ σύγ­χρονος ἄνθρωπος ἀγωνιᾶ καί γιά τή ζωή καί γιά τόν θάνατο, ἀγωνιᾶ καί γιά τό παρόν καί γιά τό μέλλον του.

Τό μήνυμα ὅμως τῶν ἁγίων μυρο­φόρων ἀλλά καί πάντων τῶν ἐν Θεσσαλονίκῃ διαλαμψάντων καί τῷ Θεῷ εὐαρεστησάντων ἁγίων, τούς ὁποίους τιμᾶ σήμερα ἡ Ἐκ­κλη­σία τῶν Θεσσαλονικέων, δέν εἶναι ἄλλο παρά «τό φαιδρόν τῆς Ἀναστάσεως κήρυγμα», τό μήνυμα ὅτι ἡ Ἀνάσταση τοῦ Χριστοῦ εἶναι καί ἀνάσταση ὅλων ὅσων πιστεύ­ουν σ᾽ Αὐτόν, εἶναι ἡ αἰτία τῆς χα­ρᾶς καί τῆς αἰσιοδοξίας τῶν πι­στῶν, διότι μᾶς χαρίζει ἐλπίδα καί προοπτική ὄχι μόνο ἐπίγεια ἀλλά καί οὐράνια, ὄχι μόνο προσωρινή ἀλλά καί αἰώνια.

Καί ἀπόδειξη τῆς ἀληθείας τῆς Ἀναστάσεως εἶναι καί ἡ ἱερά χο­ρεία πάντων τῶν ἐν Θεσσαλονίκῃ διαλαμψάντων καί τῷ Θεῷ εὐα­ρε­στησάντων ἁγίων, οἱ ὁποῖοι περιέ­πουν  τήν πόλη καί προ­στα­τεύουν τόν εὐσεβῆ κλῆρο καί λαό της.

Αἰσθάνομαι ἰδιαιτέρως εὐγνώ­μων πρός τόν ἐν τοῖς ἁγίοις αὐτοῦ ἐνδοξαζόμενο Θεό καί πρός τούς ἑορταζομένους ἁγίους, γιατί εἶχα τή χαρά καί τήν εὐλογία νά ἱε­ρουργήσω κατά τή σημερινή Κυ­ριακή στόν περίκλυτο αὐτό ἱερό ναό τοῦ πολιούχου μας ἁγίου με­γα­λομάρτυρος Δημητρίου τοῦ μυ­ρο­βλύτου, καί νά συνεορτάσω καί νά συμπανηγυρίσω μαζί σας μαζί μέ τίς Μυροφόρες καί τούς ἁγίους τῆς πόλεώς μας.

Εὐχαριστῶ γι᾽ αὐτό ἀπό καρδίας καί ἐν εὐγνωμοσύνῃ πολλῇ τόν ἱερατικῶς προϊστάμενο τοῦ ἱεροῦ ναοῦ, τόν π. Δαμασκηνό, γιά τήν εὐγενῆ του πρόσκληση, καί ἐκφράζω τήν εὐγνωμοσύνη μου πρός τόν Παναγιώτατο Μητροπο­λίτη Θεσσαλονίκης κ. Ἄνθιμο γιά τήν ἄδεια, τήν εὐλογία καί τήν ἀγάπη του. Καί εὔχομαι ταπεινά τό μήνυμα τῆς Ἀναστάσεως νά πληροῖ τίς ψυχές ὅλων μας καί ἡ χάρη πά­ντων τῶν ἐν Θεσσαλονίκῃ ἁγίων νά μᾶς προστατεύει καί νά μᾶς ἐνισχύει πάντοτε.

ΓΙΑ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ ΚΑΝΤΕ ΚΛΙΚ ΕΔΩ