Εις τον Ευαγγελιστήν Μάρκον.

Του Σεβ. Χίου κ. Μάρκου.

Μεμνημένοι τῆς σωτηρίου τοῦ Κυρίου ἐντολῆς καί πάντων τῶν ὑπέρ ἡμῶν γεγενημένων, τελοῦμεν τήν Θείαν Εὐχαριστίαν (πρβλ. Μάρκου ιδ΄, 23) τιμῶντες τόν θεόληπτον Εὐαγγελιστήν, ὅστις εἵλκυσεν ἐκ τῆς θαλάσσης τῆς ἀπάτης τούς πρώην ἐν τῇ θαλάσσῃ ὑπό τοῦ Μωυσέως βυθισθέντας Αἰγυπτίους.

Ἄνω σχόντες τάς καρδίας, προσευχόμεθα (πρβλ. Μάρκου ιδ΄, 38) εἰς τόν πανάριστον Εὐαγγελιστήν, ὅστις ὡς περιφανέστατος ποταμός εἰρήνης ἐξώρμησεν ἐξ Ἐδέμ καί κατήρδευσεν θεοπνεύστοις δόγμασι τά συστήματα τῆς Ἐκκλησίας.

Ῥυσθέντες ἀπό πάσης θλίψεως, ὀργῆς, κινδύνου καί ἀνάγκης, κηρύττομεν πανταχοῦ (πρβλ. Μάρκου ιστ΄, 20) ἐγκώμιον πρός τόν θεηγόρον Εὐαγγελιστήν, ὅστις καθοδηγεῖ διδαχαῖς καί πρεσβείαις πρός τόν ἀκύμονα βίον.

Κράζοντες τοῦ Τελώνου τήν φωνήν, ὑμνοῦμεν (πρβλ. Μάρκου ιδ΄, 26) τόν θεόσοφον Εὐαγγελιστήν, ὅστις θεοπνεύστως, ὡς κάλαμος σοφοῦ καί ὀξυγράφου γραμματέως, ἔγραψεν ῥήματα ἀτελευτήτου ζωῆς.

Οἱ τά Χερουβείμ μυστικῶς εἰκονίζοντες, εὐχαριστίαν καί δοξολογίαν (πρβλ. Μάρκου β΄, 12) ἀναπέμπομεν πρός τόν θεόπνουν Εὐαγγελιστήν, ὅστις κατέγραψεν ἐν πλαξί τῶν καρδιῶν ἡμῶν τόν καινότατον νόμον, κατευθύνων τάς πορείας τῶν ψυχῶν ἡμῶν καί ἀπείργων τάς ἐνέδρας τοῦ πλάνου.

Στάντες καλῶς, στάντες μετά φόβου, παρακαλοῦμεν (πρβλ. Μάρκου ε΄, 23) τόν πανέντιμον Εὐαγγελιστήν, ὅστις εὐηγγελίσατο τῇ οἰκουμένῃ τόν σεπτόν φωτισμόν τῆς ἀληθείας, πυρσούμενος θεολαμπεῖ φωτοχυσίᾳ, πρός σωτηρίαν καί ἀνάπλασιν ἡμῶν.