Στο κήρυγμά του ο κ. Νεκτάριος έλαβε αφόρμηση από το
ευαγγελικό ανάγνωσμα της ημέρας, το οποίο αναφέρεται στο αίτημα των δύο
αποστόλων, του Ιακώβου και του Ιωάννη, να βρεθούν στα αριστερά και δεξιά
Του όταν έρθει η στιγμή της βασιλείας του στον κόσμο. Το αίτημα αυτό
μαρτυρεί την σύγχυση που επικρατούσε στον κόσμο των μαθητών, οι οποίοι
νόμιζαν ότι ο Μεσσίας θα ήταν ο απελευθερωτής και λυτρωτής των Ιουδαίων
από τον ρωμαϊκό ζυγό, ενός εγκόσμιος ελευθερωτής. Ο Χριστός τους τόνισε
ότι η σχέση μαζί Του προϋποθέτει θυσία και μετάνοια και η βασιλεία Του
είναι πνευματική.
Ανάλογη σύγχυση υπάρχει και στην εποχή μας. Δεν έχουμε
κατανοήσει τον ρόλο τον οποίο μας έχει αναθέσει ο Κύριός μας, ενώ δεν
κατανοούμε την διάκριση ανάμεσα στην ύλη και το πνεύμα. Δεν ξέρουμε τι
δέχεται ο Θεός και τι αποδοκιμάζει, ποιο είναι το τίμιο και ηθικό και τι
όχι, τι μας ανεβάζει στον ουρανό και τι μας κρατά καθηλωμένους στην
παρούσα ζωή. Η σύγχυση αυτή είχε στην παλαιότερη εποχή και θρησκευτικό
περιεχόμενο. Οι Εβραίοι πίστευαν ότι θα εξιλεωθούν ενώπιον του Θεού με
τις θυσίες ζώων και το ράντισμα των ανθρώπων με το αίμα τους. Μόνο όμως η
θυσία του Χριστού μπορούσε να μεταμορφώσει την ζωή του κόσμου και των
ανθρώπων, το άκτιστο αγιάζει το κτιστό. Οι μαθητές έβλεπαν τα πράγματα
από την πλευρά του κτιστού. Έτσι ο Χριστός προσπάθησε να τους ερμηνεύσει
το πρόσωπό Του και να τους κάνει να κατανοήσουν την δόξα Του, η οποία
περνούσε από τον σταυρό, την μετάνοια, την θεία μετάληψη, με την
κοινωνία του σώματος και του αίματός Του.
Ο άνθρωπος σήμερα γυρίζει γύρω γύρω από τον κόσμο και
την ζωή του και επιστρέφει στην χοϊκή πραγματικότητα. Συγχέει την
παρουσία του Θεού με την παρουσία των ειδώλων, ιδίως όσων τονίζουν την
ανθρωπαρέσκειά μας, το ίδιον θέλημα, την ικανοποίηση του εαυτού μας, την
καταξίωσή μας στα επίγεια. Όσες δόξες κι αν έχουμε στην γη δεν θα
παραμείνει καμία. Έτσι, επιμένουμε να αγνοούμε τον λόγο Του να είμαστε
πάντων διάκονοι και να μην θέλουμε να εξουσιάσουμε ο ένας τον άλλον. Οι
άνθρωποι χρειάζεται να προσεγγίσουμε το μυστήριο του Θεού, να θάψουμε
τον παλαιό άνθρωπο στον τάφο του Κυρίου μας για να συναναστηθούμε μαζί
του, συμμετέχοντας στην ζωή Εκείνου, ο οποίος ανέβασε την φύση μας στον
ουρανό. Να συμπορευθούμε μαζί Του, να συνανεβούμε στον Γολγοθά για να
ζήσουμε την Ανάσταση.
Ο κ. Νεκτάριος εξέφρασε την χαρά του που βρέθηκε για μια
ακόμη φορά στον πρόσφατα ανακαινισμένο παλαίφατο Ιερό Ναό των Αγίων
Πάντων, στον οποίο οι άνθρωποι ζούνε πνευματική ζωή και καλλιεργούνται
στην οδό της πίστης μας. Ευχαρίστησε και τους παρευρεθέντας εκ των αρχών
του τόπου, τον βουλευτή κ. Στέφανο Γκίκα και την Περιφερειάρχη κ. Ρόδη
Κράτσα- Τσαγκαροπούλου, ευχόμενος να ζούνε το αξίωμά τους ως διακονία
του λαού του Θεού.
Το απόγευμα της Κυριακής ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης
Κερκύρας χοροστάτησε στον τελευταίο κατανυκτικό εσπερινό, ο οποίος
τελέστηκε στο Ιερό Προσκύνημα του Αγίου Σπυρίδωνος, όπου και μίλησε, με
αφορμή τον βίο της Αγίας Μαρίας της Αιγυπτίας, για την ανάγκη του
χριστιανού να κάνει αυτοκριτική, να προχωρεί στην μετάνοια και την
αυτογνωσία, ώστε να έχει η ζωή του πνευματικό νόημα και περιεχόμενο και
να διορθώνει τα πάθη του.
Η ημέρα έκλεισε με μία εξαιρετική εκδήλωση που ετοίμασε η
Ιερά Μητρόπολη στον Μητροπολιτικό Ναό Υπεραγίας Θεοτόκου Σπηλαιωτίσσης,
όπου παρουσιάστηκαν τα “Βυζαντινά Πάθη” του Μιχάλη Αδάμη από την
Νεανική Χορωδία ΚΕΠΑΠ του Δήμου Πυλαίας- Χορτιάτη Θεσσαλονίκης, σε
διεύθυνση Ηρακλή Παναγόπουλου και με σολίστ τους Κωνσταντίνο
Μιχαλακόπουλο και Χρήστο Χαλκιά. Χαιρετισμό απηύθυνε ο Μητροπολίτης
Κερκύρας κ. Νεκτάριος, ενώ η εκδήλωση έγινε με την συμπαράσταση του
τμήματος Μουσικών Σπουδών του Ιονίου Πανεπιστημίου και του Δήμου
Κεντρικής Κέρκυρας.
Αναρτήσεις
