Τη Μεγάλη Τετάρτη 28 Απριλίου το απόγευμα ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Βεροίας, Ναούσης και Καμπανίας κ. Παντελεήμων χοροστάτησε στην Ακολουθία του Νιπτήρος στον Ιερό Ναό Κοιμήσεως της Θεοτόκου Ναούσης.
Ο Σεβασμιώτατος στην ομιλία του ανέφερε μεταξύ άλλων: «Tῇ μυστικῇ ἐν φόβῳ τραπέζῃ προσεγγίσαντες πάντες, καθαραῖς ταῖς ψυχαῖς τόν ἄρτον ὑποδεξώμεθα συμπαραμένοντες τῷ Δεσπότῃ».
Tό τραπέζι τό ὁποῖο ἑτοίμαζαν οἱ μαθητές τοῦ Xριστοῦ κατ᾽ ἐντολή του εἶναι ἤδη ἐστρωμμένο, ὄχι γιά νά ἑορτάσουν, ὅπως πίστευαν ἐκεῖνοι, τό Πάσχα τῶν ᾽Iουδαίων, ἀλλά γιά νά ἑορτάσουν γιά πρώτη φορά τό νέο Πάσχα, τό Πάσχα τῆς θυσίας τοῦ Διδασκάλου τους ὑπέρ τῆς τοῦ κόσμου ζωῆς καί σωτηρίας.
Σ᾽ αὐτό τό τραπέζι, στό ὁποῖο προσφέρων καί προσφερόμενος εἶναι ὁ ἴδιος ὁ Xριστός, σ᾽ αὐτό τό τραπέζι, τό ὁποῖο προεικονίζει τό μεγάλο καί ἀτελεύτητο Δεῖπνο τῆς βασιλείας τοῦ Θεοῦ, εἴμεθα προσκεκλημένοι καί ὅλοι ἐμεῖς· προσκεκλημένοι ἑνός ὑψηλοῦ καί ταυτόχρονα ταπεινοῦ οἰκοδεσπότου, ὁ ὁποῖος μέ πολλή συγκατάβαση μᾶς περιμένει, ὅπως τότε τούς μαθητές του, γιά νά πλύνει ὄχι τά πόδια μας ἀλλά τίς ψυχές μας στό μυστήριο τῆς ἱερᾶς ἐξομολογήσεως καί νά τίς λευκάνει ἀπό τούς ρύπους τῆς ἁμαρτίας μέ τό πανάχραντο αἷμα του· προσκεκλημένοι σέ ἕνα τραπέζι μυστικό καί πνευματικό, στό ὁποῖο τά ἐδέσματα δέν εἶναι ἐκ τοῦ κόσμου τούτου καί δέν ἀναφέρονται στό σῶμα μας ἀλλά στήν ψυχή μας.
Ἄρτος τό πανακήρατο σῶμα τοῦ δεσπότου Xριστοῦ, οἶνος τό τίμιο αἷμα του. «Ἡ τράπεζα γέμει», γιατί ὁ οἰκοδεσπότης εἶναι φιλάνθρωπος καί μᾶς καλεῖ ὅλους· σέ ὅλους μας ἐπιθυμεῖ νά προσφέρει τό δεῖπνο τῆς βασιλείας του. «᾽Eπιθυμίαν ἐπεθύμησα», λέγει στόν καθένα μας, «τοῦτο τό Πάσχα φαγεῖν μετά σοῦ».
Ἄς ἀνταποκριθοῦμε στήν πρόσκληση τοῦ οὐρανίου οἰκοδεσπότου μέ θάρρος, γιατί ὁ Δεσπότης εἶναι φιλεύσπλαγχνος καί συγχωρεῖ καί καθαίρει καί ἐκείνους πού σάν τόν Πέτρο διστάζουν νά δεχθοῦν νά τούς πλύνει τά πόδια.
Ἄς προστρέξουμε, ἀλλά μέ φόβο, γιατί ἡ πρόσκληση εἶναι οὐράνια καί δέν μᾶς ἐπιτρέπει νά παρεξηγήσουμε τήν καλωσύνη καί τήν συγκατάβαση τοῦ Δεσπότου Xριστοῦ καί νά προσέλθουμε ἀπροετοίμαστοι, νά προσέλθουμε μέ ἀνοίκειο θάρρος καί στιγματισμένη ἀπό τήν ἁμαρτία ψυχή.
«Tῇ μυστικῇ ἐν φόβῳ τραπέζῃ προσεγγίσαντες πάντες, καθαραῖς ταῖς ψυχαῖς τόν ἄρτον ὑποδεξώμεθα», μᾶς προτρέπει ὁ ἱερός ὑμνογράφος.
Ὅσοι βρισκόμαστε αὐτή τήν ὥρα μέσα στόν ναό τοῦ Θεοῦἤ καί ὅσοι παρακολουθεῖτε τήν ἀποψινή κατανυκτική ἀκολουθία τοῦ ἱεροῦ Νιπτῆρος μέσα ἀπό τή συχνότητα τοῦ ραδιοφωνικοῦ σταθμοῦ τῆς Ἱερᾶς μας Μητροπόλεως, ὅσοι αὔριο θά πλησιάσουμε τό Ποτήριο τῆς ζωῆς, ὅσοι θά θελήσουμε νά παρακαθίσουμε στήν πνευματική τράπεζα τοῦ Δεσπότου Xριστοῦ, ἄς προσέλθουμε μέ ἐπίγνωση τῆς ἀναξιότητός μας καί συναίσθηση τοῦ μεγαλείου τοῦ προσκαλοῦντος μας Kυρίου.Ἄς προσέλθουμε, ἐγκαταλείποντας μακρυά ἀπό τό θεϊκό τραπέζι τήν ὑψηλοφροσύνη, τήν κακία, τήν ἀδικία, τή συκοφαντία, τήν ἔλλειψη ἀγάπης, τήν ὑποκρισία, τήν κάθε εἴδους ἀνομία.Ἄς προσέλθουμε στήν τράπεζα τοῦ καθαρωτάτου Θεοῦ «ἐν καθαρᾷ καρδίᾳ», διότι μόνο οἱ καθαροί τῇ καρδίᾳ ἔχουν θέση κοντά του, διότι μόνο στούς ἔχοντας «ἔνδυμα γάμου» προσφέρει τόν ἑαυτό του, ὡς ἄρτο «ζωῆς αἰωνιζούσης».
Ἄν ὅμως ἡ καθαρότης τῆς ψυχῆς εἶναι ἡ πρώτιστη προϋπόθεση γιά νά προσέλθουμε ἀκατακρίτως στή μυστική τράπεζα τοῦ Kυρίου, ὑπάρχει καί μία δεύτερη προϋπόθεση τήν ὁποία ὑπογραμμίζει στόν Οἶκο, πού ἀκούσαμε πρίν ἀπό λίγο, ὁ ἱερός ὑμνογράφος. «Tῇ μυστικῇ ἐν φόβῳ τραπέζῃ προσεγγίσαντες πάντες, καθαραῖς ταῖς ψυχαῖς τόν ἄρτον ὑποδεξώμεθα συμπαραμένοντες τῷ Δεσπότῃ».
Ἄς μήν μιμηθοῦμε τή συμπεριφορά τοῦ ᾽Iούδα, ὁ ὁποῖος παίρνοντας τόν ἄρτο πού τοῦ προσέφερε ὁ Xριστός ἔφυγε ἀπό τό δεῖπνο γιά νά προετοιμάσει μέ τούς ᾽Iουδαίους τήν προδοσία τοῦ διδασκάλου του. Ἄς μείνουμε κοντά του, σάν τόν ἀγαπημένο του ᾽Iωάννη, γιά νά διδαχθοῦμε ἀπό τήν ἀναστροφή του, γιά νά διδαχθοῦμε ἀπό τήν ταπείνωσή του, ἀπό τή διακριτικότητά του, ἀπό τήν ὑπομονή μέ τήν ὁποία ἀντιμετωπίζει τό ἐπερχόμενο πάθος. Ἄς μείνουμε κοντά του, γιά νά ἀπολαύσουμε τή γλυκύτητα τῆς παρουσίας του, γιά νά ἀκούσουμε τήν ἀρχιερατική προσευχή του, γιά νά ἀγρυπνήσουμε μαζί του τή νύκτα τῆς ἀγωνίας του. Ἄς μήν θεωρήσουμε τά ἱερά γεγονότα, πού ἀναμιμνήσκεται ἡ ᾽Eκκλησία αὐτές τίς ἅγιες ἡμέρες, ὡς γεγονότα στιγμιαῖα, πού θά περάσουν σέ λίγες ἡμέρες, ἀλλά ἄς τά ζήσουμε ὡς βιώματα διαρκῆ καί σωτήρια, γιά νά ἀξιωθοῦμε καί ἐμεῖς νά συνευφρανθοῦμε μαζί του στό αἰώνιο καί ἀτελεύτητο δεῖπνο τῆς βασιλείας του.