Τη Μεγάλη Πέμπτη 29 Απριλίου το πρωί ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Βεροίας, Ναούσης και Καμπανίας κ. Παντελεήμων λειτούργησε και κήρυξε το θείο λόγο στην Ιερά Μονή της Αγίας Κυριακής Λουτρού.
Ο Σεβασμιώτατος στην ομιλία του ανέφερε μεταξύ άλλων: «Τοῦτο ποιεῖτε εἰς τήν ἐμήν ἀνάμνησιν». Μία ἀπό τίς τελευταῖες προτροπές τοῦ Χριστοῦ πρός τούς μαθητές του λίγο πρίν ἀπό τό Πάθος του ἀκούσαμε νά μᾶς ἐπαναλαμβάνει στό σημερινό ἀποστολικό ἀνάγνωσμα ὁ πρωτοκορυφαῖος ἀπόστολος Παῦλος.
Ὁ Χριστός εὐλογεῖ τόν ἄρτο καί τόν οἶνο στό τελευταῖο κοινό δεῖπνο μέ τούς μαθητές του καί τούς καλεῖ νά μετάσχουν. Ὄχι μόνο στή φυσική καί ὑλική τροφή, ἀλλά νά μετάσχουν στήν οὐράνια καί ὑπερκόσμια πού τούς προσφέρει. Τούς καλεῖ νά κοινωνήσουν τοῦ σώματος καί τοῦ αἵματός του, μετέχοντας τοῦ ἄρτου καί τοῦ οἴνου πού εὐλόγησε, καί συγχρόνως τούς καλεῖ νά συνεχίσουν νά τό ἐπαναλαμβάνουν εἰς ἀνάμνησή του.
«Τοῦτο ποιεῖτε εἰς τήν ἐμήν ἀνάμνησιν».
Ὁ Χριστός ζητᾶ ἀπό τούς μαθητές του νά τόν θυμοῦνται. Ὄχι γενικά καί ἀόριστα ἀλλά μέ τήν κοινωνία τοῦ σώματος καί τοῦ αἵματός του. Τούς ζητᾶ νά τόν θυμοῦνται, ἐπαναλαμβάνοντας ὅ,τι ἔκανε ὁ ἴδιος. Γιατί ἀνάμνηση τοῦ Χριστοῦ δέν εἶναι μία ρομαντική καί συναισθηματική ἀναφορά στό πρόσωπό του, εἶναι ἡ ταύτιση μέ τή ζωή καί μέ τίς πράξεις του· εἶναι ἡ συνέχιση καί ἡ ἐπανάληψη τοῦ ἔργου του· εἶναι ἡ κοινωνία τοῦ σώματος καί τοῦ αἵματός του.
«Τοῦτο ποιεῖτε εἰς τήν ἐμήν ἀνάμνησιν».
Αὐτό νά κάνετε, γιά νά μέ θυμᾶστε. Δέν μᾶς ζητᾶ νά κάνουμε κάτι ἄλλο. Μᾶς ζητᾶ νά κοινωνοῦμε μαζί του, νά μετέχουμε στό σῶμα του καί τό αἷμα του, γιατί ἡ κοινωνία μαζί του μᾶς ἑνώνει μέ τό σῶμα του· μᾶς κάνει μέρος τῆς θείας ὑπάρξεώς του· μᾶς κάνει μετόχους τῆς ζωῆς καί τῆς ἀθανασίας πού χαρίζει.
«Τοῦτο ποιεῖτε εἰς τήν ἐμήν ἀνάμνησιν».
Ὁ Χριστός ἐπιθυμεῖ νά τόν θυμόμαστε, διότι καί αὐτός μᾶς θυμᾶται. Διότι ἡ ἀνάμνηση εἶναι βασικό στοιχεῖο τοῦ συνδέσμου τοῦ ἀνθρώπου μέ τόν Θεό. Διότι ἡ ἀνάμνηση τοῦ Χριστοῦ καλλιεργεῖ τήν ἀγάπη μας πρός αὐτόν, ἡ ὁποία μέ τή σειρά της αὐξάνει καί ἰσχυροποιεῖ τόν σύνδεσμό μας μέ τόν Χριστό.
«Τοῦτο ποιεῖτε εἰς τήν ἐμήν ἀνάμνησιν».
Ἡ ζωή μας εἶναι ἀδιάρρηκτα συνδεδεμένη μέ τίς ἀναμνήσεις μας. Οἱ ἀναμνήσεις εἶναι τμῆμα τῆς ζωῆς καί τῆς ὑπάρξεώς μας. Δέν ὑπάρχει ἄνθρωπος χωρίς ἀναμνήσεις. Ποιές εἶναι ὅμως οἱ ἀναμνήσεις μας; Θυμόμαστε πολλά γεγονότα τῆς ζωῆς μας. Θυμόμαστε πολλά πρόσωπα πού ἔπαιξαν ἕνα σημαντικό ρόλο στήν ἐξέλιξή μας. Θυμόμαστε συχνά τούς λόγους καί τίς συμβουλές τους. Θυμόμαστε ὅμως τόν Χριστό στή ζωή μας; Θυμόμαστε τόν Χριστό στήν καθημερινότητά μας; Αἰσθανόμαστε τήν ἀνάγκη νά στρέφουμε τόν νοῦ μας σέ Ἐκεῖνον πού θυσιάσθηκε γιά χάρη μας; Αἰσθανόμαστε τήν ἀνάγκη νά θυμόμαστε Ἐκεῖνον πού παρά τήν ἀναξιότητά μας μᾶς προσφέρει τό σῶμα του καί τό αἷμα του καί ἐπιδιώκει τόν σύνδεσμο μαζί μας; Αἰσθανόμαστε τήν ἀνάγκη καί τήν ἐπιθυμία νά τόν ἔχουμε στή σκέψη μας, ὅπως ἔχουμε τά προσφιλῆ μας πρόσωπα; Νά αἰσθανόμαστε τήν παρουσία του στή ζωή μας, ὅπως τήν αἰσθάνθηκαν οἱ μαθητές του πορευόμενοι πρός τούς Ἐμμαούς; Ἤ τόν ξεχνᾶμε καί τόν ἀφήνουμε νά μᾶς περιμένει, ἀδιαφορώντας γιά τήν πρόσκλησή του; ῎Η μήπως τόν θυμόμαστε μόνο ὅταν τόν ἔχουμε ἀνάγκη, μόνο ὅταν χρειαζόμαστε τή βοήθειά του;
Τόν θυμόμαστε μέ τή συμμετοχή μας στό μυστήριο τῆς θείας Εὐχαριστίας, μέ τό ὁποῖο μᾶς προσφέρει τή δυνατότητα νά ἑνωθοῦμε μαζί του; Καί στήν περίπτωση αὐτή προσερχόμαστε στό μέγα αὐτό μυστήριο τῆς ἀγάπης καί τῆς εὐσπλαγχνίας τοῦ Θεοῦ κατάλληλα προετοιμασμένοι, ὅπως μᾶς ζητᾶ ὁ Χριστός; Γιατί δέν ἀρκεῖ νά προσερχόμεθα στό μυστήριο ἀπό συνήθεια ἤ ἀπό ὑποχρέωση, διότι ἔτσι ὑποτιμοῦμε τόν Χριστό. Ὑποτιμοῦμε τήν πρόσκλησή του καί ἀποδεικνύουμε ὅτι δέν τόν θυμόμαστε ἀπό ἀγάπη ἀλλά ἀπό συνήθεια ἤ ἀπό ἀνάγκη.
Ὁ Χριστός μᾶς ζητᾶ νά τόν θυμόμαστε. Καί μᾶς ζητᾶ νά τόν θυμόμαστε μέ τόν συγκεκριμένο τρόπο: μετέχοντας στό πνευματικό δεῖπνο τῆς θείας Εὐχαριστίας, κοινωνώντας τό σῶμα καί τό αἷμα του.
Ἄς μήν τόν ἀφήσουμε νά μᾶς περιμένει. Ἄς τόν ἀφήσουμε νά νίψει Ἐκεῖνος τούς πόδας καί τήν ψυχή μας καί ἄς προσέλθουμε γιά νά ἑνωθοῦμε μαζί του, δίνοντάς του συγχρόνως τήν ὑπόσχεση ὅτι δέν θά τόν προδώσουμε ποτέ, ἀλλά θά τόν ἀγαποῦμε, ὅπως Ἐκεῖνος μᾶς ἀγάπησε καί ὅπως μᾶς ζήτησε νά τόν ἀγαποῦμε, ἐξ ὅλης τῆς καρδίας καί ἐξ ὅλης τῆς διανοίας μας καί ἐξ ὅλης τῆς ὑπάρξεώς μας, ὡς Νυμφίο τῶν ψυχῶν μας ἀλλά καί ὡς Σωτήρα καί Λυτρωτή μας.
ΓΙΑ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ ΚΑΝΤΕ ΚΛΙΚ ΕΔΩ
Αναρτήσεις
