Για να δούμε πόσοι θα το διαβάσουν …

Το πνευματικό νόημα του σεισμού και των φυσικών καταστροφών συνοψίζεται στα εξής: Όλα τα φαινόμενα φυσικά,γεωλογικά κλπ συναφή είναι ταγμένα, προνοημένα και ακόμα ενεργούμενα από τον Θεό για την συντήρηση και την διαμόρφωση, ακόμα και εξ αρχής για την δημιουργία του κόσμου. Άλλο το γενικό και άλλο το μερικό.

Γενικό είναι να διαμορφώνεται ο πλανήτης και ο υλικός κόσμος και όλη κτίση για την δική μας χρήση.Μερικό σημαίνει καταστροφές και τραγωδίες για πολλούς των ανθρώπων, αλλά πάντοτε υπάγεται και υπακούει στο γενικό. Υπάρχει βέβαια και το έκτακτο και το θαυμάσιο πού λέγεται σημείο Θεού και δεν καταργεί τους φυσικούς νόμους πού έταξε ο Θεός αλλά γίνεται εκτάκτως για συνετισμό μας και σωτηρία μας.

Οι άνθρωποι απευθύνονται με συντριβή στον Θεό γιατί νιώθουν αδύναμοι και ανυπεράσπιστοι μπροστά στις θεομηνίες(άλλη άστοχη λέξη) και αυτές γι αυτό ακριβώς παραχωρούνται από τον Κύριο για να ταπεινωνόμαστε, να μην θεωρούμε δεδομένη την κυριαρχία και την κτήση μας στα πράγματα και τον έλεγχο της ζωής μας και να στρεφόμαστε στην φιλοσοφία της ταπείνωσης και της μετάνοιας. Γιατί η αυτάρκεια, αυτή αίσθηση είναι μεγάλη πόρνη ιδεών και υπερηφάνειας για τον εαυτό μας. Για το παρά την φύσιν δεν χρειάζεται να μιλήσουμε, γιατί βιώνουμε τα αποτελέσματα της οικολογικής καταστροφής και κάθε άλλης φθοράς στις αρρώστιες και τις καταστροφές, πού επιστρέφουν σαν νομοτέλεια για την κατάχρηση μας, χωρίς να μας συνετίζουν ωστόσο.

Η Εκκλησία μας ψάλλει ύμνους και αναπέμπει δεήσεις σε κάθε φυσικό καταστροφικό φαινόμενο. Η εξήγηση βρίσκεται σε ένα ευαγγελικό χωρίο, στο βιβλίο του κατά τον Λουκά ευαγγελίου.Ρώτησαν με συντριβή και έκπληξη οι Ιουδαίοι τον Χριστό γιατί να πέσει μια στοά του ναού και να καταπλακώσει κάποιους ιουδαίους με συνέπεια εκείνοι να πεθάνουν αιφνίδια. Εκείνος τους απάντησε πώς εκείνοι πού πέθαναν δεν ήταν αμαρτωλότεροι από τους άλλους για να τιμωρηθούν αλλά πώς ο θάνατος τους διδάσκει τους πάντες με το αιφνίδιο. Τους είπε δηλαδή να είναι συνεχώς σε εγρήγορση και σε μετάνοια, γιατί δεν γνωρίζουν σε ποιά στιγμή θα έρθει πάνω και σε αυτούς η καταστροφή και ο θάνατος και θα κατέβουν στον άδη απροετοίμαστοι και χωρίς μετάνοια. Γι αυτό συνεχώς αναπέμπουμε δεήσεις και προσευχές στον Θεό τον δημιουργό και συντηρητή του σύμπαντος. Για να μας προφυλάξει από τον αιφνίδιο θάνατο και να μην φύγουμε αμετανόητοι, αλλά και επειδή-και αυτό είναι πολύ ανθρώπινο πιστεύω για να το κατακρίνει κάποιος ως ολιγοψυχία- να μην επιτρέψει μεγάλες δοκιμασίες και πειρασμούς και πέσουμε σε απόγνωση. Αυτό σημαίνει και το εξ αμαρτιών μας και δεν έχει ποινικό χαρακτήρα όπως νομίζουν οι περισσότεροι. Οι μεγαλύτεροι άγιοι, μη εξαιρουμένου του ίδιου του Κυρίου δοκιμάστηκαν με φρικτό τρόπο. Συνιάστηκαν σαν το σιτάρι και επειράσθησαν σαν το χρυσάφι στο καμίνι. Ποιά ήταν η αποστασία τους και τα έπαθαν όλα αυτά; Γιατί νομίζεις ότι επειδή είσαι χριστιανός δεν θα δοκιμαστείς από θλίψη; Το αντίθετο συμβαίνει πάντα.

Όσο για τους αδίκους οι οποίοι κάποτε καταστρέφονται δεν είναι παρά ένα παράθυρο στην σωτηρία, ένα χέρι να τους ανασύρει από την άβυσσο , αυτή η θλίψη. Ακόμα και ο θάνατος των αδίκων επιτρέπεται από τον Θεό γιατί σαν προγνώστης δεν θέλει να επιτρέψει να τραπούν προς το χειρότερο και τους παίρνει την στιγμή που εκείνοι ακόμα θα κριθούν με κάποια επιείκια. Βλέπετε άλλωστε πόσοι αμετανοητοι και σκληροί πεθαίνουν γέροι. Αυτούς τους ξεχνά ο Θεός για να μείνουν αναπολόγητοι εντελώς και μέσα από την αθλιότητα τους στο κριτήριο και την αφωνία τους να βρούν λίγο έλεος. Γιατί ακόμα και τότε τους δίνει ψιχίον ελέους ο Θεός ακόμα και αν δεν το δέχονται.

Εσχατολογίες και προλαμβάνοντας θέσιν προφήτου δεν επιδοκιμάζει ο Θεός .Δεχόμαστε τα αμυδρώς εν ταις Γραφαίς περί εσχάτων αναφερόμενα και δεν τρέχουμε σε συγκυριακές ερμηνείες διότι ακόμα και ο σκοπός του κηρύγματος δεν αγιάζει τέτοια μέσα.

από: Εδώ