Του Πρωτοσυγκέλλου της Ι.Μ. Φωκίδος, Γέροντος Νεκταρίου Μουλατσιώτη
Αγαπητοί αδελφοί μου.
Σήμερα ο Ευαγγελιστής Ματθαίος με την παραβολή
που μας αφηγείται, θέλει να μας δείξει τι θα συμβεί τελικά σε όσους από
εμάς αρνηθούμε να ακολουθήσουμε την διδασκαλία του Ιησού Χριστού στη
ζωή μας, αλλά και ποιο θα είναι το τέλος όλων αυτών των ανθρώπων που
επιλέγουν να ζήσουν όχι όπως δίδαξε ο Θεός, αλλά όπως θέλουν οι ίδιοι.
Στη σημερινή Ευαγγελική παραβολή που ακούσαμε,
ο Κύριος παραβάλλει την ανθρώπινη κοινωνία με έναν αμπελώνα του Θεού
Πατρός. Τα μέλη της κοινωνίας αυτής δεν δέχθηκαν να ζήσουν σύμφωνα με
όσα δίδαξαν οι Άγιοι Προφήτες, οι άγιοι διδάσκαλοι του Θεού, από τους
οποίους «άλλους μεν έδειραν, άλλους δε απέκτειναν και άλλους
ελιθοβόλησαν». Ο Κύριος του αμπελώνα έστειλε τελικά τον Υιόν Του, μήπως
και τον ντραπούν. Οι κακοί γεωργοί του αμπελώνα όμως, όχι μόνο δεν τον
ντράπηκαν, αλλά όταν είδαν τον Υιόν Του, είπαν: «Αυτός είναι ο
κληρονόμος του αμπελώνα, ελάτε να τον σκοτώσουμε και να πάρουμε εμείς
την κληρονομία του».
Τελικά ο Ιησούς ρωτά το ακροατήριό Του: Όταν
έλθει τελικά ο Κύριος του αμπελώνα τί θα κάνει με αυτούς τους ανθρώπους;
Εκείνοι δε του απαντούν: «Κακούς κακώς απολέσει». Μόνοι τους δηλαδή
έδωσαν σωστή απάντηση στο τι θα πάθει ο καθένας από όσους «σκότωσαν»
εντός της ψυχής τους τον λόγο των Προφητών και όλων των Αγίων. Καθένας
από όσους εντέλει «σκότωσαν» και απέρριψαν τον ίδιο τον Ιησού Χριστό,
αφήνοντας τον λόγο Του νεκρό μέσα στις ψυχές τους, θα οδηγηθεί σε
τραγική απώλεια.
Αδελφοί μου, όπως προείπαμε, αυτό θα είναι το
τέλος όλων των ανθρώπων που νέκρωσαν μέσα τους τον Λόγο του Θεού και δεν
τον ενεργοποίησαν ώστε να δημιουργήσουνε ένα καρποφόρο «αμπελώνα»,
δηλαδή μια κοινωνία ενάρετη σύμφωνα με το θέλημα του Κυρίου και Θεού
μας.
Δυστυχώς και εμείς οι νεότεροι χριστιανοί
φροντίσαμε να θανατώσουμε σε αυτό τον τόπο όσα οι άγιοι και οι Πατέρες
μας δίδαξαν. Δημιουργήσαμε μια κοινωνία κοσμική, η οποία κάθε άλλο παρά
ζει με το θέλημα του Θεού. Ο δρόμος που επιλέξαμε είναι να ζούμε χωρίς
Χριστό και χωρίς την Εκκλησία Του. Επιλέξαμε την ασέβεια, την
υπερηφάνεια και τον εγωιστικό τρόπο ζωής. Σκοτώσαμε την ταπείνωση, την
αγάπη και την δικαιοσύνη, χάνοντας έτσι τις συχνότητες που επικοινωνεί ο
άνθρωπος με τον Θεό.
Σήμερα η ασέβεια, η διαστροφή, η αθεΐα και το
γκρέμισμα της χριστιανικής διδασκαλίας που βιώνουμε, είναι οι σάπιοι
καρποί του «κοσμικού δένδρου» που μόνοι μας καλλιεργήσαμε εδώ και αρκετά
χρόνια στους πνευματικούς κήπους της ψυχής μας.
Σήμερα ολοκληρώνουμε το έγκλημα, λιθοβολούμε
τα άγια των Αγίων και αποκτείνουμε τον Ιησού Χριστό. Δεν θέλουμε πια τον
Χριστό και την διδασκαλία Του ως τρόπο ζωής. Θέλουμε ν’ απελευθερωθούμε
από τα «δεσμά» του χριστιανισμού και γινόμαστε σκλάβοι των δαιμόνων και
των παθών μας. Οι τραγικές καταστάσεις που βιώνουμε σήμερα ως κοινωνία,
είναι οι καρποί των έργων μας.
Επί χρόνια η Εκκλησία μας προειδοποιεί, ότι ο
δρόμος που πήρε η κοινωνία μας είναι δαιμονικός και ότι ο λανθασμένος
τρόπος ζωής μας θα φέρει άσχημα αποτελέσματα για όλους μας. Ιδού λοιπόν,
ήλθαν και τα φρικτά φαινόμενα. Η Ελλάδα, μια Ορθόδοξη χώρα, έγινε
Σόδομα και Γόμορρα. Ωστόσο, για όσα γίνονται και θα γίνουν, υπεύθυνοι
δεν είναι άλλοι. Υπεύθυνοι είμαστε όλοι εμείς, διότι εδώ και χρόνια
επιλέξαμε να ζήσουμε έχοντας ως δάσκαλο όχι τον Ιησού Χριστό και το
Ευαγγέλιο, αλλά την τηλεόραση, τους δημοσιογράφους, τους καλλιτέχνες,
τους πολιτικούς και όσα η Δύση μας παρουσίασε ως δήθεν «καλά και αγαθά»
για να μας εξαπατήσει, όπως ακριβώς έκανε άλλοτε και ο καταραμένος όφις,
ο διάβολος, μέσα στον Παράδεισο.
Άνθρωπε του 21ου αιώνα. Όσοι επέλεξαν τον
Χριστό και την ζωή που έζησαν οι άγιοι, αυτοί χαίρονται σήμερα την ζωή
του Παραδείσου. Όσοι όμως επέλεξαν να εξοντώσουν τον Χριστό ως διδάσκαλο
και στην θέση Του, να θέσουν κοσμικά και αισχρά πρότυπα για να
μιμούνται την ζωή τους, αυτοί ζουν από σήμερα την κόλασή τους. Δυστυχώς
ανάμεσα σε αυτούς τους πολλούς ανήκουν και κάποιοι από εμάς, που
λεγόμαστε χριστιανοί... Εντούτοις όσοι ποθούν να μιμηθούν την ζωή των
αγίων μας, ας αλλάξουν από τώρα τρόπο ζωής και διδάσκαλο. Διαφορετικά,
θα ισχύσει και για εμάς το «κακούς κακώς απολέσει», κάτι το οποίο
απευχόμαστε για όλους μας. Αμήν.