Ο Σταυρός και το Πετραχήλι του π. Νικόλαου διώκουν τις ασθένειες!

 

Από το πετραχήλι του π. Νικόλαου πηγάζει ευωδία!

Την επόμενη ημέρα είχαμε προγραμματίσει ένα μακρινό προσκυνηματικό ταξίδι, αλλά εγώ ζήτησα ταπεινά από τον π. Νεκτάριο να με συγχωρέσει, γιατί δεν θα μπορούσα να τον συνοδεύσω, αφού αποφεύγω τη δύσκολη αυτή διαδρομή, επειδή ζαλίζομαι λόγω της δυσκολίας του δρόμου, ο οποίος είναι μακρύς και με πολλές στροφές. Ο π. Νεκτάριός μου είπε να μην ανησυχώ και πως θα έχουμε μαζί μας το πετραχήλι του π. Νικολάου και όλα θα πάνε καλά. Πράγματι, όχι μόνο δεν με ενόχλησε η διαδρομή, αφού είχα περάσει το πετραχήλι στον ώμο μου, σε όλη την διαδρομή ένιωθα δυνατή και ευωδία να αναβλύζει από εκείνο. Προσευχόμουν σιωπηλά και δόξαζα τον Γέροντα Νικόλαο για το δώρο, που μου χάριζε απλόχερα τις δυό αυτές ημέρες. Δεν μπορούσα όμως να φαντασθώ τι θα ζούσα στη συνέχεια!

Το πετραχήλι του π. Νικόλαου εκπέμπει θεία ενέργεια που θεραπεύει!

Στο σπίτι των γονέων μου Νικολάου και Αγάθης τελέσαμε το Μυστήριο του Ιερού Ευχελαίου και ο π. Νεκτάριος ευλογούσε σε κάθε από ένα τα επτά αποστολικά Αναγνώσματα και αντίστοιχα Ευαγγέλια και ευχές, κάθε έναν από τους οικείους μας και τους γονείς μας, με το πετραχήλι του π. Νικολάου Πέττα. Παρίστατο και η ευλαβής γειτόνισσά μας, κυρία Αντρούλα, η οποία υπέφερε από μακρόχρονους αφόρητους πονοκεφάλους από κρότο κεραυνού, αλλά μέχρι εκείνη τη στιγμή δεν γνώριζε κανένας από εμάς οτιδήποτε. Την ώρα που ήταν σκυφτή με βαθιά κατάνυξη κάτω από το πετραχήλι, την είδαμε να χάνει στιγμιαία την ισορροπία της και να πιάνεται από το κοντινό τραπέζι, για να μην σωριασθεί. Δεν δώσαμε ιδιαίτερη σημασία στο γεγονός, ώσπου διαπιστώσαμε ότι είχε αποτραβηχθεί και έκλαιγε συγκινημένη, κάνοντας συνεχώς τον σταυρό της, δοξάζοντας τον Κύριο και ευχαριστώντας με δάκρυα τον αείμνηστο κάτοχό του πετραχηλιού, διότι με την αγιοσύνη του ο Κύριος το κατέστησε ιαματικό. Την ρωτήσαμε τι είχε συμβεί και μας είπε, ότι ενώ βρισκόταν κάτω από το πετραχήλι, ένιωσε σαν να διαπερνά το κεφάλι της δυνατό ρεύμα, που την καθάριζε, με αποτέλεσμα να ζαλισθεί, και πιάσθηκε από το τραπέζι, για να μην πέσει. Από την στιγμή εκείνη αυτόματα σταμάτησε ο πονοκέφαλος και ένιωθε το σώμα της ανάλαφρο.

O σταυρός του π. Νικόλαου θεραπεύει τον πατέρα μου!

Το τελευταίο βράδυ πριν από την αποχώρηση του π. Νεκτάριου από το νησί, είχαμε την ευλογία να φέρει στο σπίτι μας τον σταυρό, που κατείχε ο π. Νικόλαος, ο οποίος είχε μέσα τοποθετημένα έξι ιερά Λείψανα. Ασπασθήκαμε όλοι με ευλάβεια τον σταυρό και ο πατέρας μου, που υπέφερε εδώ και πολλά χρόνια από δυνατούς πονοκεφάλους, τον φόρεσε ως ευλογία. Τον έβλεπα ότι δεν αισθανόταν πολύ καλά λόγω του πονοκεφάλου. Άρχισα να του κάνω απαλές μαλάξεις στον αυχένα, για να ανακουφισθεί, όταν ένιωσα ένα μεγάλο όγκο στο μέγεθος αυγού στη δεξιά μεριά του αυχένα. Φοβήθηκα. Σημειώνω ότι οι γιατροί δεν τολμούσαν να τον πειράξουν. Άρπαξα τον σταυρό και, χωρίς να πω σε κανένα τίποτε,τον τοποθέτησα στο σημείο εκείνο και προσευχήθηκα με όλη την δύναμη της ψυχής μου, να απαλλάξει η δυνατή πρεσβεία του π. Νικολάου τον πατέρα μου από αυτόν τον όγκο. Και ω του θαύματος! Την επόμενη το πρωί είχε εξαφανισθεί!

Ο Σταυρός και το Πετραχήλι του π. Νικόλαου διώκουν τις ασθένειες!

Επίσης παρών ήταν και ο εξάδελφος του συζύγου μου Μιχάλης, ο οποίος είχε πόνους στα πόδια, που τον ταλαιπωρούσαν το τελευταίο διάστημα. Γονάτισε, και ο π. Νεκτάριος τον ευλόγησε με τα ιερά αυτά φυλακτά του σαρκικού του πατέρα π. Νικολάου, δηλαδή με τον σταυρό και το πετραχήλι, ενώ του διάβασε ευχές για ανάρρωση. Στο σημείο αυτό ήθελα να σημειώσω ότι κανείς μας δεν γνώριζε το πρόβλημα, που αντιμετώπιζε ο Μιχάλης, ώσπου μας τηλεφώνησε δύο ημέρες αργότερα και με βαθιά συγκίνησή μας διηγήθηκε ότι, μετά την ευλογία των ιερών αντικειμένων του π. Νικολάου, οι ενοχλήσεις στα πόδια υποχώρησαν.

Κλείνοντας, σημειώνουμε ότι, όταν διαβάζαμε στο διαδίκτυο τα θαύματα του πατέρα Νικολάου και της πρεσβυτέρας του Ανθής, δεν μπορούσαμε να φαντασθούμε ότι θα είχαμε την ευλογία να υποδεχθούμε στο σπίτι μας το Πετραχήλι και τον Σταυρό του γέροντα. Παρακαλούσαμε σιωπηλά να αξιωθεί η ταπεινότητά μας να ζήσουμε και εμείς ένα, έστω μικρό, θαύμα από τον π. Νικόλαο. Ποτέ δεν είχαμε διανοηθεί ότι θα ζούσαμε όλα αυτά τα θαυμαστά! Τις ευλογίες και τις πρεσβείες του αγιασμένου αυτού λεϋιτικού ζεύγους να έχουμε! Γι’ αυτό άμεσα θα μεταβούμε στον τάφο τους, για να τους προσκυνήσουμε.