Ο Σεβασμιώτατος ανέπτυξε το θέμα: «Μία πτυχή του Πάθους του Κυρίου» θέτοντας στο επίκεντρο την υπόθεση της «κενώσεως» του
Χριστού υπέρ της σωτηρίας του ανθρωπίνου γένους. Όπως υπογράμμισε αυτή η «κένωσις» φανερώθηκε με την ενσάρκωση αλλά και με τις συνεχείς πράξεις υπακοής και ταπεινώσεως του Κυρίου μετά από αυτήν. Μεγαλύτερη δε πράξη ταπεινώσεως και κενώσεως αποτελεί τη κάθοδος στον Άδη. Ο ιερός Δαμασκηνός εκφράζοντας αυτήν τη μεγάλη αλήθεια της σταυρικής κενώσεως λέγει: «Νυν της θείας αγάπης δημοσιεύεται η άβυσσος».
Αυτή την θεία «κένωση» καλείται να μιμηθεί και ο κάθε ιερέας μιμούμενος τον Χριστό. Θα πρέπει να τον διακρίνει πραότητα και ταπείνωση, επειδή το έργο του αποτελεί διακονία και είναι ξένο προς κάθε εξουσιαστική συμπεριφορά. Σκοπός του δεν είναι η καταδούλωση του ποιμνίου, αλλά η προαγωγή του στην σωτηρία. Ο ιερός Χρυσόστομος παρουσιάζει την ιδιαίτερη δυσκολία αυτού του έργου λέγοντας για τον τρόπο της ποιμαντικής εργασία του ιερέως: «λύκους ποιμαίνειν δια προβατικής ημερότητος»! Δηλαδή ο ιερεύς οφείλει να ποιμαίνει ακόμη και τους πιο απαίδευτους και επικίνδυνους ανθρώπους με την ημερότητα προβάτου (από την πλευρά του). Γι᾿ αυτό είναι ξεκάθαρο ότι το έργο του ιερέως χρειάζεται απαραίτητα μεγαλοψυχία. Αυτός είναι ο γνήσιος τρόπος της διακονίας του σύμφωνα και με τις αποστολικές υποδείξεις προς τους ποιμένες, τις οποίες συναντούμε στην Καινή Διαθήκη. Αποστολή του ιερέως είναι η σωτηρία των ανθρώπων και καμία άλλη, κατέληξε ο Σεβασμιώτατος.
Στο δεύτερο μέρος της συνάξεως ο Σεβασμιώτατος αναφέρθηκε σε τρέχοντα ζητήματα της ιερατικής διακονίας και πραγματοποιήθηκε ενημέρωση από εντεταλμένους κληρικούς για διάφορα επίκαιρα θέματα. Τέλος ευχήθηκε σε όλους τους παρισταμένους κληρικούς Καλή Ανάσταση.
Αναρτήσεις
