ΕΓΚΥΚΛΙΟΣ ΤΟΥ ΣΕΒ. ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΡΕΘΥΜΝΗΣ ΚΑΙ ΑΥΛΟΠΟΤΑΜΟΥ κ.κ. Ε Υ Γ Ε Ν Ι Ο Υ ΔΙΑ ΤΟ ΑΓΙΟΝ ΠΑΣΧΑ 2016.

ΕΓΚΥΚΛΙΟΣ ΤΟΥ ΣΕΒ. ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ

ΡΕΘΥΜΝΗΣ ΚΑΙ ΑΥΛΟΠΟΤΑΜΟΥ κ.κ. Ε Υ Γ Ε Ν Ι Ο Υ

ΔΙΑ ΤΟ ΑΓΙΟΝ ΠΑΣΧΑ 2016

ΑΓΙΟΝ ΠΑΣΧΑ 2016

Πρός

Τόν Ἱερό Κλῆρο, τίς Μοναστικές Ἀδελφότητες καί τόν εὐσεβῆ λαό

τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Ρεθύμνης καί Αὐλοποτάμου.

Ἀδελφοί καί παιδιά μου εὐλογημένα, μέλη τῆς Ἁγίας μας Ἐκκλησίας,

Χριστός Ἀνέστη!

Μέ αὐτόν τόν ἀναστάσιμο χαιρετισμό προσφωνοῦμε ἀγαπητικά ὅλους σας ἀπόψε. Ἔθος παλαιό στήν Ἐκκλησία μας θέλει τόν Ἐπίσκοπο νά ἐπικοινωνεῖ μέ τό πλήρωμα τῆς Τοπικῆς του Ἐκκλησίας τήν ἡμέρα τῆς Ἀνάστασης μέ μία Ἐγκύκλιό του, ὄχι γιά λόγους τυπικούς, ἀλλά γιά βαθύτατα οὐσιαστικούς καί ἐκκλησιολογικούς. Γιά νά ἐξαγγελθεῖ ὅτι «Χριστός Ἀνέστη» καί γιά νά δοθεῖ ἡ δυνατότητα, καί μέ τόν τρόπο αὐτό, στή σκέψη ὅλων νά κινηθεῖ στήν θεώρηση τοῦ μεγάλου γεγονότος καί στό βαθύτερο ἀνθρωπολογικό καί σωτηριολογικό του περιεχόμενο καί νά προβεῖ τελικά στή μεγάλη προσωπική συνάντησή της μέ τόν Ἀναστημένο Χριστό μέσα στό Σῶμα Του, τήν Ἐκκλησία.

Αὐτή ἡ συνάντηση πρέπει νά γίνεται καί γίνεται, ὅπως γιά τίς Μυροφόρες ἔτσι γιά τόν καθένα ἀπό ἐμᾶς, στόν Κῆπο τῆς Ἀναστάσεως, στήν Ἐκκλησία μας. Εὐχετικός λοιπόν γι᾿ αὐτή τή συνάντηση καί παραινετικός, προτρεπτικός ὁ λόγος πού ὁδηγεῖ σ᾿ αὐτήν τήν ἐπετειακή γραφή τοῦ Ἐπισκόπου, ἡ ὁποία ἐκφράζει τήν καλή ἀγωνία του γιά τή συμπόρευση ὅλων πρός καί ἀπό τό Κενό Μνημεῖο μέ μοναδικό σκοπό τήν ὑπέρβαση καί τήν ἄρση τῆς ψυχικῆς μας κενότητας, τή συνανάστασή μας.

Ὅσα θέλομε νά καταθέσομε στήν ἀγάπη σας καί πάλι ἀπόψε ἴσως θά μποροῦσαν νά περιορισθοῦν στίς δύο λέξεις: Χριστός Ἀνέστη! Σ᾿ αὐτή τή διαπίστωση πού γράφεται μέ θαυμαστικό καί πού μᾶς προβληματίζει πολύ ὅταν συχνά-πυκνά μέ τή ζωή μας τό ἀντικαθιστοῦμε μέ ἐρωτηματικό. Αὐτό εἶναι πού θέλομε νά τονίσομε ἐφέτος καί νά ἀναρωτηθοῦμε, κάνοντας τήν αὐτοκριτική μας. Τελικά πιστεύομε στήν Ἀνάσταση τοῦ Χριστοῦ καί κατ᾿ ἐπέκταση στή δική μας; Τήν ἑορτάζομε γνωρίζοντας καί κατανοῶντας αὐτό πού εἶναι καί αὐτό πού σημαίνει ἤ σάν ἕνα γεγονός μακρυνό, πού δέν μᾶς ἀφορᾶ ἄμεσα; Ἄν θέλομε νά τήν ἑορτάζομε ὡς ἀληθινά πιστοί, αὐτό τί διαστάσεις προσλαμβάνει στήν πνευματική μας ζωή, πῶς βρίσκει τρόπους ἔκφρασης στή σχέση μας με τόν Θεό, τόν ἀδελφό μας, τόν ἑαυτό μας τόν ἴδιο;

Τό ἐρώτημα αὐτό δέν εἶναι δικό μας. Πρῶτος ὁ Ἀπόστολος Παῦλος τό ἔθεσε καί μάλιστα τό ἀπήντησε. «Εἰ δὲ Χριστὸς οὐκ ἐγήγερται», ἔγραψε, «κενὸν ἄρα τὸ κήρυγμα ἡμῶν, κενὴ δὲ καὶ ἡ πίστις ὑμῶν» (Α΄ Κορ. ιε΄, 14). Ἄν ὁ Χριστός δέν εἶχε ἀναστηθεῖ, θά ἦταν μάταιη ἡ πίστη μας καί ἄδεια, ἴσως καί παράλογη ἡ ζωή μας ὁλόκληρη. Ἡ Ἀνάσταση τοῦ Χριστοῦ ὅμως δέν εἶναι ἕνα ψέμα, ἴσως τό μεγαλύτερο εἰς βάρος ὅλης τῆς ἀνθρωπότητας. Εἶναι ἀληθινό γεγονός καί ὁ Ἀναστάς Χριστός εἶναι ἡ Ὁδός, ἡ Ἀλήθεια καί ἡ Ζωή τοῦ κόσμου, καί διασχίζει τήν Ἱστορία διαλεγόμενος, εὐεργετῶν καί ἰώμενος, μέ τήν ἀγκαλιά Του ἀνοικτή, ἕτοιμος νά συγχωρήσει καί νά δεχθεῖ τήν ἐπιστροφή μας, ἀρκεῖ νά κάνομε τή σωστή κίνηση.

Χριστός Ἀνέστη, λοιπόν, γιά τοῦτο. Γιά νά μποροῦν νά μετατραποῦν οἱ ψυχές μας ἀπό ἄδειους καί σκοτεινούς τάφους σέ χώρους ἀληθινῆς ζωῆς καί φωτός ἀνεσπέρου. Μέ αὐτό τό ἱλαρό φῶς τῆς Ἀνάστασης ἄς πλημμυρίσομε τίς ὑπάρξεις μας αὐτήν τήν νύκτα, πού, ὅπως ψάλλομε, εἶναι «ὄντως ἱερὰ καὶ πανέορτος ... σωτήριος ... καὶ φωταυγής». Νύκτα χαροποιός, πέρα ἀπό κάθε συμβατικό καί συνηθισμένο, ἡ ὁποία διαλύει τά σκοτάδια τῆς λύπης καί τῆς ἀπόγνωσης. Νύκτα πού λαμπροφορεῖται ἀπό τό ἀναστάσιμο φῶς, μέ τό ὁποῖο καταυγάζει τά σύμπαντα ὁ Νικητής τοῦ θανάτου, ὁ Κύριος τῆς Δόξης, ὁ Θεάνθρωπος Σωτῆρας καί Λυτρωτής μας Ἰησοῦς Χριστός. Ἐκεῖνος πού ἦλθε στόν κόσμο πρᾶος καί ταπεινός, ἀποκρύπτοντας τήν δύναμη καί τήν ἐξουσία Του μέ τήν ἀπέραντη ἀγάπη Του, γιατί δέν εἶχε σκοπό νά μᾶς ὑποτάξει ἀλλά νά μᾶς ἑνώσει μαζί Του καί μεταξύ μας. Ἐκεῖνος πού φανερώθηκε καί κινήθηκε μέ ἀπόλυτο σεβασμό στήν προσωπικότητα τοῦ κάθε ἀνθρώπου, ὥστε νά μᾶς δώσει τήν δυνατότητα νά Τόν ἀγαποῦμε καί νά Τόν ἀκολουθοῦμε ἐλεύθερα, χωρίς φοβικά σύνδρομα καί χωρίς καταναγκασμούς, σηματοδοτῶντας τό μεγαλεῖο τῆς ἀληθινῆς ἐλευθερίας, πού μόνο Ἐκεῖνος χαρίζει.

Ἀγαπητά μου παιδιά,

Ἀναστάσεως ἡμέρα σήμερα! Εὐχή μας εἶναι νά τήν ἑορτάσομε οὐσιαστικά καί νά τήν χαροῦμε ἀληθινά. Νά τή ζήσομε ὡς ἑορτή ἐλπίδας, αἰσιοδοξίας καί πνευματικῆς εὐφροσύνης. Μέ θάρρος καί ἀπαντοχή. Νά μήν ἀφήσομε τῆς θλίψης καί τῆς ἀπόγνωσης τό σκοτάδι νά μαυρίσει τίς ψυχές μας. Νά μήν αἰσθανόμαστε μόνοι κι ἄς φαίνεται στούς ἄφιλους καιρούς μας πώς εἴμαστε μόνοι μας. Δέν εἴμαστε στήν πραγματικότητα.  Ὁ Ἀναστάς Χριστός εἶναι δίπλα μας καί μαζί μας. Ἐκεῖνος μέ τό δικό Του θάνατο πάτησε τόν δικό μας θάνατο καί διά τῆς Ἀναστάσεώς Του μᾶς χάρισε τήν δυνατότητα τῆς δικῆς μας. Μέ αὐτήν τήν προσδοκία νά συνεχίσομε τή ζωή καί τόν ἀγῶνα μας ἑνωμένοι καί ἀδελφωμένοι, ἔχοντας τήν χαρά τῆς Ἀναστάσεως ριζωμένη στούς καρδιακούς μας χώρους. Καί γνωρίζοντας πώς δέν ὑπάρχει ἁμαρτία πού νά ξεπερνᾶ τήν φιλανθρωπία τοῦ Θεοῦ. Πώς ἔχομε τήν δυνατότητα νά σηκωθοῦμε ἀπό κάθε πτώση μας, νά στηριχθοῦμε, νά ἐμπιστευθοῦμε, νά ὀρθοποδήσομε, νά ζήσομε εἰρηνικά μέ τόν ἑαυτό μας καί μέ τό περιβάλλον μας. Γιά νά ἀνασταινόμαστε διαρκῶς καί ὄχι νά σταυρώνομε ὁ ἕνας τόν ἄλλο. Ὁ μεγάλος μας ποιητής Ὁδυσσέας Ἐλύτης τό ἔγραψε μέ τό δικό του τρόπο: «Πολλά δέ θέλει ὁ ἄνθρωπος, νά ᾿ν᾿ ἥμερος νά ᾿ναι ἄκακος, λίγο φαΐ λίγο κρασί, Χριστούγεννα καί Ἀνάσταση». Ἀρκεῖ νά τά ζεῖ πραγματικά.

Αὐτές λοιπόν τίς σκέψεις σᾶς ἀπευθύνομε, μαζί μέ τήν παράκληση νά ἔχομε αὐτή τή βραδιά στήν προσευχή μας ὅλους ἐκείνους τούς ἀνθρώπους πού δοκιμάζονται ποικιλότροπα ὅπου γῆς, ἰδιαίτερα δέ αὐτούς πού ταλανίζονται ἀπό τό πρόβλημα τῆς παγκόσμιας μετανάστευσης, σέ κάποιους ἀπό τούς ὁποίους ὁ Πατριάρχης μας πρίν λίγες ἡμέρες στή Μυτιλήνη τόνιζε χαρακτηριστικά πώς «ἡ ἀξιοπρέπεια καί ἡ ἐλευθερία ὑπερβαίνουν τόν φόβο καί τόν διαχωρισμό» καί πώς πάντοτε στήν Ἱστορία μέ τήν ἐπέμβαση τοῦ Χριστοῦ ἡ ἠρεμία διαδέχεται κάθε καταιγίδα.

«Ἀναστάσεως ἡμέρα», λοιπόν, «λαμπρυνθῶμεν τῇ πανηγύρει, καὶ ἀλλήλους περιπτυξώμεθα. Εἴπωμεν ἀδελφοί, καὶ τοῖς μισοῦσιν ἡμᾶς· Συγχωρήσωμεν πάντα τῇ Ἀναστάσει, καὶ οὕτω βοήσωμεν· Χριστὸς ἀνέστη ἐκ νεκρῶν, θανάτῳ θάνατον πατήσας, καὶ τοῖς ἐν τοῖς μνήμασι, ζωὴν χαρισάμενος».

Σᾶς εὐχόμαστε πατρικά νά ζεῖτε χρόνια πολλά, εὐλογημένα καί ἀναστάσιμα, μέσα στήν ἀγάπη καί τή Χάρη τοῦ Ἀναστάντος Χριστοῦ.

Μέ ἐγκάρδιες πατρικές εὐχές καί πασχάλιους ἀσπασμούς

Ὁ Ἐπίσκοπός Σας

† Ὁ Ρεθύμνης καί Αὐλοποτάμου Εὐγένιος

Ἀπό τήν Ἱερά Μητρόπολη Ρεθύμνης καί Αὐλοποτάμου               .