Πρός
τούς εὐσεβεῖς Χριστιανούς
τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Ἀργολίδος
«Ἀδελφοί
μου ἐν Κυρίῳ ἀγαπητοί» (Φιλιπ. δ΄,1)·
«Δεῦτε λάβετε φῶς ἐκ τοῦ ἀνεσπέρου φωτός, καί δοξάσατε
Χριστόν, τόν ἀναστάντα ἐκ νεκρῶν»· μ’ αὐτά τά λόγια καλούμεθα, νά λουσθοῦμε στό
φῶς τῆς Ἀναστάσεως τοῦ Θεανθρώπου Ἰησοῦ Χριστοῦ· ἑορτάζουμε τή νίκη τοῦ φωτός
τῆς αἰωνίου ζωῆς, ἔναντι τοῦ σκότους τοῦ θανάτου.
«Εἶπε ὁ Θεός· “γενηθήτω φῶς”· καί ἐγένετο φῶς» (Γεν. Α΄,3). Ἔτσι περιγράφει ἡ Παλαιά Διαθήκη τήν ἔναρξη τῆς Δημιουργίας
τοῦ κόσμου. Μιά ἔκρηξη φωτός, τήν ὁποία ὁ Λόγος τοῦ Θεοῦ ἔφερε στό προσκήνιο ἐκ
τοῦ μηδενός, διαρρήσσοντας τήν πρώτη νύχτα, τό βράδυ τῆς Δημιουργίας.
Αὐτή εἶναι ἡ πρώτη νύχτα, τό βράδυ τῆς Δημιουργίας.
Ἐδῶ ἔχει τίς ρίζες του τό Μυστήριο τοῦ Πάσχα· ἀντιπροσωπεύοντας, μετά τήν
τραγωδία τῆς ἁμαρτίας, τήν ἀποκατάσταση καί τήν ἀποκορύφωση τῆς πρώτης ἀρχῆς. Ὁ
Λόγος τοῦ Θεοῦ, πού κάλεσε στήν ὕπαρξη ὅλα τά πράγματα, ἔγινε σάρκα, ἐν Χριστῷ,
γιά τή σωτηρία μας. Κι ἄν ἡ κατάληξη τοῦ πρώτου Ἀδάμ ἦταν, νά ἐπιστρέψει στό
χῶμα ἀπ’ τό ὁποῖο εἶχε πλαστεῖ (Γεν. Γ΄,19),
ὁ νέος Ἀδάμ, ὁ Ἰησοῦς Χριστός, κατέβηκε ἀπ’ τόν Οὐρανό, γιά νά ἐπιστρέψει ἐκεῖ,
νικητής, πρωτότοκος τῆς ἀναγεννημένης ἀνθρωπότητας (Ιω, γ΄,13 καί Α΄ Κορ. ιε΄,47).
Μιά ἄλλη νύχτα ἀποτελεῖ τό θεμελιῶδες γεγονός τῆς ἱστορίας
τοῦ Ἰσραήλ. Εἶναι ἡ θαυμαστή Ἔξοδος ἀπ’ τήν Αἴγυπτο, πρός τήν Γῆ τῆς
Ἐπαγγελίας. Ὁ Κύριος ἔστρεψε πίσω τή θάλασσα, μ’ ἕναν ἰσχυρό ἀνατολικό ἄνεμο
ὅλη τή νύχτα· κι ἔκανε τή θάλασσα ξηρά καί τά νερά χωρίστηκαν. Ὁ λαός τοῦ Ἰσραήλ
πορεύθηκε στή μέση τῆς θάλασσας σέ στεγνό ἔδαφος· τά νερά ἔγιναν ἕνας τοῖχος δεξιά
τους κι ἕνας τοῖχος ἀριστερά τους (Ἐξ. ΙΔ΄,21-22).
Ὁ λαός τοῦ Θεοῦ γεννήθηκε ἀπ’ αὐτό τό «βάπτισμα» στήν Ἑρυθρά Θάλασσα, ὅταν
γνώρισε τό ἰσχυρό χέρι τοῦ Κυρίου, πού τόν ἅρπαξε ἀπ’ τήν δουλεία, προκειμένου,
νά τόν ὁδηγήσει στήν πολυπόθητη γῆ τῆς ἐλευθερίας, τῆς δικαιοσύνης καί τῆς εἰρήνης.
Αὐτή εἶναι ἡ δεύτερη νύχτα, τό βράδυ τῆς Ἐξόδου.
Ἡ ἐπαγγελία τῆς Ἐξόδου ἐκπληρώνεται σήμερα καί γιά ἐμᾶς,
οἱ ὁποῖοι εἴμαστε ὁ νέος Ἰσραήλ, κατά τό Πνεῦμα καί κατά τήν Πίστη (Ρωμ. δ΄,16). Στό Πάσχα Του, ὁ Ἰησοῦς Χριστός, ἀπ’ τή σκλαβιά τῆς
ἁμαρτίας, μᾶς πέρασε στήν ἐλευθερία τῶν παιδιῶν τοῦ Θεοῦ. Συσταυρωθήκαμε, διά
τῆς μετανοίας, μέ τόν Ἰησοῦ καί ἀναστηνόμαστε μαζί Του σέ μιά ἄλλη βιοτή, τή
ζωή τῆς Ἐκκλησίας, τήν αἰώνιο ζωή. Σ’ αὐτήν τήν ἱερώτατη νύχτα, πού ὁ Ἰησοῦς
Χριστός ἀναστήθηκε «ἐκ νεκρῶν», κι ἐμεῖς βιώνουμε μιά πνευματική «Ἔξοδο»·
ἀφήνουμε πίσω τήν προηγούμενη ζωή τῶν νεκρῶν ἔργων· εἰσερχόμεθα στή «γῆ τῶν ζώντων».
Αὐτή εἶναι ἡ τρίτη νύχτα, τό βράδυ τῆς Ἀνάστασης.
Ὑπερευλογημένη νύχτα, τῆς ἔνδοξης Ἀνάστασης τοῦ
Σωτῆρος Χριστοῦ! Μετά τήν τραγική νύχτα τῆς Μεγάλης Παρασκευῆς, ὅταν «ἡ ἐξουσία
τοῦ σκότους» (Λκ. κβ΄,53)
φάνηκε, νά ἐπικρατεῖ πάνω ἀπό τόν Ἰησοῦ, πού είναι «τό Φῶς τοῦ κόσμου» (Ιω. η΄,12)· μετά τή μεγαλειώδη σιγή τοῦ Μεγάλου Σαββάτου, ὅπου ὁ
Χριστός, ἀφοῦ ὁλοκλήρωσε τό Ἔργο Του ἐπάνω στή γῆ, κατέπαυσε στό Μυστήριο τοῦ Οὐρανίου
Πατέρα καί ἔλαβε τό μήνυμα τῆς ζωῆς Του μέσα στόν τάφο τοῦ θανάτου· ἰδού,
ἐπιτέλους, ἡ νύχτα πού προηγεῖται· ἰδού, "ἡ τρίτη ἡμέρα", κατά τήν ὁποία,
σύμφωνα μέ τίς Γραφές, ὁ Μεσσίας ἀναστήθηκε, ὅπως καί ὁ Ἴδιος εἶχε, συχνά, προαναγγείλει
στούς μαθητές Του.
Νύχτα πραγματικά εὐλογημένη! Ὁ Οὐρανός ἑνώνεται μέ τή
γῆ καί ὁ άνθρωπος συμφιλιώνεται μέ τόν Θεό. Εἶναι ἡ νύχτα τῆς πίστης καί τῆς ἐλπίδας.
Ἐνῶ, ὅλα εἶναι τυλιγμένα στό σκοτάδι, ὁ Θεός, ὁ Ὁποῖος εἶναι τό Φῶς, θ̉
ἀναστηθεῖ, θ̉ ἀνατείλει. Μαζί Του θ’ ἀναστηθοῦν, θ’ άνατείλουν, ὅλοι ὅσοι τόν
ἀκολουθοῦν μ’ ἐλπίδα καί ἐμπιστοσύνη.
Ἀδελφοί μου, μέ πίστη καί ἐλπίδα ἄς κοιτάξουμε
μπροστά. Πίσω ἀπ’ τή βαριά πέτρα, ἄς ἐντοπίσουμε τὀν ἄδειο Τάφο. Πίσω ἀπ’ τό πέπλο
τοῦ σκότους τῆς καθημερινῆς κακίας, ἄς διαβλέψουμε τήν αὐγή τῆς Ἀναστάσεως τῆς
Σαρκωμένης Ἀγάπης. Τό σκοτάδι νικήθηκε. Τό φῶς νίκησε. «Δεῦτε λάβετε φῶς ἐκ τοῦ
ἀνεσπέρου φωτός, καί δοξάσατε Χριστόν, τόν ἀναστάντα ἐκ νεκρῶν».
Μέ τήν ἀγάπη τοῦ Ἀναστημένου Χριστοῦ καί ἐγκάρδιες
εὐχές
Ὁ Μητροπολίτης
Αναρτήσεις
