Την Κυριακή 19 Νοεμβρίου το πρωί ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Βεροίας, Ναούσης και Καμπανίας κ. Παντελεήμων λειτούργησε και κήρυξε το θείο Λόγο στον Ιερό Ναό Αγίου Μηνά Ναούσης.
Στην ομιλία του ο Σεβασμιώτατος τόνισε:
«Τί ποιήσω, ὅτι οὐκ ἔχω ποῦ συνάξαι τούς καρπούς μου;»
Ἕνα ἀσυνήθιστο ἐρώτημα ἀκούσαμε στό σημερινό εὐαγγελικό ἀνάγνωσμα. Ἕνα ἐρώτημα πού ἐκφράζει τήν ἀπορία καί τήν ἀπόγνωση τοῦ ἐρωτῶντος, ἑνός ἀνθρώπου ὁ ὁποῖος, σύμφωνα μέ τήν περιγραφή τοῦ ἱεροῦ εὐαγγελιστοῦ, κάθε ἄλλο παρά προβλήματα θά ἔπρεπε νά ἀντιμετωπίζει, κάθε ἄλλο παρά σέ δύσκολη θέση θά ἔπρεπε νά εὑρίσκεται. Γιατί ὁ ἄνθρωπος τῆς σημερινῆς εὐαγγελικῆς περικοπῆς δέν εἶναι μόνο πλούσιος, ἀλλά ἔχει καί τήν εὐλογία νά ἀποδώσουν τά κτήματά του πολλούς καρπούς.
Ὁ ἱερός εὐαγγελιστής δέν ἀφήνει καμία ἀπορία ὡς πρός αὐτό. «Ἀνθρώπου τινός πλουσίου εὐφόρησεν ἡ χώρα», μᾶς λέγει. Καί ἐκεῖ πού ὅλοι θά περιμέναμε ὁ πλούσιος ἄνθρωπος νά περνᾶ χαρούμενος καί εὐτυχισμένος τή ζωή του, χωρίς νά βασανίζεται ἀπό σκέψεις καί προβλήματα, φαίνεται ὅτι βρίσκεται σέ ἀπόγνωση.
Γιά ποιόν ἄραγε λόγο;
Γιατί δέν γνωρίζει ποῦ νά συγκεντρώσει καί ποῦ νά ἀποθηκεύσει τούς καρπούς ἀπό τά κτήματά του. «Τί ποιήσω, ὅτι οὐκ ἔχω ποῦ συνάξαι τούς καρπούς μου;» Τί νά κάνω πού δέν ἔχω ποῦ νά συγκεντρώσω ὅλα ὅσα ἀποκόμισα ἀπό τά κτήματά μου;
Καί μπορεῖ μέσα στήν ἀπορία του καί μέσα στήν ἀπόγνωσή του νά βρίσκει ὁ πλούσιος τή λύση, ἡ ὁποία θά τόν διευκολύνει καί θά τόν βγάλει ἀπό τή δύσκολη θέση, στήν ὁποία παρά τή θέλησή του βρέθηκε, ὅμως ἡ λύση αὐτή δέν θά εὐοδωθεῖ, γιατί ὁ ἴδιος μπορεῖ νά εἶναι κύριος τῶν κτημάτων καί τῶν καρπῶν του, κύριος τῶν ἀποθηκῶν καί τῶν χρημάτων του, δέν εἶναι ὅμως καθόλου κύριος τῆς ζωῆς καί τῆς ὑπάρξεώς του.
Γι᾽ αὐτό καί παρότι ὁ πλούσιος μπορεῖ νά δώσει μία ἀπάντηση στό ἐρώτημα πού ἔθεσε ὁ ἴδιος στόν ἑαυτό του, ποῦ θά ἀποθηκεύσει, δηλαδή, τούς καρπούς του, ἀδυνατεῖ νά ἀπαντήσει στήν ἐρώτηση τοῦ Θεοῦ, τοῦ κυρίου τῆς ζωῆς καί τοῦ θανάτου, ὁ ὁποῖος τόν πληροφορεῖ ὅτι αὐτή εἶναι ἡ τελευταία ἡμέρα τῆς ζωῆς του καί τόν ρωτᾶ «ἅ δέ ἡτοίμασας τίνι ἔσται;» Ὅλα αὐτά πού συγκέντρωσες, ὅλα αὐτά πού μάζευες σέ ποιόν θά τά ἀφήσεις;
Τό ἐρώτημα αὐτό τοῦ Θεοῦ δέν ἀπευθύνεται ὅμως μόνο πρός τόν ἄφρονα πλούσιο τῆς σημερινῆς εὐαγγελικῆς περικοπῆς. Ἀπευθύνεται πρός ὅλους μας, ἀνεξαρτήτως τῆς οἰκονομικῆς μας καταστάσεως, γιατί τίποτε ἀπό ὅσα συγκεντρώνουμε κατά τήν ἐπίγεια ζωή μας δέν θά μᾶς συνοδεύσει κατά τήν ἔξοδό μας ἀπό τόν κόσμο.
Ἀπευθύνεται τό ἐρώτημα αὐτό καί σέ μᾶς. Γι᾽ αὐτό καί ἀντί νά σπεύσουμε νά ἀπαντήσουμε ὅτι ἐμεῖς δέν εἴμαστε πλούσιοι, ἄρα δέν πρόκειται νά βρεθοῦμε στή θέση τοῦ πλουσίου τοῦ Εὐαγγελίου, ἄς δοῦμε πῶς μποροῦμε νά γίνουμε καί ἐμεῖς πλούσιοι. Νά γίνουμε πλούσιοι ὄχι σέ ὑλικά ἀγαθά, ὄχι σέ καρπούς τῆς γῆς καί σέ κάθε εἴδους ἐπενδύσεις καί ἀγορές καί ἀποταμιεύσεις, ἀλλά νά γίνουμε πλούσιοι σέ πνευματικά ἀγαθά.
Τά ὑλικά ἀγαθά, τά ὁποῖα μπορεῖ νά μᾶς ἑλκύουν, ἐπειδή μᾶς προσφέρουν μία ἄνετη ζωή, ἐπειδή μᾶς προσφέρουν κύρος καί τιμή μεταξύ τῶν ἀνθρώπων, δέν εἶναι εὔκολο νά τά ἀποκτήσουμε ὅλοι. Ἡ ἀξία τους, ἄλλωστε, εἶναι ἀμφισβητούμενη, ὄχι μόνο γιατί, ἐκτός ἀπό τήν εὐχαρίστηση πού προσφέρουν σέ ὅσους τά ἔχουν, δημιουργοῦν, ὅπως εἴδαμε, μέριμνες καί προβλήματα, ἀλλά καί γιατί δέν συνοδεύουν τόν ἄνθρωπο στήν πιό καθοριστική στιγμή τῆς ζωῆς του, αὐτή τῆς ἐξόδου του ἀπό τόν κόσμο.
Ἀντίθετα μέ τά ὑλικά ἀγαθά, τά πνευματικά ἀγαθά εἶναι προσιτά σέ ὅλους μας. Ὅλοι μποροῦμε νά γίνουμε πλούσιοι, ὅλοι μποροῦμε νά τά ἀποκτήσουμε, ἐάν τό ἐπιδιώξουμε καί ἀγωνισθοῦμε γι᾽ αὐτά. Ὅλοι μποροῦμε νά ἀποκτήσουμε πλοῦτο ἀρετῶν καί πλοῦτο καλῶν ἔργων, ἐάν θελήσουμε νά βαδίσουμε τόν δρόμο τῶν ἐντολῶν τοῦ Θεοῦ καί τίς κάνουμε πράξη στή ζωή μας.
Καί ὅταν ἀγωνιζόμαστε νά καλλιεργήσουμε τίς ἀρετές καί νά κάνουμε τά καλά ἔργα τρόπο ζωῆς, τότε θά ἔχουμε ἐκτός ἀπό αὐτόν τόν πλοῦτο καί τόν πλοῦτο τῆς χάριτος τοῦ Θεοῦ.
Ἀντί, λοιπόν, νά ἐπιδιώκουμε τόν ὑλικό πλοῦτο, ἄς ἀγωνιζόμεθα γιά τόν πνευματικό, τόν ὁποῖον ὄχι μόνο μποροῦμε νά τόν ἀποκτήσουμε ὅλοι καί μποροῦμε νά τόν διαφυλάξουμε ἀνέπαφο στά ταμιεῖα τοῦ οὐρανοῦ, ἐκεῖ «ὅπου σῄς οὔτε βρῶσις ἀφανίζει» ἀλλά «οὔτε κλέπται διορύσσουσιν οὐδέ κλέπτουσιν», καί ὁ ὁποῖος δέν χάνεται ἀλλά μᾶς συνοδεύει στόν οὐρανό.
Αὐτόν τόν πνευματικό πλοῦτο, τόν πλοῦτο τῶν ἀρετῶν, τῶν καλῶν ἔργων καί τῆς χάριτος τοῦ Θεοῦ, διέθεταν οἱ ἅγιοι τῆς Ἐκκλησίας μας, διέθετε καί ὁ ἅγιος Μηνᾶς, ὁ προστάτης τῆς ἐνορίας σας, τόν ὁποῖο ἑορτάσαμε τήν προηγούμενη Κυριακή, καί γι᾽ αὐτό εὐφραίνονται στόν οὐρανό ἀπολαμβάνοντας ὄχι ὑλικά ἀγαθά, ἀλλά τά οὐράνια ἀγαθά, «ἅ ἡτοίμασεν ὁ Θεός τοῖς ἀγαπῶσιν αὐτόν».