Η νοηματοδότηση του Σταυρού στη ζωή μας.

Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΕΓΙΝΕ (πλάστηκε, δημιουργήθηκε), γιά νά χαίρεται καί νά χαροποιεῖ, στήν προοπτική τῆς ἄφθαρτης χαρᾶς τῆς θεουργίας.

Κι ὅμως γιά αἰῶνες γεννώμενος (καί μή ἀναγεννώμενος ἐπ᾽ ἐλπίδι ζωῆς) θλίβεται καί ἀποθλίβεται, καταθλίβει καί συνθλίβεται, παλεύει καί ταλαιπωρεῖται. “Ταλαίπωρος ἐγώ ἄνθρωπος! Τίς με ρύσεται; ” Αὐτή εἶναι ἡ ρεαλιστική ἀποτίμηση τῆς ἱστορικῆς μας προόδου (πορείας), μέχρι καί τώρα καί αὔριο (γιά τό… μεθαύριο ὁ Θεός ξέρει πότε θά ρθεῖ).

η συνέχεια:  Εδώ