Η συνάντηση είχε θέμα «Ο Μικρασιατικός Ελληνισμός στην Ελληνιστική, Ρωμαϊκή και Βυζαντινή Εποχή». Τη σειρά επιμελείται η Αρχοντία Παπαδοπούλου, Ιστορικός, Φιλόλογος, Πρόεδρος της Ενώσεως Μαγνησίας Μικράς Ασίας.
Το Σεμινάριο είναι ανοιχτό σε όλους και η παρακολούθηση του γίνεται μόνο διαδικτυακά, μέσα από το κανάλι του προγράμματος «ΕΝΟΡΙΑ εν δράσει…» στο YouTube.
Ξεκινώντας από την Ελληνιστική εποχή, ο Μ. Αλέξανδρος απελευθέρωσε τις πόλεις της Μ. Ασίας, αλλά οι διάδοχοι του, απέκτησαν ένα τεράστιο κράτος, το οποίο επειδή δεν ήταν της δικής τους έμπνευσης, αδυνατούσαν να το διαχειριστούν.
Ο μη ορισμός διαδόχου από τον Αλέξανδρο, είχε ως αποτέλεσμα την συνεχόμενη σύγκρουση μεταξύ των επιγόνων του, για επικράτηση και επέκταση του αχανούς κράτους.
Άρχισε έτσι ο διαμελισμός της αυτοκρατορίας, δημιουργούνται βασίλεια με οργανωμένη διοίκηση και στρατό σε κάθε ένα από αυτά και παύουν να υπάρχουν οι παλιές πόλεις-κράτη.
Ιδρύονται μεγάλες πόλεις και παρουσιάζονται καινούργιες κοινωνικές και οικονομικές καταστάσεις, όπως οργανωμένες τράπεζες, τραπεζίτες, υπάλληλοι της κρατικής μηχανής, εργάτες, ναυτικοί, αγρότες, βιοτέχνες, τεχνίτες, πλοιοκτήτες, έμποροι.
Στον καινούργιο κόσμο που ανατέλλει, τα μεγάλα αστικά κέντρα προσελκύουν εμπόρους, επαγγελματίες, εργάτες, τεχνίτες, ακόμη και από την μητροπολιτική Ελλάδα και τον υπόλοιπο κόσμο.
Από την αγροτική οικονομία των πόλεων-κρατών, τα νέα κράτη μετατρέπονται σε παγκόσμιο εμπόριο, εμφανίζεται η αστυφιλία και συσσωρεύονται στις πόλεις και τις τράπεζες τους, ιδιωτικά κεφάλαια για να γίνουν έργα, ενώ παράλληλα αναπτύσσεται μία πλούσια αστική τάξη.
Μέσα σε αυτά τα τεράστια κράτη, υπήρχε πολυμορφία εδάφους, αγαθών, προϊόντων, λιμάνια και πλούσιο υπέδαφος.
Αναπτύσσεται η τεχνολογία, γιατί είναι ανάγκη να διανοιχθούν χερσαίοι δρόμοι πολλών χιλιομέτρων, για να γίνεται η διακίνηση των εμπορευμάτων, δημιουργούνται διώρυγες για τα πλοία και φάροι, πλοία μεγάλης χωρητικότητας πλέουν στις ανοιχτές θάλασσες.
Μέσα σε όλα αυτά, υπάρχει η εξαθλίωση των μαζών, που ζουν περιθωριοποιημένοι, σε εντελώς άθλιες συνθήκες ζωής. Οι θρησκείες των λαών είναι ελεύθερες, υπάρχει το κοινό νόμισμα σε παγκόσμιο επίπεδο.
Υπάρχει η συνήθεια, οι πόλεις να προσωποποιούνται και αναπαριστώνται σε γλυπτά ανάγλυφα. Στο θέατρο έχουμε τη νέα κωμωδία, με θέματα της καθημερινής ζωής, εμφανίζονται οι μίμοι και τα επιγράμματα.
Αναπτύσσεται η γεωγραφία, η φυσική, τα μαθηματικά, η αστρονομία. Χαρακτηριστικό της ελληνιστικής εποχής, είναι τα ρεαλιστικά πορτρέτα, ενώ χτίζονται μνημειακοί ναοί και λαμπρά δημόσια οικοδομήματα.
Την εποχή αυτή έχουμε την εξάπλωση της γλώσσας, την διάδοση του ελληνικού πολιτισμού και αναπτύσσεται η ελληνική θρησκεία και οι τοπικές θρησκείες και δοξασίες της ανατολής.
Οι Ρωμαίοι μπήκαν στην Ελλάδα μέσω της πρόσκλησης των πόλεων-κρατών, για να διευθετήσουν τα ελληνικά θέματα. Όταν η Ρώμη κατέκτησε σταδιακά τις ελληνιστικές επαρχίες και τις απέσπασε, προσπάθησε να εκλατινίσει την ανατολή, που ήταν μια ιδέα του Ιούλιου Καίσαρα, αλλά δεν κατάφερε να εκλατινίσει την μικρασιατική Ελλάδα.
Στην ρωμαϊκή εποχή, οι Μικρασιάτες Έλληνες δημιουργούσαν κοινά, με κοινό νόμισμα και διοικητική οργάνωση κάθε περιοχής και οργάνωση του εμπορίου.
Ο Μ. Κωνσταντίνος μεταφέρει την πρωτεύουσα της αυτοκρατορίας στην Κωνσταντινούπολη, που είχε στρατηγική και εμπορική θέση. Το πολίτευμα ήταν απόλυτη μοναρχία, ιδιότυπος δεσποτισμός ανατολικού τύπου, με στοιχεία ελληνορωμαϊκού πολιτισμού και χριστιανισμού. Τον 7ο αιώνα δημιουργούνται στην Μ. Ασία θέματα, δηλαδή μεγάλες περιοχές, και ήταν έδρα μετακινούμενων στρατιωτικών μονάδων.
Ο εξελληνισμός του βυζαντινού κράτους συντελείται από την εποχή του Ηρακλείου, επίσημη γλώσσα του κράτους είναι πλέον η ελληνική και οι Πέρσες εκδιώκονται από τα μικρασιατικά εδάφη. Η Μ. Ασία ταλανίστηκε και από τις επιδρομές των βαρβαρικών φυλών, που άφησαν τα αποτυπώματα τους.
Στη γη της Μ. Ασίας έγιναν οι μεγάλες Οικουμενικές Σύνοδοι, στη Νίκαια, την Κωνσταντινούπολη, την Έφεσο, την Χαλκηδόνα. Απαράμιλλη είναι η ποίηση και η υμνολογία της Εκκλησίας και έχουμε την εξέλιξη της βυζαντινής μουσικής, τα μωσαϊκά, τα περίφημα ψηφιδωτά και τις εικόνες.
Οι σταυροφορίες άρχισαν να διαλύουν την αυτοκρατορία, διότι πολλοί αυτοκράτορες για να αποκρούσουν τα στίφη που ορμούσαν και να τους εξευμενίσουν, άρχισαν να τους δίνουν προνόμια και να ξεκινήσει από εκεί και ύστερα το θέμα της πτώσης.
Στη μάχη του Ματζικέρτ εμφανίζονται οι Σελτζούκοι Τούρκοι που έχουν αρχίσει να κατατρώγουν το ανατολικό μέρος της αυτοκρατορίας και αργότερα οι Οθωμανοί.
Έχουμε την κατάληψη της Κωνσταντινούπολης από τους Σταυροφόρους το 1204 για να ανακτηθεί το 1261, αλλά είχε τρωθεί πλέον το γόητρο και η δύναμη της αυτοκρατορίας. Για να φτάσουμε στην πτώση της βασιλεύουσας στους Οθωμανούς και την τουρκοκρατία.
Αναρτήσεις
