ΗΕεορτή των συναθλητών του Αγίου Δημητρίου στο Σχοινά Ημαθίας, (ΦΩΤΟ).

Την Τετάρτη 27 Οκτωβρίου το πρωί ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Βεροίας, Ναούσης και Καμπανίας κ. Παντελεήμων λειτούργησε και κήρυξε τον θείο λόγο στον πανηγυρίζοντα Ιερό Ναό του Αγίου Δημητρίου στο Σχοινά Ημαθίας με την ευκαιρία της εορτής των συναθλητών του Μεγαλομάρτυρος, Αγίων Νέστορος και Λούπου.

Ο Σεβασμιώτατος στην ομιλία του ανέφερε μεταξύ άλλων: «Ὁ Θεός τοῦ Δημητρίου βοήθει μοι». Ἑορτάζει σήμερα ἡ Ἐκκλησία μας ἕναν νεαρό μάρτυρά της, ἕναν πιστό μαθητή τοῦ ἁγίου μεγαλο­μάρ­­τυρος Δημητρίου τοῦ μυρο­βλύ­του, τοῦ ὁποίου τή μνήμη ἑορτά­σαμε χθές. Ἑορτάζει τόν ἅγιο μάρ­τυ­ρα Νέστορα, ὁ ὁποῖος ἀξιώθηκε παρά τό νεαρό τῆς ἡλικίας του νά καταγάγει μία περιφανῆ νίκη ἐνα­ντίον ἑνός ἰσχυροῦ ἀντιπάλου. Ἀξιώθηκε νά νικήσει τόν ἀγαπη­μέ­νο μονομάχο τοῦ αὐτοκράτορος Μαξιμιανοῦ, τόν Λυαῖο, πού προ­κα­λοῦσε τούς χριστιανούς νά μονο­μαχήσουν μαζί του, ἄν πίστευαν ὅτι ὁ Θεός τους μπορεῖ νά τούς γλιτώσει ἀπό τά χέρια του.

Στήν πρόκληση αὐτή τοῦ Λυαίου τόλμησε νά ἀνταποκριθεῖ ὁ πιό ἀκατάλληλος, θά λέγαμε, ὁ πιό ἀδύ­ναμος, ὁ νεαρός Νέστορας, πού οὔτε τή σωματική διάπλαση τοῦ Λυαίου διέθετε οὔτε φυσικά τήν ἐμπειρία του. Καί ὅμως τόλμησε. Τόλμησε, ὄχι γιατί ἤθελε νά σκο­τώσει τόν Λυαῖο, ἀλλά γιατί ἤθελε νά ὁμολογήσει μέ τόν τρόπο αὐτό τήν πίστη του στή δύναμη τοῦ ἀλη­θινοῦ Θεοῦ. Τόλμησε, γιατί εἶχε τή βεβαιότητα ὅτι ὁ Θεός δέν θά ἐγκα­τέλειπε τόν δοῦλο του πού ἀγωνι­ζόταν γιά νά ἀποδείξει ὅτι ὁ Θεός τῶν χριστιανῶν εἶναι ὁ μόνος ἀλη­θινός Θεός.

Δέν χρειάσθηκε νά πεῖ πολλά ὁ νεαρός Νέστορας. Μία φράση εἶπε μόνο. Μία ἐπίκληση ἔκανε. «Ὁ Θεός τοῦ Δημητρίου βοήθει μοι». Ὁ Θεός τοῦ Δημητρίου βοήθησέ με. Καί ὕστερα ὅλα τελείωσαν. Δέν χρει­άσθηκε προσπάθεια. Ὁ Λυαῖος ἦταν νεκρός. Ὁ πανίσχυρος μονο­μά­χος πού κομπάζοντας προκα­λοῦ­σε τούς χριστιανούς νά μονο­μα­­χήσουν μαζί του, ἔκειτο πλέον ἄφωνος, ἄψυχος, ἀδύνατος νά ἀντι­δράσει. Ὁ Θεός πού ἐπικαλέ­σθηκε ὁ ἅγιος Νέστορας εἶχε κάνει τό θαῦμα του, εἶχε ἀποδείξει τή δύναμή του, εἶχε δώσει ἐκεῖνος τήν ἀπάντηση στόν ὑπερόπτη Λυαῖο.

Ὁ Νέστορας ἦταν νικητής, ὄχι γιά νά καυχηθεῖ ὁ ἴδιος, ἀλλά γιά νά δοξάσει τόν Θεό πού τόν δόξασε, γιά νά δοξάσει Αὐτόν πού τοῦ ἔκα­νε τήν τιμή νά τόν συγκαταρι­θμή­σει μεταξύ τῶν τέκνων του καί νά τόν ἀξιώσει νά ὁμολογήσει τό ὄνο­μά του «ἐνώπιον ἐθνῶν καί βασι­λέ­ων», καί στή συνέχεια νά χύσει καί τό αἷμα του γιά τήν ἀγάπη καί τήν πίστη του στόν Χριστό.

Τί ἔχει ὅμως νά πεῖ σέ μᾶς ὁ ἅγιος Νέστωρ; Καί γιατί ὁ Θεός τοῦ ἐπε­φύ­λαξε αὐτή τήν τιμή καί τόν ἀξί­ω­σε καί τοῦ στεφάνου τοῦ μαρ­τυ­ρίου;

Ἡ ἐπίκλησή του, λίγο πρίν νά κα­τέ­βει στό στάδιο γιά νά ἀναμετρη­θεῖ μέ τόν Λυαῖο, μᾶς τό ἀποκαλύ­πτει. Τί εἶπε ὁ ἅγιος Νέστωρ; «Ὁ Θεός τοῦ Δημητρίου βοήθει μοι». 

Τό πρῶτο στοιχεῖο εἶναι ἡ τόλμη καί ἡ διάθεση τῆς ὁμολογίας.

Πόσες φορές ἀκοῦμε στό περιβάλ­λον μας ἤ στίς κοινωνικές συνα­να­στροφές μας νά ἀμφισβητεῖται ὁ Θεός, νά χλευάζεται ἡ πίστη μας, νά συκοφαντεῖται ἡ Ἐκκλησία; Καί ἐμεῖς τί κάνουμε; Σιωποῦμε, ἀδια­φο­ροῦμε, δέν τολμοῦμε νά ποῦμε μιά λέξη γιά νά ὑπερασπισθοῦμε τήν ἀλήθεια, παρότι ξέρουμε ποιά εἶναι· δέν τολμοῦμε νά ὁμολογή­σουμε τήν πίστη μας στόν Χριστό. Θά μποροῦσε καί ὁ ἅγιος Νέστορας νά ἀδιαφορήσει, νά μείνει στό σπί­τι του καί νά μήν ἀναλάβει νά ἀπα­ντήσει στόν Λυαῖο θέτοντας σέ κίν­δυνο τή ζωή του. Δέν τό ἔκανε ὅμως. Ἔσπευσε νά ὁμολογήσει τόν Χριστό, χωρίς νά φοβηθεῖ τίποτε.

Τό δεύτερο στοιχεῖο εἶναι ἡ πίστη του στή δύναμη τοῦ Θεοῦ. Ὁ ἅγιος Νέστορας δέν πῆγε νά ἀντιμετω­πί­σει τόν Λυαῖο ἔχοντας ἐμπιστο­σύ­νη στίς δικές του δυνάμεις ἀλλά στή δύναμη τοῦ Θεοῦ. Γι᾽ αὐτό καί τόν ἐπικαλεῖται. Γι᾽ αὐτό καί δια­κη­ρύσσει πρός ὅλους ὅτι ἡ δόξα τῆς νίκης δέν εἶναι δική του ἀλλά τοῦ Θεοῦ.

Τό τρίτο στοιχεῖο εἶναι ἡ ταπεινο­φροσύνη του. Τί λέγει ὁ ἅγιος Νέ­στορας; «Ὁ Θεός τοῦ Δημητρίου βοή­θει μοι». Δέν λέγει «Θεέ μου, βοήθησέ με», ὅπως θα μποροῦσε νά πεῖ, ἀλλά ἐπικαλεῖται τή βοήθεια τοῦ Θεοῦ, μέσω τοῦ διδασκάλου του, τοῦ ἁγίου Δημητρίου, τοῦ ὁποίου τήν εὐχή εἶχε ζητήσει, πρίν νά ἐπιχειρήσει τό μεγάλο αὐτό τόλ­μημα. 

Πῶς ἦταν δυνατόν νά μήν βοη­θήσει ὁ Θεός τόν νεαρό Νέστορα, πού μέ ταπείνωση ἐπικαλέσθηκε τή δύναμή του, γιά νά ὁμολογήσει τό ὄνομά του καί τήν πίστη του σ᾽ Αὐτόν; Δέν ἦταν δυνατόν. Διότι ὁ Θεός βοηθᾶ ὅλους ὅσους τόν ἐπι­καλοῦνται. Εἶναι δίπλα σέ ὅσους τόν ὁμολογοῦν καί μάλιστα, κατά τήν ὑπόσχεσή του, δίδει «στόμα καί σοφίαν» σέ αὐτούς πού ὁμολογοῦν τό ὄνομά του, ὥστε νά μήν μπορεῖ κανείς νά τούς ἀντισταθεῖ.

Καί αὐτή τή δύναμη καί τή βοή­θεια πού ἔδωσε ὁ Θεός στόν ἅγιο Νέστορα εἶναι πρόθυμος νά τήν δώσει καί σέ μᾶς, ἐάν τήν ζητοῦμε μέ πίστη καί μέ ταπείνωση, ἀλλά καί ἐάν ἔχουμε τήν τόλμη νά ὁμο­λογοῦμε τήν πίστη μας στόν Θεό.

Ἄς μιμηθοῦμε τό παράδειγμα τοῦ ἁγίου Νέστορος πού τιμοῦμε σήμε­ρα καί ἄς ἐπικαλούμεθα τή βοήθεια τοῦ Θεοῦ ἀλλά καί τή δική του πρε­σβεία καί μεσιτεία γιά νά ἀντα­πε­ξέλθουμε στίς δυσκολίες καί στίς προκλήσεις τῆς παρούσης ζωῆς καί τοῦ σύγχρονου κόσμου καί νά δί­δου­με πάντοτε τή μαρτυρία τῆς εἰς Χριστόν πίστεώς μας, ὅπως ὁ ἅγιος Νέστωρ.

Χρειάζεται, λοιπόν, ἐμπιστοσύνη στόν Θεό, ἀλλά χρειάζεται καί ταπείνωση. Γιατί πολλές φορές ζητᾶμε ἀπό τόν Θεό, ἴσως καί μέ αὐθάδεια, θά ἔλεγα, χωρίς νά ἔχουμε τή συναίσθηση τῆς ἁμαρτωλότητός μας, τῆς ταπεινώσεώς μας, γιά νά ζητήσουμε ἀπό τόν Θεό πρωτίστως τή βασιλεία του. Τί λέγει ὁ Κύριος; «Ζητεῖτε πρῶτον τήν βασιλείαν τοῦ Θεοῦ καί ταῦτα πάντα προστεθήσεται ὑμῖν». Ἐμεῖς ζητᾶμε κάθε ἡμέρα, ὅλοι μας ζητᾶμε, παρακαλοῦμε τόν Θεό. Ἄλλοι παρακαλοῦν πρῶτα γιά τά παιδιά τους, γιά τήν οἰκογένειά τους, γιά τόν σύζυγο, γιά τήν σύζυγο, ἀλλά γιά τή σωτηρία τῆς ψυχῆς μας ἴσως ποτέ δέν παρακαλοῦμε. Τό ἀφήνουμε τελευταῖο. Τώρα ἰδιαίτερα ζητᾶμε νά μᾶς ἀπαλλάξει ἀπό τόν κορωνοϊό, ἀπ᾽ αὐτόν τόν πειρασμό τόν μεγάλο, ἀλλά δέν λέμε «Θεέ μου, ὅπως ἐσύ θέλεις. Ἐμεῖς εἴμαστε στά χέρια τά δικά σου. Ἐσύ δός μας τή δύναμη. Ἐσύ βοήθησέ μας». Ἀλλά ἐσύ, ὄχι ἐμεῖς. Μέ τή δική σου βοήθεια. 

Ἄς προσέξουμε, ἀδελφοί μου, καί ἄς ἐπικαλούμεθα τή χάρη τῶν ἁγίων, τοῦ ἁγίου μεγαλομάρτυρος Δημητρίου, τοῦ ἁγίου Νέστορος ἀλλά καί τοῦ ἁγίου Λούπου, πού ἦταν μαθητές του. Ἀμήν.

 

ΓΙΑ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ ΚΑΝΤΕ ΚΛΙΚ ΕΔΩ