ΑΡΧΙΕΡΑΤΙΚΗ ΘΕΙΑ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ ΓΙΑ ΤΟΝ ΠΟΛΙΟΥΧΟ ΤΟΥ ΝΑΥΠΛΙΟΥ ΆΓΙΟ ΑΝΑΣΤΑΣΙΟ.

 Τη Δευτέρα 1η Φεβρουαρίου 2021 το Ναύπλιο γιόρτασε με εκκλησιαστική μεγαλοπρέπεια τον Πολιούχο του Άγιο Αναστάσιο. με αρχιερατική Θεία Λειτουργία ιερουργούντος και χοροστατούντος του Μητροπολίτου Αργολίδας Νεκταρίου.

Φέτος λόγω των έκτακτων μέτρων που βρίσκεται η χώρα μας προς αποφυγή της πανδημίας που επέφερε ο covid-19 δεν πραγματοποιήθηκε η λιτάνευση και περιφορά της εικόνας του Αγίου Αναστασίου στην πόλη του Ναυπλίου.

Η αρχιεςρατική θεία λειτουργία τελέσθηκε παρουσία και του Γενικού Αρχιερατικού της Μητροπόλεως Αργολίδας Πρωτοπρεσβύτερου π. Πέτρου Αθανασόπουλου, ενώ έψαλλαν ο πρωτοψάλτης και δημοτικός σύμβουλος του Δήμου Ναυπλιέων, Κωνσταντίνος Ρούτουλας και ο λαμπαδάριος Κώστας Παπαγεωργίου.

Ο εφημέριος το ναού π. Παναγιώτης Κιντής ευχαρίστησε θερμά τον Μητροπολίτη Αργολίδας κ. Νεκτάριο καθώς και το Δήμαρχο Ναυπλιέων για την συνδρομή τους στους εορτασμούς του Αγίου.

Απολυτίκιον του Αγίου Αναστασίου Ήχος α΄

«Τοις ξίφεσιν το σώμα εις λεπτά μερισθέντος σου,υπ’Αγαρηνών των αθέων μέγας ώφθης εν μάρτυσιν.Και πλήρης θείας χάριτος δειχθείς θαυμάσιος εγένου τοις πιστοίς.Διά τούτο και ημείς σου την μνήμην την φαιδράν Αναστάσιε εκτελούμεν . Χαίροις ουν νεομάρτυς του Χριστού ,χαίροις το ημέτερον καύχημα και χαίροις ο πολιούχος τε Ναυπλίου ένδοξε» «Αναστάσιος συγκοπείς σαρκός μέλη. Άρτιος έσται εσχάτη αναστάσει.»

-Πολιούχος Ναυπλίου-

«Ούτος ό ευλογημένος ήτο γέννημα και θρέμμα του Άναπλίου, και ζωγράφος επιτήδειος εις την τέχνην. Αρραβωνιάσθη δέ εκεί ενός Χρι­στιανού θυγατέρα, και εις ολίγας ημέρας ήκουσε κάποια σφάλματα δια την άρραβωνιαστικήν του, και την παραίτησεν οι δέ συγγενείς της κόρης του έκαμαν μαγικά δια νά την άγαπήση και να την πάρει’ όθεν εις ολίγον καιρόν ενήργησαν τα μαγικά, και έβγηκεν ό νέος από τον νουν του, και έπεριπάτει ένθεν κάκειθεν. 

Ιδόντες δέ αυτόν οι Άγαρηνοί, ούτω τρελλόν, τον έτούρκευσαν ό δέ Θεός τον έλυπήθη, και εις ολίγας ημέρας του έδωσε την ύγείαν του, και ερχόμενος εις τον εαυτόν του, βλέπει του λόγου του ότι είναι Τούρκος, και έφόρει εις τό κεφάλι άσπρο σαρίκι, και παρευθύς τό έρριψεν εις την γην, και άρχισε νά βοά με μεγάλην φωνήν, παρρησία μέσα εις το πλήθος των Τούρκων εγώ Χριστιανός ήμουν, και Χριστιανός είμαι, και Χριστιανός θέλω είμαι· οι δέ Άγαρηνοί, ως τον είδαν πώς μετενόησεν, έτρεξαν επάνω του μέ μεγάλην όρμήν, και δέρνοντες, και σπρώχνοντες, τον έφεραν εις τον κριτήν όστις έπασχε μέ τρόπους απατηλούς, πότε κολακεύοντας, και πότε φοβερίζοντας, διά νά τον χωρίση της πίστεως των Χριστιανών. 

Αλλ’ ό Μάρτυς εις ουδέν ταύτα έλογίαζεν, άλλ‘ εστεκεν ακλόνητος, και έλεγε παρρησία” δεν αρνούμαι εγώ τον Κύριόν μου Ίησούν Χριστόν, τον άληθινόν Θεόν, άλλα πιστεύω και προσκυνώ αυτόν, ώς ποιητήν, και σωτήρα μου- την δέ έδικήν σας πίστιν, ουδέ ποσώς χρειάζομαι· άλλ’ αποστρέφομαι, και εσάς, και τον προφήτην σας·

Ταύτα άκουσας ό κρι­τής, ώρισε νά τον αποκεφαλίσουν άλλ’ οι Άγαρηνοι δέν τον ήκουσαν άλλ’ ευθύς οπού τον έβγαλαν από τό κριτήριον, ώρμησαν επάνω του, ώς ποτέ οι Ιουδαίοι εις τον πρωτομάρτυρα Στεφανον και άλλοι μέ ξύλα, άλλοι μέ σπαθία, άλλοι μέ μαχαίρια, έκατατρυπούσαν τό κορμί τού Μάρτυρος, έως οπού τον έκατακοψαν εις λεπτά κομμάτια· και ούτως έτελειώθη ό ευλογημένος Αναστάσιος, και έλαβε τού Μαρτυρίου τον στέφανον, και τώρα άγάλλεται εις τον χορόν τών Μαρτύρων εις δόξαν Πατρός, Υιού, και Αγίου Πνεύματος. Αμήν.»