Η «πρώτη Ανάσταση» στον Παλαιό Μητροπολιτικό Ναό Βεροίας, (ΦΩΤΟ-ΒΙΝΤΕΟ).

Το Μεγάλο Σάββατο 27 Απριλίου το πρωί ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Βεροίας, Ναούσης και Καμπανίας κ. Παντελεήμων λειτούργησε και κήρυξε το θείο λόγο στον κατάμεστο παλαιό Ιερό Μητροπολιτικό Ναό των Αγίων Αποστόλων Παύλου και Πέτρου Βεροίας.

 

ΓΙΑ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ ΚΑΝΤΕ ΚΛΙΚ ΕΔΩ

Η ομιλία του Σεβασμιωτάτου :

«Ἐν ἀρχῇ ἐποίησεν ὁ Θεός τόν οὐρανόν καί τήν γῆν».

Μέγα Σάββατο σήμερα, παραμο­νή τῆς λαμπροφόρου ἡμέρας τῆς Ἀναστάσεως τοῦ Κυρίου, καί πρό ὀλίγου ἀκού­σαμε στά ἀνα­γνώ­σμα­τα τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης, τήν ἀρ­χή τοῦ βιβλίου τῆς Γενέ­σεως, τήν ἀρχή τῆς δημιουργίας τοῦ κόσμου. «Ἐν ἀρχῇ ἐποίησεν ὁ Θεός τόν οὐρανόν καί τήν γῆν».

Μέ αὐτό τό ἀνάγνωσμα εἴχαμε ἀρ­χίσει τήν Καθαρά Δευτέρα τόν δρόμο τῆς νηστείας καί τοῦ πνευ­μα­τικοῦ ἀγῶνος στό στάδιο τῆς Ἁγίας καί Μεγάλης Τεσσαρακο­στῆς. Εἴχαμε ἀρχίσει τήν προσπά­θεια τῆς ἀναδημιουργίας τοῦ ἔσω ἀν­θρώπου μας μέ τή μετάνοια, τή νη­στεία, τήν ἄσκηση καί τήν προ­σευχή, καί αὐτό μᾶς ὑπενθύμιζαν τά ἀναγνώσματα γιά τή δημιουρ­γία τοῦ κόσμου καί τοῦ ἀνθρώπου ἀπό τόν Θεό. 

Καί σήμερα ὁ κύκλος αὐτός τῆς Ἁγίας καί Μεγάλης Τεσ­σαρακο­στῆς κλείνει, καί ἡ Ἐκκλη­σία μας διαβάζει καί πάλι τό ἴδιο ἀνάγνω­σμα ἀπό τήν ἀρχή τῆς Γε­νέσεως.

Γιατί τό κάνει αὐ­τό ἄραγε; Τό κά­νει γιά δύο λόγους. Ὁ πρῶτος εἶναι διότι ἡ Ἀνάσταση τοῦ Χρι­στοῦ ἀποτελεῖ τήν ἀρχή καί τήν ἀφετηρία τῆς ἀναδημιουρ­γίας τοῦ κόσμου καί τοῦ ἀνθρώ­που. 

Ἡ ἁμαρτία καί ὁ θάνατος μέ τά ὁποῖα εἶχε συμπορευθεῖ γιά αἰῶ­νες ὁ ἄνθρωπος καταργοῦνται. Τά δεσμά τοῦ Ἅδου λύονται. Ἡ κτίση παύει νά συστενάζει καί αὐ­τή μαζί μέ τόν ἄνθρωπο ἐξαι­τίας τῆς ἁμαρ­τίας του. Ἡ σχέση τοῦ ἀν­θρώ­που μέ τόν Θεό ἀποκαθί­στα­ται καί «ζωή πολιτεύεται», ὅπως θά ἀκούσουμε ἀπόψε τό βρά­δυ στόν Κατηχητικό Λόγο τοῦ ἁγίου Ἰωάν­νου τοῦ Χρυσοστόμου. 

Ὁ Θεός μᾶς χαρίζει διά τῆς Ἀνα­στά­σεως τοῦ Υἱοῦ τή δυνατότητα μιᾶς νέας ζωῆς καί μᾶς καλεῖ νά περιπατήσουμε «ἐν καινότητι ζω­ῆς», ἀναγεννώμενοι πνευματικά διά τῆς ἀφέσεως τῶν ἁμαρτιῶν πού πηγάζει ἀπό τόν Σταυρό τοῦ Κυρίου μας καί τήν κατά Χριστόν ζωή πού μᾶς προσφέρει μέ τήν Ἀνά­­στασή του.

Ὁ δεύτερος λόγος γιά τόν ὁποῖο ἡ Ἐκκλησία μας διαβάζει καί πάλι σήμερα τήν ἀρχή τοῦ βιβλίου τῆς Γενέσεως εἶναι γιά νά μᾶς ὑπενθυ­μί­σει ὅτι, ἀκόμη καί ἐάν κλείνει αὐτός ὁ κύκλος τῆς Ἁγίας καί Με­γάλης Τεσσαρακοστῆς, ὁ κύκλος τοῦ ἐντονοτέρου ἀγῶνος γιά τήν πνευματική μας ἀναγέννηση, ἡ προ­σπάθειά μας δέν τελειώνει. Γιατί ποτέ κανείς δέν φθάνει στό τέλος τῆς πνευματικῆς ζωῆς, ποτέ δέν τελειώνει ὁ πνευματικός ἀγώ­νας, ἀλλά ἡ προσπάθειά μας πρέ­πει νά εἶναι διαρκής, ἐφόσον ἡ ἁ­μαρτία ὑφίσταται στόν κόσμο καί ἡ ἀνθρώπινη φύση εἶναι ἐπιρρε­πής σέ αὐτήν. Γι᾽αὐτό καί πάντοτε πρέπει νά κάνουμε νέα ἀρχή στόν ἀγώνα καί τήν προσπάθειά μας καί νά μήν ἐπαναπαυόμαστε ποτέ. 

Αὐτό ὅμως σημαίνει ἀκόμη ὅτι ὁ Θεός δέν μᾶς δίδει μία μόνο εὐ­και­ρία γιά νά ἀρχίσουμε ἤ γιά νά ἀνα­νεώσουμε τήν προσπάθειά μας νά ἀνακαινίσουμε τόν ἔσω μας ἄν­θρω­πο, ἀλλά μᾶς δίδει πολλές καί συνεχεῖς εὐκαιρίες, κατανοώντας τήν ἀδυναμία μας, τή ραθυμία μας καί τήν ἀδιαφορία μας πού μᾶς κάνουν νά χάνουμε τίς πνευμα­τι­κές εὐκαιρίες, νά τίς ἀφήνουμε νά περνοῦν καί νά ἀμελοῦμε τή σω­τηρία μας.

Ὅμως ὁ Χριστός ἐπιθυμεῖ δια­κα­ῶς τή σωτηρία μας. Γι᾽ αὐτό, ἄλ­λω­στε, ἔγινε ἄνθρωπος καί σταυ­ρώθηκε καί ἀναστήθηκε, γιά νά μᾶς χαρίσει τή λύτρωση καί τή σω­τηρία. Γι᾽ αὐτό καί μᾶς δίδει τό­σες εὐκαιρίες. Γι᾽ αὐτό καί θά ἀκού­σουμε ἀπόψε στόν Λόγο τοῦ ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Χρυσοστόμου πού προανέφερα, ὅτι ὁ Χριστός δέ­χεται τούς πάντες, καί τόν πρῶτο καί τόν ἔσχατο καί αὐτόν ἀκόμη πού ἔφθασε καί τήν δωδεκάτη. Διότι δέν θέλει κανένας νά χαθεῖ, ἀρκεῖ νά προσπαθήσει, ἀρκεῖ νά οἰ­κειοποιηθεῖ τή χάρη τῆς Ἀνα­στά­σεως, τή χάρη τῆς ἀφέσεως καί τῆς λυτρώσεως τῶν ἁμαρτιῶν ἡ ὁποία ἐπήγασε ἀπό τόν τάφο τοῦ Κυρίου μας, καί νά ἀγωνισθεῖ γιά τήν ἀναδημιουργία τοῦ ἑαυτοῦ του.

Ἡ Ἀνάσταση τοῦ Κυρίου μας, τήν ὁποία ἤδη προανήγγειλε σήμερα μέ τούς ὕμνους καί τά ἀναγνώ­σμα­τά της ἡ Ἐκκλησία μας,  εἶναι μία τέτοια εὐκαιρία, τήν ὁποία μᾶς ὑπενθύμισε καί τό ἀνάγνωσμα ἀπό τό βιβλίο τῆς Γενέσεως. 

Ἄς μήν τήν ἀφήσουμε ἀναξιο­ποί­ητη, ἀλλά ἄς προσφέρουμε τήν ψυχή μας στόν Χριστό, πού σέ λί­γες ὧρες θά ἀναστηθεῖ, γιά νά τήν ἀνα­στήσει μαζί του καί νά τήν ἀνα­καινίσει.

Ἄς τοῦ προσφέρουμε τή μετά­νοιά μας καί τή θέλησή μας ὥστε νά δημιουργήσει μέσα μας τόν νέ­ον ἄνθρωπο, «τόν κατά Θεόν κτι­σθέ­ντα» καί τόν ἀνακαινού­με­νο μέ τή χάρη τῆς Ἀναστάσεώς του καί νά μᾶς χαρίσει τή σωτηρία.

 

ΓΙΑ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ ΚΑΝΤΕ ΚΛΙΚ ΕΔΩ