Η Βασίλισσα στον Θρόνο Της

Η Βασίλισσα στον Θρόνο Της

.

.

..

..
Εις Άγιος, εις Κύριος, Ιησούς Χριστός, εις δόξαν Θεού Πατρός. Αμήν.
Μέσα απ΄αυτές τις σελίδες που ακoλουθούν θέλω να μάθει όλος ο κόσμος για Τους Αγίους, τις Εκκλησιές και τα Μοναστήρια της Ορθόδοξης Εκκλησίας μας.

Μπορείτε να μου στείλετε την Ιστορία του Ναού σας ή του Μοναστηρίου σας όπως και κάποιου τοπικού Αγίου/ας της περιοχής σας nikolaos921@yahoo.gr

Ιερός Ναός Αγίων Πάντων Θεσσαλονίκης

Ιερός Ναός Αγίων Πάντων Θεσσαλονίκης
κάνετε κλικ στην φωτογραφία

Κυριακή 8 Ιουλίου 2018

Εορτάστηκε η μνήμη του Αγίου Μεγαλομάρτυρος Προκοπίου στην Βέροια, (ΦΩΤΟ).

AgiouProkopiou.2018.jpg
Την Κυριακή 8 Ιουλίου το πρωί ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Βεροίας, Ναούσης και Καμπανίας κ. Παντελεήμων λειτούργησε και κήρυξε το θείο λόγο στο πανηγυρίζον Ιερό Παρεκκλήσιο του Αγίου Μεγαλομάρτυρος Προκοπίου, το οποίο ανήκει στην ενορία Υπαπαντής Βεροίας.


Η ομιλία του Σεβασμιωτάτου :
«Καί ἰδών ὁ Ἰησοῦς τάς ἐνθυ­μή­σεις αὐτῶν εἶπεν· ἱνατί ἐνθυ­μεῖ­σθε πονηρά ἐν ταῖς καρδίαις ὑμῶν;»
Ἕναν παραλυτικό, ἕναν παρά­λυ­το ἄνθρωπο, μᾶς παρουσίασε ἡ ση­με­ρινή εὐαγγελική περικοπή, τόν ὁποῖο ἔφεραν οἱ οἰκεῖοι του καί οἱ φίλοι του ἐνώπιον τοῦ Χριστοῦ γιά νά τόν θεραπεύσει.
Ὅποιος ὅμως πιστεύει ὅτι ὁ πα­ράλυτος ἦταν ὁ μοναδικός ἀσθε­νής σέ αὐτή τήν περικοπή, ἴσως κάνει λάθος. Διότι βαρύτερα ἀσθενεῖς ἀπό τόν παρά­λυτο ἦταν οἱ γραμ­ματεῖς, οἱ ὁποῖοι ἀκούοντας τόν Χριστό νά συγχωρεῖ τίς ἁμαρτίες τοῦ πα­ρα­λύτου σκέφτονται ὅτι ὁ Χριστός βλασφημεῖ. Καί τό σκέ­φτο­νται, γιατί δέν θέλουν νά πα­ραδεχθοῦν καί νά πιστεύσουν ὅτι ὁ Χριστός δέν συγχωρεῖ ὡς ἄν­θρω­πος ἀλλά ὡς Θεάνθρωπος πού ἔχει ἐξουσία νά συγ­­χω­ρεῖ.
Γι᾽ αὐτό καί ὁ Χριστός προσπαθεῖ νά θεραπεύσει καί αὐτούς, οἱ ὁ­ποῖοι πά­σχουν ἀπό πονηρούς λο­γι­­σμούς, ἀποκαλύπτοντας τίς μύ­χιες σκέ­ψεις τους: «ἱνατί ἐνθυ­μεῖσθε  πο­νη­ρά ἐν ταῖς καρδίαις ὑμῶν;» Γιατί κάνετε πονηρές σκέ­ψεις μέ­σα στήν καρδιά σας;
Ὁ Χριστός ἀπευθύνεται πρός τούς γραμματεῖς πού τό μόνο πού τούς ἐνδιαφέρει καί τό μόνο πού τούς ἀπασχολεῖ νά εἶναι συ­νεπεῖς καί νά φαίνονται τυπικοί σέ ὅσα εἶ­ναι ἐξωτερικά καί βλέπουν οἱ ἄνθρωποι, για­τί νομί­ζουν ὅτι αὐτά ἔχουν ση­μα­σία, καθώς ὅλα τά ὑπόλοιπα παραμέ­νουν ἄγνωστα.
Ὅμως οἱ γραμματεῖς σφάλ­λουν ὄχι μόνο γιατί ὁ Θεός «ἐτάζει καρ­δίας καί νεφρούς καί τά κρυφά τῶν ἀνθρώπων», καί δέν ὑπάρχει τί­ποτε στήν ψυχή καί τόν νοῦ τοῦ ἀνθρώπου, τό ὁποῖο νά παραμένει ἄγνωστο στόν Θεό, ἀλλά καί ἐπει­δή οἱ πονηροί λογισμοί πού ἔχουν στήν καρδιά τους ἀπο­τελοῦν τήν ἀρχή τῆς ἁμαρτίας, ἀπο­τελοῦν τό πρῶτο της στάδιο, καί γι᾽ αὐτό εἶ­ναι κατακριτέοι, ὅπως καί ἡ πρά­ξη τῆς ἁμαρτίας.
Αὐτό ἀκριβῶς θέλει νά διδά­ξει ὁ Χριστός, ἀποκαλύπτοντας μέ τήν ἐρώτησή του τούς πονηρούς λογι­σμούς τῶν γραμματέων. «Για­τί», τούς λέγει, «κά­νετε πονηρές σκέψεις μέσα στήν ψυχή σας;»
Καί γιά νά ἀπο­δεί­ξει ὅτι ὁ λογι­σμός τους γιά τή συγ­χώρηση τῶν ἁμαρτιῶν τοῦ πα­ρα­λυτικοῦ εἶναι πονηρός καί ὑστε­ρό­βουλος, προ­τρέ­πει τόν παραλυ­τι­κό νά σηκω­θεῖ καί νά πάει στό σπίτι του παίρ­νοντας μάλιστα μαζί του καί τό κρε­βάτι του, ἐπάνω στό ὁ­ποῖο τόν εἶχαν φέρει.
Ἡ ἐρώτηση ὅμως τοῦ Χριστοῦ «ἱνατί ἐνθυμεῖσθε πονηρά ἐν ταῖς καρδίαις ὑμῶν» δέν ἀπευθύνεται μόνο στούς γραμματεῖς τῆς ἐποχῆς του ἀλλά ἀπευθύνεται καί στόν ἄνθρωπο κάθε ἐποχῆς, καί στόν κάθε ἕνα ἀπό ἐμᾶς προσωπικά. Διότι δέν εἶ­ναι λίγες οἱ φορές, ἀδελφοί μου, κατά τίς ὁποῖες καί ἀπό τό δικό μας μυαλό καί ἀπό τή δική μας καρδιά περνοῦν λογισμοί πονηροί, περνοῦν σκέ­ψεις ἀμφι­βο­λίας καί ἀπιστίας, περ­­­νοῦν σκέ­ψεις κρίσεως καί κα­τα­κρίσεως, ἀκόμη καί ὅταν εὑρι­σκόμεθα μέσα στόν ναό, ἀκόμη καί ὅταν προ­σευ­χόμεθα. Καί μπορεῖ νά ἔχουμε τήν ἐντύπωση ὅτι εἴμεθα συνεπεῖς καί εὐλαβεῖς πιστοί, γιατί ἡ συμπερι­φορά μας εἶναι τυπικά σύμφωνη μέ τό εὐαγγέλιο, ὅμως στήν πραγ­ματικότητα ἐλεγχόμεθα ἀπό τούς λογισμούς μας καί ἁμαρ­τάνουμε ἐξαιτίας αὐτῶν, συχνά χωρίς νά τό συνειδητοποιοῦμε καί ἐμεῖς οἱ ἴδιοι.
Μπορεῖ παραδείγματος χάριν νά ἤρθαμε σήμερα ἐδῶ στόν ὡραῖο αὐτό βυζαντινό ναό πού πανηγυ­ρίζει τή μνήμη τοῦ ἁγίου μεγαλομάρ­τυ­ρος Προκοπίου, ἀλλά ἀντί νά ἔχου­με στόν νοῦ μας τό μέγα θαῦ­μα πού ἔζησε ὁ ἅγιος Προκόπιος, τήν ἐμφάνιση δηλαδή ἐνώπιόν του, καί ἐνῶ πήγαινε κα­τά δια­ταγή τοῦ αὐτο­κρά­τορος νά κατα­διώξει τούς χρι­στιανούς τῆς Ἀλε­ξανδρείας, τοῦ τιμίου Σταυροῦ πού συνοδευόταν ἀπό τή φωνή τοῦ Χριστοῦ ὁ ὁποῖος τοῦ ἔλεγε ὅτι ἦταν ὁ ἐσταυρωμένος Υἱός καί Λόγος τοῦ Θεοῦ, τόν ὁποῖο ἐκεῖνος ἐδίωκε, μετα­στρέ­φο­ντάς τον ἔτσι στή πίστη, ὅπως εἶχε κάνει πα­λαιότερα καί μέ τόν πρω­­το­κο­ρυφαῖο ἀπόστολο Παῦλο, ἤ ἀντί νά ἔχουμε στόν νοῦ μας τήν καρτερία μέ τήν ὁποία ὑπέ­μεινε ὁ ἅγιος Προκόπιος τό μαρ­τύ­ριο, στό ὁποῖο τόν παρέδωσε ἡ ἴδια του ἡ μητέρα, ἐμεῖς μπορεῖ νά ἀμφισβη­τοῦμε τήν ἀλή­θεια τῶν γεγονό­των ἤ ἀκόμη νά ἀμφι­βάλλουμε γιά τά θαύματα τά ὁποῖα ἐπιτελεῖ ὁ μεγαλομάρτυς ἅγι­ος, ἤ ἀντί νά ζητοῦμε τίς πρε­σβεῖες καί τή χάρη τοῦ ἁγίου καί νά προσευχόμεθα πρός αὐτόν, ἐμεῖς σκεφτό­με­θα ἄλλα πράγματα μέσα στόν ναό, κοσμικά, πράγ­­μα­τα πού μᾶς ἀπασχολοῦν στήν κα­θημερινότητά μας καί μᾶς ἐνδια­φέρουν, ἤ ἀκόμη χειρότερα ἀσχο­λού­μεθα μέ τό νά κρίνουμε καί νά κατακρίνουμε τούς ἀδελ­φούς μας ἤ καί σχεδιάζουμε πῶς θά τούς ἀντα­πο­­δώσουμε τήν ἀδικία ἤ τό κακό πού μᾶς ἔκαναν.
Γι᾽ αὐτό ἄς ἀκούσουμε, ἀδελφοί μου, καί ἐμεῖς τήν ἐρώτηση πού ἀπευθύνει σήμερα ὁ Χριστός πρός τούς γραμματεῖς, ὡς ἀφορμή γιά νά ἀγωνιζόμεθα καί νά προσπα­θοῦμε νά ἀποφεύγουμε τήν παγί­δα τῶν πονηρῶν λογι­σμῶν μέ τούς ὁποίους ὁ διάβολος μᾶς πα­ρα­σύρει στήν ἁμαρτία. Καί ἄς μι­μηθοῦμε τόν ἑορταζόμενο ἅγιο μεγαλομάρτυρα Προκόπιο, ὁ ὁποῖ­ος παραμερίζοντας κάθε λογι­σμό πού ἐπιδίωκε νά τόν παρασύρει, ὥστε νά ἀρνηθεῖ τήν πίστη στόν Χριστό καί νά μή στε­ρηθεῖ τή ζωή του, ἐκεῖνος παρέ­μεινε ἀμετακί­νη­τος στήν ἀγάπη τοῦ Χριστοῦ καί ἀπολαμβάνει τώρα τήν αἰώνιο ζωή καί τιμᾶ­ται καί στή γῆ καί στόν οὐρανό ἀπό τόν Θεό.
Τότε μόνο πράγματι, ἀδελφοί μου, θά τιμήσουμε αὐτόν τόν μεγάλο ἅγιο, τόν μεγαλομάρτυρα ἅγιο Προκόπιο, ἐάν προσπαθήσουμε νά ὠφεληθοῦμε μέσα ἀπό τή ζωή του. Διότι καί σέ μᾶς πολλές φορές παρουσιάζει ὁ Θεός εὐκαιρίες, τίς ὁποῖες δέν τίς ἁρπάζουμε γιά νά σώσουμε τόν ἑαυτό μας, ὅπως ἔκανε ὁ ἅγιος Προκόπιος, ὅπως ἔκανε ὁ ἀπόστολος Παῦλος. Ἴσως ἐπειδή βρεθήκαμε καί βαπτισθήκαμε νήπια καί ζοῦμε μέσα σέ αὐτή τήν ἐν Χριστῷ ζωή, δέν ἀξιοποιοῦμε τίς εὐκαιρίες πού ὁ Θεός μᾶς παρουσιάζει, γιά νά μπορέσουμε πράγματι νά βιώσουμε καί νά ζήσουμε κατά Θεόν, ὅπως ἔζησαν οἱ ἅγιοι. Τότε μόνο, ἐπαναλαμβάνω, ἡ τιμή μας καί ἡ ἀγάπη μας πρός τόν μεγάλο αὐτό ἅγιο θά εἶναι πραγματική καί θά μπορέσουμε καί ἐμεῖς νά δοῦμε προκοπή στήν ἐν Χριστῷ ζωή μας, ὅταν προσπαθήσουμε νά ζήσουμε, ὅπως ἔζησε ὁ ἅγιος Προκόπιος, ὅπως ἔζησε ὁ ἀπόστολος Παῦλος καί ὅλοι οἱ ἅγιοι τῆς Ἐκκλησίας μας. Ἀμήν.

ΓΙΑ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ ΚΑΝΤΕ ΚΛΙΚ ΕΔΩ