Ο Μητροπολίτης Ναυπάκτου για τον μακαριστό Μητροπολίτη Σεβαστιανό στο «Ενορία εν δράσει...» (video).

Ένας εκπληκτικός
Ιεροκήρυκας,
ένα πραγματικό αηδόνι
του άμβωνος,
δυναμικός και εκρηκτικός,
αλλά συγχρόνως
και πνευματικός.


Αφιερωμένο στο πρόσωπο, τη ζωή και τη δράση του Μακαριστού Μητροπολίτου Δρυινουπόλεως, Πωγωνιανής και Κονίτσης κυρού Σεβαστιανού ήταν η εκδήλωση που πραγματοποιήθηκε την Κυριακή 1 Νοεμβρίου, στο Πνευματικό Κέντρο του Ιερού Ναού Ευαγγελίστριας Πειραιώς, στο πλαίσιο του Προγράμματος «Ενορία εν δράσει…».


Με κεντρικό ομιλητή τον Σεβασμιώτατο Μητροπολίτη Ναυπάκτου και Αγίου Βλασσίου κ. Ιερόθεο, στην εκδήλωση προβλήθηκε video από τη ζωή και τη δράση του μακαριστού Ιεράρχου, το οποίο επιμελήθηκε η Συντονιστική Φοιτητική Ένωση Βορειοηπειρωτικού Αγώνα (ΣΦΕΒΑ).

Την εκδήλωση οργάνωσε ο Σύνδεσμος Επιστημόνων Πειραιώς και συντόνισε ο Πρόεδρός της Παναγιώτης Χαρατζόπουλος, Φυσικός Msc, Med, ο οποίος στην εισαγωγική του τοποθέτηση αναφέρθηκε στην πολυδιάστατη εκκλησιαστική διακονία, αλλά και τη γνήσια εθνική και πατριωτική δράση του μακαριστού Ιεράρχου. Τόνισε πως «οι πύρινοι λόγοι του, η αγάπη του για τους χειμαζόμενους Βορειοηπειρώτες αδελφούς μας, η παρρησία του, η εμμονή του στις Ελληνορθόδοξες αξίες και τα ιδανικά, ο ασκητικός του βίος, αλλά και η λιτή, μεστή όμως νοήματος και Ορθοδόξου πνευματικότητος διαθήκη του, άφησαν ανεξίτηλα τα σημάδια στη μνήμη και στις καρδιές όχι μόνον εκείνων που τον γνώρισαν και συμπορεύτηκαν μαζί του σε κοινούς αγώνες, αλλά και στο μεγάλο πλήθος εκείνων που ναι μεν δεν είχαν την ευλογία αυτή, μάθαιναν όμως με διάφορους τρόπους και από ποικίλες πηγές πληροφόρησης για το έργο της κορυφαίας αυτής Εκκλησιαστικής και Εθνικής προσωπικότητας».

Αναφερόμενος στην δράση του Μακαριστού Μητροπολίτου, υπογράμμισε πως εικοσιένα χρόνια μετά την κοίμηση του «η ζωή, οι δράσεις και οι παραινέσεις του, αποτελούν πυξίδα και για τη δική μας ζωή και για τη δική μας αντίδραση σε καιρούς κρίσης και κρίσιμων αποφάσεων».
Στη συνέχεια το λόγο έλαβε ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Ναυπάκτου και Αγίου Βλασσίου κ.Ιερόθεος.
«Ήταν ο Πνευματικός Πατέρας μου στα παιδικά, νεανικά και φοιτητικά μου χρόνια, θα έλεγα ότι είναι ο Πνευματικός της καρδιάς μου, τον οποίο είχα πρότυπο στη ζωή μου και τον θαύμαζα για την γλυκύτητά του, την σοβαρότητά του, την ιεροπρέπειά του και τα πολλά χαρίσματά του με τα οποία τον προίκισε ο Θεός», είπε αρχικά ο Σεβασμιώτατος, προσθέτοντας πως «ήταν το πρότυπο του καλού Κληρικού και Ποιμένος στην ζωή μου».

Ο κ.Ιερόθεος χαρακτήρισε τον Μακαριστό Μητροπολίτη Σεβαστιανό ως «την μεγάλη, εκρηκτική, αλλά και συγχρόνως ησυχαστική προσωπικότητα» και μοιράστηκε με όλους προσωπικές του εμπειρίες.
«Τον θυμάμαι όταν ήλθε ως διάκονος», ανέφερε ο Μητροπολίτης Ναυπάκτου, που «ενέπνεε όλους τους παρευρισκομένους, και σε αυτό τον βοηθούσε πολύ το παράστημά του, τα ωραία χαρακτηριστικά του προσώπου του, η θαυμάσια φωνή του, το εκπληκτικό ψάλσιμό του, η ευπρέπειά του, η πνευματικότητά του και το ρητορικό χάρισμά του. Ο Θεός συγκέντρωσε επάνω του τα πιο εκπληκτικά χαρίσματα».
Υπογράμμισε πως «πέρα από την όλη ιεροπρέπειά του είχε και προσευχητικό νου, εσωτερική κατάνυξη, έκφραση της αγαπώσης καρδίας του και κατά την διάρκεια της Θείας Λειτουργίας ήταν σοβαρός, νουνεχής, προσεκτικός, ήταν μια χερουβική προσευχητική ύπαρξη, που δεν ανεχόταν συζητήσεις και ανάρμοστες συμπεριφορές».

Επισημαίνοντας πως «ήταν και ένας εκπληκτικός Ιεροκήρυκας, ένα πραγματικό αηδόνι του άμβωνος, δυναμικός και εκρηκτικός, αλλά συγχρόνως και πνευματικός», τόνισε πως «η παρουσία του στους Ναούς ήταν αντικείμενο σχολιασμού, ακόμη και στα καφενεία. ‘‘Το είπε ο Σεβαστιανός’’ έλεγαν. Όταν περπατούσε στον δρόμο τον πρόσεχαν όλοι με σεβασμό και τιμή, και οι άνθρωποι που κάθονταν στα καφενεία σηκώνονταν και τον χαιρετούσαν».

«Ως Πνευματικός Πατέρας συνδύαζε την αρχοντική αγάπη με το φιλότιμο, την τρυφερότητα με την αρρενωπότητα, το ολιγόλογο με την ειλικρίνεια, το ενδιαφέρον του για όλους  με τον σεβασμό της ελευθερίας του καθενός, την αριστοκρατικότητα με την απλότητα. Ήταν ένας Πνευματικός Πατέρας με σοβαρότητα γνώμης και πληθωρική αρρενωπή αγάπη», είπε σε άλλο σημείο της ομιλίας του ο κ.Ιερόθεος, προσθέτοντας παράλληλα ότι «ήταν πάντα χαρούμενος, γελαστός, με έναν λόγο ένας πνευματικός ηγέτης».

Αναφερόμενος στο γεγονός της Επισκοπικής του εκλογής είπε: «Έμαθα ότι, ενώ ήταν στα Ιωάννινα, αφιερωμένος στο ποιμαντικό του έργο, πληροφορήθηκε για την εκλογή του σε Μητροπολίτη, χωρίς να το αναμένει και αισθάνθηκε βαθύτατη θλίψη, ήταν δε αποφασισμένος να μη δεχθεί την εκλογή του. Παρακαλούσε για πολλή ώρα τον τότε Αρχιεπίσκοπο Αθηνών και Πάσης Ελλάδος Ιερώνυμο με δάκρυα στα μάτια, γονατισμένος στα πόδια του να ανακληθεί αυτή η απόφαση, εξεδήλωσε την επιθυμία του να μην αποδεχθεί την εκλογή του. Επειδή ο Αρχιεπίσκοπος δεν δέχθηκε την παράκλησή του, έγινε η χειροτονία του σε Επίσκοπο μέσα σε βαθύτατη θλίψη του και ο χειροτονητήριος λόγος του ήταν λιτός, σύντομος, δωρικός και κατ’ εξοχήν πατερικός, που έδειχνε έναν άνθρωπο που δεν είχε ποτέ στον νου του αυτήν την ώρα, δεν είχε σκεφθεί ποτέ την εκλογή του σε Μητροπολίτη, έδειχνε έναν άνθρωπο που δεν ήθελε αυτήν την εκκλησιαστική τιμή, αλλά τον είλκυε περισσότερο η θέση του Ιεροκήρυκα». Και συμπλήρωσε: «Αυτή η στάση του δεν έδειχνε έλλειψη σεβασμού στην Χάρη της Αρχιεροσύνης, αλλά φανέρωνε ότι ήταν κάτι ξαφνικό και δεν το είχε ποτέ στον νου του, δεν το σκεπτόταν, και δεν το επιθυμούσε… Ο π.Σεβαστιανός ήταν ένας αληθινός Επίσκοπος που θυσιαζόταν στην επισκοπική του διακονία».

Στη συνέχεια ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Ναυπάκτου και Αγίου Βλασσίου κ.Ιερόθεος χαρακτήρισε τον Μακαριστό Μητροπολίτη Σεβαστιανό έντονα πατριώτη και αληθινό Χριστιανό. «Άκουγε για το δράμα των Ορθοδόξων Χριστιανών Ελλήνων που βρίσκονταν στην Βόρειο Ήπειρο και πληγωνόταν η καρδιά του», είπε χαρακτηριστικά, προσθέτοντας: «Δεν μπορούσε να αντέξει αυτό το μαρτύριο που περνούσαν ‘‘οι αδελφοί μας’’, όπως έλεγε. Έχυσε αίμα για την υπόθεση αυτή. Περιόδευε όλη την Ελλάδα και τον κόσμο για να μιλήσει για τον σεβασμό προς τα ανθρώπινα δικαιώματα των αδελφών μας Βορειοηπειρωτών, για το άνοιγμα των Εκκλησιών και την άσκηση με ελευθερία των θρησκευτικών τους καθηκόντων».

«Πατριώτης είναι αυτός που αγαπά την Πατρίδα του στην οποία γεννήθηκε, η οποία στην συνέχεια δηλώνει και την γη των Πατέρων, των προγόνων του. Η Πατρίδα για τον μακαριστό Ιεράρχη δεν ήταν απλώς ένας γεωγραφικός χώρος, αλλά ο χώρος στον οποίο έζησαν οι Πατέρες του, και αυτοί δεν είναι οι αρχαίοι φιλόσοφοι, αλλά οι Πατέρες της Εκκλησίας, οι Άγιοι Μάρτυρες και οι Όσιοι ασκητές», υπογράμμισε με έμφαση σε άλλο σημείο ο κ.Ιερόθεος, τονίζοντας πως «πατριωτισμός γι’ αυτόν ήταν η αγάπη για την Πατρίδα και την Ορθοδοξία, την λεγόμενη Ρωμιοσύνη. Μέσα από αυτήν την Θεολογία του πατριωτισμού πρέπει να ερμηνεύσουμε την αγάπη του Σεβαστιανού για την Βόρειο Ήπειρο. Δεν άντεχε να βλέπει τους αδελφούς του Ορθοδόξους Έλληνες να στενάζουν στην σκλαβιά, να μη μπορούν να Εκκλησιαστούν, να Προσευχηθούν δημοσία, να Κοινωνήσουν των Αχράντων Μυστηρίων, να γιορτάζουν το Πάσχα και τα Χριστούγεννα και όλες τις μεγάλες εορτές». «Αυτή η αγάπη του Μητροπολίτου Σεβαστιανού για την Πατρίδα του κυριαρχούσε μέσα στην καρδιά του», επεσήμανε. 

Ο Μητροπολίτης Ναυπάκτου αναφέρθηκε και στην γνωριμία του μακαριστού Μητροπολίτου Δρυινουπόλεως, Πωγωνιανής και Κονίτσης με τον γέροντα Εφραίμ Κατουνακιώτη, μεταφέροντας μερικά αποσπάσματα από μία συνομιλία τους, η οποία «θυμίζει συζητήσεις Αγίων Επισκόπων με Αγίους ερημίτες», όπως χαρακτηριστικά είπε.

Ολοκληρώνοντας ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Ναυπάκτου και Αγίου Βλασσίου κ.Ιερόθεος ανέφερε: «Ο Μητροπολίτης Δρυινουπόλεως Σεβαστιανός αγαπούσε μια άλλη Πατρίδα, την αληθινή γενέτειρά του, από την οποία προήλθε ο Αδάμ και η Εύα, και επιθυμούσε την επαναφορά του στον Παράδεισο». «Έτσι, ο μακαριστός Σεβαστιανός δεν ήταν απλώς ένας αγωνιστής Ιεράρχης, ένας καλός Κληρικός, αλλά ένας άγιος Επίσκοπος, ένας λαμπρός Ιεράρχης μέσα στο πνευματικό στερέωμα της Εκκλησίας». «Ο Μητροπολίτης Σεβαστιανός ήταν ένας μεγάλος εκκλησιαστικός και εθνικός ηγέτης, με όλη την σημασία της λέξεως, αλλά και με έντονο πνευματικό βάθος, ήταν ένας επίγειος άγγελος, ένα πνευματικό αστέρι, ένας Κληρικός που αγαπούσε την Εκκλησία, την Ορθοδοξία, και την Πατρίδα του, αλλά συγχρόνως ήταν ουρανοπολίτης και νοσταλγούσε την ουράνια πατρίδα».