Ιερά Μητρόπολις Νέας Σμύρνης – Νέα Σμύρνης, η εορτή της Αγίας Φωτεινής.

ἡ με­γά­λη πα­νή­γυ­ρή μας

Ὅ­πως κά­θε χρό­νο, ἔ­τσι κι ἐ­φέ­τος ἡ Μη­τρό­πο­λή μας καί ἡ πό­λη τῆς Νέ­ας Σμύρ­νης ἑ­όρ­τα­σε τή μνή­μη τῆς πο­λι­ού­χου καί προ­στά­τι­δός μας Με­γα­λο­μάρ­τυ­ρος καί ἰ­σα­πο­στό­λου ἁ­γί­ας Φω­τει­νῆς, τήν Ε’ Κυ­ρια­κή ἀ­πό τοῦ Πά­σχα, τήν Κυ­ρια­κή τῆς Σα­μα­ρεί­τι­δος, ὅ­πως ὀ­νο­μά­ζε­ται, γιά φέ­τος 22 Μα­ΐ­ου.

Στή μνή­μη τῆς Με­γα­λο­μάρ­τυ­ρος τοῦ Χρι­στοῦ μας ἦ­ταν ἀ­φι­ε­ρω­μέ­νος ὁ πε­ρί­φη­μος Μη­τρο­πο­λι­τι­κός Να­ός τῆς ἀ­λη­σμό­νη­της Σμύρ­νης μας. Καί πρός τι­μήν τῆς ἁ­γί­ας Φω­τει­νῆς με­τά την Κα­τα­στρο­φή οἱ ξε­ρι­ζω­μέ­νοι Σμυρ­νιοί ἔ­χτι­σαν τόν πρῶ­το να­ό τους στήν πε­ρι­ο­χή τῆς Ἀτ­τι­κῆς ὅ­που ἐγ­κα­τα­στά­θη­καν καί πού ὀ­νό­μα­σαν Νέ­α Σμύρ­νη. Ὁ με­γα­λό­πρε­πος Να­ός εἶ­ναι ὁ Μη­τρο­πο­λι­τι­κός Να­ός τῆς πό­λε­ως ἀ­πό τό 1974, τό ἔ­τος πού ἱ­δρύ­θη­κε ἡ Μη­τρό­πο­λή μας.

Προ­σκε­κλη­μέ­νοι Ἱ­ε­ράρ­χες τοῦ Σε­βα­σμ. Ποιμενάρχου μας στήν ἐ­φε­τι­νή πα­νή­γυ­ρη ἦ­ταν οἱ Σε­βα­σμ. Μη­τρο­πο­λί­τες Κα­στο­ρί­ας κ. Σε­ρα­φείμ καί Χαλ­κί­δος κ. Χρυ­σό­στο­μος, μέ­λη τῆς Ἱ­ε­ρᾶς Συ­νό­δου γιά τήν ἐ­φε­τι­νή συ­νο­δι­κή πε­ρί­ο­δο μα­ζί μέ τόν Σε­βα­σμ. Μη­τρο­πο­λί­τη μας.
Στόν Με­γά­λο Ἑ­σπε­ρι­νό χο­ρο­στά­τη­σε καί κή­ρυ­ξε τόν θεῖ­ο λό­γο ὁ Σε­βα­σμ. Χαλ­κί­δος, ἐ­νῶ τήν ἑ­πο­μέ­νη, στή θεί­α Λει­τουρ­γί­α, προ­ε­ξῆρ­χε καί ὁ­μί­λη­σε ὁ Σε­βα­σμ. Κα­στο­ρί­ας.
Τήν Κυ­ρια­κή τό ἀ­πό­γευ­μα ἐ­ψά­λη ὁ με­θέ­ορ­τος Ἑ­σπε­ρι­νός καί ἀ­κο­λού­θη­σε ἡ κα­θι­ε­ρω­μέ­νη με­γα­λο­πρε­πής λι­τα­νεί­α τῆς ἱ­ε­ρῆς εἰ­κό­νας τῆς Ἁ­γί­ας Φω­τει­νῆς. Ἡ συμ­με­το­χή τοῦ πι­στοῦ λα­οῦ τό­σο ἀ­πό τή Νέ­α Σμύρ­νη ὅ­σο καί ἀ­πό τούς γει­το­νι­κούς δή­μους ἦ­ταν κι ἐ­φέ­τος ἐν­τυ­πω­σια­κή καί στίς τρεῖς ἑ­όρ­τι­ες συ­νά­ξεις.
Στήν κεν­τρι­κή πλα­τεί­α τῆς πό­λε­ώς μας ἀ­να­πέμ­φθη­κε δέ­η­ση καί ὁ Σε­βα­σμ. Μη­τρο­πο­λί­της μας ἀ­πηύ­θυ­νε τήν ἀ­κό­λου­θη ἑ­όρ­τια προσ­λα­λιά:

«Ἡ­μέ­ρα εὐ­φρό­συ­νη καί ξε­χω­ρι­στή γιά τήν πό­λη καί τήν το­πι­κή μας Ἐκ­κλη­σί­α, ἀ­γα­πη­τοί μου ἀ­δελ­φοί, ἡ ση­με­ρι­νή. Ἡ πα­νή­γυ­ρη τῆς προ­στά­τι­δος καί πο­λι­ού­χου μας Με­γα­λο­μάρ­τυ­ρος τοῦ Χρι­στοῦ ἁ­γί­ας Φω­τει­νῆς. Μιά ἑ­ορ­τή πού γί­νε­ται ἀ­κό­μη λαμ­πρό­τε­ρη, κα­θώς συμ­πί­πτει μέ τήν εὐ­λο­γη­μέ­νη πα­σχά­λια πε­ρί­ο­δο· κα­θώς συ­νο­δεύ­ε­ται μέ τό φῶς καί τίς μο­σχο­βο­λι­ές τῆς ἄ­νοι­ξης.
Ἱ­ε­ρουρ­γή­σα­με τό πρω­ί τό μέ­γα μυ­στή­ριο τῆς θεί­ας Εὐ­χα­ρι­στί­ας. Καί λι­τα­νεύ­ου­με αὐ­τή τήν ὥ­ρα τήν ἱ­ε­ρή εἰ­κό­να τῆς ἁ­γί­ας Φω­τει­νῆς ἐ­πι­κα­λού­με­νοι τίς πρε­σβεῖ­ες της πρός τόν ἀ­να­στάν­τα Κύ­ριο, τόν λυ­τρω­τή μας Ἰ­η­σοῦ Χρι­στό.
Ἡ ἐ­φε­τι­νή ἑ­ορ­τή τῆς ἁ­γί­ας Φω­τει­νῆς βρί­σκει τήν πα­τρί­δα μας σέ πο­λύ δύ­σκο­λη θέ­ση· στή δί­νη μιᾶς πρω­το­φα­νοῦς κρί­σε­ως, πού ὅ­μοι­ά της δέν ἀν­τι­με­τώ­πι­σε ἐ­δῶ καί μι­σόν αἰ­ώ­να. Κρί­ση οἰ­κο­νο­μι­κή, πού στό βά­θος της ὅ­μως εἶ­ναι πνευ­μα­τι­κή κρί­ση. Κρί­ση ἤ­θους. Κρί­ση ἀ­ξι­ῶν. Κρί­ση νο­ή­μα­τος ζω­ῆς. Καί ἡ κα­τά­στα­ση αὐ­τή προ­κά­λε­σε καί συ­νε­χί­ζει νά προ­κα­λεῖ τόν δι­ε­θνῆ δι­α­συρ­μό τῆς χώ­ρας καί τοῦ ἑλ­λη­νι­κοῦ ὀ­νό­μα­τός μας.
Γιά τήν ἀν­τι­με­τώ­πι­ση αὐ­τῆς τῆς κρί­σε­ως τί ἄ­ρα­γε ἔ­χει νά μᾶς προ­τεί­νει ἡ Με­γα­λο­μάρ­τυς καί πο­λι­οῦ­χος μας ἁ­γί­α Φω­τει­νή;
* Νά ἐ­πι­στρέ­ψου­με, ἀ­δελ­φοί μου, στόν Χρι­στό μας, τόν ζῶν­τα καί ἀ­λη­θι­νό Θε­ό. Νά ἐ­πι­στρέ­ψου­με ὅ­σοι Τόν ξε­χά­σα­με· ὅ­σοι Τόν ἐγ­κα­τα­λεί­ψα­με· ὅ­σοι χλευ­ά­ζου­με τήν πί­στη σ᾽ Αὐ­τόν· ὅ­σοι προ­κλη­τι­κά βλα­στη­μοῦ­με τό ὄ­νο­μά Του.
* Νά θυ­μη­θοῦ­με καί πά­λι τό Εὐ­αγ­γέ­λιό Του καί νά ἀ­κο­λου­θή­σου­με τίς ἐν­το­λές Του. Νά ζή­σου­με τήν εὐ­λο­γη­μέ­νη χρι­στι­α­νι­κή ζω­ή στήν ὁ­ποί­α μᾶς κα­λεῖ.
* Νά ὁ­μο­νο­ή­σου­με καί νά μήν τρω­γό­μα­στε με­τα­ξύ μας. Νά δι­δα­χτοῦ­με ἀ­πό τήν ἱ­στο­ρί­α ὅ­τι ἡ δι­χό­νια, τά πο­λι­τι­κά πά­θη, ὁ κομ­μα­τι­κός φα­να­τι­σμός και οἱ δι­χα­σμοί ζη­μί­ω­σαν τόν τό­πο· ἔ­βλα­ψαν τό γέ­νος.
* Νά ἐρ­γα­στοῦ­με πε­ρισ­σό­τε­ρο. Μέ ἐν­θου­σια­σμό. Μέ φι­λο­τι­μί­α. Μέ ἐν­τι­μό­τη­τα. Νά ἐρ­γα­στοῦ­με ὄ­χι μό­νο γιά τό ἀ­το­μι­κό μας συμ­φέ­ρον, ἀλ­λά καί γιά τό κοι­νό κα­λό καί γιά τήν προ­κο­πή τοῦ τό­που. Καί νά μά­θου­με, ἐ­πι­τέ­λους, νά λει­τουρ­γοῦ­με ὡς πο­λί­τες σέ πλαί­σια νο­μι­μό­τη­τας καί ὄ­χι ἀ­νο­μί­ας.
* Τέ­λος, ὅ­σοι εὐ­θύ­νον­ται· ὅ­σοι ἔ­φε­ραν τόν τό­πο σ᾽ αὐ­τό τό κα­τάν­τη­μα νά ἀ­να­λά­βουν τίς εὐ­θύ­νες τους καί νά πλη­ρώ­σουν! Γιά νά ἱ­κα­νο­ποι­η­θεῖ τό αἴ­σθη­μα τῆς δι­και­ο­σύ­νης. Γιά νά πα­ρα­δειγ­μα­τί­σου­με τά παι­διά μας. Τούς το ὀ­φεί­λου­με.

Χρι­στός ἀ­νέ­στη!
Μα­κά­ρι ν᾽ ἀ­να­στη­θεῖ καί ἡ πα­τρί­δα μας.»