Ἀγαπητοί μου Χριστιανοί,
Ἡ γλυκύτης τῆς Ἁγίας Νυκτός τῶν Χριστουγέννων περιβάλλει καί πάλιν τόν κόσμον. Καί ἐν μέσῳ τῶν ἀνθρωπίνων δυσκολιῶν καί θλίψεων, τῶν παθῶν καί τῆς ἀπογοητεύσεως, προβάλλει, μέ τήν ἰδίαν ὡς καί ἂλλοτε γοητείαν, πραγματικόν καί σύγχρονον, σήμερον ὅσον καί ἐπί Καίσαρος Αὐγούστου, τό μυστήριον τῆς ἐνανθρωπίσεως τοῦ Ἀνάρχου Θεοῦ.
Ὑπό τήν σιωπήν καί τήν εἰρήνην τῆς ἱερᾶς ταύτης Νυκτός, " Ἲησοῦς Χριστός"
ὁ "χθές καί σήμερον ὁ αὐτός" εἰσέρχεται εἰς τό δρᾶμα τῆς ἱστορίας, ὡς "μεγάλης βουλῆς ἄγγελος, θαυμαστός σύμβουλος, Θεός ἰσχυρός, ἐξουσιαστής, ἄρχων εἰρήνης, πατήρ τοῦ μέλλοντος αἰῶνος" καί λύων τήν περιπλοκήν τῆς ἁμαρτίας, δίδει διέξοδον εἰς τήν ἀπορίαν τῆς ζωῆς, προορισμόν εἰς τήν ἀνθρωπίνην περιπέτειαν.
Ἰδού, διατί ὁ Ἂγγελος Κυρίου «εὐαγγελίζεται χαράν μεγάλην» εἰς τούς ποιμένας τῆς Βηθλεέμ καί πλῆθος ἄλλων ἀγγέλων δοξολογοῦσι τόν Θεόν λέγοντες˙ « Δόξα ἐν ὑψίστοις Θεῷ καί ἐπί γῆς εἰρήνη ἐν ἀνθρώποις εὐδοκία». Διότι « ἐτέχθη ἡμῖν σήμερον Σωτήρ, ὅς ἐστίν Χριστός Κύριος». Διότι τό βρέφος, τό ὁποῖον, ἀναπεσόν εἰς τήν φάτνην « ἐκοιμήθη ὡς λέων καί ὡς σκύμνος λέοντος» εἶναι ὁ Ἐμμανουήλ, ἢτοι «μεθÙ ἡμῶν ὁ Θεός».
«ΜεθÙ ἡμῶν ὁ Θεός », λοιπόν ἀδελφοί καί τέκνα ἐν Κυρίῳ ἀγαπητά.
Αὐτό εἶναι τό αἲσιον μήνυμα τῶν Χριστουγέννων πρός τόν κόσμον. Καί ἐάν πρός στιγμήν ἡ ἀνθρωπότης, ἓκαστος ἐξ ἡμῶν, ὡς πρόσωπα, σταθῶμεν εἰς στάσιν περισυλλογῆς, ἀκροάσεως καί προσδοκίας , θά ἀνακαλύψωμεν εἰς τό κέντρον τῆς ζωῆς, εἰς τό βάθος τῆς ὑπάρξεώς μας, τήν παρουσίαν τοῦ Θεοῦ.
Ὁ Θεός εἶναι παρών εἰς τήν ζωήν μας. Ἐξαρτᾶται ἀπό ἡμᾶς ἐάν θά αἰσθανθῶ-μεν κυριαρχοῦσαν εἰς τήν ζωήν μας τήν Θείαν Παρουσίαν καί τήν εἰρήνην καί τήν χαράν, τήν δύναμιν καί τήν παρηγορίαν τάς ὁποίας μᾶς χαρίζει. Ἐάν ἐπιμένω-μεν εἰς τήν ἁμαρτίαν, ἐάν κέντρον τῶν σκέψεων καί τῶν ἐπιδιώξεών μας εἶναι ὁ ἑαυτός μας, ἐάν ἀντί τοῦ θείου θελήματος ἀναζητῶμεν τήν ἱκανοποίησιν τοῦ ἰδικοῦ μας, τότε, καίτοι «μεθÙ ἡμῶν ὁ Θεός», ἡμεῖς δέν εἲμεθα μετά τοῦ Θεοῦ.
«Ἀλλά ἰδού νῦν καιρός εὐπρόσδεκτος, ἰδού νῦν ἡμέρα σωτηρίας». «Ἡ νύξ προέκοψεν ἡ δέ ἡμέρα ἢγγικεν» καί ἢδη οἱ ποιμένες πορεύονται εἰς Βηθλεέμ. Ἂς τούς ἀκολουθήσωμεν, λοιπόν.
Ἁπλοῖ, ταπεινοί καί καθαροί τῇ καρδίᾳ, ὡς ἐκεῖνοι, ἂς λάβωμεν θέσιν μαζί των, παρά τήν φάτνην. Ἐδῶ ἂς ἀποθέσωμεν πᾶν ὃ,τι καί τήν καρδίαν μας βαρύνει καί ἀπό τοῦ Θεοῦ μᾶς χωρίζει, εἲτε ἁμαρτία εἶναι τοῦτο, εἲτε ράκος νομιζομένης ἀξίας καί ἀρετῆς. « Ὡς μηδέν ἒχοντες» ἂς πλησιάσωμεν τόν Σωτῆρα. Ἂς ἀφιερώ-σωμεν εἰς Αὐτόν ἑαυτούς καί ἂς ἀναθέσωμεν τά προβλήματα καί τάς θλίψεις μας καί λαμβάνοντες τήν σωτήριον Χάριν Του, ἂς ἐπιστρέψωμεν ἓκαστος εἰς τά ἲδια «ὡς τά πάντα κατέχοντες» διότι «μεθÙ ἡμῶν ὁ Θεός».
Τό χαρμόσυνον τοῦτο μήνυμα, εὐαγγελιζόμεθα καί ἡμεῖς σήμερον εἰς Ὑμᾶς, ἐπί τῇ μεγάλῃ καί ἁγία ἑορτῇ τῆς τοῦ Χριστοῦ Γεννήσεως, καί δεήσεις καί ἱκεσίαν ἀναφέρομεν ἀπό τοῦ ἁγίου θυσιαστηρίου ὑπέρ πάντων ὑμῶν, τῶν ἐγγύς καί τῶν μακράν, καί τόν σταυρόν τῆς εὐλογίας ἐπί πάντας ἐκτείνοντες, ἐπικαλού-μεθα ἐφÙ ὑμᾶς τούς οἲκους καί τά καλά ἒργα τῶν χειρῶν ὑμῶν πλουσίαν τήν Χάριν τοῦ ἐν Σπηλαίῳ Τεχθέντος καί ἐν Βηθλεέμ Νηπιάσαντος Θεοῦ.
Μετά πατρικῶν εὐχῶν
Ὁ Μητροπολίτης
† Ὁ Διδυμοτείχου, Ὀρεστιάδος καί Σουφλίου Δ α μ α σ κ η ν ό ς
από : Ιερά Μητρόπολις Διδυμοτείχου, Ὀρεστιάδος και Σουφλίου
Αναρτήσεις
