Ὁ Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Παραμυθίας, Φιλιατῶν, Γηρομερίου καί Πάργας κ.κ. Τίτος (κατά κόσμον Σωτήριος) Παπανάκος, ἐγεννήθη τὸ 1931 στὸν Πειραιά. Ἐσπούδασεν εἰς τὴν Θεολογικὴν Σχολὴν τοῦ Πανεπιστημίου Ἀθηνῶν ἀπ' ὅπου ἀπεφοίτησε τὸ 1964. Ἐχειροτονήθη Διάκονος καὶ Πρεσβύτερος τὸ 1966. Ὑπηρέτησεν ὡς Ἱεροκῆρυξ τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Κεφαλληνίας.
Μητροπολίτης Παραμυθίας, Φιλιατῶν, Γηρομερίου καὶ Πάργας ἐχειροτονήθη εἰς τάς 17 Ἰουλίου 1974.
Ἀμέσως μετὰ τὴν ἐγκατάστασή του στὴν ἕδρα του ὁ Σεβασμιώτατος ἐπεδόθη μὲ ζῆλο στὰ ποιμαντορικά του καθήκοντα. Κύριο μέλημα του ἦταν ἡ σωστὴ καθοδήγηση τοῦ ποιμνίου ποὺ τοῦ ἐμπιστεύθηκε ἡ Ἐκκλησία. Ὑπῆρξαν βεβαίως πολλὲς δυσκολίες, ποὺ ξεπεράστηκαν χάρη στὴν ἀγάπη καὶ τὴν συμπαράσταση τοῦ ἁπλοῦ λαοῦ ποὺ ἀπὸ τὴν πρώτη στιγμὴ τὸν ἀναγνώρισε ὡς ποιμένα καὶ ἐπίσκοπό του.
Ἀπὸ τὶς πρῶτες του μέριμνες ἦταν ἡ χειροτονία νέων κληρικῶν μὲ ἦθος καὶ εὐσέβεια, ἔτσι ὥστε νὰ ὑπάρχουν ἀρωγοὶ στὸ μετέπειτα ποιμαντικό του ἔργο. Μὲ αὐτὸν τὸν τρόπο καλύφθηκαν καὶ τὰ διάφορα ἐφημεριακὰ κενὰ τῆς Μητροπόλεως, μὲ ἀποτέλεσμα κάθε χωριὸ νὰ ἀποκτήσει τὸν Ἱερέα του. Ὁ ἴδιος, ἄριστος ἐξομολόγος καὶ πνευματικὸς πατέρας, μερίμνησε ἰδιαιτέρως γιὰ τὴν πνευματικὴ καθοδήγηση τοῦ ποιμνίου του, καθιστώντας ἔμπειρους πνευματικοὺς - ἐξομολόγους, οἱ ὁποῖοι περιοδεύουν ὁλόκληρη τὴν Μητροπολιτικὴ περιφέρεια πρὸς καθαρισμὸ τῶν ψυχῶν καὶ προετοιμασία τῶν πιστῶν γιὰ τὶς μεγάλες ἑορτὲς τοῦ ἔτους.
Ἔχοντας ἔμφυτο τὸ χάρισμα τῆς εὐγλωττίας καὶ εὐφράδιας, ὁ Σεβασμιώτατος, ἀνεδείχθη ἐκκλησιαστικὸς ρήτορας πρώτου μεγέθους. Οἱ λόγοι του φέρουν τὴν σφραγίδα τῆς βαθείας του πίστεως καὶ εἶναι «ἅλατοι ἠρτυμένοι», μεστοὶ νοημάτων καὶ ἀκούγονται εὐχάριστα ἀπὸ τὸ πολυπληθὲς πάντοτε ἀκροατήριό του.
Αὐτὴ ἡ δίψα τοῦ ποιμνίου, γιὰ τὸν λόγο τοῦ Κυρίου, ἦταν ἡ αἰτία ποὺ ὀδήγησε τὸν Σεβασμιώτατο στὴν ἀπόφαση δημιουργίας ἑνὸς χριστιανικοῦ ραδιοφωνικοῦ σταθμοῦ ὁ ὁποῖος ὡς ἔργο θὰ εἶχε τὴν διάδοση τοῦ Εὐαγγελίου πρὸς ὠφέλεια καὶ καταρτισμὸ τῶν πιστῶν. Τὸ τόλμημα ἦταν τεράστιο καὶ πάμπολλα τὰ ἐμπόδια ποὺ ὑπῆρχαν, ὅμως αὐτά, μὲ τὴν βοήθεια τοῦ Θεοῦ ξεπεράστηκαν καὶ ἤδη ἀπὸ τὸ ἔτος 1994 ὁ «Ὀρθόδοξος Λόγος» λειτουργεῖ μὲ ἐπιτυχία.
Ἐπίσης ἐπὶ τῶν ἡμερῶν τοῦ Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου μας, οἱ ἐνορίες τῆς τοπικῆς μας ἐκκλησίας ἔχουν νὰ ἐπιδείξουν πλῆθος ἔργων καὶ δραστηριοτήτων, ὅπως τὴν κατασκευὴ πολλῶν νέων κεντρικῶν ναῶν καὶ παρεκκλησίων, τὴν ἀνακαίνιση, ἐξωραϊσμὸ καὶ ἁγιογράφιση παλαιοτέρων, τὴν δημιουργία πνευματικῶν κέντρων κ.τ.λ. Τὰ ἔργα αὐτὰ ἔγιναν, βεβαίως, χάριν τῆς σεπτῆς ἐντολῆς καὶ εὐλογίας τοῦ Ποιμενάρχου μας, ἀπόδειξη τοῦ ἐνδιαφέροντός του γιὰ τὴν σωστὴ λειτουργικὴ καὶ ἐνοριακὴ ζωὴ τῶν χριστιανῶν.
Ἰδιαίτερη μνεία πρέπει νὰ γίνει γιὰ τὸ ἐνδιαφέρον τοῦ Σεβασμιωτάτου γιὰ τὴν ἀναστήλωση καὶ ἐπάνδρωση τῶν Ἱερῶν καὶ ἱστορικῶν Μονῶν τῆς Μητροπόλεώς μας. Συγκεκριμένα, σήμερα λειτουργοῦν ἐπανδρωμένες καὶ ἀναστηλωμένες ἡ Ἱερὰ Μονὴ Παγανιῶν, ἡ Ἱερὰ Μονὴ Γηρομερίου, ἡ Ἱερὰ Μονὴ Ραγίου καὶ ἡ Ἱερὰ Μονὴ Ἁγίας Παρασκευῆς Πούντας, ἐκ βάθρων ἐνακαινισμένη καὶ πλήρως ἐξωραϊσμένη ὅπου καὶ ἐγκαταβιοῖ γυναικεία ἀδελφότητα. Ὑπὸ τὴν προσωπικὴ πνευματικὴ καθοδήγηση τοῦ Σεβασμιωτάτου, οἱ μοναχοὶ καὶ οἱ μοναχὲς συντελοῦν στὴν πνευματικὴ ἄνοδο τῆς περιοχῆς μας, καθὼς ο
οἱ Ἱερὲς Μονὲς ἔχουν καταστεῖ πνευματικοὶ λειμῶνες καὶ εὐλογημένα καταφύγια τῶν χριστιανῶν.
Ἀσφαλῶς, σταθμὸς τῆς ποιμαντορίας του, ὑπῆρξε τὸ γεγονὸς τῆς μεταφορᾶς, μέσω τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου, τμήματος τοῦ ἱεροῦ λειψάνου τοῦ Ἁγίου Δονάτου ἐπισκόπου Εὐροίας τοῦ θαυματουργοῦ καὶ πολιούχου τῆς Μητροπόλεώς μας, ἀπὸ τὸν Ἱερὸ Ναὸ τῆς Παναγίας στὸ Μουράνο τῆς Βενετίας, στὶς 28 Σεπτεμβρίου 2000. Ἡ πράξη αὐτή, καρπὸς τῶν ἐνεργειῶν τοῦ Μητροπολίτου μας, ἔτυχε εὐμενεστάτης ἀποδοχῆς ἀπὸ τὸν φιλόχριστο Θεσπρωτικὸ λαό, ὁ ὁποῖος μὲ τὴν παρουσία του λάμπρυνε τὶς ἐκδηλώσεις τιμῆς πρὸς τὸν λαοφιλῆ Ἅγιο Δονάτο.
Ταῦτα πάντα παρετέθησαν ὄχι πρὸς ἔπαινο καὶ εὐχαριστία, διότι ὅ,τι ἐπετεύχθη εἶναι «Θεοῦ τὸ δῶρον» καὶ «Αὐτὸς ποιεῖ τὰ ἔργα». Ὁ Σεβασμιώτατος πράττει ἁπλῶς τὸ καθῆκον του, ἀναλισκόμενος στὴν ἐκπλήρωση τῆς Ἱερᾶς ἀποστολῆς του, ἡ ὁποία καὶ εὐπρόσδεκτος εἶναι καὶ ἐκτιμᾶται δεόντως ἀπὸ ὅλους τούς καλοπροαίρετους ἀνθρώπους. Ἐντολὴ ἄλλωστε τοῦ Κυρίου εἶναι, νὰ βλέπουν οἱ ἄνθρωποι τὰ καλὰ ἠμῶν ἔργα πρὸς δόξαν τοῦ οὐρανίου Πατρός.
Δὲν θὰ εἶναι ὑπερβολὴ ἂν εἰπωθεῖ, ὅτι ἡ παρουσία τοῦ Σεβασμιωτάτου στὸν χῶρο τῆς ἀκριτικῆς μας περιοχῆς, ὑπάρχει τῷ ὄντι εὐλογία Θεοῦ, εὔνοια τῆς Θείας Χάριτος πρὸς ἕνα κατ' ἐξοχὴν πονεμένο, ἐργατικὸ καὶ φιλόχριστο λαό, ὅπως εἶναι ὁ λαὸς τῆς Μητροπόλεως αὐτῆς, ὁ ὁποῖος στὸ πρόσωπο τοῦ Σεβασμιωτάτου ἐγνώρισε τὸν Ποιμένα τὸν καλόν, τὸν μειλίχιον καὶ πρᾶον, τὸν φιλάνθρωπον καὶ καλοκάγαθον.
Ἐμεῖς, ὡς πνευματικὰ τέκνα τοῦ Ποιμενάρχου μας, συγχαίρουμε εἰλικρινῶς τὸν Σεβασμιώτατον Μητροπολίτην μας κ.κ. Τίτον ἐπὶ τῇ λαμπρᾷ Ἀρχιερατεία αὐτοῦ καὶ εὐχόμεθα ταπεινῶς, ὅπως ὁ Φιλάνθρωπος Κύριος μηκύνει τὶς ἡμέρες τῆς θεαρέστου ζωῆς αὐτοῦ καὶ κρατύνει αὐτόν, ἐπ' ἀγαθῶ τῆς Ἁγίας μας Ἐκκλησίας καὶ εἰς δόξαν τοῦ ὀνόματος τοῦ Χριστοῦ.
Τίτου, τοῦ Σεβασμιωτάτου καὶ θεοπροβλήτου Μητροπολίτου, τῆς Ἁγιωτάτης Μητροπόλεως Παραμυθίας, Φιλιατῶν, Γηρομερίου καὶ Πάργας, ὑπερτίμου καὶ ἐξάρχου πάσης Θεσπρωτίας, ἡμῶν δὲ Πατρὸς καὶ Ποιμενάρχου, πολλὰ τὰ ἔτη !
Αναρτήσεις
