Η Τρίτη Κυριακή από την Ανάσταση είναι αφιερωμένη στην τιμή και την ιερή μνήμη των Μυροφόρων γυναικών, του Ιωσήφ από την Αριμαθαία και του Νικοδήμου του ευσχήμονος βουλευτού, νυκτερινού μαθητή του Κυρίου, μαρτύρων της Αναστάσεως του Κυρίου
Τα πρόσωπα των Αγίων αυτών μαρτύρων αποκαλύπτουν την ουσία και τη δύναμη της πίστεως τον οντολογικό δεσμό και την κοινωνία ανάμεσα στον Θεό και τον άνθρωπο.
Η πίστη είναι καρπός του Αγίου Πνεύματος, είναι η ενδημία και παρουσία του πιστεύοντος στο θεό και του Θεού μέσα σ’ αυτόν που πιστεύει, είναι αποτέλεσμα της συνέργιας ανθρώπου και Θεού. Διά της πίστεως αναγεννηθήκαμε και διά της πίστεως ενωθήκαμε με το Χριστό.
Μόνο μ’ αυτή την πίστη του Χριστού μας μπορούμε να αντέχουμε και να δίδουμε τη μαρτυρία του Κυρίου, να μάθουμε τι είναι η Χάρη του Θεού, να μη φοβόμαστε, να γνωρίζουμε πόσο υπεύθυνη είναι η ζωή μας ως χριστιανών και να σηκώνουμε το Σταυρό του Δεσπότου Χριστού.
Και σήμερα η Εκκλησία αναγγέλλει στον κόσμο την ύπαρξη του ζώντος Θεού και την ελπίδα της ελεύσεως της Βασιλείας του Θεού στην ιστορία. Ο Θεός είναι Θεός ελέους και φιλανθρωπίας, συγχώρησης και στοργής. Από τέλεια αγάπη για τον άνθρωπο, ο ίδιος θεός καταλύει το σκότος του άδη για να φωτισθεί το κάλλος του προσώπου και να φανερωθεί η ωραιότητα του κόσμου.
Ο Θεός δεν ζητά τίποτα άλλο παρά μόνο εμπιστοσύνη και ανταπόκριση στο κάλεσμά Του. Αυτό που σώζει τον άνθρωπο είναι η κίνηση αυτοπροσφοράς και αυτοπαραδόσεως στα χέρια του Θεού. Τότε ο άνθρωπος, αφού έχει νικήσει τον φόβο, γίνεται με πνευματική ανδρεία, μάρτυς της Αναστάσεως του Χριστού.
Γράφει ο Ιερός Χρυσόστομος: «Πρώτα ο Άγγελος απαλλάσσει τις Μυροφόρες από τον φόβο και έπειτα ομιλεί περί αναστάσεως….. Αφού τις απάλλαξε από τον φόβο και με τα λόγια και την εμφάνισή του…, πρόσθεσε λέγων γνωρίζω ότι ζητείται τον Ιησούν τον Εσταυρωμένο». Και δεν ντρέπεται να Τον αποκαλεί Εσταυρωμένο, διότι αυτό ήταν η απαρχή των αγαθών. «Ανέστη!» Και εκείνες εξήλθαν από το μνήμα με χαρά και φόβο, διότι είδαν καταπληκτικό και παράδοξο πράγμα, κενό τον τάφο, όπου προηγουμένως Τον είχαν δει να ενταφιάζεται».
Η κρίση της εποχής μας δεν είναι παρά μόνο πρόκληση να εμβαθύνουμε στο μυστήριο της ζωής του Χριστού, «του γνώναι Αυτόν και την δύναμιν της αναστάσεως Αυτού και την κοινωνίαν των παθημάτων Αυτού» (Φιλ. 3,10 ). Να γίνουμε κι εμείς μυροφόροι. Γιατί μυροφόροι δεν είναι μόνο οι γυναίκες εκείνες που πήγαν στον Τάφο του Χριστού με μύρα, αλλά είναι όλη η ανθρώπινη φύση μετά την Ανάσταση του Κυρίου και ιδιαιτέρως όσοι ζουν μυστηριακά μέσα στην Εκκλησία.
Προς όλους ευαγγελιζόμαστε το μήνυμα της Αναστάσεως, την ισχυρή παράκλησή μας, επαναλαμβάνοντας τους λόγους του Αναστάντος Κυρίου προς τις Μυροφόρες: «Χαίρετε. Ειρήνη υμίν.» Χριστός Ανέστη.
Ιερεύς π. Ευτύχιος Πετράκης
* H αγιογραφία είναι : "Το χαίρε των Μυροφόρων" ,
έργο Μιχαήλ Δαμασκηνού, 16ος αιώνας. (Άγιος Μηνάς Ηρακλείου)
Ιωσήφ ο από Αριμαθαίας
Ο Ιωσήφ της Αριμαθείας ή Ιωσήφ ο από Αριμαθαίας ήταν μέλος του Μεγάλου Συνεδρίου της Ιερουσαλήμ, πλούσιος και μυστικός μαθητής του Ιησού, που φέρεται να αντιτάχθηκε στη καταδίκη του και ο οποίος, σύμφωνα με το κατά Ματθαίον Ευαγγέλιο (27:57-60), μετά τον θάνατο του Ιησού ζήτησε από τον Πόντιο Πιλάτο την άδεια να αποκαθηλώσει το νεκρό σώμα του Ιησού από τον Σταυρό, προκειμένου να το προετοιμάσει για τον ενταφιασμό (κηδέψει) στον παραχωρούμενο, από τον ίδιο τον Ιωσήφ, λαξευτό τάφο, πιθανώς οικογενειακό. Πράγματι η άδεια αυτή του παραχωρήθηκε και με βοηθό του τον (ελληνοφανή) Νικόδημο"το Άχραντον Σώμα σινδόνι καθαρά ειλήσας και αρώμασι εν μνήματι καινώ κηδεύσας απέθετο", έως την ανάστασή Του. Ο Ιωσήφ αναφέρεται και από τους τέσσερις Ευαγγελιστές[1], αλλά επί της ουσίας τίποτα περαιτέρω δε γνωστοποιείται για τις μεταγενέστερες δραστηριότητές του.
Αναρτήσεις
