Το Ευαγγέλιο της Κυριακής (Λουκ. 17, 12)

Ο Ιησούς και οι δέκα λεπροί

Ένα θαύμα, αγαπητοί, ένα θαύμα βλέπουμε στο Ευαγγέλιο της ΙΒ' Κυριακής του Λουκά. Βλέπουμε ένα θαύμα, πούνε συγχρόνως και μία διδασκαλία. Είναι το θαύμα της θεραπείας των 10 λεπρών. Αλλά προς αυτούς τους 10 λεπρούς παραβάλλονται όλοι οι άνθρωποι. Πραγματικά λεπροί εκείνοι οι 10 δυστυχισμένοι άνθρωποι. Συμβολικά λεπροί όλοι οι άνθρωποι, ή μάλλον ψυχικά λεπροί. Λεπροί με λέπρα χειρότερη απ’ τη λέπρα τη σωματική, που είχαν οι άνδρες του Ευαγγελίου και όλοι οι χανσενικοί όλων των εποχών.
Οι δέκα λεπροί κι ο Χριστός είναι τα πρόσωπα του θαύματος. Ας δούμε τη στάση των 10 λεπρών μπροστά στο Χριστό! Ποια ήταν αυτή η στάση; Δεν ήταν μία η στάση. Τέσσερις στάσεις βλέπουμε ν’ αλλάζουν οι λεπροί. Αλλά κι όλοι οι άνθρωποι μπροστά στο Χριστό παίρνουν, πρέπει να παίρνουν, αυτές τις στάσεις των 10 λεπρών. Ας δούμε αυτές τις τέσσερις στάσεις, όπως φωτογραφίζονται μέσα στο Ευαγγέλιο.

1. Συναίσθηση 2. Κραυγή ικεσίας 3. Υπακοή 4. Ευγνωμοσύνη

Κάποτε ο Κύριός μας περνούσε ανάμεσα από τη Σαμάρεια και τη Γαλιλαία. Έξω από τα σύνορα αυτών των περιοχών, πεταμένοι από τους υγιείς, ζούσαν από κοινού δέκα λεπροί, από τους οποίους ο ένας ήτανε Σαμαρείτης. Αν και οι Ιουδαίοι δεν επικοινωνούσαν με τους Σαμαρείτες, εν τούτοις, η λέπρα τους είχε ενώσει. Πέρα από τις διάφορες κοινωνικές διακρίσεις, είναι κάτι που ενώνει όλους τους ανθρώπους, και αυτό είναι η αμαρτία. Μπροστά στο Θεό δεν υπάρχουν πλούσιοι και φτωχοί, μορφωμένοι και αμόρφωτοι, ευγενείς και λαϊκοί, μα αμαρτωλοί, που έχουν ανάγκη σωτηρίας. Σαν είδαν, λοιπόν, οι λεπροί αυτοί τον Ιησού να περνάει από τα σύνορά τους, χωρίς να πλησιάσουν, από απόσταση φώναξαν: Ιησού επιστάτα, ελέησον ημάς. Η μια και μεγάλη ανάγκη που έχουν άτομα, οικογένειες και έθνη, και η γη μας ολόκληρη, είναι το έλεος του Θεού. Για να αποκτήσεις αυτό το έλεος του Θεού, είναι ανάγκη να φωνάξεις σαν τη Χαναναία, σαν τον τυφλό, σαν το ληστή στο Σταυρό. Όσο και να νιώθεις την κατάντια σου και να λυπάσαι γι' αυτήν, δεν θα κερδίσεις τίποτα, αν δεν πέσεις στα γόνατα, και δε ζητήσεις με ζωντανή φωνή το έλεος του Θεού. Υπάγετε και δείξατε εαυτούς εις τους ιερείς. Έτσι τους απάντησε ο Κύριος και πιο παράξενη εντολή δεν μπορούσε να γίνει. Και όμως αυτοί, με πίστη στα λόγια του Κυρίου, ξεκινήσανε να πάνε να δείξουνε τον εαυτό τους στους ιερείς και να πάρουνε το πιστοποιητικό της αποθεραπείας και ελευθεροκοινωνίας σύμφωνα με το Νόμο. Μα όταν ξεκίνησαν και ενώ ακόμα πορεύονταν, εξακολουθούσαν να είναι λεπροί. Πιο πετυχημένο παράδειγμα πίστης δεν μπορούσε να γίνει. Στο δρόμο όμως, στην πορεία της πίστης τους, πραγματοποιήθηκε ο καθαρισμός. Και κάθε άνθρωπος, που με πίστη στις επαγγελίες του Κυρίου πορεύεται, θα δει στη ζωή του τα μεγαλεία του Θεού. Μόλις είδαν τον καθαρισμό τους, ο ένας, αντί να συνεχίσει το δρόμο μαζί τους, γύρισε πίσω, να ευχαριστήσει τον Σωτήρα του, και έπεσε στα γόνατα και Τον προσκύνησε. Τότε ο Ιησούς του είπε: Οι δε εννέα πού είναι; Από τους δέκα, ο ένας μονάχα γύρισε, και αυτός ήτανε ο Σαμαρείτης. Μα το παράπονο του Κυρίου μας για την αγνωμοσύνη των άλλων, είναι τόσο φανερό μέσα στα λόγια Του αυτά. Κάθε πιστό παιδί, που δοκίμασε τη λυτρωτική δύναμη του Κυρίου στη ζωή του και καθαρίστηκε από την πνευματική λέπρα, την αμαρτία, πρέπει να ευχαριστεί τον Κύριο για το θαύμα αυτό στη ζωή του. Ο Θεός σου καθάρισε τις αμαρτίες, για να αποκτήσεις κοινωνία μαζί Του. Ναι, σε θέλει κοντά Του, γιατί σε αγαπά.