Κυριακή της Σταυροπροσκυνήσεως στη Βέροια. Χειροτονία Διακόνου (φωτο).

Την Κυριακή της Σταυροπροσκυνήσεως ο σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Βεροίας, Ναούσης και Καμπανίας κ. Παντελεήμων λειτούργησε και κήρυξε το θείο λόγο στον μητροπολιτικό ιερό Ναό των Αγίων Αποστόλων Πέτρου και Παύλου Βεροίας.

Κατά τη διάρκεια της θείας Λειτουργίας ο σεβασμιώτατος τέλεσε την εις Διάκονον χειροτονία του εντιμωτάτου κ. Ιωάννη Κιουλέ.

Η ομιλία του σεβασμιωτάτου.

«Εἴ τις θέλει ὀπίσω μου ἀκολου­θεῖν, ἀπαρνησάσθω ἑαυτόν καί ἀ­ρά­τω τόν σταυρόν αὐτοῦ καί ἀκο­λουθείτω μοι».

Κυριακή τρίτη τῶν Νηστειῶν σή­με­ρα, ἀδελφοί μου, καί οἱ θεο­φό­ροι πατέρες ὅρισαν νά ὑψώνεται στούς ἱερούς μας ναούς ὁ Σταυρός τοῦ Κυρίου μας εἰς προσκύνηση τῶν πιστῶν.

Ὅρισαν νά ὑψώνεται, ὥστε τά ἀγωνιζόμενα μέλη τῆς Ἐκκλησίας νά ἀντλοῦν δύναμη ἀπό τή θυσία τοῦ Χριστοῦ καί νά συνεχίζουν τόν δικό τους πνευματικό ἀγώνα.

Ὅρισαν νά ὑψώνεται, ὥστε ὅσοι κατά τή διάρκεια τῶν προ­­ηγου­μένων ἑβδομάδων ἔπε­σαν θύματα τοῦ πονηροῦ ὄφεως καί αἰσθάν­θη­καν τό δῆγμα του, μέ τή μορφή τοῦ λογισμοῦ, τοῦ πά­θους ἤ τῆς ἁμαρτίας νά τούς πληγώνει τή ψυχή καί νά τούς τραυματίζει, νά στραφοῦν πρός αὐτόν, ὅπως οἱ Ἰσραηλίτες πρός τόν χάλκινο ὄφι, καί νά θεραπευθοῦν.

Ὅρισαν νά ὑψώνεται ὁ Σταυρός τοῦ Χριστοῦ, ὥστε νά ὑπενθυμίζει σέ ὅλους μας ὅτι ὁ σκοπός τῆς Ἁγί­ας Μεγάλης Τεσσαρακοστῆς εἶναι νά συσταυρωθοῦμε μέ τόν Χριστό καί νά «νεκρωθῶμεν δι᾽ αὐτόν, ταῖς τοῦ βίου ἡδοναῖς, ἵνα καί συ­ζή­σω­μεν αὐτῷ».

Ὅρισαν νά ὑψώνεται ὁ Σταυρός τοῦ Χριστοῦ, γιά νά μᾶς ὑπομι­μνή­σει ὅτι δέν ὑπάρχει ἄλλος τρόπος νά εἴμαστε ἀληθινοί μαθητές του, παρά μόνο ὁ τρόπος σταυρικῆς του πορείας.

Καί αὐτόν ἀκριβῶς τόν τρόπο πε­ρι­γράφει μέ τούς λόγους πού ἀκού­σαμε, ἀδελφοί μου, στό σημε­ρι­­νό εὐαγγελικό ἀνάγνωσμα.

«Εἴ τις θέλει ὀπίσω μου ἀκολου­θεῖν, ἀπαρνησάσθω ἑαυτόν καί ἀ­ρά­τω τόν σταυρόν αὐτοῦ καί ἀκο­λουθείτω μοι».

Πρώτη προϋπόθεση γιά νά ἀκο­λου­θήσει κανείς τόν Χριστό εἶναι νά ἀπαρνηθεῖ τόν ἑαυτό του. Καί ἡ ἀπάρνηση τοῦ ἑαυτοῦ μας εἶναι εἶναι σταύρωση καί νέκρωση τῶν παθῶν, τῶν ἀδυναμιῶν, τῶν ἐπι­θυ­μιῶν. Εἶναι σταύρωση καί νέ­κρω­ση τοῦ παλαιοῦ ἀνθρώπου. Εἶ­ναι σταύρωση καί νέκρωση τοῦ ἰδίου θελήματος. Καί πῶς θά μπο­ροῦσε νά εἶναι διαφορετικά, ἐφό­σον καί ἡ σταύρωση τοῦ Χρι­στοῦ εἶναι ἀπάρνηση τοῦ ἑαυτοῦ του, εἶναι ἔστω καί στιγμιαία ἐγκα­τά­λειψη ἀπό τόν Πατέρα του.

Δεύτερη προϋπόθεση εἶναι ἡ ἄρ­ση τοῦ προσωπικοῦ μας σταυροῦ. Δέν μᾶς ζητᾶ ὁ Χριστός νά σηκώ­σουμε τόν Σταυρό του, ἀλλά τόν σταυρό μας. Δέν εἶναι γιά ὅλους ἴδι­ος ὁ σταυ­ρός, ἀλλά δέν μπορεῖ κανείς νά ἀκολουθεῖ τόν Χριστό χωρίς νά ἔχει βρεῖ τόν σταυρό του καί χωρίς νά ἔχει ἀποφασίσει νά τόν σηκώσει.

Καί γιά νά μποροῦμε νά τόν ση­κώσουμε θά πρέπει νά ἔχουμε ἀπαλλαγεῖ ἀπό τό βάρος τοῦ ἑαυ­τοῦ μας. Γι᾽ αὐτό καί μᾶς ζη­τᾶ ὁ Χρι­στός ὡς πρῶτο νά ἀρνη­θοῦμε τόν ἑαυτό μας καί ὕστερα νά ση­κώσουμε τόν σταυρό μας· διότι δια­φορετικά θά ἦταν ἀδύ­να­το νά τόν σηκώσουμε.

Τρίτη προϋπόθεση εἶναι νά ἀκο­λου­θήσουμε τόν Χριστό. Ἴσως κά­ποιοι νο­μί­ζουν ὅτι πρόκειται ὄχι γιά μία τρί­­τη προϋπόθεση ἀλλά γιά μία πε­­­ριττή ἐπανάληψη. Ὅμως ἀπο­τε­λεῖ ὄντως μία σημαντική προ­­­ϋ­πό­θεση. Διότι ὑπάρχουν ἄν­θρω­­ποι πού ἀπαρνοῦνται τόν ἑαυ­τό τους, αἴρουν τόν σταυρό τους, ἀλ­λά στή συνέχεια βαδίζουν τόν δικό τους δρόμο καί δέν ἀκο­λου­θοῦν τόν Χρι­στό. Κι ἔτσι, ἐνῶ ἔχουν ἐκπλη­ρώ­­­σει τίς δύο προϋ­πο­θέσεις, χάνο­νται στόν δρόμο καί δέν κατορ­θώ­νουν νά φθά­σουν στό αἴσιο τέ­λος πού θά ἔφθα­ναν ἐάν ἀκο­λου­θοῦ­σαν τόν Χρι­στό, ἀπο­­τυγχάνοντας στήν προσπάθειά τους.

«Εἴ τις θέλει ὀπίσω μου ἀκολου­θεῖν, ἀπαρνησάσθω ἑαυτόν καί ἀ­ρά­τω τόν σταυρόν αὐτοῦ καί ἀκο­λουθείτω μοι».

Τήν πρόσ­κληση αὐτή πού ἀπευ­θύ­­­νει σήμερα, Κυριακή τῆς Σταυ­ρο­προσκυνήσεως ὁ Χριστός σέ ὅ­λους μας, ἀποφάσισες νά ἀκο­λου­θήσεις καί σύ.

Ἡ ἀπόφασή σου νά συγκατα­λε­χθεῖς στόν ἱερό κλῆρο ἀποδεικνύει ὅτι ἔχεις ἀποδεχθεῖ ἤδη τήν πρώ­τη προϋπόθεση, αὐτή δηλαδή τῆς ἀρνήσεως τοῦ ἑαυτοῦ σου. Διότι ὁ κληρικός ἀρνεῖται τόν ἑαυτό του, παύει νά λειτουργεῖ ὡς ἄτομο καί λει­τουργεῖ ὡς διάκονος τοῦ Χρι­στοῦ, ὡς ποιμένας τῶν λογικῶν του προβάτων.

Ἡ ἀπόφασή σου νά συγ­κα­τα­λε­χθεῖς στόν ἱερό κλῆρο ἀποδεικνύει ὅτι ἔχεις βρεῖ τόν προσωπικό σου σταυρό, γιατί ἡ ἱερωσύνη εἶναι σταυρός τόν ὁποῖο καλεῖται ὁ κλη­ρι­κός νά σηκώσει διά βίου.

Καί ἡ παρουσία σου σήμερα ἐνώ­πιον τοῦ ἱεροῦ θυσιαστηρίου, γιά νά λάβεις σέ λίγο διά τῶν χειρῶν τοῦ ἐπισκόπου τόν πρῶτο βαθμό τῆς ἱερωσύνης, τόν βαθμό τοῦ δια­κόνου, ἀποδεικνύει τή διάθεσή σου νά σηκώσεις αὐτόν τόν σταυ­ρό καί νά διακονήσεις τήν Ἐκ­κλη­σία τοῦ Χριστοῦ ἀπό μία ἄλλη, διαφορετική θέση, ἀπό αὐτήν ἀπό τήν ὁποία τή διακονοῦσες μέχρι σή­μερα.

Ἡ ἀπόφαση αὐτή εἶναι μεγάλη καί ση­μαντική, γνωρίζω ὅμως ὅτι τήν ἔλαβες μέ ἀπόλυτη συναί­σθη­ση τῆς εὐθύνης πού ἀναλαμβάνεις ἀλλά καί τῆς τιμῆς. Διότι ἡ ἱερω­σύνη ἀποτελεῖ τήν ὕψιστη τιμή τοῦ Θεοῦ πρός τόν ἄνθρωπο, ἐφό­σον τόν καθιστᾶ διά τῆς χάριτός του διάκονό του, ἀνώ­τερο τῶν ἀγ­γέ­λων του, οἰκο­νό­μο τῶν θείων του μυ­στη­ρίων.

Σέ λίγο θά λάβεις αὐτή τή χάρη καί θά ἀναλάβεις συγχρόνως να σηκώσεις τόν σταυρό τῆς ἱερω­σύ­νης. Στήν προσπάθειά σου αὐτή δέν εἶσαι καί δέν θά εἶσαι μόνος. Ἔχεις συγκυρηναίους σου τόν ἐπί­σκοπό σου καί τούς κληρικούς τῆς Ἱερᾶς μας Μητροπόλεως. Ἔ­χεις καί τήν οἰκογένειά σου καί ὅλους τούς κληρικούς καί λαϊκούς πού συμπροσεύχονται σήμερα στή χει­ροτονία σου καί θά σέ στη­ρί­ζουν πάντοτε μέ τίς προσευχές τους.

Γιά νά ἐπιτύχεις ὅμως στή νέα σου ζωή, στή νέα σου ἀποστολή, ὑπάρχει μία προϋπόθεση. Εἶναι ἡ τρίτη προϋπόθεση πού εἶπε σήμε­ρα σέ ὅλους μας ὁ Χριστός. Εἶναι τόν ἀκολουθήσεις. Νά μήν σκε­φθεῖς ποτέ ὅτι ἔγινες κληρικός καί μπορεῖς νά κάνεις ὅ,τι ἐσύ κρίνεις. Κληρικός γίνεσαι μέ τή χάρη τοῦ Θεοῦ. Καί γιά νά διατηρήσεις αὐτή τή χάρη πού θά λάβεις σέ λίγο, θά πρέπει νά ἀκολουθεῖς μέ πιστό­τη­τα τόν Χριστό. Θά πρέπει νά τόν ἀκο­λουθεῖς διά τῆς ὑπακοῆς σου ὄχι μόνο στό θέλημα καί στίς ἐν­το­λές σου ἀλλά καί στήν Ἐκ­κλη­σία καί τόν ἐπίσκοπό σου. Διότι ἔτσι μόνο θά μπορεῖς νά διακονεῖς εὐάρεστα στόν Θεό, ἔτσι μόνο θά μπορεῖς νά προάγεσαι πνευματικά καί νά ὠφελεῖσαι καί σύ καί νά οἰκοδομεῖς τούς ἀνθρώπους πού θά κληθεῖς νά διακονήσεις ὡς κλη­­ρικός, ὥστε νά ἀξιωθεῖς νά ἀκούσεις καί σύ τήν εὐκταία τοῦ Κυρίου φωνή: «εὖ, δοῦλε ἀγαθέ καί πιστέ, ἐπί ὀλίγα ἦς πιστός ἐπί πολλῶν σέ καταστήσω· εἴσελθε χαίρων εἰς τήν χαράν τοῦ Κυρίου σου».

Η εις πρεσβύτερον χειροτονία του π. Ιωάννη Κιουλέ θα γίνει την επόμενη Κυριακή στον ιερό Ναό Αγίου Αντωνίου Πολιούχου Βεροίας.