«Σήμερα, ἡ Ἁγία μας Ἐκκλησία παρουσιάζει σέ ὅλους μας δύο περιπτώσεις προσώπων μέ τήν προτροπή νά μιμηθοῦμε τή μετάνοια καί τήν ταπείνωση τοῦ Τελώνου καί νά ἀποστραφοῦμε τήν ὑψηγορία καί τόν ἐγωισμό τοῦ Φαρισαίου. Στήν ὡραία καί εὐλογημένη, λοιπόν, διαδρομή τοῦ Τριωδίου ὁ ἔλεγχος τοῦ ἑαυτοῦ μας καθίσταται ἀναγκαία προϋπόθεση. Ἀκολουθῶντας, λοιπόν, τά χνάρια τοῦ Τελώνου ἄς πορευθοῦμε μαζί του στόν δρόμο πρός τήν Ἀνάσταση…
»Τό πρῶτο πού ἀξίζει νά προσέξουμε στή διήγηση τοῦ Κυρίου πού ἀφορᾶ στόν Τελώνη, εἶναι ὅτι στέκεται μακριά ἀπό τό σύνολο τῶν πολλῶν. «Μακρόθεν ἑστώς» ὁ τελώνης ζητεῖ καί βιώνει τήν ἐλεύθερη αὐτοαπομόνωση γιά μία ἀληθινή αὐτογνωσία. Δέν τό κάνει ἐπειδή δέ θέλει τούς ἄλλους. Αὐτή ἡ ἀπομόνωση εἶναι ἡ προσπάθεια τοῦ ἀνθρώπου νά κάνει τήν αὐτοεξέτασή του καί τόν αὐτοέλεγχό του, χωρίς ἐμπόδια καί χωρίς τίς ἐπιδράσεις, πού μπορεῖ νά ἔχει ἡ παρουσία τῶν ἄλλων. Ἡ ἀπομόνωση ἀπό τούς ἀνθρώπους δέ σημαίνει ἀποστροφή πρός ἐκείνους. Σημαίνει ἀναζήτηση τῆς ἀπαραίτητης ἡσυχίας γιά περισυλλογή καί καθαρή μελέτη τῆς συνειδήσεως…
»Τό δεύτερο στοιχεῖο πού καθιστᾶ τόν Τελώνη ὁδηγό μας στήν πορεία τοῦ Τριωδίου εἶναι ἡ φράση: «οὐκ ἤθελεν οὐδέ τούς ὀφθαλμούς εἰς τόν οὐρανόν ἐπᾶραι». Ἔχει σκυμμένο τό κεφάλι μέσα στό στῆθος, ἐπειδή δέν τολμᾶ ἀπό τή συντριβή καί τήν ταπείνωση πού βιώνει νά σηκώσει τά μάτια του στόν Οὐρανό, σέ ἀντίθεση πρός τόν Φαρισαῖο. Ὁ πιστός πού ἐπιθυμεῖ νά ταξιδέψει στόν Οὐρανό κρατᾶ τό βλέμμα του καί τήν καρδιά του βαθιά μέσα στή γῆ καί φθάνει μέχρι τόν Ἅδη. Κοιτάζει χαμηλά γιά ν’ ἀνεβεῖ ψηλά. Εἶναι μία πρόσκληση γιά ὅλους μας νά ἀπογυμνώσουμε τήν ψυχή μας καί νά τήν ἐκθέσουμε στίς ἀκτίνες τῆς θείας ἀγάπης. Ὅσο τό θεῖο Φῶς φωτίζει τό σκοτάδι τῆς καρδιᾶς μας, τόσο διακρίνουμε ἐκεῖ τίς κηλίδες πού ἀμαυρώνουν τήν εἰκόνα τοῦ Θεοῦ μέσα μας. Ὅσο περισσότερο συνειδητοποιοῦμε τήν ἀγάπη τοῦ Κυρίου καί Δημιουργοῦ μας, τόσο πιό πολύ ὑποφέρουμε πού Τόν ἔχουμε πληγώσει. Ἀλλά αὐτή ἡ λύπη εἶναι ζωηφόρος, ἀντίθετα ἀπό αὐτή τῆς ἁμαρτίας πού εἶναι θανατηφόρος…
»Τό τρίτο στοιχεῖο πού κάνει τόν Τελώνη ἄξιο διδάσκαλο γιά τήν πνευματική μας πορεία εἶναι αὐτή ἡ ἴδια ἡ κραυγή τῆς προσευχῆς του: «ὁ Θεός, ἱλάσθητί μοι τῷ ἁμαρτωλῷ». Εἶναι μία κραυγή ἥσυχη καί ἐσωτερική, ἀθόρυβη ἀλλά ταυτόχρονα καί δυνατή, πάνω ἀπ’ ὅλα ὅμως εἰλικρινής καί αὐθεντική. Ἀρχίζει ἀπό τό κέντρο τῆς ἀνθρώπινης ὕπαρξης καί φθάνει στό Θεό, χωρίς ἐμπόδια καί βαρίδια. Ἔχει μέσα της τή δοξολογία, τήν ἱκεσία καί τή μετάνοια. Τήν διατρέχει ἡ ταπείνωση καί ἡ αὐτογνωσία. Εἶναι ἡ προσευχή ὅλων τῶν πιστῶν καί τῶν ἁγίων, πού τούς ἑνώνει μέ τό Θεό καί τούς σώζει».
Την Θεία Λειτουργία παρακολούθησαν, μεταξύ άλλων, ο πρότριτα αναλαβών την Διοίκηση της 3ης Ταξιαρχίας “Ρίμινι”, Ταξίαρχος Αθανάσιος Φωτεινόγλου, τον οποίο ο Σεβασμιώτατος παρουσίασε στο εκκλησίασμα ευχηθείς εις αυτόν τα δέοντα, ο αντιδήμαρχος Ορεστιάδος Μαργαρίτης Αστεριάδης, ο περιφερειακός σύμβουλος Στυλιανός Κατσογριδάκης και ο Πρόεδρος της τοπικής Κοινότητος Βασίλειος Τσακιρίδης.
Αναρτήσεις
