Την Κυριακή 23 Φεβρουαρἰου (της Απόκρεω), εορτή του Αγίου Πολυκάρπου Σμύρνης ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Βεροίας, Ναούσης και Καμπανίας κ. Παντελεήμων λειτούργησε και κήρυξε το θείο λόγο στον πανηγυρίζοντα Ιερό Ναό Αγίας Παρασκευής και Αγίου Πολυκάρπου Σμύρνης στην Πρασινάδα Ημαθίας.
Κατά τη διάρκεια της θείας λειτουργίας ο Σεβασμιώτατος τέλεσε την εις διάκονον χειροτονία του μοναχού Θεοκλήτου Καλλιπετρίτου.
Ομιλία Σεβασμιωτάτου
«Ἐπείνασα γάρ καί ἐδώκατέ μοι φαγεῖν, ἐδίψησα καί ἐποτίσατέ με, ξένος ἤμην καί συνηγάγετέ με, γυμνός καί περιεβάλετέ με».
Τήν ἡμέρα τῆς μελλούσης κρίσεως μνημονεύει σήμερα ἡ Ἐκκλησία μας, καί μέ τό εὐαγγελικό ἀνάγνωσμα μᾶς προετοιμάζει γιά ὅλα ὅσα θά συμβοῦν τήν ἡμέρα ἐκείνη. Καί παρότι τό μέλλον εἶναι ἄγνωστο καί ἄδηλο γιά ἐμᾶς τούς ἀνθρώπους καί κανείς δέν μπορεῖ νά ἰσχυριστεῖ ὅτι γνωρίζει τί θά συμβεῖ ἀκόμη καί τήν ἑπόμενη στιγμή, ἡ μέλλουσα κρίση εἶναι τό μόνο γεγονός πού εἴμεθα βέβαιοι ὅτι θά πραγματοποιηθεῖ, ἔστω καί ἄν δέν γνωρίζουμε πότε θά γίνει.
Ἡ βεβαιότητά μας πηγάζει ἀπό τόν λόγο τοῦ Κυρίου μας, ὁ ὁποῖος ἀναφέρεται σέ αὐτήν, παρότι λέγει ὅτι ὁ χρόνος κατά τόν ὁποῖο θά ἐπισυμβεῖ βρίσκεται στή διακριτική εὐχέρεια τοῦ Θεοῦ-Πατρός καί κανείς ἄλλος ἐκτός ἀπό αὐτόν δέν τόν γνωρίζει. Ἡ ἀγάπη ὅμως τοῦ Χριστοῦ πρός τόν ἄνθρωπο καί ἡ ἐπιθυμία του νά μᾶς προετοιμάσει γι᾽ αὐτήν τήν καθοριστική στιγμή γιά τό αἰώνιο μέλλον μας, ὥστε νά μήν βρεθοῦμε ἀπό τή λάθος πλευρά τοῦ θρόνου του, τόν ὁδηγεῖ νά μᾶς περιγράψει τά βασικά στοιχεῖα αὐτῆς τῆς κρίσεως καί κυρίως νά μᾶς περιγράψει τό κριτήριο βάσει τοῦ ὁποίου θά διαχωρισθοῦν οἱ ἄνθρωποι σέ ἀγαθούς καί πονηρούς.
Ὁ Χριστός εἶχε διδάξει ἐπανειλημμένα τή σημασία τῆς ἀγάπης πρός τούς ἀνθρώπους, ἀφενός ἐξηγώντας μέ τήν παραβολή τοῦ καλοῦ Σαμαρείτoυ τήν ἔννοια τοῦ πλησίον καί τοῦ χρέους μας πρός αὐτόν, καί ἀφετέρου τονίζοντας ὅτι ἡ ἐντολή τῆς ἀγάπης πρός τούς ἀνθρώπους εἶναι μαζί μέ τήν ἐντολή τῆς ἀγάπης πρός τόν Θεό οἱ δύο ἐντολές ἀπό τίς ὁποῖες «ὅλος ὁ νόμος καί οἱ προφῆται κρέμανται».
Τώρα ὅμως κάνει ἀκόμη περισσότερο σαφές τό περιεχόμενο καί τή σημασία τῆς ἐφαρμογῆς τῆς ἀγάπης, ἀναφερόμενος σέ συγκεκριμένους τρόπους μέ τούς ὁποίους μπορεῖ καί πρέπει νά τήν ἀσκήσει καί νά τήν ἐκφράσει ὁ ἄνθρωπος, ὅπως ἀκριβῶς τήν ζητᾶ ὁ Θεός. «Ἐπείνασα γάρ καί ἐδώκατέ μοι φαγεῖν, ἐδίψησα καί ἐποτίσατέ με, ξένος ἤμην καί συνηγάγετέ με, γυμνός καί περιεβάλετέ με», μᾶς λέγει.
Καί δέν τά ζητᾶ γιά τόν ἑαυτό του, δέν περιμένει νά βροῦμε τόν ἴδιο τόν Χριστό γιά νά τοῦ προσφέρουμε ὅλα αὐτά, ἀλλά θεωρεῖ ὅτι τά προσφέρουμε στόν ἴδιο, ὅταν τά προσφέρουμε στούς ἐλαχίστους ἀδελφούς του, σέ ὅλους δηλαδή ἐκείνους πού ἔχουν ἀνάγκη.
Καί γιά νά μήν ὑπάρχει καμία ἀμφιβολία γιά τήν ἐπιτέλεση τοῦ ἔργου τῆς ἀγάπης πρός τόν πλησίον, ὁ Χριστός μᾶς δείχνει τήν πρακτική ἐφαρμογή τῆς ἐντολῆς τῆς ἀγάπης πρός τόν πλησίον μέ τήν Ἐκκλησία του. Διότι αὐτό ἀκριβῶς κάνει ἡ Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ στόν κόσμο. Ἐφαρμόζει τήν ἐντολή τῆς ἀγάπης πρός τόν πλησίον, τόσο σέ ὑλικό ὅσο καί σέ πνευματικό ἐπίπεδο, δίδοντας μας μέ τό ἔργο της ἁπτό παράδειγμα ἀγάπης πρός τόν ἄνθρωπο.
Ἡ Ἐκκλησία μας δέν προσφέρει μόνο φαγητό, νερό ἤ προστασία σέ ὅσους πεινοῦν, διψοῦν ἤ εἶναι ξένοι καί ἐγκαταλελειμένοι. Δέν ἐπισκέπτεται μόνο ὅσους εἶναι ἄρρωστοι ἤ βρίσκονται στή φυλακή γιά κάποιο ἀδίκημα. Προσφέρει τό Σῶμα καί τό Αἷμα τοῦ Χριστοῦ σέ κάθε ἄνθρωπο πού ἀναζητᾶ τροφή «εἰς ζωήν αἰώνιον». Προσφέρει προστασία σέ ὅσους αἰσθάνονται ξένοι, γιατί ἡ ἁμαρτία τούς ἔχει στερήσει τήν ἐπαφή μέ τόν Θεό, καί γυμνοί γιατί ἡ παρακοή τῶν ἐντολῶν του τούς ἔχει στερήσει «τήν στολή τήν πρώτη» καί αἰσθάνονται καί αὐτοί γυμνοί σάν τούς πρωτοπλάστους. Ἐπισκέπτεται ἀκόμη καί παρηγορεῖ μέ τόν λόγο της καί θεραπεύει μέ τά ἱερά μυστήριά της ὅσους ἀσθενοῦν ψυχικά, ἀλλά καί ὅσους εἶναι δέσμιοι τῶν παθῶν καί τῶν ἀδυναμιῶν τους. Καί ὅλα αὐτά τά κάνει ὄχι μόνο γιά νά δώσει σέ ὅλους μας ὑπόδειγμα ἀγάπης ἀλλά καί γιά νά μᾶς ὁδηγήσει στή σωτηρία.
Σέ αὐτό τό ἔργο τῆς ἀγάπης σέ ἀξιώνει ὁ Θεός νά ἐνταχθεῖς καί σύ σήμερα, λαμβάνοντας τόν πρῶτο βαθμό τῆς ἱερωσύνης, τόν βαθμό τοῦ διακόνου. Διακονία ἀγάπης εἶναι ἡ ἀποστολή σου στήν Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ, ἀγάπης πρός τόν ἄνθρωπο ἀλλά καί πρός τόν Θεό. Διότι ὅλα ὅσα κάνουμε μέσα στήν Ἐκκλησία, καί οἱ ἱερές Ἀκολουθίες καί ἡ θεία Λειτουργία καί τό ποιμαντικό ἔργο, εἶναι διακονία ἀγάπης πρός τόν ἄνθρωπο, πού ἐκπηγάζει ἀπό τήν ἀγάπη μας πρός τόν Θεό.
Δέν νοεῖται εἰλικρινής ἀγάπη πρός τόν Θεό, χωρίς ἀγάπη πρός τόν συνάνθρωπο, ὅπως δέν νοεῖται καί γνήσια ἀγάπη πρός τόν συνάνθρωπο χωρίς ἀγάπη πρός τόν Θεό. Καλλιεργώντας τήν ἀγάπη σου πρός τόν Θεό, θά αὐξάνει καί ἡ ἀγάπη σου πρός τούς ἀνθρώπους, καί προσφέροντας τήν ἀγάπη σου πρός τούς ἀνθρώπους, θά αὐξάνει καί ἡ ἀγάπη σου πρός τόν Θεό.
Καί οἱ δύο ὅμως αὐτές ἀγάπες θά πρέπει νά ἁγιάζονται μέ τόν προσωπικό σου ἀγώνα, μέ τήν ταπείνωση καί τήν ὑπακοή στήν Ἐκκλησία καί τόν Ἐπίσκοπό σου, μέ τήν καθαρότητα τῆς ζωῆς σου καί τήν προσπάθειά σου νά διακονεῖς τόν Θεό ἀμέμπτως, ὥστε νά διαφυλάσσεις τή χάρη τοῦ Θεοῦ, τήν ὁποία θά λάβεις σέ λίγο καί ἡ ὁποία θά σέ καταστήσει διάκονο τῶν μυστηρίων τοῦ Θεοῦ.
Εὔχομαι πατρικά νά φανεῖς ἄξιος τῆς κλήσεως καί τῆς τιμῆς πού σέ ἀξιώνει σήμερα ὁ Θεός καί ἡ Ἐκκλησία, μιμούμενος τό παράδειγμα τῆς ἀμέμπτου ζωῆς καί διακονίας τοῦ ἑορταζομένου σήμερα ἁγίου ἱερομάρτυρος Πολυκάρπου, ἐπισκόπου Σμύρνης, καί μέ τίς εὐχές καί τή συμπαράσταση καί τή δική μου καί τοῦ πνευματικοῦ σου πατρός, τῶν συμπροσευχομένων πατέρων καί τῶν λοιπῶν κληρικῶν τῆς Ἱερᾶς μας Μητροπόλεως, νά διακονήσεις εὐόρκως τό ἱερό θυσιαστήριο καί νά ἀκούσεις κατά τήν ἡμέρα τῆς κρίσεως τό «δεῦτε οἱ εὐλογημένοι τοῦ Πατρός μου, κληρονομήσατε τήν ἡτοιμασμένην ὑμῖν βασιλείαν».
Αναρτήσεις
