Το Σάββατο 1 Φεβρουαρίου το απόγευμα ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Βεροίας, Ναούσης και Καμπανίας κ. Παντελεήμων χοροστάτησε στον πανηγυρικό εσπερινό και κήρυξε τον θείο λόγο στον πανηγυρίζοντα Ιερό Ναό της Υπαπαντής του Κυρίου Βεροίας.
Ομιλία Σεβασμιωτάτου
«Ὅνπερ οἱ ἄνω Λειτουργοί τρόμῳ λιτανεύουσι, κάτω νῦν ὁ Συμεών, ὑλικαῖς ἀγκάλαις δεχόμενος, τό θεῖον τοῖς ἀνθρώποις ἑνοῦσθαι ἐκήρυττε».
Σαράντα ἡμέρες μετά τή γέννηση τοῦ Υἱοῦ καί Λόγου τοῦ Θεοῦ στό ταπεινό σπήλαιο τῆς Βηθλεέμ, ἐκπληρώνεται, ὅπως εἶχαν προαναγγείλει οἱ προφῆτες ἀπό αἰῶνες, ἄλλη μία προφητεία καί πραγματοποιεῖται ἄλλη μία ὑπόσχεση τοῦ Θεοῦ πρός ἕναν ἐκλεκτό δοῦλο του, τόν πρεσβύτη Συμεών.
Ὁ τεσσαρακονθήμερος Ἰησοῦς ἔρχεται μαζί μέ τήν Παναγία Μητέρα του καί τόν προστάτη της, τόν δίκαιο Ἰωσήφ, στόν ναό τοῦ Θεοῦ, γιά νά ἐκπληρώσει τήν ἐπιταγή τοῦ Μωσαϊκοῦ νόμου. Ἔρχεται ὡς βρέφος, εἶναι ὅμως ὁ Μεσσίας, ὁ Σωτήρας καί Λυτρωτής τῶν ἀνθρώπων.
Καί ἐνῶ θά μποροῦσε νά ἔλθει στόν κόσμο μέ ὅλη τήν αἴγλη τῆς Θεότητός του, ὡς Υἱός τοῦ Θεοῦ, ὁ Χριστός ἔρχεται ταπεινά καί διακριτικά, χωρίς νά τόν ἀντιληφθεῖ σχεδόν κανείς παρά μόνον ἐλάχιστοι ἄνθρωποι: οἱ ποιμένες τῆς Βηθλεέμ κατά τή γέννησή του καί ὁ δίκαιος Συμεών μαζί μέ τή προφήτιδα Ἄννα, κατά τήν ἡμέρα τῆς Ὑπαπαντῆς.
Ὁ Χριστός δέν ἔρχεται τυχαῖα στόν ναό τοῦ Θεοῦ κατά τήν σημερινή ἡμέρα. Ἐφαρμόζει ὁ Κύριός μας τόν Μωσαϊκό νόμο, παρότι ὁ ἴδιος ἦταν ὁ νομοθέτης του καί ὁ ἴδιος ἦταν αὐτός πού θά τόν συμπλήρωνε μέ τή διδασκαλία του.
Ἔρχεται γιά νά δώσει σέ ὅλους μας διπλό παράδειγμα ταπεινώσεως, τῆς ταπεινώσεως διά τῆς ὑπακοῆς στόν νόμο τοῦ Θεοῦ πού ἀπευθυνόταν στούς ἀνθρώπους, ἀλλά καί τῆς ταπεινώσεως πού γίνεται πράξη, καθώς ὁ ἀχώρητος Θεός καταδέχεται νά χωρέσει στά χέρια τοῦ δικαίου Συμεών, ἐκπληρώνοντας συγχρόνως καί τόν πόθο τοῦ ἐκλεκτοῦ δούλου του, νά δεῖ τόν Μεσσία πρίν νά κλείσει τά μάτια του.
Μᾶς δίδει ὁ Χριστός τό παράδειγμα τῆς ταπεινώσεως, διότι θέλει νά μᾶς ὑποδείξει τήν ταπείνωση ὡς τόν μοναδικό τρόπο τῆς ἑνώσεώς μας μέ τόν Θεό.
Ἄν ὁ ἴδιος ὁ Χριστός ταπεινώνεται γιά τή σωτηρία μας, ἄν ὁ ἴδιος ὁ Χριστός γίνεται ὑπόδειγμα τελείας ἐφαρμογῆς τοῦ νόμου πού δόθηκε στούς ἀνθρώπους γιά νά τούς βοηθήσει νά ἀποφεύγουν τήν ἁμαρτία καί νά πλησιάσουν πρός τόν Θεό, δέν εἶναι δύσκολο νά συνειδητοποιήσουμε ὅτι δέν ὑπάρχει ἄλλος δρόμος γιά τή δική μας σωτηρία μας, δέν ὑπάρχει ἄλλη δυνατότητα νά ἑνωθοῦμε μέ τόν Θεό, παρά μόνο ἡ ταπείνωση.
Καί ταπείνωση δέν εἶναι αὐτό πού συχνά νομίζουμε. Δέν εἶναι μόνο τό νά λέμε ὅτι εἴμαστε ταπεινοί ἤ ἁμαρτωλοί. Δέν εἶναι μόνο τό νά μήν περιαυτολογοῦμε καί νά μήν ἀναφερόμαστε στά δῆθεν πνευματικά μας κατορθώματα. Δέν εἶναι μόνο τό νά ἀποφεύγουμε νά κάνουμε ἐπίδειξη τῶν ἀρετῶν πού νομίζουμε ὅτι διαθέτουμε. Ταπείνωση εἶναι ἡ ὑπακοή στό θέλημα καί στίς ἐντολές τοῦ Θεοῦ. Εἶναι αὐτό ἀκριβῶς, τό ὁποῖο μᾶς ὑπέδειξε ὁ Κύριός μας «γενόμενος ὑπήκοος μέχρι θανάτου, θανάτου δέ Σταυροῦ», στό θέλημα τοῦ Πατέρα του. Εἶναι αὐτό τό ὁποῖο μᾶς ὑποδεικνύει σήμερα μέ τήν Ὑπαπαντή του, μέ τήν εἴσοδό του στόν ναό τοῦ Θεοῦ, ἐφαρμόζοντας τήν ἐπιταγή τοῦ θείου νόμου. Εἶναι αὐτό τό ὁποῖο μᾶς ὑποδεικνύει συγκαταβαίνοντας στήν ἐπιθυμία τοῦ δούλου του, τοῦ πρεσβύτου Συμεών, πού ζητοῦσε νά τόν δεῖ καί νά τόν κρατήσει στήν ἀγκάλη του.
Διότι δέν νοεῖται ταπείνωση, ὅταν ζοῦμε ἀκολουθώντας τίς ἐπιθυμίες μας, τίς ὀρέξεις μας, τίς ἀδυναμίες μας καί ἀδιαφοροῦμε γιά τό θέλημα καί τίς ἐντολές τοῦ Θεοῦ. Δέν νοεῖται ταπείνωση, ἐάν εἴμαστε πλήρεις ἀπό τόν ἐγωισμό, ὁ ὁποῖος μᾶς τυφλώνει καί μᾶς ἐμποδίζει νά δοῦμε ποιό εἶναι τό θέλημα τοῦ Θεοῦ πού πρέπει νά ἀκολουθήσουμε. Δέν νοεῖται ταπείνωση, ἐάν ἡ ψυχή μας εἶναι γεμάτη ἀπό ἐγωισμό πού μᾶς κάνει ἀδιάφορους γιά τίς καλές ἐπιθυμίες τῶν ἀδελφῶν μας, πού δέν μᾶς ἐπιτρέπει νά σκύψουμε στά προβλήματα καί στίς ἀνάγκες τους καί νά τίς ἱκανοποιήσουμε.
Ταπείνωση εἶναι νά ἀδειάσουμε, νά κενώσουμε τήν ψυχή μας ἀπό ὅ,τι δέν ἔχει σχέση μέ τόν Θεό, ἀπό ὅ,τι μᾶς ἐμποδίζει νά ἀγκαλιάσουμε τούς ἀδελφούς μας καί νά ὑποδεχθοῦμε τόν Χριστό μέσα μας.
Ὁ Χριστός εἶναι πρόθυμος νά εἰσέλθει καί στή δική μας ψυχή, ἐάν ἐμεῖς ἀποφασίσουμε νά τήν ἀνοίξουμε καί νά τόν ὑποδεχθοῦμε, διώχνοντας τόν ἐγωισμό καί καλλιεργώντας τήν ταπείνωση. Εἶναι πρόθυμος νά εἰσέλθει, ἐάν ἐμεῖς τοῦ τό ζητοῦμε, ὅπως τοῦ τό ζήτησε προσευχόμενος ἐπί χρόνια ὁ πρεσβύτης Συμεών.
Ἄς ἀκολουθήσουμε τό παράδειγμα τῆς ταπεινώσεως καί τῆς ὑπακοῆς στό θέλημα τοῦ Θεοῦ πού μᾶς ἔδωσε ὁ Χριστός καί ἄς μιμηθοῦμε τό παράδειγμα τῆς προσευχῆς τοῦ ἁγίου Συμεών, γιά νά ἀξιωθοῦμε καί ἐμεῖς νά ἑνωθοῦμε μέ τόν Χριστό καί νά μήν εἰσερχόμεθα στόν ναό τοῦ Θεοῦ, χωρίς νά βλέπουμε τόν Χριστό καί χωρίς νά αἰσθανόμεθα τή χαρά τῆς παρουσίας του στήν ψυχή μας.
Αναρτήσεις
