Την Κυριακή 31 Δεκεμβρίου (Κυριακή μετά την Χριστού Γέννησιν) ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Βεροίας, Ναούσης και Καμπανίας κ. Παντελεήμων λειτούργησε και κήρυξε τον θείο λόγο στον Ιερό Ναό του Αγίου Γεωργίου Κυψέλης του Δήμου Αλεξάνδρειας. Στο τέλος της θείας Λειτουργίας τέλεσε το τεσσαρακονθήμερο μνημόσυνο υπέρ αναπαύσεως της ψυχής του μακαριστού Φωτίου Βεσυρόπουλου, πατέρα του Βουλευτού Ημαθίας και τ, Υφυπουργού κ. Απόστολου Βεσυρόπουλου.
Ομιλία Σεβασιωτάτου:
«Σύ δέ νῆφε ἐν πᾶσι».
Παραμονή τοῦ νέου ἔτους καί στό ἀποστολικό ἀνάγνωσμα ἀκούσαμε τόν πρωτοκορυφαῖο ἀπόστολο Παῦλο νά δίδει συμβουλές καί κατευθύνσεις στόν μαθητή του ἀπόστολο Τιμόθεο.
Γνωρίζει ὁ ἀπόστολος Παῦλος ὅτι κλείνει σέ λίγο ὁ κύκλος τῆς ζωῆς του καί ὁδεύει πρός τό μαρτύριο πού θά τόν ὁδηγήσει κοντά στόν Χριστό, τόν ὁποῖο ἀγάπησε καί ὑπηρέτησε μέ ἀφοσίωση σέ ὅλη του τή ζωή. Γι᾽αὐτό καί σπεύδει νά δώσει τίς τελευταῖες ὁδηγίες του στόν ἀπόστολο Τιμόθεο, ὁ ὁποῖος θά συνεχίσει τό ἔργο του καί θά κληθεῖ νά ἀντιμετωπίσει καί αὐτός ἀνάλογες δυσκολίες καί δοκιμασίες μέ αὐτές πού ἀντιμετώπισε στή ζωή του καί στήν πορεία του ὁ πρωτοκορυφαῖος ἀπόστολος.
Καί καθώς ὁ ἀπόστολος Παῦλος ὄχι μόνο ἔχει πεῖρα τοῦ κόσμου ἀλλά καί τῶν πειρασμῶν του, καί ἀκόμη ἔχει βαθειά γνώση τῆς ἀνθρωπίνης ψυχῆς, οἱ προτροπές του πρός τόν μαθητή του Τιμόθεο ἔχουν ἀξία καί σημασία διαχρονική, καί δέν ἀφοροῦν μόνο ἐκεῖνον ἀλλά καί ἐμᾶς πού τίς ἀκούσαμε σήμερα, μετά ἀπό σχεδόν δύο χιλιάδες χρόνια.
«Σύ δέ νῆφε ἐν πᾶσι».
Αὐτή εἶναι ἡ πρώτη καί βασική προτροπή τοῦ ἀποστόλου Παύλου. Νά εἶσαι νηφάλιος, νά εἶσαι ἐγκρατής καί σώφρων σέ ὅλα. Νά ἔχεις τόν ἔλεγχο τοῦ ἑαυτοῦ σου, τῆς ψυχῆς καί τοῦ σώματός σου, συστήνει στόν μαθητή του.
Πόσο σημαντική εἶναι αὐτή ἡ πρώτη προτροπή τοῦ πρωτοκορυφαίου ἀποστόλου καί πόσο οὐσιαστική εἶναι γιά ὅλους μας!
Ὁ Θεός χάρισε σέ μᾶς τούς ἀνθρώπους τόν νοῦ. Καί δέν μᾶς τόν χάρισε μόνο γιά νά ἀποκτοῦμε γνώσεις καί γιά νά γνωρίζουμε τόν κόσμο γύρω μας, ἀλλά μᾶς τόν χάρισε ὡς κυβερνήτη τοῦ ἑαυτοῦ μας καί τῆς ζωῆς μας. «Νοῦν ἡγεμόνα», τόν ὀνομάζουν τόσο οἱ ἀρχαῖοι σοφοί ὅσο καί οἱ πατέρες τῆς Ἐκκλησίας μας. Ὁ νοῦς εἶναι αὐτός πού μᾶς ὁδηγεῖ, ἀλλά καί αὐτός πού μᾶς συγκρατεῖ. Εἶναι αὐτός πού μᾶς δείχνει ποιά εἶναι τά ὅριά μας καί τί μποροῦμε νά ἐπιτύχουμε. Αὐτός πού μᾶς βοηθᾶ νά κυριαρχήσουμε στίς παρορμήσεις μας, στά συναισθήματά μας, στίς ἐπιθυμίες καί στίς ὀρέξεις μας, προφυλάσσοντάς μας ἔτσι ἀπό κάθε κίνδυνο πού ἐνδεχομένως θά ἀντιμετωπίσουμε.
Ἐάν εἴμεθα νηφάλιοι, ἐάν δηλαδή ὁ νοῦς μας βρίσκεται σέ ἐγρήγορση καί δέν ραθυμεῖ, δέν ἀδιαφορεῖ γιά τό καλό καί συμφέρον τῆς ψυχῆς μας καί γιά τό θέλημα τοῦ Θεοῦ, τότε μπορεῖ νά μᾶς προστατεύσει ἀπό κάθε πειρασμό καί ἀπό κάθε παγίδα. Μπορεῖ νά ἐλέγξει τά πάθη καί τίς ἀδυναμίες μας καί νά μήν μᾶς ἀφήσει νά παρασυρθοῦμε ἀπό αὐτά καί νά ἁμαρτήσουμε. Μπορεῖ νά μᾶς συνετίσει καί νά μήν μᾶς ἀφήσει νά ξεσπάσουμε τόν θυμό ἤ τήν ὀργή μας στόν ἀδελφό μας καί νά τόν στενοχωρήσουμε καί νά τόν πικράνουμε ἤ πολύ περισσότερο νά τοῦ προκαλέσουμε κακό. Μπορεῖ νά μᾶς συγκρατήσει, ὥστε νά ἀποφύγουμε τήν ἀδικία, τή συκοφαντία, τήν κακία, τήν κατάκριση καί ὅ,τι ἄλλο μπορεῖ νά βλάψει καί ἐμᾶς τούς ἴδιους καί τούς συνανθρώπους μας. Μπορεῖ ὅμως ἀκόμη νά μᾶς κατευθύνει πρός τό ἀγαθό, νά μᾶς παρακινήσει στήν προσευχή, στή μετάνοια καί στήν αἴτηση συγγνώμης ἀπό τούς ἀδελφούς μας καί ἀπό τόν Θεό.
Ἀντίθετα, ὅταν ἀφήνουμε τόν ἑαυτό μας νά σκέφτεται ἀνεξέλεγκτα, ὅταν ἐπιτρέπουμε στήν ἀδιαφορία, τή χαλαρότητα καί τή ραθυμία νά κυριαρχήσουν στίς πράξεις μας καί στή ζωή μας, ὅταν ἔχουμε ἀφήσει τίς ἐπιθυμίες καί τίς ἀδυναμίες μας νά κυριαρχοῦν στήν ψυχή μας καί νά κατευθύνουν τήν πορεία μας, τότε εἶναι δυνατόν νά κάνουμε τά πάντα καί νά γίνουμε τά πάντα καί κυρίως νά γίνουμε ὑποχείριο τοῦ διαβόλου, ὁ ὁποῖος ζητᾶ τέτοιους ἀνθρώπους γιά νά τούς καταστήσει ὄργανά του.
Καί δέν εἶναι δύσκολο νά συμβεῖ κάτι τέτοιο, ὅπως δέν εἶναι δύσκολο νά καταληφθεῖ μία πόλη ἤ μία χώρα ἀπό τόν ἐχθρό, ὅταν αὐτοί πού ἔχουν χρέος νά τήν φυλάγουν ἀδιαφοροῦν καί κοιμοῦνται.
Ὁ ἀπόστολος Πέτρος, γνωρίζοντας τίς μεθοδεῖες τοῦ διαβόλου, μᾶς προειδοποιεῖ ὅτι «ὁ ἀντίδικος ἡμῶν διάβολος περιπατεῖ ὡς λέων ὠρυόμενος ζητῶν τίνα καταπίῃ», γι᾽ αὐτό καί εἶναι ἀνάγκη νά εὑρισκόμεθα διαρκῶς σέ ἐγρήγορση, γιατί μία στιγμή ἀπροσεξίας ἀρκεῖ, γιά νά πέσουμε στήν παγίδα του. Καί ἄν δέν τό ἀντιληφθοῦμε, τότε εἶναι εὔκολο ἡ μία παραχώρηση νά ἀκολουθήσει τήν ἄλλη καί νά γίνουμε σύντομα ἕρμαια τοῦ ἐχθροῦ τῆς ψυχῆς μας.
Καθώς, λοιπόν, εἰσερχόμεθα ἀπό αὔριο στό νέο ἔτος, ἄς ἀκούσουμε τήν προτροπή τοῦ ἀποστόλου Παύλου καί ἄς προσπαθήσουμε νά τήν ἐφαρμόσουμε στή ζωή μας, γιά νά προφυλάξουμε τόν ἑαυτό μας ἀπό τήν κακία καί τήν ἁμαρτία πού δυστυχῶς αὐξάνεται καθημερινά στήν ἐποχή μας καί ἐπιδιώκει νά ἐπικρατήσει καί νά μᾶς πείσει ὅτι εἶναι ἡ κανονικότητα. Ἄς προσέχουμε, λοιπόν, διαρκῶς καί ἄς νήφουμε καί ἐμεῖς ἐν πᾶσι, ὅπως μᾶς προτρέπει ὁ πρωτοκορυφαῖος ἀπόστολος Παῦλος.
Αναρτήσεις
