«Οι Άγιοι Νεομάρτυρες και η Εθνική Παλιγγενεσία»: Συνέδριο στη Νάουσα, (φωτο).

Το Σάββατο 30 Απριλίου το πρωί η Ιερά Μητρόπολις Βεροίας, Ναούσης και Καμπανίας διοργάνωσε στην αίθουσα του Μητροπολιτικού Κέντρου Πολιτισμού ΠΑΝΤΑΝΑΣΣΑ στη Νάουσα Συνέδριο με αφορμή τα 200 χρόνια από το Ολοκαύτωμα της Ηρωικής Πόλεως Ναούσης και το μαρτύριο των Αγίων Ναουσαίων Νεομαρτύρων με θέμα: «Οι Άγιοι Νεομάρτυρες και η Εθνική Παλιγγενεσία».

Τις εργασίες του παρηκολούθησε ο Μακαριώτατος Αρχιεπίσκοπος Αθηνών και Πάσης Ελλάδος κ. Ιερώνυμος και άλλοι Αρχιερείς.

Χαιρετισμούς απηύθυναν ο εκπρόσωπος της Α.Θ.Π. Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Λαοδικείας κ. Θεοδώρητος, ο εκπρόσωπος της Δ.Ι.Σ. της Εκκλησίας της Ελλάδος Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Θεσσαλιώτιδος κ. Τιμόθεος και ο Δήμαρχος Ναούσης κ. Καρανικόλας.

Προήδρευσε ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Δημητριάδος και Αλμυρού κ. Ιγνάτιος. Την έναρξη των εργασιών κήρυξε ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Βεροίας κ. Παντελεήμων και ακολούθησαν κατά σειρά οι εισηγητές: α) κ. Κωνσταντίνος Χολέβας, Πολιτικός Επιστήμων με θέμα: «Νεομάρτυρες: Αγωνιστές για την πίστη του Χριστού και την ελευθερία του Γένους», β) Πρωτ. Θωμάς Συνοδινός, Προϊστάμενος Καθεδρικού Ναού Αθηνών, με θέμα: «Αγία Φιλοθέη η Αθηναία: μια ιδιαίτερη περίπτωση Νεομάρτυρος», γ) Σεβ. Μητροπολίτης Θεσσαλιώτιδος κ. Τιμόθεος, με θέμα: «ο Νεοιερομάρτρυς Σεραφείμ: μία ηχηρά μαρτυρία αγιωσύνης» και δ) κ. Μιχαήλ Τρίτος, Καθηγητής Θεολογικής Σχολής ΑΠΘ, με θέμα: «Το μεγαλείο της προσωπικότητος του Αγίου Κοσμά του Αιτωλού». Τέλος τη λήξη τβων εργασιών κήρυξε και πάλι ο Σερβασμιώτατος Μητροπολίτης Βεροίας κ. Παντελεήμων.

Μετά την ολοκλήρωση του Συνεδρίου ο Μακαριώτατος Αρχιεπίσκοπος και οι Αρχιερείς επισκέφθηκαν την παρακείμενη Ενορία Κοιμήσεως Θεοτόκου και προσεκύνησαν την τιμία Κάρα του Οσίου Θεοφάνους, πολιούχου Ναούσης και την Εικόνα της Παναγίας Παντανάσσης. Το Ιδρυμα της Παντανάσσης τίμησε τον Μακαριώτατο με το χρυσό μετάλλιο ΠΑΝΤΑΝΑΣΣΗΣ, το οποίο επέδωσε ο Σεβασμιώτατος.

Κήρυξη έναρξης του Συνεδρίου από τον Σεβ. Μητροπολίτη Βεροίας κ. Παντελεήμονα

Πρίν ἀπό ἕνα χρόνο ὁλόκληρος ὁ οἰκουμενικός Ἑλληνισμός ἑόρτασε καί πανηγύρισε τήν ἐπέτειο τῶν 200 χρόνων ἀπό τήν ἔναρξη τῆς ἑλληνικῆς ἐπαναστάσεως, τοῦ ξε­σηκωμοῦ τοῦ Γένους γιά νά ἀπο­τινάξει τόν βαρύ ζυγό τῆς σκλα­βιᾶς, πού τόν ἀνάγκαζε γιά τετρα­κόσια χρόνια νά ζεῖ μέ τόν φόβο καί νά ὑπόκειται στήν αὐθαιρεσία ἑνός σκληροῦ καί αἱμοβόρου δυνά­στου.

Καί μαζί καί μέ ὅλους τούς Ἕλλη­νες ἑορτάσαμε καί πανηγυρίσαμε καί ἐμεῖς τή μεγάλη αὐτή ἐπέτειο, γιατί ἡ Ἐπανάσταση τοῦ 1821 δέν ἦταν ἐπανάσταση μόνο τοῦ Μοριᾶ ἤ τῆς Ρούμελης, ἀλλά ἦταν ἐπα­νάσταση ὅλου τοῦ Ἑλληνισμοῦ, ἦταν τό πρῶτο μέρος ἑνός μεγάλου σχεδίου πού καταστρώθηκε μέ τή σύμπραξη τῶν ὁπλαρχηγῶν καί τῶν Φιλικῶν, ἑνός σχεδίου τοῦ ὁποίου τό δεύτερο μέρος περιελάμ­βανε τήν ἐπανάσταση στή Μακεδο­νία καί τά νησιά, πού ξεκίνησε ἕναν χρόνο ἀργότερα, τό 1822, καί σέ ἄλλες πόλεις ἀλλά καί ἐδῶ στή Νάουσα.

Ἑορτάζουμε καί τιμοῦμε, λοιπόν, καί ἐμεῖς φέτος τήν ἐπέτειο τῶν 200 χρόνων ἀπό τήν ἔναρξη τῆς ἐπαναστάσεως τῆς Ναούσης καί τιμοῦμε ὅσους ἀγωνίσθηκαν καί ὅσους θυσιάσθηκαν ὡς ἥρωες καί ὡς μάρτυρες τοῦ ὁλοκαυτώματος τῆς Ναούσης.

Ἡ ἐξέγερση τῶν Ἑλλήνων γιά τή διεκδίκηση τῆς ἐλευθερίας τους μετά ἀπό 400 χρόνια σκλαβιᾶς εἶναι ἕνα θαῦμα, γιατί ποτέ κανέ­νας λαός δέν κατόρθωσε νά ἐπι­βιώσει σκλαβωμένος ἐπί 4 αἰῶνες. Κανένας λαός δέν κατόρθωσε νά διατηρήσει τήν ταυτότητά του καί τήν ἱστορική του μνήμη, ὥστε νά μήν ἀφομοιωθεῖ μέ τόν κατακτητή καί νά θυμᾶται ὅτι κάποτε ἦταν ἐλεύθερος καί αὐτή τήν ἐλευθερία θά πρέπει νά τήν κερδίσει καί πάλι. Οἱ πατέρες μας ὅμως τό κατόρθω­σαν. Καί ἄν οἱ παράγοντες πού συνέβαλαν ὥστε νά ξεσηκωθοῦν εἶναι πολλοί καί σημαντικοί καί ἔχουμε χρέος νά τούς θυμόμαστε καί νά τούς μνημονεύουμε, εἶναι πολλοί καί σημαντικοί ἐκεῖνοι πού συνέβαλαν, ὥστε οἱ Ἕλληνες νά διατηρήσουν τήν πίστη τους στόν Χριστό, αὐτή πού τούς διαφο­ροποιοῦσε ἀπό τόν κατακτητή καί τούς βοήθησε νά διατηρήσουν τήν ἐθνική τους ταυτότητα. Καί ἀνά­μεσα σ᾽ αὐτούς εἶναι ἐκεῖνοι πού ἔχυσαν τό αἷμα τους γι᾽ αὐτή τήν πίστη. Εἶναι οἱ Νεομάρτυρες. Καί σέ αὐτούς, τούς ἁγίους Νεομάρτυρες, εἶναι ἀφιερωμένο τό σημερινό Συνέδριο, τό ὁποῖο ὀργανώνει ἡ Ἱερά Μητρόπολη Βεροίας, Ναού­σης καί Καμπανίας, συμμετέχοντας στίς ἑορταστικές ἐκδηλώσεις γιά τήν ἐπέτειο τῶν 200 χρόνων ἀπό τήν ἔναρξη τῆς ἐπαναστάσεως καί τό ὁλοκαύτωμα τῆς Ναούσης.

Σᾶς καλωσορίζω μέ πολλή χαρά καί ἰδιαίτερη τιμή στήν ἡρωι­κή καί ἁγιοτόκο πόλη τῆς Ναούσης καί στό Συνέδριό μας καί σᾶς εὐ­χαριστῶ γιά τήν τιμητική παρουσία σας.

Πρίν ἀπό 23 χρόνια τό Ἐθνικό Ἵδρυμα Ἐρευνῶν εἶχε διοργανώ­σει ἕνα μεγάλο διεθνές Συνέδριο ὑπό τόν τίτλο «Οἱ ἥρωες τῆς Ὀρθό­δοξης Ἐκκλησίας. Οἱ νέοι ἅγιοι τῆς Ἐκκλησίας, 8ος -16ος αἰώνας».

Ὁ χαρακτηρισμός ἥρωας γιά τούς ἁγίους τῆς Ἐκκλησίας μας εἴτε αὐτοί ἔφθασαν στήν ἁγιότητα ἐπι­λέγοντας τήν οὐρανοδρόμο κλίμα­κα τῆς ἀσκητικῆς ζωῆς, εἴτε μέ τήν ἐν Χριστῷ πορεία τους μέσα ἀπό τίς συμπληγάδες τοῦ κόσμου καί τῆς καθημερινότητος εἴτε χρησιμο­ποιώ­ντας ὡς μέσο τό ξίφος ἤ τήν ἀγχόνη, δέν ὑπάρχει ἀμφιβολία ὅτι εἶναι ἀπόλυτα ἐπιτυχής. Διότι, ἄν ἡρωισμός εἶναι ἡ ἑκούσια ὑπέρ­βαση τοῦ ἑαυτοῦ μας μέ τήν ἐπιτέ­λεση ἐξαιρέτων πράξεων οἱ ὁποῖες ἐκφεύγουν ἀπό τά συνήθη ἀνθρώ­πινα μέτρα, οἱ ἅγιοι τῆς Ἐκκλησίας διά τῆς χάριτος τοῦ Θεοῦ ὑπερέ­βησαν μέ τή ζωή, τήν ἄσκηση ἤ τό μαρτύριό τους ὄχι μόνο τά κοσμικά μέτρα ἀλλά συχνά καί τά ὑπερκό­σμια, καί ἀνεδείχθησαν θαυμαστοί ἀπό ἀγγέλους καί ἀνθρώπους, ὅπως χαρακτηριστικά ψάλλει ὁ ὑμνωδός τῆς Ἐκκλησίας γιά τόν ὅσιο Ἀθανάσιο τόν Ἀθωνίτη λέγο­ντας: «τήν ἐν σαρκί ζωήν σου κατεπλάγησαν ἀγγέλων τάγματα».

Ὁ ἡρωισμός ὅμως τῶν ἁγίων εἶναι πολύ περισσότερο προφανής στήν περίπτωση τῶν ἁγίων μαρτύρων, οἱ ὁποῖοι δέν ὑπερβαίνουν ἁπλῶς τόν ἑαυτό τους, νεκροῦντες τόν παλαιόν ἄν­θρωπον, ἀλλά ὑπερβαίνουν καί αὐτήν τήν αὐτονόητη καί θεόθεν δοθεῖσα ἀγάπη πρός τήν ὕπαρξη τους καί τή ζωή. Καί δέν τήν ὑπερ­βαίνουν μόνον, ἀλλά τήν ὑπερβαί­νουν ὑφιστάμενοι μαρτύρια καί πόνους πολλούς, τά ὁποῖα καθι­στοῦν τόν ἡρωισμό τους ἀκόμη μεγαλύτερο καί ἀκόμη, ἄς μοῦ ἐπιτραπεῖ, ἡρωικότερο.

Γιά τούς ἁγίους μάρτυρες δέν ἰσχύει ὁ στίχος τοῦ ἐθνικοῦ μας ποιητοῦ Διονυσίου Σολωμοῦ, ὁ ὁποῖος προσωποποιώντας τόν ἀέρα τήν ἡμέρα τῆς Λαμπρῆς, τόν βάζει νά λέει «γλυκειά ἡ ζωή κι ὁ θάνατος μαυρίλα». Ὄχι, γιά τούς ἁγίους μάρτυρες, πού θυσιάζουν τή ζωή τους γιά τόν Χριστό, πού θυσιάζουν τή ζωή τους γιά τήν πίστη καί τήν ἀγάπη τους σέ Ἐκεῖ­νον, πού θυσιάσθηκε γιά τή σωτη­ρία τοῦ κάθε ἀνθρώπου καί γιά νά μᾶς ἐξασφαλίσει τήν αἰώνια ζωή, ὁ μαρτυρικός θάνατος δέν εἶναι «μαυ­ρίλα», εἶναι γλυκύτερος καί τῆς γλυκειᾶς ζωῆς, γιατί ὁδηγεῖ στή συνάντηση τοῦ ἀνθρώπου, ὁ ὁποῖος προσφέρει τή ζωή του στήν ὄντως Ζωή, τόν Κύριο ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ, μέ τήν ἀκρότητα τῶν ἐφετῶν καί τήν ὑπέρ μέλι καί κη­ρίον γλυκυτάτη ζωή τῆς ἑνώ­σεως μαζί του.

Καί ἄν οἱ παλαιοί ἅγιοι μάρτυρες τῆς χριστιανικῆς πίστεως, οἱ κα­λῶς ἀθλήσαντες καί στεφανωθέ­ντες κατά τούς πρώτους χριστια­νικούς αἰῶνες, ἀλλά καί οἱ μαρτυ­ρήσαντες γιά τήν προάσπιση τῆς ὀρθοδόξου πίστεως ἀπό τούς πά­σης φύσεως αἱρετικούς, εὐλό­γως θεωροῦνται ἥρωες, ὁ χαρακτη­ρισμός αὐτός ἰσχύει κατά μείζονα λόγο γιά τούς Νεομάρτυρες τῆς Ἀγίας μας Ἐκκλησίας. Καί αὐτό ὄχι διότι ὁ ἀγώνας τους ἦταν δυσκο­λότερος ἤ τό μαρτύριό τους ὀδυνη­ρότερο, ἀλλά διότι ἡ ὁμολογία τῆς πίστεως εἶχε γιά τούς ἁγίους Νεο­μάρτυρες ἕναν διττό χαρακτήρα.

Ἡ ὁμολογία τῆς πίστεως ἦταν συγχρόνως καί ὁμολογία τῆς πα­τρίδος, ὁμολογία τῆς ἐθνικῆς τους ταυτότητος, τήν ὁποία θεωροῦσαν ἀλληλένδετη μέ τήν πίστη. Διότι τό δίλημμα ἐνώπιον τοῦ ὁποίου τούς ἔθεταν οἱ διῶκτες τους δέν ἦταν νά ἀρνηθοῦν μόνο τήν πίστη τους στόν Χριστό, ἀλλά καί νά ἀρ­νηθοῦν τήν ἑλληνική τους ταυτό­τητα, ἐπειδή καί οἱ δύο πλευρές γνώριζαν ὅτι ἡ πίστη στηρίζει τήν ἐθνική ταυτότητα καί ἡ ἐθνική συνείδηση κρατᾶ τούς ἀνθρώπους στή χριστιανική πίστη. Ἐνδεικτικό αὐτῆς τῆς πεποιθήσεως εἶναι καί οἱ ὅροι πού ἐκφράζουν τό μαρτύριο τῶν ἁγίων Νεομαρτύρων, οἱ ὁποῖοι ἀρνοῦνται «νά τουρκέ­ψουν» καί διακηρύσσουν ὅτι «ἐγώ Γραικός γεννήθηκα, Γραικός θέ νά πεθάνω», συνοψίζοντας καί στίς δύο λέξεις τήν πίστη μέ τήν ἐθνική ταυτότητα.

Αὐτή ἡ ταύτιση ἀναδεικνύεται ἰδιαιτέρως στήν περίπτωση τῶν ἁγίων Νεομαρτύρων τῆς Ναούσης εἴτε τῶν κληρικῶν καί τῶν λαϊκῶν πιστῶν οἱ ὁποῖοι μαρτύρησαν τήν Πέμπτη τῆς Διακαινησίμου στόν ναό τοῦ ἁγίου Γεωργίου, εἴτε τῶν ἀνδρῶν καί τῶν παίδων, οἱ ὁποῖοι ἐμαρτύρησαν στό Κιόσκι, εἴτε τῶν γυναικῶν οἱ ὁποῖες φυλακίσθηκαν καί ἐμαρτύρησαν στή Θεσσαλο­νίκη, εἴτε τῶν γυναικῶν καί τῶν παιδιῶν οἱ ὁποῖες ἐτελειώθησαν μαρτυρικῶς πέφτοντας στά νερά τῆς Ἀράπιτσας.

Ἀναδεικνύεται, διότι τό μαρτύριό τους συνδέεται μέ τή θυσία μιᾶς ὁλόκληρης πόλεως, τῆς ἡρωικῆς πόλεως τῆς Ναούσης, στόν ἀγώνα γιά τήν ἐλευθερία τοῦ Ἔθνους καί συνετελέσθη κατά τό ὁλοκαύτωμα τῆς Ναούσης.

Τό μαρτύριο τῶν ἁγίων Νεομαρ­τύρων τῆς Ναούσης, ἀνδρῶν, γυ­ναι­κῶν καί παίδων, ἀποτελεῖ τό ἀποκορύφωμα ἑνός ἀγῶνος πού ξεκίνησε ἀπό τήν κήρυξη τῆς ἐπα­ναστάσεως τήν Κυριακή τῆς Ὀρθο­δοξίας, στίς 19 Φεβρουαρίου τοῦ 1822, ἀπό τόν μητροπολιτικό τότε ναό τοῦ ἁγίου Δημητρίου μέ τό διπλό σύνθημα πού ἀναγραφόταν στά λάβαρά τους, «Ἐν τούτῳ νίκα» καί «Μάχου ὑπέρ πίστεως καί πα­τρίδος». Πέρασε μέσα ἀπό τό ὁλο­καύ­τωμα τῆς Μονῆς τῆς Παναγίας Δοβρᾶ, ὅπου πολέμησε γενναῖα μέ τούς ἄνδρες του ὁ Καρατάσος, ἀλλά καί τοῦ μαρτυρίου τοῦ ἡγου­μέ­νου της Γερασίμου μέ τόν ἀπαγ­χονισμό του στήν πλατεία τῆς Βεροίας. Συνέχισε μέ τόν ἀγώνα τῶν Ναουσαίων ἐναντίον τῶν Τούρκων, ὅταν οἱ τελευταῖοι κατόρ­θωσαν νά μποῦν στήν πόλη ἀπό τήν πύλη δίπλα στόν ἅγιο Γεώργιο, πού, ἄγνωστο γιατί, βρέ­θηκε ἀνοικτή, καί κορυφώθηκε μέ τή φοβερή καταστροφή πού προκά­λεσαν οἱ Τοῦρκοι γιά νά ἐκδικη­θοῦν τήν τόλμη καί τή γενναιό­τητα τῶν Ναουσαίων νά μήν δε­χθοῦν τόν συμβιβασμό καί τήν ὑπο­ταγή, ἀλλά νά συνεχίσουν νά ἀγωνίζονται καί νά θυσιάζονται γιά τοῦ Χριστοῦ τήν πίστη τήν ἁγία καί τῆς πατρίδος τήν ἐλευθερία.

Δύο χιλιάδες περίπου οἱ Ναου­σαῖοι μάρτυρες, οἱ περισσότεροι ἀπό αὐτούς μαρτύρησαν στό Κιόσκι τῆς Ναούσης, ἐκεῖ ὅπου ὁ φοβερός Λουμπούτ πασᾶς, ἀφοῦ ὁλοκλή­ρωσε τό φρικτό ἔργο τῆς καταστρο­φῆς τῆς πόλεως, θέλησε νά ἐκδι­κηθεῖ καί ὅσους εἶχαν ἀπομείνει. Συγκέντρωσε τούς ἄνδρες καί τά παιδιά, ἀπό 15 μέχρι 65 ἐτῶν στό Κιόσκι, καί ἔστησε τό πρόχειρο δικαστήριό του. Ἕνας-ἕνας προ­χω­ροῦσαν καί ἀπαντοῦσαν στήν ἐρώτηση ποιός εἶναι καί τί πι­στεύει. Κανείς δέν βρέθηκε νά ἀρ­νηθεῖ. «Χριστιανός εἶμαι καί χρι­στιανός θά πεθάνω» ἡ ἀπάντησή τους. Σταθερή καί ἐπαναλαμβανό­με­νη ἡ ἀπάντησή τους, ἐξόργιζε τούς Τούρκους καί ἔκανε τούς δη­μίους νά τούς ἀποκεφαλίζουν μέ ἀπίστευτη ἀγριότητα καί νά πε­τοῦν τά μαρτυρικά σώματά τους σέ ἕναν σωρό.

Μέχρι πού συνέβη κάτι συγκλο­νιστικό καί τούς τάραξε ὅλους, μά περισσότερο ἴσως τόν Λουμπούτ πασᾶ, ὁ ὁποῖος καταγόταν ἀπό χριστιανική οἰκογένεια τῆς Γεωργίας καί ἄλλαξε στή συνέχεια τήν πίστη του.

Ἕνα νεκρό καί ἀκέφαλο σῶμα σηκώθηκε ἀπό τόν παράδοξο σωρό πού εἶχαν δημιουργήσει οἱ δήμιοι καί ἄρχισε νά βαδίζει. Πρῶτα πρός τή σκηνή τοῦ Λουμπούτ πασᾶ. Στή συνέχεια ἔκανε στροφή, πήδηξε τό ἀκέφαλο αὐτό πάνω ἀπό ἕνα αὐλάκι καί κατευ­θύνθηκε πρός τή γέφυρα.

Ἔκπληκτοι τόν κοίταζαν ὅλοι καί δέν μποροῦσαν νά καταλάβουν τί συνέβαινε. Μερικοί τόν ἀναγνώ­ρι­σαν, ἦταν ὁ ράπτης Νικόλαος ἀπό τήν Κόκοβα.

Ὁ Λουμπούτ πασᾶς τρόμαξε, γιατί πίστευσε ὅτι ἦταν θαῦμα καί ἔδωσε διαταγή νά σταματήσουν οἱ ἀποκε­φαλισμοί.

1241 μάρτυρες στό Κιόσκι τῆς Ναούσης, καί αὐτούς θά ἀκολου­θήσουν τίς ἑπόμενες ἡμέρες οἱ σύζυγοι καί οἱ θυγατέρες τῶν ὁπλαρχηγῶν καί τῶν προκρίτων, μέ πρῶτες τίς συζύγους τοῦ Καρα­τάσου καί τοῦ Ζαφειράκη.

Αὐτές τίς ὁδήγησαν στή Θεσσα­λονίκη. Τίς ζήτησαν νά ἀρνηθοῦν τήν πίστη τους στόν Χριστό ἀλλά δέν ὑπήκουσαν. Καί οἱ Τοῦρκοι ἐπινό­ησαν ἄλλους τρόπους, φοβερούς, νομίζοντας ὅτι θά ἐπιτύχουν τόν σκοπό τους. Tή σύζυγο τοῦ Ζαφει­ράκη μαζί μέ ἄλλες γυναῖκες τίς ἔκτισαν στόν περίβολο τοῦ ναοῦ τῆς Ἁγίας Σοφίας καί ἄφησαν μόνο τά κεφάλια τους ἀκάλυπτα. Μάλι­στα, γιά νά κάνουν πιό ἐπώδυνο τό μαρτύριό τους, ἄλειψαν τά πρόσω­πά τους μέ μέλι γιά νά τίς τσιμποῦν οἱ μέλισσες καί νά κάνουν πιό ὀδυνηρό τό μαρτύριό τους. Παράλ­ληλα ὑφίστανται τούς ἐξευτελι­σμούς ὅσων περνοῦν ἀπό ἐκεῖ καί τίς βλέπουν νά ὑπομένουν καί νά προσεύχονται.

Τή σύζυγο τοῦ Καρατάσου καί τή θυγατέρα της καί ἄλλες τίς κλείνουν σέ σά­κους μέ φίδια καί ἑρπετά, γιά νά κάνουν τό μαρτύριό τους ἀνυπό­φορο, ἀλλά τά δαγκώματα τῶν φι­διῶν τίς νάρκωσαν καί ἔτσι πέθα­ναν χωρίς νά ὑποφέρουν ὅσο πίστευαν οἱ δήμιοί τους.

Ὅλα αὐτά τά φρικτά μαρτύρια τά ἀφηγήθηκαν αὐτόπτες μάρτυρες, πού ἐντυπωσιάσθηκαν ἀπό τή γενναιότητα τῶν γυναικῶν, καί τά συμπεριέλαβαν στά κείμενά τους ξένοι διπλωμάτες καί περιηγητές τῆς ἐποχῆς, ἔκπληκτοι ἀπό τήν ὠμότητα τῶν Τούρκων καί τή φο­βερή καταστροφή τῆς Ναούσης.

Καί ἄν οἱ Τοῦρκοι μέ τό ὁλοκαύ­τωμα τῆς Ναούσης ἐπέτυχαν νά μήν μείνει πέτρα ἐπάνω στήν πέ­τρα στήν πόλη αὐτή πού οἱ κάτοι­κοί της εἶχαν τολμήσει νά ἐπανα­στατήσουν καί νά ἀγωνισθοῦν γιά τήν ἐλευθερία τους, δέν κατόρθω­σαν ὅμως νά ἐμποδίσουν τά ἄνθη τά εὔοσμα τῶν ἁγίων Νεομαρτύ­ρων νά ἀνθίσουν στήν καμμένη καί ποτισμένη μέ τά αἵματα τῶν σφαγιασθέντων Ναουσαίων γῆ.

Αὐτούς, τούς ὁποίους ἡ Ἐκκλησία τῆς Ἑλλάδος καί τό Οἰκουμενικό μας Πατριαρχεῖο κατέ­τα­ξε διά Πα­τριαρ­χικῆς καί Συνοδικῆς Πράξεως στίς 2 Αὐγούστου τοῦ 2010 στή χορεία τῶν ἁγίων Νεο­μαρτύρων, τούς τιμοῦμε καί μέ αὐτό τό Συνέδριο, μέ τήν εὐκαιρία τῆς συμπληρώσεως 200 ἐτῶν ἀπό τήν ἐπανάσταση καί τό ὁλοκαύ­τωμα τῆς Ναούσης καί τῆς μαρτυ­ρι­κῆς τελειώσεώς τους.

Κήρυξη Λήξης από τον Μητροπολίτη Βεροίας

Οἱ ἑορταστικές ἐκδηλώσεις μέ ἀφορμή τήν ἐπέτειο τῶν 200 χρό­νων ἀπό τήν ἔναρξη τῆς Ἑλλη­νικῆς Ἐπαναστάσεως τοῦ 1821, οἱ ὁποῖες πραγματοποιήθηκαν καί στήν Ἱερά Μητρόπολή μας, ἀλλά καί οἱ ἐκδηλώσεις πού πραγματο­ποιοῦνται φέτος γιά τήν ἐπέτειο τῶν 200 χρόνων ἀπό τό Ὁλοκαύ­τωμα τῆς Ναούσης μᾶς ἔδωσαν τήν εὐκαιρία νά ἑστιάσουμε στόν ρόλο καί τήν προσφορά τῶν ἁγίων Νεομαρ­τύρων στόν ἀγώνα τοῦ Ἔθνους γιά τήν ἐλευθερία καί τήν ἀνεξαρτησία του.

Οἱ Νεομάρτυρες ἀποτελοῦν τούς πολύτιμους κρίκους μιᾶς ἱερῆς ἁλυ­σίδας πού περιέτρεχε τόν Ἑλ­λη­νισμό ἀπό τήν Καππαδοκία καί τόν Πόντο μέχρι τή Μικρά Ἀσία καί τή Θράκη καί τόν ἑλλαδικό χῶρο.

Ἀποτελοῦν τά πνευματικά ἐκεῖνα ἀστέρια πού φώτιζαν τό σκοτάδι τῆς σκλαβιᾶς μέ τήν πίστη καί ἔκαναν τούς πατέρες μας νά ἐλ­πί­ζουν ὅτι θά φέρουν καί τό ξημέ­ρωμα τῆς νύκτας.

Ἀποτελοῦν οἱ Νεομάρτυρες τούς τιμίους λίθος πού κοσμοῦν μέ τήν ὁμολογία τῆς πίστεως καί τό σθέ­νος τῆς ψυχῆς τους τόν στέ­φανο τῆς δόξης τῆς κατ᾽ Ἀνατολάς Ἁγίας τοῦ Χριστοῦ Ἐκκλησίας, πού ἀνα­νέ­ωσε τήν πορφύρα της μέ τά αἵ­ματα τῶν ἁγίων Νεομαρτύρων της.

Ἡ ἡρωική πόλη τῆς Ναούσης εἶχε ἀπό τόν Θεό τήν μεγάλη εὐλογία νά ἀναδείξει περίπου δύο χιλιάδες Νεομάρτυρες πού θυσιάσθηκαν μαζί μέ τούς γενναίους συμπολίτες τους πού ἀγωνίσθηκαν καί ἔπεσαν στή μάχη γιά τοῦ Χριστοῦ τήν πίστη τήν ἁγία καί τῆς πατρίδος τήν ἐλευθερία, καί γι᾽ αὐτό εἶναι ὀφειλόμενο χρέος νά τιμᾶ ἰδιαιτέ­ρως τούς Νεομάρτυρες καί τήν προσ­φορά τους στήν ἐθνική παλιγ­γε­νεσία, ὅπως αὐτή ἀναδείχθηκε μέ τίς εἰσηγήσεις τῶν ἐκλεκτῶν ὁμιλητῶν τοῦ Συνεδρίου, τό ὁποῖο ὀργάνωσε καί πραγματοποίησε σήμερα ἡ Ἱερά μας Μητρόπολη στή φιλό­ξενη αἴθουσα τοῦ Μητροπο­λι­τικοῦ Κέντρου Πολιτισμοῦ «Πα­ντά­νασ­σα».

Οἱ τρεῖς ἅγιοι Νεομάρτυρες, ἡ ἁγία Φιλοθέη ἡ Ἀθηναία, τήν προ­σωπικότητα καί τό ἔργο τῆς ὁποίας μᾶς παρουσίασε ὁ πρωτο­πρεσβύ­τερος π. Θωμᾶς Συνοδινός, ὁ ἅγιος ἱερομάρτυς Σεραφείμ, ἐπίσκοπος Φαναρίου καί Νεοχωρίου, στή ζωή καί τήν προσφορά τοῦ ὁποίου ἀνα­φέρθηκε διεξοδικά ὁ Σεβασμιώτα­τος Μητροπολίτης Θεσσαλιώτιδος καί Φαναριοφερσάλων κ. Τι­μό­θε­ος, ἀλλά καί ὁ ἅγιος ἱερο­μάρτυς καί ἐθναπόστολος Κοσμᾶς ὁ Αἰτωλός, γιά τή δράση καί τό μαρ­τύριο τοῦ ὁποίου μᾶς μίλησε ὁ ὁμό­τιμος καθηγητής τῆς Θεολο­γικῆς Σχολῆς τοῦ Α.Π.Θ. κ. Μιχαήλ Τρίτος, ἀποτελοῦν τρεῖς ἀπό τίς ἐπιφανέστερες, ἄς μοῦ ἐπιτραπεῖ ὁ ὅρος, μορφές ἁγίων Νεομαρτύρων, οἱ ὁποῖοι, ὅπως ἔγινε σαφές καί ἀπό τήν εἰσαγωγική ὁμιλία τοῦ κ. Κωνσταντίνου Χολέβα, πολιτικοῦ ἐπιστήμονα καί συνεργάτου τῆς Εἰδικῆς Συνοδικῆς Ἐπιτροπῆς Πολι­­­­τι­στικῆς Ταυτότητος τῆς Ἐκ­κλησίας τῆς Ἑλλάδος, συνέ­βαλαν τά μέγιστα στόν ἀγώνα τοῦ Ἔθνους μας γιά τήν ἐλευθερία.

Δέν θά ἤθελα νά σᾶς κουράσω περισσότερο. Θά ἤθελα ὅμως νά εὐχαριστήσω ἀπό καρδίας ὅλους τούς ἐκλεκτούς ὁμιλητές, τόν Σεβα­σμιώτατο πρόεδρο τῆς Συνε­δρίας, τόν Ἅγιο Δημητριάδος καί Ἁλμυροῦ κ. Ἰγνάτιο, καί πρόεδρο τῆς Εἰδικῆς Συνοδικῆς Ἐπιτροπῆς Πολιτιστικῆς Ταυτότητος τῆς Ἐκ­κλησίας τῆς Ἑλλάδος, καί ὅλους τούς παρευρισκομένους Σεβασμιωτά­τους Ἁγί­ους Ἀρχιερεῖς, ἀλλά καί ὅλους ὅσους μᾶς τίμησαν μέ τήν παρουσία τους καί τίμησαν καί τήν προσφορά τῶν Νεομαρτύρων στήν ἐθνική παλιγγενεσία, τούς ἄρχοντες, τόν στρατό, τήν Ἀστυνομία καί ὅλους ὅσους μέ τόση ἀγάπη εἶναι κοντά μας.

Ἄφησα τελευταῖες τίς ὁλοκάρδιες εὐχαριστίες μου πρός τόν Μακα­ριώ­τατο Ἀρχιεπίσκοπο Ἀθηνῶν καί πάσης Ἑλλάδος κ.κ. Ἱερώνυμο, ὁ ὁποῖος εἶχε τήν καλωσύνη νά ἀποστείλει πρός τό Συνέδριο Συνο­δικό Χαιρετισμό καί νά λαμπρύνει τίς ἐργασίες του μέ τή σεπτή πα­ρουσία του.

Μακαριώτατε Πάτερ καί Δέσποτα, εὐχηθεῖτε ὅπως οἱ ἅγιοι Νεομάρτυρες οἱ ὁποῖοι μᾶς ἀπασχολοῦν ἰδιαίτερα αὐτή τή χρονιά νά σκέπουν καί νά διαφυλάττουν ἰδιαιτέρως τήν πατρίδα μας καί τόν καθένα μας ξεχωριστά.

ΓΙΑ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ ΚΑΝΤΕ ΚΛΙΚ ΕΔΩ