ΜΑΣ ΑΝΑΦΕΡΕΙ ο αγιασμένος Γέροντας
Παϊσιος στο Βιβλίο που έγραψε τον Βίο του Οσίου Αρσενίου, για την παλληκαριά και την τόλμη που είχαν οι Έλληνες της
Μ.Ασίας και ιδιαιτέρως στα Φάρασα της Καππαδοκίας, απέναντι στον κίνδυνο των Τσετών, ήτοι σημερινών Τσιχαντιστών (συμμορία
του σχοινιού και του παλουκιού, όπως λέει ο Κόντογλου) που καθημερινά αντιμετώπιζαν
και στο χωριό τους αλλά και έξω στα χωράφια, όταν πηγαίναν μόνοι τους για να δουλέψουν .
Μάλιστα είχαν συμβεί και πολλές σφαγές Ελλήνων από τους Τσιχαντιστές εκείνης της εποχής γιαυτό και ο Άγιος
Αρσένιος είχε τάξει ειδικά τον Ψαλμό 73 για αυτήν την απευκταία περίπτωση.
Κάποτε λοιπόν ,όπως αναφέρει ο
πατέρας του π.Παϊσίου, ο μακαριστός Πρόδρομος Εζνεπίδης, που ήταν ο φόβος και ο
τρόμος των Τζιχαντιστών είχαν πάει πολλοί από αυτούς τους σατανάδες για να
πατήσουν τα Φάρασα. Στο χωριό οι άνδρες έλειπαν, άλλοι στα μακρινά κτήματα και
άλλοι στα ταξίδια.
Αναγκάστηκε τότε να μαζέψει τα
μικρά παιδιά, μόνο για να δείξουν στόχο γύρω από το Κάστρο ότι είναι πολλοί,
και μετά τα έδιωξε, για να κρυφθούν.
Μερικοί γέροι που ήταν, και αυτοί
σκόρπισαν, και τελικά έμεινε μόνος του με την απόφαση να σκοτωθεί καλύτερα παρά
να δει του Τούρκους στο χωριό. Είχαν τελειώσει όμως οι σφαίρες του και μετά τον
έπιασαν ζωντανό οι Τούρκοι. Αφού τον έδεσαν γερά, τον πήγαν στο σπίτι του και
τον ανέβασαν στο δώμα (ταράτσα), όπου είχαν στήσει τη κρεμάλα του. Εκεί τον
βασάνιζαν, για να τους δώσει ότι είχε και μετά να τον τελειώσουν. Εκείνη τη
στιγμή όπου τον βασάνιζαν, δεν ξέρει πως του ήρθε, είπε στου Τούρκους:
«Ό,τι έχω, τα έχω στον
Χατζεφεντή».
Οι Τούρκοι δεν χασομερούν και τον
πηγαίνουν στον Πατέρα Αρσένιο.
Όταν άνοιξε την πόρτα του ο Πατήρ και είδε
αυτή τη σκηνή, πολύ πληγώθηκε, και μάλιστα μάλωσε τους Τούρκους, που τον είχαν
δεμένο, για να τον ελευθερώσουν γρήγορα, και μάλιστα τους είπε και
«παλιότουρκους». Ο αρχηγός τους θύμωσε και τράβηξε το χατζάρι του, για να κόψει
τον Χατζεφεντή. Ο Χατζεφεντής τότε λέγει στον Τούρκο Καπετάνιο: «Γρήγορα
κατέβασε το χέρι σου κάτω ξερό».
Ώ του θαύματος! Το χέρι του
Τούρκου κατέβηκε ξερό κάτω αγκυλωμένο και το χατζάρι του έπεσε κάτω καταγής.
Όταν είδαν αυτό οι άλλοι Τούρκοι της συμμορίας, άρχισαν να τρέμουν από φόβο και
ο αρχηγός με κλάματα να παρακαλεί να του κάνει καλά το χέρι του. Ο Πατήρ
Αρσένιος τότε του σταύρωσε το χέρι του και το θεράπευσε. Και αφού έλυσαν και
τον Πρόεδρο, τους μάλωσε, για να μην ξαναπατήσουν στο χωριό. Πράγματι από εκείνη
τη συμμορία δεν είχε ξαναπατήσει κανείς στα Φάρασα.
(Ο ΑΓΙΟΣ ΑΡΣΕΝΙΟΣ –Ι.Ησυχ.Ευαγγ.Ι.Θεολόγου
–Σουρωτή-Θεσσαλονίκη).
Επιμέλεια :π.Διονύσιος Ταμπάκης
Αναρτήσεις
