Την 18ην του μηνός Ιουλίου, Ὅσιος Παμβῶ.

Στάθηκε στόλισμα τῶν ἀσκητῶν τοῦ ὄρους τῆς Νιτρίας καὶ ἦταν σύγχρονος τῆς Ἅγιας Μελάνης καὶ τοῦ Ἁγίου Ἰσιδώρου.

Ὁ Ὅσιος Παμβῶ ἦταν μεγάλος σὲ ὅλα του. Στὴν εὐσέβεια, στὴν ὁμιλία, στὴ σιωπή, στὴ συμβουλή, στὴν ἐπιείκεια, στὴν αὐστηρότητα, στὴν πείρα, στὴ γνώση, στὴ σοφία, στὴν ἁπλότητα καὶ γενικὰ παντοῦ.

Ἀνέδειξε θαυμάσιους μαθητές, ὅπως τὸν ἐπίσκοπο Διόσκορο, τὸν Ἄμμωνα καὶ τὸν Ἰωάννη, τὸν ἀνεψιὸ τοῦ Δρακοντίου. Ἐνῶ ἦταν πάντοτε ἐγκρατὴς καὶ σκληραγωγημένος, εἶχε ὑγεία ἀκμαία καὶ στὴ ζωή του δὲν ἀρρώστησε καθόλου.
Ὁ θάνατός του ὑπῆρξε ὄχι μόνο ἥσυχος καὶ ἀνώδυνος, ἀλλὰ καὶ εὐχάριστος, πρὸς τὸν οὐράνιο Πατέρα. Τὸν κήδευσαν τὰ πνευματικὰ του παιδιά, δοξολογώντας τὸν Θεό, ποὺ τοὺς ἀξίωσε νὰ διδαχτοῦν ἀπὸ τὸν μεγάλο αὐτὸ ἀσκητή.