Ὁ Ὅσιος Ἰλαρίων τοῦ Τβάλι (Τουλασβίλι) μόναζε στὴ Μονὴ Κακούλι στὴ νοτιοδυτικὴ Γεωργία τὸν 11ο αἰώνα μ.Χ.
Στὸ βιβλίο του ὁ μοναχὸς Γεώργιος ο Νεότερος, γράφει ὅτι ὁ Ὅσιος Ἰλαρίων ζοῦσε ἀσκητικά καὶ εἶχε πολὲς ἀρετές.
Ὁ
Ὅσιος Ἰλαρίων ἦταν πνευματικὸς υἱὸς τοῦ Γεωργίου τοῦ Νέου ὁ ὁποῖος τὸν
νουθέτησε νὰ γίνει λαμπρὸς συγγραφέας, μεταφραστὴς καὶ Θεολόγος.
Ὁ
Ὅσιος Ἰλαρίων ἔφυγε ἀπὸ τὴ Μονὴ Κακούλι καὶ πῆγε στὴ Μονὴ Τβάλι, κοντὰ
στὴν Ἀντιόχεια ὅπου παρέμεινε γιὰ τὸ ὑπόλοιπο τῆς ζωῆς του.
Σύμφωνα μὲ τὸν ἱστορικό – εἰκονογράφο Michael Sabinin, ὁ Ὅσιος Ἰλαρίων ἀναπάυθηκε εἰρηνικά τὸ ἔτος 1041.