Ο Ναός της Παναγίας της Πορτοκαλούσας ή Κατακεκρυμμένης ευρίσκεται στη
νότια πλευρά της Λάρισας, επάνω στο βράχο. Ονομάστηκε Πορτοκαλούσα,
γιατί παλιότερα οι Αργείοι είχαν έθιμο να ρίχνουν μεταξύ τους
πορτοκάλια και μάλιστα προς τα νιόπαντρα ζευγάρια την ημέρα των
Εισοδίων της Παναγίας, που εορτάζονται στις 21 Νοεμβρίου. Φέτος
εόρτασε όλως ιδιαίτερος η ιστορική αυτή μονή την θεομητορική εορτή των
εισοδίων της Θεοτόκου .Χθες το απόγευμα τελέσθηκε αρχιερατικός
εσπερινός χοροστατώντας του μητροπολίτη Αργολίδας κ. Ιακώβου ,ο οποίος
τέλεσε και την θεία λειτουργία σήμερα το πρωί. Το απόγευμα τελέσθηκε
μεθεόρτιος εσπερινός και κατόπιν ακλούθησε η λιτάνευση της
θαυματουργής εικόνας της Παναγίας καθώς και των ιερών λειψάνων
διαφόρων Αγίων που φυλάσσονται στο μοναστήρι. Μετά το πέρας της
λιτανείας και της αρτοκλασίας έγινε το Κτητορικό μνημόσυνο υπέρ
αναπαύσεως των ψυχών. Να σημειωθεί πως στο μοναστήρι μένουν και
συντηρούν με μεγάλη αγάπη δύο ιερομόναχοι αυτάδελφοι ο πατέρας Ιωσήφ
και ο πατέρας Μακάριος Δρόσος.
Η Παναγιά λειτούργησε αρχικά ως μοναστήρι και ιδρύθηκε το 1700. Ο ναός
της Παναγίας τοποθετείται στο ίδιο σημείο που βρισκόταν και ο Ναός της
Ήρας. Η μονή πολύ νωρίς έγινε πλούσια και άκμασε τόσο, ώστε αναφέρεται
σε εφημερίδα της Κυβερνήσεως του 1835 ως "χωρίον του Δήμου Αργείων".
Προεπαναστατικά λέγεται πως ηγούμενος της μονής ήταν ο Βενέδικτος
(1803) και μετά από αυτόν ο Παρθένιος μέχρι το 1845. Στην ίδια
περίοδο, ο παπα -Ανανίας Δαγρές από το Κουρτάκι, λέγεται ότι ήταν ο
αξιολογότερος από όλους τους ιερείς που είχαν περάσει από το Ναό. Ο
παπα -Ανανίας Δαγρές από το Κουρτάκι άνοιξε το δρόμο που οδηγεί από
τις Πορτίτσες στη Μονή και μεγάλωσε το κτιριακό της συγκρότημα. Παρά
το ότι η δράση του στην περιοχή ήταν ιδιαίτερα γνωστή, αναγκάστηκε,
όμως, από το στρατηγό Τσώκρη, με τον οποίο προφανώς δεν είχε καλές
σχέσεις, να εγκαταλείψει το Άργος το 1855 και να μεταβεί σε μοναστήρι
της Κοιλάδας. Κατόπιν τούτου, το 1856 η μονή έγινε ενοριακός ναός και
παρεκκλήσι του Αϊ - Γιάννη. Το 1906, το Μεγάλο Σάββατο προς Κυριακή
του Πάσχα, 4 Απριλίου, καταστράφηκε από πυρκαγιά, που προήλθε
πιθανότατα από πυροτέχνημα.
Η μονή συνδέθηκε με διάφορα γεγονότα της προεπαναστατικής και
επαναστατικής περιόδου. Στο χώρο του Ναού, λειτούργησε το πρώτο
σχολείο του Άργους, που ιδρύθηκε το 1798 με πρωτοβουλία των
Περουκαίων. Εκεί δίδαξε ο Ησαΐας Καλαμαράς από το Αγιονόρι, που ήταν
και σχολάρχης την περίοδο 1805-1821, ο ιερομόναχος Νικηφόρος Παμπούκης
από τα Καλάβρυτα και οι μοναχοί Ιερεμίας και Ραφαήλ. Το κτίριο
εξακολούθησε να λειτουργεί και ως σχολείο ακόμα και μετά το τέλος της
Επανάστασης του 1821.Μετά την ήττα των Ελλήνων στον Ξεριά (25-4-1821)
ο άμαχος πληθυσμός κατέφυγε στη Μονή, για ν' αποφύγει την οργή του
Κεχαγιάμπεη. Το 1822, στον χώρο του Ναού λειτούργησε το πρώτο
νομισματοκοπείο μοναστήρι αυτό διάλεξε κι ο Παλαιών Πατρών Γερμανός
για να μονάσει κατά το πρώτο στάδιο της ιεροσύνης του. Στο χώρο
έχουν βρεθεί και σώζονται πολλά ιερά κειμήλια, ανάμεσά τους είναι μία
εικόνα των Εισοδίων της Θεοτόκου (1705) και ένα Ευαγγέλιο έκδοσης
Βενετίας (1776).
νότια πλευρά της Λάρισας, επάνω στο βράχο. Ονομάστηκε Πορτοκαλούσα,
γιατί παλιότερα οι Αργείοι είχαν έθιμο να ρίχνουν μεταξύ τους
πορτοκάλια και μάλιστα προς τα νιόπαντρα ζευγάρια την ημέρα των
Εισοδίων της Παναγίας, που εορτάζονται στις 21 Νοεμβρίου. Φέτος
εόρτασε όλως ιδιαίτερος η ιστορική αυτή μονή την θεομητορική εορτή των
εισοδίων της Θεοτόκου .Χθες το απόγευμα τελέσθηκε αρχιερατικός
εσπερινός χοροστατώντας του μητροπολίτη Αργολίδας κ. Ιακώβου ,ο οποίος
τέλεσε και την θεία λειτουργία σήμερα το πρωί. Το απόγευμα τελέσθηκε
μεθεόρτιος εσπερινός και κατόπιν ακλούθησε η λιτάνευση της
θαυματουργής εικόνας της Παναγίας καθώς και των ιερών λειψάνων
διαφόρων Αγίων που φυλάσσονται στο μοναστήρι. Μετά το πέρας της
λιτανείας και της αρτοκλασίας έγινε το Κτητορικό μνημόσυνο υπέρ
αναπαύσεως των ψυχών. Να σημειωθεί πως στο μοναστήρι μένουν και
συντηρούν με μεγάλη αγάπη δύο ιερομόναχοι αυτάδελφοι ο πατέρας Ιωσήφ
και ο πατέρας Μακάριος Δρόσος.
Η Παναγιά λειτούργησε αρχικά ως μοναστήρι και ιδρύθηκε το 1700. Ο ναός
της Παναγίας τοποθετείται στο ίδιο σημείο που βρισκόταν και ο Ναός της
Ήρας. Η μονή πολύ νωρίς έγινε πλούσια και άκμασε τόσο, ώστε αναφέρεται
σε εφημερίδα της Κυβερνήσεως του 1835 ως "χωρίον του Δήμου Αργείων".
Προεπαναστατικά λέγεται πως ηγούμενος της μονής ήταν ο Βενέδικτος
(1803) και μετά από αυτόν ο Παρθένιος μέχρι το 1845. Στην ίδια
περίοδο, ο παπα -Ανανίας Δαγρές από το Κουρτάκι, λέγεται ότι ήταν ο
αξιολογότερος από όλους τους ιερείς που είχαν περάσει από το Ναό. Ο
παπα -Ανανίας Δαγρές από το Κουρτάκι άνοιξε το δρόμο που οδηγεί από
τις Πορτίτσες στη Μονή και μεγάλωσε το κτιριακό της συγκρότημα. Παρά
το ότι η δράση του στην περιοχή ήταν ιδιαίτερα γνωστή, αναγκάστηκε,
όμως, από το στρατηγό Τσώκρη, με τον οποίο προφανώς δεν είχε καλές
σχέσεις, να εγκαταλείψει το Άργος το 1855 και να μεταβεί σε μοναστήρι
της Κοιλάδας. Κατόπιν τούτου, το 1856 η μονή έγινε ενοριακός ναός και
παρεκκλήσι του Αϊ - Γιάννη. Το 1906, το Μεγάλο Σάββατο προς Κυριακή
του Πάσχα, 4 Απριλίου, καταστράφηκε από πυρκαγιά, που προήλθε
πιθανότατα από πυροτέχνημα.
Η μονή συνδέθηκε με διάφορα γεγονότα της προεπαναστατικής και
επαναστατικής περιόδου. Στο χώρο του Ναού, λειτούργησε το πρώτο
σχολείο του Άργους, που ιδρύθηκε το 1798 με πρωτοβουλία των
Περουκαίων. Εκεί δίδαξε ο Ησαΐας Καλαμαράς από το Αγιονόρι, που ήταν
και σχολάρχης την περίοδο 1805-1821, ο ιερομόναχος Νικηφόρος Παμπούκης
από τα Καλάβρυτα και οι μοναχοί Ιερεμίας και Ραφαήλ. Το κτίριο
εξακολούθησε να λειτουργεί και ως σχολείο ακόμα και μετά το τέλος της
Επανάστασης του 1821.Μετά την ήττα των Ελλήνων στον Ξεριά (25-4-1821)
ο άμαχος πληθυσμός κατέφυγε στη Μονή, για ν' αποφύγει την οργή του
Κεχαγιάμπεη. Το 1822, στον χώρο του Ναού λειτούργησε το πρώτο
νομισματοκοπείο μοναστήρι αυτό διάλεξε κι ο Παλαιών Πατρών Γερμανός
για να μονάσει κατά το πρώτο στάδιο της ιεροσύνης του. Στο χώρο
έχουν βρεθεί και σώζονται πολλά ιερά κειμήλια, ανάμεσά τους είναι μία
εικόνα των Εισοδίων της Θεοτόκου (1705) και ένα Ευαγγέλιο έκδοσης
Βενετίας (1776).
Ευχαριστούμε πολύ τον κύριο Ευάγγελο Μπουγιώτη
Αναρτήσεις
